Με μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η Αγία Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυρας στον ομώνυμο ιερό ναό της Αγίας, στο Τρίστρατο Ινάχου Αργολίδας.
Τον πανηγυρικό εσπερινό τέλεσε ο Μητροπολίτης Θηβαΐδος, Πορφύριος από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ο οποίος είναι γέννημα θρέμμα του Αργολικού κάμπου.
Στο τέλος του πανηγυρικού εσπερινού ακολούθησε η λιτάνευση της θαυματουργής εικόνας της Αγίας Βαρβάρας ,σε όλο το χωριό προς ευλογία των κατοίκων. Βαθιά συγκινημένος ο επίσκοπος Θηβαΐδος, Πορφύριος , ο οποίος ήταν βαθιά συγκινημένος αφού βρέθηκε όπως ο ίδιος είπε, στα πάτρια εδάφη του, στον τόπο που μεγάλωσε κι ευχαρίστησε τον ιερέα της ενορίας, πατέρα Θεοδόσιο για την πρόσκληση που του έκανε για να τιμήσει την Αγία Βαρβάρα.
Μητροπολίτης Θηβαΐδος Πορφύριος Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σκίκος γεννήθηκε στον Ίναχο Αργολίδος το 1940. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1966 και Πρεσβύτερος το 1969. Το 1970 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Υπηρέτησε ως Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου από το 1985 μέχρι το 1990.
Στις 17 Ιουνίου 1990 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Βαβυλώνος. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1997 εξελέγη Επίσκοπος Μπουκόμπας. Στις 23 Νοεμβρίου 1999 παραιτήθηκε. Στις 14 Μαρτίου 2003 τοποθετήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Συΐνης. Στις 27 Οκτωβρίου 2004 προήχθη σε τιτουλάριο Μητροπολίτη Θηβαΐδος.
Ο βίος της Αγίας Βαρβάρας Στο βίο της Αγίας Βαρβάρας αναφέρεται ότι ήταν ένα όμορφο κορίτσι που έζησε στην πόλη της Νικομήδειας στη Μικρά Ασία, επί Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού . Ο Διόσκορος ή Διόσορος, ο φανατικός εθνικός "ειδωλολάτρης" πατέρας της, την είχε κλεισμένη σε ένα πύργο προκειμένου να τη διαφυλάξει από μνηστήρες. Ωστόσο μυστικά προσηλυτίστηκε στο Χριστιανισμό. Ο πατέρας της όταν διέταξε να χτιστεί για αυτή ένα λουτρό, ούτως ώστε να μην χρειάζεται να χρησιμοποιεί τα δημόσια λουτρά, και ενώ το σχέδιο για το λουτρό προέβλεπε αρχικά 2 παράθυρα, η Βαρβάρα εγκατέστησε άλλο ένα για να τιμήσει την Αγία Τριάδα εκμυστηρεύοντας τον λόγο στον πατέρα της. Τότε ο πατέρας της , βλέποντας αυτή την αλλαγή, εξεμάνει και διέταξε να την παραδώσουν στον Ρωμαίο Έπαρχο κατά τους διωγμούς των Χριστιανών.
Ο Έπαρχος θαυμάζοντας την ομορφιά της προσπάθησε στην αρχή να την μεταπείσει, βλέποντας όμως ότι εκείνη ήταν ανένδοτη την υπέβαλε σε μαρτύρια, περισσότερο για να την σώσει από την οργή του πατέρα της που ήθελε να φονευθεί. Τελικά ο Έπαρχος διέταξε τον αποκεφαλισμό της, και όρισε την ποινή να εκτελέσει ο ίδιος ο πατέρας της που ήταν και επιθυμία του. Σύμφωνα με τον βιογράφο αυτής Συμεών ο ίδιος ο πατέρας της την αποκεφάλισε ως "πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελείωσιν δέχεται". Την στιγμή όμως που είχε αποτελειώσει το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη.
Η Ιουλιανή της Νικομηδείας μαρτύρησε μαζί με τη Βαρβάρα και τιμάται επίσης ως Αγία. Ο τόπος αλλά και ο χρόνος του μαρτυρίου της Αγίας Βαρβάρας δεν είναι γνωστός. Έτσι κατ΄ άλλους φέρεται πως μαρτύρησε στη Νικομήδεια της Βιθυνίας το 210, κατ΄ άλλους στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου το 360 και κατ΄ άλλους (εκδοχή καθολικών) σε κάποια πόλη της Τοσκάνης.
Η σύνδεση της Αγίας με κεραυνό προκάλεσε την επίκλησή της έναντι κεραυνού και φωτιάς από συσχετισμό. Ανακηρύχθηκε επίσης ως προστάτις Αγία του πυροβολικού και των ορυχείων και οποιουδήποτε εργάζεται με κίνδυνο αιφνιδίου και βιαίου θανάτου. Η ιερή μνήμη της εορτάζεται στις 4 Δεκεμβρίου.
