Η φυλή των «ξεχνάει-ξεχνάει»

Άρθρο του Τόλη Κοΐνη:

Η φυλή των «ξεχνάει-ξεχνάει» είμαστε εμείς.
Η φαιά ουσία εντός του κρανίου δε λειτουργεί ως εγκέφαλος… με κάτι άλλο μοιάζει…

Πέθανε ένας πρώην πρωθυπουργός.

Χωρίς ιστορική μνήμη ή παίρνουμε το λιβανιστήρι ή παίρνουμε το μυστρί με τη λάσπη. Λες και θα ξαναγίνει μετά θάνατον Πρωθυπουργός και πρέπει ή να τον υπερασπίσουμε ή να τον πολεμήσουμε.

 

Πέθανε ένας πρώην Πρωθυπουργός.

Προς τον Κώστα Σημίτη δεν είχα καμία πολιτική συμπάθεια. Αφορμή ήταν μια ομιλία του στην Κόρινθο το 1991 (ή 92) στην οποία για να δείξει ποια πρέπει να είναι η προοπτική της Ελληνικής πολιτικής ζωής είχε πει επί λέξει: «Τώρα πια, δεν πρέπει να μας απασχολεί η τιμή του πορτοκαλιού ή του λαδιού, αλλά η Ευρωπαϊκή προοπτική».

Αυτή η περίεργη «Ευρωπαϊκή προοπτική», που δεν έπαιρνε υπόψη της τα Ελληνικά προϊόντα με άφηνε παγερά αδιάφορο και τέτοιου είδους πολιτική σκέψη με βρίσκει απόλυτα εχθρικό.

Μέχρι τότε, είχα μια μικρή συμπάθεια και λίγες αμφιβολίες για το πρόσωπό του.

Η συμπάθεια οφειλόταν για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης του 1985. Η λιτότητα που επέβαλε ήταν πολύ πιο ήπια από όλες όσες έχουμε υποστεί τα τελευταία 50 χρόνια και απεδείχθη άμεσα αποτελεσματική (τιθάσευσε σε ελάχιστο χρόνο τον πληθωρισμό). Δεν βοηθούσε επικοινωνιακά το ΠΑΣΟΚ, όμως, στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόταν από τη Δεξιά και τα ξένα κέντρα…. Αλλά ούτε και το αντίθετό της «Τσοβόλα, δώστα όλα» βοήθησε το ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει τις σκευωρίες και χρηματοδότηση της περιβόητης «γαλάζιας γενιάς» (αυτό κι αν ήταν βρώμικο χρήμα). Για αυτό η πολιτική του εκείνης της περιόδου αποδείχθηκε σωστή.

Επειδή κατοικώ στις παρυφές της φυλής των «ξεχνάει-ξεχνάει» και είμαι σχεδόν αποσυνάγωγος, που λέει και ο φίλος μου ο ποιητής… δε λησμόνησα ποτέ τα γεγονότα που μου είχαν – από τότε- δημιουργήσει αμφιβολίες για τις πολιτικές του ικανότητες:

1)      Το απαράδεκτο τηλεοπτικό15λεπτο του Σημίτη στο Δημοψήφισμα του 1974, όπου αντί να πείσει γιατί δεν πρέπει να επανέλθει η βασιλεία στην Ελλάδα, κατανάλωσε τον χρόνο του να αναλύει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ. (Είχα θεωρήσει σχεδόν προβοκατόρικη τη στάση του)

2)      Η πολιτεία του Σημίτη στο Υπουργείο Γεωργίας (1981-1985) ήταν τραγική. Στήριξε την πολιτική του στον περίφημο «Ενιαίο Φορέα Εξαγωγών» και στη χωρίς προϋποθέσεις χρηματοδότηση συνεταιρισμών… Το αποτέλεσμα είναι σήμεραμια σειρά από κλειστά εργοστάσια… και πλήρης δικαίωση των «μεσαζόντων». Αλλά η φυλή των «ξεχνάει-ξεχνάει» τα ξέχασε και θυμήθηκε μόνο το θάψιμο της παραγωγής (οι θρυλικές χαβούζες) με ευρωπαϊκά λεφτά… που τάχα μου εξασφάλιζε ο Σημίτης…

Η φυλή των «ξεχνάει-ξεχνάει» συνεπικουρούμενη από τους συγγενείς της, την φυλή των «μασάει-μασάει», ανέδειξε τον Σημίτη πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργό για 8 χρόνια 1996-2004.

Κυριότερα αποτελέσματα αυτής της περιόδου ήταν

Α) Η είσοδος στο ευρώ.

Β) Τα μεγάλα έργα.

Ελάχιστες συμπάθειες απέκτησε ο εκλιπών για αυτή την πολιτική και πολλές αντιπάθειες. Για πολλούς η διακυβέρνησή του ήταν η …προθέρμανση για τη χρεωκοπία του 2010…

Επειδή όμως δεν ανήκουμε στους «ξεχνάει-ξεχνάει»,ας θυμηθούμε ποιες ήταν τότε οι εναλλακτικές λύσεις:Τσοχατζόπουλος – Αρσένης στα εσωτερικά στο ΠΑΣΟΚ και Έβερτ – Καραμανλής για την Πρωθυπουργία. Μπορεί κάποιος σήμερα να ισχυριστεί ότι ένας  από αυτούς θα ήταν καλύτερος;

«Μας έβαλε στο ευρώ».

Όποιος το θεωρεί κατηγόρια αυτό, αςδιεκδικήσει την έξοδόαπό αυτό ακόμα και τώρα…

Εκτός του ευρώ θα είμαστε καλύτερα, αρκεί να υπήρχε ηγεσία με ανάλογο του εγχειρήματος πολιτικό και οικονομικό κύρος. Με σοβαρό πολιτικό πρόγραμμα αδέσμευτης εξωτερικής πολιτικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Υπήρχε;

Ακόμα και όταν ο λαός έδωσε 63% στην προοπτική της ανεξαρτησίας (Δημοψήφισμα 2015) οι ηγεσίες λιποψύχησαν συναισθανόμενες την αδυναμία τους.

«Μας έβαλε στο ευρώ, με ψεύτικα στοιχεία»

Αυτό, μάλλον είναι αλήθεια.

Αλλά, τί θα κερδίζαμε εάν μέναμε έξω από το κοινό νόμισμα, αλλά με σταθερή ισοτιμία που απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση; Το ίδιο δεν θα ήταν;

Θα είχαμε δυνατότητα διολίσθησης νομίσματος και φθηνότερου δανεισμού; Η Βουλγαρία που δεν έχει μπει στο ευρώ, δεν έχει υποχρεωθεί σε παρατεταμένη λιτότητα;

Το θέμα δεν είναι τα ψεύτικα στατιστικά, αλλά η ίδια δόμηση του ενιαίου νομίσματος, που οδηγεί όλες τις χώρες μέλη σε μεγάλα χρέη.

«Ο Σημίτης μας πρόσδεσε στο άρμα της Δύσης».

Ναι. Και ήταν τεράστιο λάθος. Λάθος, όμως, για όσους πίστευαν σε μια προοπτική ανεξάρτητης, δημοκρατικής και σοσιαλιστικής Ελλάδας. Σωστό για τους «μασάει- μασάει» των επιδοτήσεων. Σωστό για όσους πίστευαν πως μόνον με την ισχυρή προστασία των Δυτικών «συμμάχων» θα ευημερήσουμε. Πιστός σε αυτή την αντίληψη αναφώνησε το περιβόητο «ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες» και «παρέδωσε τον Οτσαλάν» στους Τούρκους. Στα Ελληνοτουρκικά, η πολιτική προσέγγισης που επιχείρησε την έκανε σε λάθος στιγμή… όταν στην Τουρκία υποχωρούσαν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις και ανέβαιναν οι σκληροί Ισλαμιστές. Δεν είχε την πολιτική διορατικότητα να το δει… Σήμερα οι υποχωρήσεις εκ μέρους της Ελλάδας, εκείνης της περιόδου είναι όπλα στα χέρια του νέο-Οθωμανικού επεκτατισμού.

«Ο Σημίτης άφησε έργα».

Μπορεί μεν να πλούτισαν οι «εθνικοί εργολάβοι», αλλά κάτι έμεινε. Η γέφυρα του Ρίου, ο προαστιακός, η Αττική οδός, οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις… είναι υπαρκτά. Έργα υποδομής που κάποτε έπρεπε να γίνουν.

Έγιναν σπατάλες; Κανένας δεν το τεκμηρίωσε. Πιθανόν, να έγιναν… δεν είναι, δυστυχώς, κάτι το πρωτότυπο για την Ελλάδα.

Η φυλή των «ξεχνάει-ξεχνάει» τρέφεται με κουτόχορτο – σανό που αφειδώς μοιράζουν επιτήδειοι. Η άλλη φυλή οι «μασάει-μασάει» ξεκοκαλίζουν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Το κουτόχορτο μοιράζεται μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Τα «Μέσα» στήριξαν ολόψυχα την Κυβέρνηση Σημίτη… Σε βαθμό απίθανο. Σκεφθείτε: ΕΙΧΕ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΘΥΓΑΤΕΡΩΝ ΤΟΥ. (Έχει δύο). ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΝ!!!!!!!

Υπήρχαν και εκείνοι που εμμονικάτον καταγγέλουν για Εβραίο… Τάχα μου το είχε ομολογήσει ο ίδιος σε τηλεοπτική συνέντευξη… Καλά, πώς γίνεται όμως και να μην έχει παρουσιαστεί ποτέ το επίμαχο βίντεο;… Συμφωνούν ότι – υποτίθεται- τον έλεγαν Αβουρή, αλλά άλλοι τον λένε Μαρδοχάϊ και άλλοι Ααρών… Ας συμφωνήσουν τουλάχιστον στο όνομα… Για έναν πολιτικό μετράνε οι πράξεις του και όχι η συνωμοσιολογική παραφιλολογία.

«Ο Σημίτης  εξέφρασε τον εκσυγχρονισμό»… Το σωστό είναι ότι επικαλέστηκε εκσυγχρονισμό, δεν είχε εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα… Αυτό φάνηκε από την εποχή που σαν Υπουργός Βιομηχανίας κλπ. το 94-95 εναντιώθηκε στο νόμο Πεπονή, για να προστατεύσει τους ρουσφετολογικά διορισμένους στην (κρατική) ΔΕΗ.

Ήταν ανεκτικός προς τους Υπουργούς του, σε πλήρη αντίθεση με τον Αντρέα. Επί των ημερών του είχαμε αποχωρήσεις, αλλά όχι διαγραφές. Αποτέλεσμα έκαναν ό,τι ήθελαν… (π.χ. Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου, Αρσένης, Δρυς (!!!) κλπ.). Αυτό ήταν σύγχρονο μάνατζμεντ;

«Δεν προκαλούσε με τη συμπεριφορά του». Ναι. Έλεγε λίγα, αλλά έκανε και λίγα… σε αντίθεση με όλους τους άλλους Έλληνες πολιτικούς που λένε πολλά και κάνουν πολύ λίγα. Η δημόσια εικόνα του ήταν ενός παραδοσιακού αστού, που δεν προκαλούσε, ενώ οι περισσότεροι υπουργοί του είχαν εκτραχυνθεί σε έναν εντελώς βάρβαρο νεοπλουτισμό.

«Μας έφαγε τα λεφτά με το Χρηματιστήριο»… Καλά σας έκανε. Όταν κερδίζατε είχατε γίνει όλοι γκουρού των Οικονομικών… Όταν προσγειωθήκατε σας έφταιγε ο Σημίτης. Τα ίδια είχαν γίνει και πριν από το Σημίτη, το 89-90 με τον Μητσοτάκη και το 72 με τη Χούντα…Αυτό είναι το μειονέκτημα της φυλής των «ξεχνάει-ξεχνάει», να ξεχνάει.

Στην περιοχή μας το αποτύπωμα της πολιτικής του ήταν αρνητικό. Μας επισκέφθηκε τρεις φορές:

α) Τη Συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ στο ξενοδοχείο Αμαλία, το καλοκαίρι του 1997,

β) στη συνεστίαση στο προαύλιο των Στρατώνων Καποδίστρια στο Άργος, το καλοκαίρι του 2002 και

γ) στην επίσκεψη σε ένα θερμοκήπιο ντομάτας για να διαφημίσει την απορρόφηση των Ευρωπαϊκών κονδυλίων (οι κακές γλώσσες έλεγαν, πως την επόμενη χρονιά χρεωκόπησε το θερμοκήπιο).

Τί έχει απομείνει από εκείνη την περίοδο;

Α) Η εκποίηση των τριών ξενοδοχείων του ΕΟΤ στο Ναύπλιο… (Δεν έχουν βοηθήσει καθόλου την ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας)

Β) Την εκποίηση των οικοπέδωντου Λιμενικού Ταμείου δίπλα στο Γήπεδο του Ναυπλίου, που ήταν ο ιδανικότερος χώρος να κτισθεί Διοικητήριο και να μην πληρώνουν τεράστια ποσά σε νοίκια οι υπηρεσίες του Δημοσίου (κρατικές, περιφερειακές και δημοτικές)

Τα περιβόητα «στολίδια στην άμμο» της Καραθώναςστο τσακ τα γλυτώσαμε (γιατί έγινε κινητοποίηση).

Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα τον σκεπάσει. Το θέμα είναι να μην σκεπάσει βαριά λήθη τα πεπραγμένα του, αλλά να τα κρίνουμε νηφάλια.

Πράγμα δύσκολο σε μια χώρα που επικρατεί πληθυσμιακά η φυλή των «ξεχνάει-ξεχνάει» και κυβερνάει η φυλή των «μασάει-μασάει».