Ο ηρωικός κυβερνήτης της θρυλικής Έλλης που τορπίλισαν ύπουλα στην Τήνο οι Ιταλοί κατά την εορτή της Μεγαλόχαρης στις 15 Αυγούστου του 1940 ήταν ο Ναυπλιώτης Άγγελος Χατζόπουλος.
Ένας δοξασμένος αξιωματικός, γόνος μεγάλης και γνωστής οικογένειας του Ναυπλίου, σπούδασε στην Ακαδημία πολέμου του Γάινουβ της Αγγλίας και μιλούσε 4 γλώσσες.
Απόγονος της ιστορικής οικογένειας των Κωτσονόπουλων, καθώς ο προπάππους του Μ. Κωτσονόπουλος υπήρξε ο πρώτος φαρμακοποιός της νεότερης Ελλάδος και δήμαρχος επί σειρά ετών. Ο παππούς του (από την μητέρα του) Β.Λελάκης εστάλει από την βασίλισσα Αμαλία για 5 χρόνια στο Μόναχο για σπουδές και υπήρξε ο πρώτος Γυμνασιάρχης Ευρωπαικών σπουδών.
Ο πατέρας του ήρωα κυβερνήτη Άγγελου Χατζόπουλου, Παναγιώτης Χατζόπουλος με καταγωγή από το Ανυφί υπήρξε Γενικός Αρχίατρος του Ελληνικού στρατού και σπούδασε για μία 5ετία στο Παρίσι.
Τήνος. 15η Αυγούστου. Ώρα 8 το πρωί.
Ο κόσμος είχε συρρεύσει στο λιμάνι για να παρακολουθήσει την περιφορά της εικόνας της Παναγίας. Μέσα στο «Έλλη», πολεμικό που βρίσκεται εκεί, οι 40 άνδρες του αγήματος φροντίζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες της εμφάνισής τους. Οι υπόλοιποι έχουν αρχίσει τη… φασίνα. Έπρεπε επάνω στο πλοίο να λάμπουν όλα.
Οι δείκτες των ρολογιών δεν προλαβαίνουν να δείξουν 8.30 όταν το «Έλλη» τραντάζεται. Ακούγεται ένας υπόκωφος θόρυβος. Το πλοίο ανασηκώνεται πάνω από τη θάλασσα με αλλεπάλληλες παλινδρομικές κινήσεις και φοβερούς τριγμούς κάθεται πάλι στα νερά. Όσοι είναι στο κατάστρωμα τινάζονται πιο πέρα ή πέφτουν στη θάλασσα. Οι πιο άτυχοι αναπηδούν και ξαναπέφτουν, βαριά τραυματισμένοι.
Η τορπίλη, η μία από τις τρεις που έριξε το Ιταλικό υποβρύχιο «Ντελφίνο» βρήκε το πλοίο στη δεξιά πλευρά, στο ύψος του δεύτερου λεβητοστασίου ανάμεσα στις καπνοδόχους.. Ένα ρήγμα δέκα εκατοστών κατεβαίνει από τη κουπαστή έως τα νερά. Το καράβι αρχίζει να παίρνει κλίση 10-15 μοίρες.
Οι σημαιοφόροι Μαργαρίτης και Χορς με μπαλτάδες ανοίγουν τις πόρτες του αναρρωτηρίου για να απεγκλωβίσουν τους συναδέλφους τους.
Ο κυβερνήτης διατάσσει να διώξουν τα νερά από το πλοίο. Ο «πρώτος» του αναφέρει ότι το αντλιοστάσιο έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Η αλυσίδα του ρίπου (ένα κομμάτι καραβόπανο που στρώνεται σε ώρα ανάγκης στο ύφαλο άνοιγμα του πλοίου) έχει κοπεί. Η επόμενη λύση είναι να κινήσουν το πλοίο και να το ρίξουν στα ρηχά. Τουλάχιστον έτσι θα το σώσουν από την ολική καταστροφή.
Οι κύριοι και βοηθητικοί ατμαγωγοί έχουν κοπεί λέει ο «πρώτος». Μόνη λύση η ρυμούλκηση. Σπεύδει ο οικονομικός αξιωματικός στο λιμάνι να ζητήσει από τα ρυμουλκά να τραβήξουν το πλοίο. Όμως εκεί εξελίσσεται άλλη τραγωδία. Οι άλλες δύο τορπίλες που δεν βρήκαν το πλοίο χτύπησαν η μία στη ρίζα του δυτικού κυματοθραύστη και η άλλη 50 μέτρα δεξιότερα με αποτέλεσμα να υπάρχει ρήγμα στο μόλο γύρω στα τρία μέτρα.
Ο κόσμος τρέχει για να σωθεί. Τα επιβατικά που είναι κοντά έχουν αδειάσει τον κόσμο στο λιμάνι κι έσβησαν τις μηχανές τους. Το πλήρωμα τα έχει εγκαταλείψει. Μόνο το «Έσπερος» είναι επανδρωμένο. Πάει να βοηθήσει.
Στο «Έλλη» το πλήρωμα απομακρύνεται με βάρκες. Πρώτα επιβιβάζονται σ’ αυτές οι τραυματίες.
Δύο φορές επεχείρησε ο «Έσπερος» να ρυμουλκήσει το πλοίο. Απέτυχε. Η άγκυρα του «Έλλη» παρέμενε σφηνωμένη στο βυθό, ενώ η φωτιά είχε ήδη αρχίσει να απλώνεται. Δίνεται το σύνθημα για εγκατάλειψη. Τελευταίοι φεύγουν οι αξιωματικοί (πλωτάρχηςΔούσης, υποπλοίαρχος Στεριόπουλος, ανθυποπλοίαρχοι Λεβαντίνος καιΚυριαζόπουλος, σημαιοφόροι Μαργαρίτης, Χορς, Διαμαντής.
Ο κυβερνήτης Χατζόπουλος θέλησε να μοιραστεί την τύχη του πλοίου του, ωστόσο οι αξιωματικοί του τον πήραν «σηκωτό» και επιβιβάστηκαν σε μια σωστική λέμβο....
Η «Έλλη» σιγά σιγά βυθίζεται...
