Εκτός του «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, που είχε προτείνει το «Αμφιθέατρο», σήμερα η «Espresso» αποκαλύπτει τη δεύτερη «επετειακή» πρόταση που κατέληξε στο καλάθι των αχρήστων. Και συγκεκριμένα, στο καλάθι του προέδρου του Ελληνικού Φεστιβάλ Α.Ε. Γιώργου Λούκου.
Πρόκειται για τους «Ιππής» του Αριστοφάνη, παράσταση που θα έντυνε μουσικά ο Μίκης Θεοδωράκης και θα πλαισιωνόταν από ένα επιτελείο καλών ηθοποιών, όπως ο Βασίλης Τσιβιλίκας, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Γιώργος Παρτσαλάκης, ο Τάκης Χρυσικάκος κ.ά.
Για την πρώτη παράσταση, τον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κιμούλη, ο Γιώργος Λούκος ισχυρίστηκε με δήλωσή του στην «Espresso» ότι δεν υπήρχε στην αρχική πρόταση το όνομα του Μίκη Θεοδωράκη. Τώρα όμως τι έχει να πει άραγε; Είναι συμπτωματικό;
Ο Γιώργος Κιμούλης τότε είχε δηλώσει: «Δικαίωμα του κ. Λούκου. Από εκεί και πέρα, ο καθένας ανάλογα με τις επιλογές που κάνει κρίνεται». Ο Θύμιος Καρακατσάνης σήμερα χωρίς ενδοιασμό σχολιάζει: «Ο κ. Λούκος τα άλλαξε όλα. Και να τα άλλαζε προς το καλύτερο, θα τον χειροκροτούσα!»
Οπως και να ’χει, με τις δύο αυτές παραστάσεις ο συνθέτης που τιμά τη χώρα μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης θα γιόρταζε μισό αιώνα στα «Επιδαύρια». Ηταν το 1961 που έγραψε την πρώτη του μουσική για παράσταση αρχαίου δράματος. Συγκεκριμένα, στις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη, που είχαν ανέβει τότε σε διδασκαλία Αλέξη Μινωτή.
Ο Μίκης Θεοδωράκης μπορεί να πικράθηκε, αλλά δεν προέβη σε δηλώσεις. Ισως μια αιχμή να άφησε στην τελευταία ανακοίνωσή του στη Σπίθα Αθήνας: «Ως καλλιτέχνης θεωρώ τον εαυτό μου από τους λίγους που αποφάσισαν να γράψουν έργα για όλο τον λαό και όχι για μια μειοψηφία μορφωμένων που δήθεν μόνο αυτοί καταλαβαίνουν έργα δύσκολα όπως είναι οι συμφωνίες, τα ορατόρια και οι όπερες. Πρέπει να ξέρετε ότι ο κίνδυνος να γίνω κατανοητός από όλους τους Ελληνες ήταν πολύ μεγάλος, γιατί κινδύνευε η τέχνη μου να διαλυθεί μέσα στο πλήθος. Να γίνω, αντί για λαϊκός, λαϊκιστής. Εύκολος, φτηνός. Εγώ όμως το διακινδύνευσα και είναι σαν να ήθελα να βάψω με το χρώμα της μουσικής μου όχι την πρόσοψη ενός σπιτιού ούτε μια γούρνα νερό, αλλά όλο το Αιγαίο!..»
Η ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΨΙΣΤΗ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ
«Είναι σαν τις ανέραστες γκόμενες που δεν ξέρουν τι τους γίνεται!..» Σκληρός, επικριτικός, όπως πάντα, ο Θύμιος Καρακατσάνης δεν διστάζει να σχολιάσει τα κακώς κείμενα στο Ελληνικό Φεστιβάλ και να ρίξει απευθείας βολές στο πρόσωπο του προέδρου του, Γιώργου Λούκου.
Κατεξοχήν αριστοφανικός ηθοποιός, παραμένει έξι χρόνια έξω από το Φεστιβάλ Επιδαύρου, που το λάμπρυνε χρόνια με τις ερμηνευτικές του επιδόσεις, τις οποίες χειροκρότησαν δεκάδες χιλιάδες θεατές. Πάντα φέρνει κόσμο ο Θύμιος στα ταμεία του αρχαίου θεάτρου.
«Εχω περάσει όλη τη ζωή μου στην Επίδαυρο. Την αισθάνομαι σαν το σπίτι μου και τα τελευταία έξι χρόνια με αγνοούν. Αλλά δεν είναι ότι αγνοούν μόνον εμένα. Αν ήταν μόνο για μένα, θα έλεγα: Δεν τους αρέσω. Το θέμα είναι ότι αγνοούν τους πάντες. Και δεν μπορώ να καταλάβω ότι χρωστάνε λεφτά στον Ευαγγελάτο και δεν του τα δίνουν και αναγκάστηκε να αναστείλει τη λειτουργία του “Αμφιθεάτρου”, που ήταν διαμάντι για τον τόπο μας».
Το «όχι» που εισέπραξε για την παρουσίαση της αττικής κωμωδίας «Ιππής» στα «Επιδαύρια 2011» ήταν αρκετό για να ανοίξει τον ασκό του Θύμιου Καρακατσάνη: «Και ανεβάζουν κάτι πράγματα που είναι να τρελαίνεσαι. Να τραβάς τις τρίχες σου... Δεν καταλαβαίνουν από αυτά. Να 'ναι καλά οι άνθρωποι και να σηκωθούνε να φύγουνε, να δούμε κι εμείς μιαν άσπρη μέρα, γιατί κι εμάς τελειώνουν οι μέρες μας. Κάθε φορά που δεν μας χρησιμοποιούν είναι λίγο λιγότερο».
Ο Θύμιος Καρακατσάνης το καλοκαίρι θα γυρίσει απ' άκρου εις άκρον την Ελλάδα με τη «Λυσιστράτη». Ομως αγκάθι στην ψυχή του είναι το αρχαίο θέατρο: «Οπου κι αν βρίσκεσαι, η Επίδαυρος δεν υπάρχει. Το θεωρούμε ύψιστη τιμή εμείς οι ηθοποιοί. Τώρα είναι του κράτους πάνω απ’ όλα, που παραχωρεί το θέατρο. Εμείς παίρναμε μια μικρή επιχορήγηση και με τα εισιτήρια που κόβαμε συντηρούσαμε το φεστιβάλ ενός χρόνου, γιατί δεν παίρναμε ποσοστά από τις εισπράξεις».
Αιχμές, όμως, άφησε και για το υπουργείο Πολιτισμού: «Ποτέ δεν είχαμε υπουργείο Πολιτισμού. Ισως κάποιες αναλαμπές επί Ανδριανόπουλου και Μελίνας. Και φοβάμαι πως δεν θα έχουμε. Γιατί τα πράγματα πάνε εκεί που δεν υπάρχει πολιτισμός. Στον πολιτισμό υπάρχει αξιοπρέπεια. Αν λείψει αυτό, όσες καλές προθέσεις και να υπάρχουν σκοντάφτουν εκεί. Είναι σαν ένα κτίριο που έχει χτισμένες τις πόρτες. Ετσι όπως τις χτίζουν οι φοιτητές στο πανεπιστήμιο…»
http://www.madata.gr/diafora/politismos/92456.html
.webp "ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ")