Το Δημόσιο προσπάθησε να κλέψει αποζημίωση.

 Τη «δεινή οικονομική του θέση» επικαλέστηκε το Ελληνικό Δημόσιο (εκπροσωπούμενο νόμιμα από τον υπουργό Οικονομικών) για να μην πληρώσει σε τρία αδέρφια, αγρότες από την Αιτωλοακαρνανία, την αποζημίωση που διεκδικούσαν για όσα υπέστησαν οι ίδιοι και κατ' επέκταση οι οικογένειές τους από την άδικη σύλληψη και κράτησή τους επί 9,5 μήνες στις φυλακές Ναυπλίου. Ο ισχυρισμός όμως αυτός δεν πέρασε στο αρμόδιο δικαστήριο -ενώπιον του οποίου είχαν προσφύγει οι αγρότες- που έκρινε ότι «η δεινή οικονομική θέση του Δημοσίου δεν μπορεί να οδηγήσει σε δυσμενή ως προς τους ενάγοντες υπολογισμό της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης που δικαιούνται εφόσον η ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου είναι εγγυητική των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών».

Ετσι, στην εκπνοή του 2010,το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας επιδίκασε υπέρ των εναγόντων συνολική χρηματική αποζημίωση ύψους 100.000 ευρώ «για την έντονη στεναχώρια και το ψυχικό άλγος» που υπέστησαν από άδικη προφυλάκιση εξαιτίας της οποίας «προσεβλήθησαν στο φιλικό, κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον τους» αλλά και για τα έξοδα των ανήλικων παιδιών τους (μαθητών Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου) καθώς κατά τη διάρκεια της φυλάκισης των γονιών τους στερήθηκαν βασικά αγαθά όπως «ένδυση, διατροφή, φροντιστήρια».

Απ' την πλευρά του, το Ελληνικό Δημόσιο που αντέταξε την οικονομική κρίση προκειμένου να αποφύγει την ικανοποίηση θεσμοθετημένων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων επιχείρησε και δεύτερο ελιγμό, ο οποίος επίσης έπεσε στο κενό, ισχυριζόμενο διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του ότι οι ενάγοντες αγρότες είχαν τη δυνατότητα όσο διάστημα ήταν κρατούμενοι να υπομισθώσουν τις μισθωμένες αγροτικές εκτάσεις που καλλιεργούσαν για να μη χάσουν τις οικονομικές απολαβές τους.

Η απάντηση του δικαστηρίου ήταν και σ' αυτό το επιχείρημα σαφής: «Οι ενάγοντες δεν είχαν τη δυνατότητα κατά τη διάρκεια της προσωρινής τους κράτησης να επιμελούνται των περιουσιακών τους υποθέσεων».

Οι τρεις αγρότες, από τις Φυτείες Ξηρόμερου Αιτωλοακαρνανίας, διεκδίκησαν αποζημίωση μετά την πανηγυρική απαλλαγή τους από το πρωτόδικο κιόλας δικαστήριο, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πατρών, από τις κατηγορίες της «καλλιέργειας, συγκομιδής και κατοχής ινδικής κάνναβης από κοινού» εξαιτίας των οποίων είχαν συλληφθεί, διωχθεί και κρατηθεί. Μάλιστα και οι τρεις έμειναν προσωρινά κρατούμενοι από τον Ιούλιο του 2006 μέχρι και τις 10 Μαΐου 2007 καθώς είχε απορριφθεί και η αίτησή τους για αντικατάσταση της προσωρινής τους κράτησης με περιοριστικούς όρους. Οι ίδιοι ουδέποτε αποδέχθηκαν την πράξη που τους αποδόθηκε, η οποία κατέπεσε στο δικαστήριο από το οποίο αθωώθηκαν ομόφωνα με σύμφωνη γνώμη και του εισαγγελέα της έδρας.