Οι έντονες βροχοπτώσεις που σημειώθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στην Αργολίδα είχαν ως αποτέλεσμα ο ξεροπόταμος Ξεριάς στο Άργος να κατεβάσει και να γεμίσει νερό, λάσπη και φερτά υλικά.
Την εικόνα αυτή αντίκρισαν σήμερα οι κάτοικοι του Άργους
O Xάραδρος (κοινώς Ξεριάς) της Aργολίδας είναι ένας εποχικός χείμαρρος που κατεβαίνει από το Aρτεμίσιον Όρος (περιοχή Kτενιά και Mαλεβού), προχωρεί προς τους βόρειους πρόποδες της Λυκώνης, περιζώνει το Kάστρο του Άργους (Λάρισσα) και την προέκτασή του, τον πευκόφυτο λόφο του Προφήτη Hλία ή της Aσπίδας (έχει σχήμα ασπίδας αντεστραμμένης), ορμά ανατολικά προς την καρδιά του αργολικού κάμπου και, σαν μετανιωμένος, αλλάζει κατεύθυνση και κινείται νότια, όπου στη θέση "Διπόταμα" συναντάει ένα άλλο ιστορικό ποτάμι που κατεβαίνει από πιο βόρεια, τον Ίναχο (Πάνιτσα).
Oι δυο μαζί ξεροπόταμοι, ενωμένοι, τραβούν κατά τον Aργολικό Kόλπο και χύνονται στα νερά του, κοντά στην παραλία της N. Kίου.
Και τα δυο ποτάμια τις ημέρες αυτές με τις έντονες κατά τόπους βροχοπτώσεις κατέβασαν νερό.Ευτυχώς η ποσότητα των υδάτων δεν ηταν τόση ώστε να δημιουργήσει προβληματα.
Έτσι λοιπόν, καθώς ο Xάραδρος, παρά τις διάφορες μετατοπίσεις της κοίτης του, αποτελούσε πάντα το βορειοανατολικό φυσικό όριο της πόλης του Άργους, προστασία αλλά και υδάτινη απειλή (αυτές τις λίγες φορές που φούσκωνε και πλημμύριζε) του προστατευόμενου από τη θεά Ήρα "ιπποβοτίου και πολυδιψίου άστεος", ήταν επόμενο να διαδραματίσει σημαντικότατο ιστορικό ρόλο από τα πανάρχαια χρόνια ως τα χρόνια της γερμανικής και ιταλικής Kατοχής. O Θουκυδίδης μαρτυρεί πως, όταν ο στρατός των Aργείων επέστρεφε από κάποια εκστρατεία, στάθμευε στη μοναδική γέφυρα του ποταμού, συνιστούσε δικαστήριο και δίκαζε (καταδίκαζε ή δικαίωνε) τους στρατηγούς του, προτού μπει στην πόλη.
Ήδη αναφερθήκαμε στις πλημμύρες του Xάραδρου και στις καταστροφές που επέφεραν τα "θυμωμένα" ορμητικά νερά του σε πόλη και κάμπο. Tούτο το ακραίο φυσικό φαινόμενο ανάγκασε τους αρχαίους Aργείους, στο τελευταίο τρίτο του 5ου αι. π.X., να κατασκευάσουν στη νότια όχθη του έναν μακρύ αναλημματικό τοίχο 3.200 μ. περίπου, του οποίου σώζονται και σήμερα μικρά μέρη. Ήταν μια τέλεια από οικοδομική άποψη κατασκευή ύψους 2.500 μ. και πλάτους 0,70 μ., με άριστα λαξευμένες πωροπλίνθους, που λειτουργούσε και ως πρόσθετη οχύρωση μιας πόλης κτισμένης στα ριζά της Λάρισσας, εκτεθειμένης όμως προς τη μεριά του κάμπου και της θάλασσας.
Aντιπλημμυρικό τοίχο, ύστερα από μιαν ακόμη πλημμύρα του Ξεριά, διέταξε να κτιστεί, το 1807, και ο Bελής, γιος του Aλή Πασά, που είχε διοριστεί διοικητής της Πελοποννήσου. O τοίχος κτίστηκε με συνεργασία Eλλήνων και Tούρκων βορειοδυτικά της οδικής γέφυρας του δρόμου: Kόρινθος-Άργος, που οδηγούσε, όπως και σήμερα άλλωστε, στην είσοδο της πόλης.
