Κλαίει ο Χατζηδάκης για τον άνεργο και φροντίζει να κατακλυστεί η αγορά από εισαγόμενο γάλα.
Του Δημήτρη Κοδέλα
Πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης υπερασπιζόταν σε γνωστό τηλεοπτικό κανάλι την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος. Πρόβλημα δεν είναι μόνο η πρόταση καθεαυτή του κ. Χατζηδάκη, αλλά η υποκρισία, καθώς προσπαθεί να μας πείσει πως η επιλογή αυτή γίνεται δήθεν για να έχει φθηνό γάλα ο καταναλωτής. Και, μάλιστα, δεν αρκεί αυτό, αλλά θέλει να φέρει σε αντίθεση τους κτηνοτρόφους με τους «ένα εκατομμύριο άνεργους που έχουν χάσει τις δουλειές τους και κανείς δεν έχει κλάψει γι’ αυτούς», όπως δήλωσε!
Ο κ. Χατζηδάκης, γνωστός λάτρης του ελεύθερου ανταγωνισμού που όπου έκανε παρεμβάσεις οδηγηθήκαμε σε μονοπωλιακή κυριαρχία, ομιλεί ξεκάθαρα εκ μέρους των πολυεθνικών γαλακτοβιομηχανιών και των αλυσίδων λιανικής που θέλουν να κατακλυστεί η ελληνική αγορά από εισαγόμενο γάλα.
Βασικό επιχείρημα του κ. Χατζηδάκη είναι η περίφημη έκθεση του ΟΟΣΑ. Ας εξετάσουμε όμως τι πραγματικά προκύπτει από την εν λόγω έκθεση. Καταρχήν, ο αναγνώστης είναι χρήσιμο να γνωρίζει ότι στη χώρα μας, σύμφωνα με το Π.Δ. 115/1999, κυκλοφορεί το παστεριωμένο γάλα (επεξεργασία σε περίπου 72οC για 15 δευτερόλεπτα ή ισοδύναμος συνδυασμός) που έχει διάρκεια συντήρησης έως 5 ημέρες και μπορεί να αναγράφει τη λέξη «φρέσκο», και το «γάλα υψηλής παστερίωσης» (επεξεργασία έως και 127οC). Στην Ε.Ε. το παστεριωμένο γάλα δεν έχει την αναγραφή φρέσκο και η διάρκεια συντήρησης καθορίζεται από τον παρασκευαστή.
Η Έκθεση του ΟΟΣΑ ξεκινά με μια λαθροχειρία. Συγκρίνει τις τιμές του φρέσκου γάλακτος 5 ημερών στη χώρα μας με το «ισοδύναμο» γάλα στην Ε.Ε. το οποίο υπολογίζει, λόγω έλλειψης στοιχείων, ότι έχει διάρκεια ζωής κατά μέσο όρο τις 10 με 11 ημέρες. Έτσι, συγκρίνει ανόμοια πράγματα, καθώς είναι γνωστό και προφανές ότι το παστεριωμένο γάλα λίγων ημερών στην Ε.Ε. είναι πολύ ακριβότερο από αυτό το οποίο χρησιμοποιείται (10-11 ημερών) για να συγκριθεί η τιμή του με το φρέσκο ελληνικό.
Σύμφωνα με την κοστολογική ανάλυση της λιανικής τιμής του γάλακτος στη χώρα μας: Το 35% της τιμής είναι το ποσό που απολαμβάνει ο κτηνοτρόφος, το 24% το κέρδος της γαλακτοβιομηχανίας, το 11% το κέρδος του λιανοπωλητή, 13% είναι ο ΦΠΑ και 17% είναι τα μεταφορικά εκ των οποίων το 5% οφείλεται στις επιστροφές. Η Έκθεση, από αυτή την ανάλυση, αποφαίνεται με αυθαίρετο τρόπο ότι η υψηλή λιανική τιμή του φρέσκου γάλακτος οφείλεται στις υψηλές τιμές παραγωγού, καθώς ο περιορισμός των πέντε ημερών κάνει αδύνατες τις εισαγωγές!
Τι ξέχασαν να δείξουν;
Στη συνέχεια, όμως, διαπιστώνεται κάτι που ο κ. Χατζηδάκης αποκρύπτει και η Έκθεση αποφεύγει να ερμηνεύσει περαιτέρω: «Στην Ελλάδα η διαφορά μεταξύ της τιμής παραγωγού και της τιμής πώλησης του γάλακτος αυξάνεται και είναι 35% μεγαλύτερη από το μέσο όρο της Ε.Ε.». Δηλαδή, στην Ελλάδα διαπιστώνεται μεγάλη ψαλίδα από τη στάνη στο ράφι, γεγονός που ύποπτα δεν φαίνεται να απασχολεί τον υπουργό Ανταγωνιστικότητας!
Πιο αποκαλυπτικά γίνονται τα πράγματα στη συνέχεια, με βάση τις τιμές των διαφόρων τύπων γάλακτος (βλ. Πίνακα): Φαίνεται ότι το Επώνυμο (Βranded) φρέσκο γάλα είναι πολύ πιο ακριβό από το αντίστοιχο φρέσκο γάλα Ιδιωτικής Ετικέτας (PL). Τι άλλο προκύπτει; Ότι το γάλα «υψηλής παστερίωσης», παρ’ όλο που έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από το φρέσκο και δεν επιβαρύνεται με το κόστος των επιστροφών, παραδόξως είναι ακριβότερο του φρέσκου γάλακτος! Επιπλέον, ακόμα και το γάλα «υψηλής παστερίωσης» Ιδιωτικής Ετικέτας, που σύμφωνα με την Έκθεση αφορά κυρίως το φθηνότερο εισαγόμενο γάλα, είναι κατά τι ακριβότερο του φρέσκου γάλακτος Ιδιωτικής Ετικέτας που περιέχει το «ακριβό» ελληνικό γάλα.
Τέλος, η Έκθεση, επιχειρώντας να απαντήσει στη μεγάλη διαφορά τιμής μεταξύ του Επώνυμου και του Ιδιωτικής Ετικέτας γάλακτος αναφέρει ότι στελέχη των βιομηχανιών την αποδίδουν στο κόστος προβολής των Επώνυμων Προϊόντων. Όμως, όπως αναφέρεται στη συνέχεια, οι συνολικές δαπάνες διαφήμισης του γάλακτος μεταξύ των ετών 2007 και 2012 μειώθηκαν κατά 50%!
Από τα παραπάνω συνάγονται τα εξής: α) Υπάρχουν σήμερα περιθώρια μείωσης της τιμής του γάλακτος χωρίς να μειωθεί η τιμή του παραγωγού, β) υπάρχει καθαρή αισχροκέρδεια ειδικά όσον αφορά το γάλα υψηλής παστερίωσης που δεν ακουμπά ο ευαίσθητος για «το φθηνό γάλα του άνεργου» κ. Χατζηδάκης, γ) τα καρτέλ είτε αφορούν τις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες είτε τις μεγάλες αλυσίδες λιανικής καθορίζουν τις τιμές.
Το εξωφρενικό είναι ότι η πρόταση του ΟΟΣΑ που υιοθετεί το ελληνικό υπουργείο έχει ως διακηρυγμένο στόχο την περαιτέρω αύξηση των εισαγωγών γάλακτος στη χώρα μας και ευνοεί κυρίως τις μεγάλες ευρωπαϊκές γαλακτοβιομηχανίες που θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα σε θάλασσα εισαγωγών, είτε πρώτης ύλης ξένου γάλακτος είτε και τελικού προϊόντος. Αυτή η εξέλιξη θα οδηγήσει σε περαιτέρω κατάρρευση της κτηνοτροφίας με άμεσες συνέπειες και στο εμπορικό ισοζύγιο, αλλά και απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας.
Τροχονόμος των πολυεθνικών
Μέχρι και η Έκθεση του ΟΟΣΑ, αφού παραδέχεται ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση θα επιδράσει αρνητικά στις μικρές κτηνοτροφικές μονάδες που δεν θα αντέξουν τον ανταγωνισμό, αναφέρει στην τελευταία της παράγραφο ότι η προτεινόμενη αλλαγή αποτελεί μια «εκτίμηση» και συμπληρώνει ότι: «Αυτή η εκτίμηση δεν προκύπτει από μια πλήρη ανάλυση κόστους-οφέλους και, πιο ειδικά, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τις δυνητικά αρνητικές συνέπειες στην πλευρά των παραγωγών».
Είναι προφανές ότι το υπουργείο Ανάπτυξης λειτουργεί ως τροχονόμος των πολυεθνικών, ως υπουργείο παραγωγικής ερήμωσης της χώρας. Η επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος θα είναι άλλο ένα πλήγμα στην ελληνική κτηνοτροφία ύστερα από την απώλεια της ονομασίας «φέτα» και την κατάργηση της υποχρεωτικής αναγραφής προέλευσης του γάλακτος για τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τυχαίο άραγε ότι και οι δύο αυτές εγκληματικές επιλογές έγιναν και πάλι από το υπουργείο Ανάπτυξης; Θα είναι παράλληλα και ένα πλήγμα στην ποιότητα διατροφής των Ελλήνων οι οποίοι καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα στα ληγμένα και στα εισαγόμενα χαμηλής θρεπτικής αξίας τρόφιμα.
Κάπως έτσι, λοιπόν, καταλήγουμε να στοχοποιείται από τον κ. Χατζηδάκη ο τσοπάνης ως συντεχνία, με σκοπό να πιεί δήθεν γάλα ο άνεργος! Όχι άλλα δάκρυα κύριε Χατζηδάκη για τους ανέργους! Μην ασελγείτε σε ανθρώπους που εσείς στείλατε στην απόγνωση και αν κάποιοι σίγουρα δεν έκλαψαν γι' αυτούς, αυτοί είστε εσείς!
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς
