Ένονες αντιδράσεις στους κόλπους της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος προκαλεί το φυλλάδιο που διανεμήθηκε στους πιστούς μετά τη λειτουργία στους ιερούς ναούς.
Οι αναφορές για την οικονομική κρίση στο φυλλάδιο με τίτλο «Προς το Λαό» έχουν προκαλέσει αναστάτωση στο εσωτερικό της Ιεράς Συνόδου.
Στο κείμενο η Ελλάδα χαρακτηρίζεται χώρα «υπό κατοχή» από τους δανειστές και ασκείται σκληρή κριτική στα πολιτικά πρόσωπα.
Το κείμενο είναι αποτέλεσμα εισηγήσεων για την οικονομική κρίση που ενέκρινε η Ιεραρχία τον περασμένο Οκτώβριο. Συντάκτης του φέρεται να είναι ο μητροπολίτης
Σιατίστης Παύλος.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος φέρεται να έχει ενοχληθεί από το ύφος του κειμένου.
Ταυτόχρονα, ορισμένοι ιεράρχες επισημαίνουν ότι «σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, η Εκκλησία πρέπει να έχει παρηγορητικό και όχι καταγγελτικό λόγο», ενώ άλλοι θεωρούν ότι το συγκεκριμένο κείμενο απηχεί τις θέσεις ορισμένων μητροπολιτών, αλλά οπωσδήποτε όχι ολόκληρης της ιεραρχίας.
Τι λέει το κείμενο
Στο τετρασέλιδο φυλλάδιο αναφέρεται: «Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη, αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τους δανειστές μας».
Σε άλλο σημείο επισημαίνεται: «Είναι αλήθεια ότι αυτό που συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό. Μαζί με την πνευματική, κοινωνική και οικονομική κρίση συμβαδίζει και η πάσης φύσεως ανατροπή. Πρόκειται για προσπάθεια εκρίζωσης και εκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τα οποία ως τώρα θεωρούνταν αυτονόητα για τη ζωή του τόπου μας... Τα μέτρα αυτά τα απαιτούν οι δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυρίαρχων-δανειστών μας... Όλες αυτές τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικονομίας, που σήμερα επιχειρούμε με βίαιο τρόπο να αλλάξουμε, γιατί δεν τις αλλάξαμε στην ώρα τους; Γιατί έπρεπε να φθάσουμε ως εδώ; Τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια».
Πιο οξεία είναι η κριτική εναντίον των πολιτικών προσώπων σε άλλο σημείο του κειμένου: «Πώς τότε υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς, γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές ανατροπές για τις οποίες άλλοτε θα αναστατωνόταν όλη η Ελλάδα και σήμερα επιβάλλονται χωρίς σχεδόν αντιδράσεις...».
Η κριτική στους πολιτικούς συνεχίζεται και σε άλλα σημεία: «Μια ηγεσία που δεν μπόρεσε να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στο λαό, που δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, που πρόβαλε λαθεμένα πρότυπα, που καλλιέργησε τις πελατειακές σχέσεις, μόνο και μόνο γιατί είχε ως στόχο την κατοχή και τη νομή της εξουσίας».
Ο συντάκτης του κειμένου πάντως, αναφέρεται και στις ευθύνες των πολιτών λέγοντας: «Μια ηγεσία που στην πράξη αποδεικνύεται ότι ουσιαστικά υπονόμευσε τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας και του λαού. Και από την άλλη πλευρά, ένας λαός, εμείς, που λειτουργήσαμε ανεύθυνα παραδοθήκαμε στην ευμάρεια, στον εύκολο πλουτισμό και στην καλοπέραση, επιδοθήκαμε στο εύκολο κέρδος και στην εξαπάτηση. Δεν προβληματιστήκαμε για την αλήθεια των πραγμάτων».
Ασκεί όμως και αυτοκριτική για τους εκκλησιαστικούς ταγούς, λέγοντας ότι: «Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σας πικράναμε, σας σκανδαλίσαμε ίσως. Δεν αντιδράσαμε άμεσα και καίρια σε συμπεριφορές που σας πλήγωσαν».
