Την ανάδειξη του σπηλαίου Φράγχθι στην Αργολίδα, ενός από τα σημαντικότερα του ελληνικού χώρου, αφού θεωρείται πιθανό ότι έχει κατοικηθεί από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ κατά την Μουστιαία περίοδο (40.000 χρόνια από σήμερα) αλλά σίγουρα από τον Homo Sapiens (30.000 χρόνια από σήμερα) αποφάσισε το υπουργείο Πολιτισμού προκειμένου να γίνει ευκολότερη η πρόσβαση των επισκεπτών και η ενημέρωσή τους.
Σύμφωνα με την πρόταση της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νότιας Ελλάδας που έχει στην ευθύνη της το σπήλαιο, θα αποκατασταθεί η παλαιά προβλήτα ώστε να διασφαλιστεί η θαλάσσια πρόσβαση, θα διαπλατυνθεί και θα διαμορφωθεί κατάλληλα το υπάρχον μονοπάτι, το οποίο αρχίζει από την παραλία και φθάνει ως το μνημείο ενώ ενημερωτικές πινακίδες θα πληροφορούν τον επισκέπτη για την ιστορία, τη σημασία του χώρου και τα ευρήματά του.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου προβλέπεται η τοποθέτηση ενός χαμηλού διάδρομου περιήγησης από μέταλλο και ξύλο, ο οποίος θα περιτρέχει το χώρο για την ασφαλή επίσκεψη των επισκεπτών αλλά από τις ανασκαφικές τομές που είχαν γίνει θα διατηρηθούν ανοικτές μόνον οι δύο. Δεν θα γίνει όμως εγκατάσταση ηλεκτροφωτισμού αφού η κατακρήμνιση τμήματος της οροφής του σπηλαίου (περί το 3000 π.Χ.) έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο άνοιγμα από το οποίο διέρχεται το φυσικό φως. Στο σημείο αυτό μάλιστα οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι κρύπτονται σημαντικές πληροφορίες για την κατοίκηση του σπηλαίου πριν από την εποχή από την οποία διασώζονται τα έως τώρα ευρήματα.
Το σπήλαιο βρίσκεται στον όρμο Κοιλάδα και έχει δύο θαλάμους, οι οποίοι ερευνήθηκαν από αμερικανούς αρχαιολόγους την περίοδο 1967-1976 με επικεφαλής καθηγητή τον Τόμας Τζάκομπσεν. Η πλέον σημαντική ανακάλυψη στο Φράγχθι είναι ο σκελετός ενός άνδρα ηλικίας 25 χρονών και ύψους 1,56, ο οποίος είχε δεχθεί ένα ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι και χρονολογείται στα 10.000 – 8.000 χρόνια πριν από σήμερα. Είχε τα πόδια λυγισμένα, τα χέρια στο στήθος στην στάση του εμβρύου και ήταν θαμμένος με το κεφάλι στο Νότο και τα πόδια στον Βορρά ενώ βρέθηκαν ακόμα οι σκελετοίδύο παιδιών με αντίστροφο προσανατολισμό.
Κατά την εποχή αυτή στην τροφή των κατοίκων προστίθενται γιγάντια ψάρια, άγριες φακές που συλλέγονταν με δρεπάνι από πυριτόλιθο, θαλασσινά όστρακα ενώ προς το τέλος της περιόδου διαπιστώνεται και καλλιέργεια της γης καθώς και οικόσιτα ζώα. Στην ακμή του, το 4.000 π.Χ., το σπήλαιο έφτασε τους 150 κατοίκους και ο οικισμός εξαπλώθηκε και έξω από την είσοδο. Ολα τα ευρήματα, όπως ειδώλια, άφθονη κεραμεική, χάντρες, κοσμήματα και κατεργασμένα όστρακα βρίσκονται σήμετα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου.
