Τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Ἀδελφοί μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί» (Ἰακ. α’ 16)
«Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος» (Λουκ.β΄, 11). Μ᾿ αὐτὰ τὰ ἁπλὰ λόγια ὁ Ἄγγελος ἀνήγγειλε στοὺς ταπεινοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ τὴ χαρμόσυνη εἴδηση τῆς ἔλευσης τοῦ Μεσσία, ἐνῶ «πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου» ξάφνιασε τὴν ἄδολη καρδιά τους μὲ τὸν πρωτάκουστο ὕμνο ποὺ ἔψαλε:«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ.β΄, 14).
Ἡ πολυστένακτος γῆ δέχθηκε μὲ ἀνακούφιση τὸ οὐράνιο αὐτὸ μήνυμα. Τὸ μήνυμα τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐτυχίας. Ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀντάλλαξε τὸ θέλημα τοῦ Δημιουργοῦ του μὲ τὸ δικό του θέλημα, ἔγινε ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ. Ὁ φόβος, ὁ πόνος, ἡ ἀγωνία καὶ ὁ θάνατος κυριάρχησαν στὴν ἀνθρώπινη ζωή. Τὸ συμφέρον θεοποιήθηκε καὶ ταυτίστηκε μὲ τὸν ἀνθρώπινο προορισμό, καὶ γενικὰ ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ξένος πρὸς τὴ χαρὰ
καὶ τὴν εἰρήνη ποὺ αἰσθανόταν πρὸ τῆς παρακοῆς. Ἐξ αἰτίας ὅλων αὐτῶν, ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα μὲ πολὺ πόθο περίμενε τὴ θεϊκὴ ὑπόσχεση τῆς λυτρώσεως, τὸν ἐρχομὸ τοῦ Σωτῆρα της· «Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν» (Φιλ. γ’ 20), γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.Καὶ «ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ γενόμενον ἐκ γυναικὸς … ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολαύωμεν» (Γαλ. δ’ 4-5). Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε υἱὸς τῆς Παρθένου. Ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ ἀνεβάσει τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς· «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησε, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», γράφει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Καὶ συμπληρώνει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος «διὰ τοῦ ὀνόματος Αὐτοῦ καταλύθηκε ὁ θάνατος, δέθηκαν οἱ δαίμονες, ἄνοιξε ὁ οὐρανός, ἄνοιξαν διάπλατα οἱ πόρτες τοῦ παραδείσου, στάλθηκε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, οἱ δοῦλοι ἔγιναν ἐλεύθεροι, οἱ ἐχθροί, οἱ γιοί, οἱ ξένοι ἔγιναν κληρονόμοι, οἱ ἄνθρωποι ἄγγελοι. Γιατὶ λέγω ἄγγελοι; Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος, καὶ ὁ ἄνθρωπος Θεός· τὰ οὐράνια ἀναμίχτηκαν μὲ τὰ ἐπίγεια· τὸ σκοτάδι σβήστηκε, τὸ φῶς ἔλαμψε, ὁ θάνατος κατατροπώθηκε». Ἡ παρουσία δηλαδὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν Θεό· ὁ Σαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ ἦρθε γιὰ νὰ φέρει στὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο τὴν εἰρήνη, ὅπως χαρακτηριστικὰ ψάλλει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία : «Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν …» (Ε’ ᾠδὴ Καταβασιῶν Χριστουγέννων).
Ἀδελφοί μου, σήμερα πολλοὶ μιλοῦν γιὰ Εἰρήνη, δημιουργοῦν εἰρηνευτικοὺς ὀργανισμούς, διοργανώνουν συνέδρια καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις χάριν τῆς εἰρήνης, ἀλλὰ ἡ πολυπόθητος Εἰρήνη παραμένει μιὰ φευγαλέα σκιὰ τοῦ πλανήτη μας. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε πὼς χωρὶς Χριστὸ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει Εἰρήνη στὴ γῆ, καὶ μάλιστα στὶς καρδιές μας. Μᾶς τὸ ξεκαθαρίζει τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου : «Ὁ Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β’ 14). Σ᾿ Αὐτὸν τὸν Μεγάλο Εἰρηνοποιὸ θὰ βροῦμε τὴν Εἰρήνη καὶ τὴν Εὐτυχία, ποὺ μᾶς προσφέρεται μέσα στὸ πνευματικὸ σῶμα Του, δηλαδὴ στὴν Ἁγία Ἐκκλησία Του, ἡ ὁποία μὲ τὰ θεῖα μυστήριά της καὶ κατ᾿ ἐξοχὴν μὲ τὸ μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, μᾶς ἁγιάζει, μᾶς ἀναγεννᾶ καὶ μᾶς λυτρώνει. «Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων» (Ἑβρ. θ΄ 14), δηλαδὴ τὸ αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα φέρουν τὴν ψυχικὴ νέκρωση καὶ ἀφαιροῦν τὴν ἐσωτερικὴ χαρὰ καὶ εἰρήνη.
Ἑπομένως, ἂν θέλουμε τὴ χαρὰ, τὴν εἰρήνη, τὴν εὐτυχία καὶ γενικὰ τὴ λύση ὅλων τῶν μεγάλων κοινωνικῶν καὶ τραγικῶν προβλημάτων, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ σπεύσουμε ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἄρχοντες καὶ λαὸς καὶ μάλιστα οἱ νέοι μας στὸ Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ καὶ ἐκεῖ μὲ πίστη, ἁπλότητα, ταπείνωση καὶ μετάνοια νὰ προσκυνήσουμε τὸ Θεῖο Βρέφος καὶ νὰ Τοῦ ἐναποθέσουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ τὰ πάσης φύσεως προβλήματά μας· καὶ τότε θὰ αἰσθανθοῦμε καὶ ἐμεῖς ὅπως οἱ ταπεινοὶ ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ χαρὰν μεγάλην, καὶ μὲ εὐφρόσυνη καρδιὰ θὰ δοξολογοῦμε καὶ ἐμεῖς τὸν Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό, ψάλλοντας τὸν Ἀγγελικὸ ὕμνο «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β’ 14).
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν Νηπιάσαντα
Εὐχέτης Ὑμῶν
Ὁ Μητροπολίτης
Ναύπλιον, Χριστούγεννα 2010
