Το κεντρικό μοτίβο πάνω στο οποίο θα στηρίξουν το δικομματικό τους καβγά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των ευρωεκλογών αποτυπώνεται όλο και πιο καθαρά: Το δίλημμα είναι «ναι ή όχι στην ΕΕ», ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Για να ολοκληρωθεί η «προσαρμογή», για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες, για να πραγματοποιήσουμε μια «αληθινή αναπτυξιακή επανεκκίνηση», αλλά πάνω στην «υγιή βάση» που εξασφαλίζουν τα «πρωτογενή πλεονάσματα» κ.τ.λ. Φαύλος κύκλος, ανταπαντά ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η συνέχιση της λιτότητας που οδηγεί σε συνέχιση της ύφεσης, σε διόγκωση του χρέους, παραπέρα διάρρηξη της «κοινωνικής συνοχής», άρα το δίλημμα των εκλογών είναι «λιτότητα ή ανάπτυξη», με κρατική στήριξη της ρευστότητας των μονοπωλίων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους να συμβάλουν στην αλλαγή της ΕΕ από τα μέσα, διαβεβαιώνοντας μάλιστα ότι αυτό είναι εφικτό χωρίς καν να αλλάξουν οι Συνθήκες της ΕΕ.
Η αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κρύψει ότι κοινοί στόχοι και των δύο είναι η καπιταλιστική ανάκαμψη, η εξασφάλιση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου στο πλαίσιο της ΕΕ, η υπεράσπιση του στρατηγικού πλαισίου της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ποιο μείγμα δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής θα εξασφαλίσει την καπιταλιστική ανάπτυξη. Γύρω από αυτό το ζήτημα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, εκδηλώνονται συγκροτημένες διαφωνίες και προτάσεις που εμφανίζονται εναλλακτικές, εκφράζοντας αντιθέσεις στους κόλπους του κεφαλαίου στην Ελλάδα, στην ΕΕ και διεθνώς.
Η προσπάθεια που κάνουν για συστράτευση των εργαζομένων στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και γύρω από διαφορετικές προτάσεις, στο πώς αυτή θα υλοποιηθεί, είναι επικίνδυνη για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.
Πρώτα απ' όλα γιατί γίνεται προσπάθεια οι εργαζόμενοι να πειστούν για να υπομένουν οποιαδήποτε θυσία, οποιονδήποτε περιορισμό των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων τους, στο όνομα της επίτευξης της ανάκαμψης.
Επίσης, γιατί καλλιεργείται η αυταπάτη ότι η ανάκαμψη στην καπιταλιστική κερδοφορία θα φέρει ανάκαμψη και στη ζωή του λαού, όταν προϋπόθεση της ανάκαμψης είναι το χτύπημα εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, η περαιτέρω υποτίμηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Τέλος, γιατί διαμορφώνεται η ψευδαίσθηση ότι «μπόρα είναι, θα περάσει», δηλαδή ότι με τη μια ή άλλη μορφή διαχείρισης θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης, όταν στην πραγματικότητα η ανάκαμψη θα οδηγήσει νομοτελειακά σε νέα εκδήλωση της κρίσης.
Τα κόμματα της κυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλουν με τη στάση τους στο να εξωραΐζονται η ΕΕ και η Ευρωζώνη, να διαμορφώνονται ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες ότι μπορούν να μεταρρυθμιστούν σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, ειδικά σε συνθήκες που φαίνεται ότι εκφράζεται λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στους θεσμούς της ΕΕ.
Το πραγματικό, όμως, δίλημμα μπροστά στις ευρωεκλογές για το λαό είναι: Ναι ή όχι στην ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, στα κόμματα που υπερασπίζονται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης;
Με όπλο την πολύχρονη πείρα μπορεί στις ευρωεκλογές να γίνει ένα μεγάλο βήμα χειραφέτησης του λαού από την ΕΕ, τις πολιτικές και τα κόμματά της, ένα μεγάλο βήμα για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αντιπαρατεθούμε στη σημερινή αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ και να ανοίξουμε το δρόμο για μια πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Κάθε άλλη επιλογή παγιδεύει τη λαϊκή οργή, γυρνώντας τη στην ίδια κοίτη, της ΕΕ και των αυταπατών ότι μπορεί αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα του κεφαλαίου να εξανθρωπιστεί.
Τ.Ε. ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
