Nέα ανακοίνωση των εργαζομένων στο Ατλαντικ Ναυπλίου.

 Όλοι εμείς είμαστε εργαζόμενοι στο ΑΤΛΑΝΤΙΚ Ναυπλίου, με πολυετή μάλιστα προϋπηρεσία. Από το καλοκαίρι του 2010 και μετά διαπιστώσαμε την με ραγδαίο τρόπο φθίνουσα πορεία της επιχείρησης. Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν και παρά τις επίμονες προσπάθειές μας, για κάποια υπεύθυνη ενημέρωση από τους εργοδότες μας, αυτό κατέστη αδύνατο. Στη συνέχεια άρχισε η επιχείρηση να μην μας καταβάλει τίποτε για τα δεδουλευμένα μας. Ενώ εργαζόμασταν κανονικά, δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ για αποδοχές μας, άλλοι από τον Σεπτέμβριο και άλλοι από τον Οκτώβριο του 2010. Και πάλι ενώ ζητούσαμε κάποιες εξηγήσεις και μια, στοιχειώδη έστω, ενημέρωση οι εργοδότες μας απαξιούσαν να ανταποκριθούν, αλλά έχουν καταστεί άφαντοι και η φωνή μας φαντάζει ως «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Αναγκαστήκαμε, άλλοι από τον Νοέμβριο και οι περισσότεροι από τον Δεκέμβριο του 2010, να κάνουμε επίσχεση εργασίας, πιστεύοντας ότι με την κίνηση αυτή θα ευαισθητοποιηθεί, έστω και καθυστερημένα, η εργοδότρια εταιρεία. Και πάλι καμία αντίδραση! Η επίσχεση εργασίας μας συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ευρισκόμαστε ουσιαστικά στο δρόμο και αντιμετωπίζουμε την εξοργιστική σιωπή των εργοδοτών μας αλλά και την σκανδαλώδη αδιαφορία του Κράτους.

Όλοι είμαστε οικογενειάρχες μισθοσυντήρητοι και περιμένουμε από το μισθό μας να επιβιώσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Όλους αυτούς τους μήνες, μας έχει δοθεί η εντύπωση ότι είμαστε «στα αζήτητα». Στα αζήτητα των εργοδοτών μας, οι οποίοι αφού απέκτησαν μεγάλες ατομικές περιουσίες απαξίωσαν την εταιρεία και δεν εμφανίζονται πλέον πουθενά, ενώ πολύ καλά γνωρίζουν τις προσπάθειες που καταβάλαμε για να κάνουμε το ΑΤΛΑΝΤΙΚ Ναυπλίου ένα από τα καλύτερα σούπερ μάρκετ σε πανελλαδικό επίπεδο, ενώ πολύ καλά γνωρίζουν τον καθημερινό ιδρώτα μας και τις εν γνώσει μας απλήρωτες υπερωρίες μας, ενώ πολύ καλά γνωρίζουν τις «καλύψεις» που κατά καιρούς παρείχαμε στην επιχείρηση για να αποφύγει συνέπειες απέναντι στο Νόμο.

Νιώθουμε όμως ότι είμαστε και «στα αζήτητα» της Πολιτείας και του πολυδιαφημισμένου «κοινωνικού κράτους». Το κοινωνικό αυτό Κράτος το έχουμε ακουστά από την τηλεόραση αλλά εμείς δεν το συναντήσαμε ποτέ, ούτε αυτό μας έκανε την χάρη να έρθει προς συνάντησή μας…

Τελευταία μας υποσχέθηκαν ότι θα μας καταβάλουν έστω το δώρο των Χριστουγέννων. Μάλιστα έχουμε ακούσει ότι για τον λόγο αυτό η επιχείρηση έχει δανειοδοτηθεί ή επιδοτηθεί από το Κράτος. Ακόμη περιμένουμε…Είναι άραγε υπερβολική η αγωνία μας να θέλουμε κάποιος να αναλογιστεί αν μπορέσαμε στα σπίτια μας να στρώσουμε χριστουγεννιάτικο τραπέζι και να κόψουμε βασιλόπιτα; Έχουμε ακούσει ότι κάποιους εργοδότες που δεν πληρώνουν δώρο Χριστουγέννων τους πηγαίνουν στο αυτόφωρο. Απ’ ότι φαίνεται για τους εργοδότες μας η αυτόφωρη διαδικασία έχει καταργηθεί!

Οργιάζουν οι φήμες ότι έχουν υψηλά ιστάμενους προστάτες και συμπαραστάτες. Άραγε είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι σε κάποια πράγματα υπάρχουν και όρια; Ή πρέπει να αποδεχτούμε τελικά ότι στην πατρίδα μας έχουν καταργηθεί όλα τα όρια και οι φραγμοί και πρέπει να πορευτούμε εμείς και τα παιδιά μας με αυτά τα δεδομένα;

Την παραπάνω κραυγή αγωνίας την απευθύνουμε σε όλους τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας, αρχής γινομένης από τον κ. Πρωθυπουργό. Δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε. Απλώς περιμένουμε, με ιώβειο υπομονή, αλλά πλέον δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε, όλοι εμείς, «παιδιά ενός κατώτερου Θεού»….

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ στο ΑΤΛΑΝΤΚ Ναυπλίου