Είναι ακριβώς η ίδια ευχάριστη αίσθηση: όπως το κορμί μας γίνεται πανάλαφρο μέσα στο νερό απολαμβάνοντας τη θαυματουργή άνωση, έτσι και τα έργα με τους υποβρύχιους κολυμβητές της Μαρίας Φιλοπούλου δημιουργούν στον θεατή ψυχική ανάταση. Είναι η προσομοίωση της ελευθερίας του υγρού στοιχείου, του πρωταρχικού μετεωρισμού του σώματός μας πριν γεννηθούμε, η πανάρχαια τελετουργική κάθαρση. Είναι η αποτύπωση των δικών της συγκινήσεων. Της έμπνευσης που ξεκίνησε στις ακτές της Αργολίδας, απ’ όπου έλκει την καταγωγή της, αλλά και η επιβεβαίωση του ταξιδιωτικού της ενστίκτου, που την προσανατολίζει αλάνθαστα στη θάλασσα, σε καταρράκτες, σε βάθρες. Από τις Κυκλάδες ώς τη Σαμοθράκη και το μακρινό Ιγκουασού στην Αργεντινή, η ζωγράφος ταξιδεύει και αντλεί εικόνες, με μια διάθεση αυτοβιογραφική.
Su, όπως νερό
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι παρουσιάζει έργα από την πιο αντιπροσωπευτική ενότητα της δουλειάς της, από την Πέμπτη, 8 Μαΐου, στην Κωνσταντινούπολη. Στον φιλόξενο χώρο της αίθουσας τέχνης Tesvikiye Sanat Galerisi στο Νισάντασι, θα εκτεθούν συνολικά δώδεκα ζωγραφικές συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων, σε μια ατομική έκθεση με τίτλο «Su» (νερό). Μερικές από αυτές παρουσιάζουν με ενάργεια την Ιεράπολη στην αρχαία Φρυγία, η οποία βρίσκεται στην ενδοχώρα της σημερινής Τουρκίας και είναι πιο γνωστή ως το διάσημο θέρετρο του Παμούκαλε. Εκεί, σε ένα από τα ταξίδια της, πριν από μερικά χρόνια, η Φιλοπούλου ανακάλυψε κοιλότητες γεμάτες με ιαματικά ύδατα και σπασμένα αρχαία μέλη, καλυμμένες από πικροδάφνες. Ενας επίγειος παράδεισος για τους κολυμβητές, που καταδύονται δίπλα στους κίονες μιας αρχαίας ελληνικής πόλης.
Δεκατρία χρόνια ύστερα από εκείνη την πρώτη επίσκεψη, την οποία ακολούθησαν πολλές άλλες στο ίδιο μέρος, η ζωγράφος παρουσιάζει έργα της στην Κωνσταντινούπολη. Αλλωστε έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις από την αρχή της καριέρας της, σε Λονδίνο, Παρίσι, Λευκωσία κ.α.
«Θεωρώ πολύ σημαντικό για ένα ζωγράφο να διευρύνει τους ορίζοντές του και να αναμετριέται με το ξένο κοινό και την καλλιτεχνική παραγωγή εκτός συνόρων. Ηταν κάτι που πάντοτε επιδίωκα, πιστεύοντας ότι μου δίνει κίνητρο βελτίωσης και αυτογνωσίας. Με τον Τούρκο γκαλερίστα Ντογκάν Πακσόι, πρόεδρο του συνδέσμου αιθουσών τέχνης της γειτονικής χώρας, γνωριστήκαμε μάλιστα στο Art Paris, όταν πήρα μέρος το 2002 με την γκαλερί Ζουμπουλάκη. Ο ίδιος έχει μια συλλογή εκατοντάδων έργων με θέμα το νερό και τα χαμάμ, και αυτή του η προτίμηση τον έκανε να ενδιαφερθεί για τη ζωγραφική μου», λέει η καλλιτέχνις στην «Κ», λίγο προτού αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη.
Στο Νισάντασι, η Φιλοπούλου θα παρουσιάσει μια χορταστική δόση λουομένων στον βυθό του Αιγαίου, στις βάθρες των καταρρακτών της Σαμοθράκης αλλά και στην Ιεράπολη. Παράλληλα, θα συμπεριλάβει στην ατομική και δύο μεγάλες γυμνές γυναικείες φιγούρες, που αποτελούν ένα νέο στοιχείο στη δουλειά της. «Κατά μια έννοια κάνω μια επιλογή από τη θεματολογία που με απασχόλησε τα τελευταία 14 χρόνια. Νομίζω πάντως ότι επειδή οι γείτονες έχουν την ίδια στενή σχέση με το υγρό στοιχείο, θα αισθανθούν οικεία με τα έργα και την εικονογραφία των κολυμβητών».
Η εμμονή της Φιλοπούλου με τον βυθό εξηγείται από την προϊστορία της στη ζωγραφική. Φοιτήτρια ακόμα στο ατελιέ του Λεονάρντο Κρεμονίνι στο Παρίσι, άρχισε να ζωγραφίζει περίκλειστους χώρους. Συνέχισε με εσωτερικά σπιτιών, σκάλες σε ακάλυπτους, θερμοκήπια. Οι υποβρύχιοι κολυμβητές κινούνται και αυτοί σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και προφύλαξης. Τώρα εισάγει στη ζωγραφική της το ανθρώπινο σώμα, το οποίο έχει τη δική «γεωγραφία», σαν να είναι και αυτό χώρος. «Ζωγραφίζω πάντα για να μοιραστώ ό,τι καλύτερο έχω, μιας και οι δικές μου στιγμές ευτυχίας και χαλάρωσης είναι πάντα μέσα στο νερό», υπογραμμίζει στην «Κ».
Η έκθεση θα διαρκέσει έως και τις 7 Ιουνίου και είναι υπό την επιμέλεια της Ιριδος Κρητικού.
