Σύμφωνα με το πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός της ιερής μητροπόλεως Αργολίδας το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου θα φέρει στο ναό ο μητροπολίτης Αργολίδας κκ. Ιάκωβος .Την ίδια ήμερα και ώρα 7μμ θα τελεστεί η ακολουθία των Β χαιρετισμών στην Θεοτόκο υπό του Μητροπολίτη Αργολίδας . Ανήμερα της εορτής θα τελεσθεί αρχιερατική θεία λειτουργία .
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ: ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ
Το να αρχίσει κάποιος να μιλάει για τους μακαριστούς γέροντες που πέρασαν από τούτο τον κόσμο και αγιοποιήθηκαν είναι πολύ λίγο. Ένας από αυτούς είναι και ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης. Ο οποίος πολύ πρόσφατα κιόλας αγιοποιήθηκε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο στη Δράμα.
Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, γεννήθηκε το 1901 στην Αργυρούπολη του Πόντου. Το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος και από πολύ μικρός έμεινε ορφανός. Την κηδεμονία αυτού και των άλλων δύο αδερφών του ανέλαβε η γιαγιά τους η οποία μετέδωσε στον Άγιο την όλη ευλάβεια και πίστη προς τον Θεό. Σε ηλικία 5 ετών γίνεται βοσκός και αναλαμβάνει τα λίγα ζώα του μεγάλου αδερφού του, ο οποίος του φέρεται σκληρά. «Υπομένει αγόγγυστα, μαθαίνει να προσεύχεται στην ησυχία των βουνών, να τρέχει στις εκκλησίες και να ψάλλει», αναφέρει στο βιβλίο του ο Αγιορείτης Μοναχός Μωυσής, «Ο Μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης (1901 – 1959)». Έπειτα σε ηλικία επτά ετών επισκέπτεται μαζί με την γιαγιά του το μοναστήρι της Παναγιάς Σουμελά στον Πόντο, περιοχή φημισμένη από αρχαίους χρόνους για τα μοναστικά της κέντρα και εντυπωσιάζεται. Όταν η γιαγιά καταλαβαίνει πως πλησιάζει ο θάνατος φωνάζει τον μικρό Αθανάσιο και του δίνει ως κειμήλιο και φυλαχτό μια μικρή εικόνα της Παναγίας την οποία κρατάει και αυτός μέχρι τον θάνατο του.
Στην Τυφλιδα στο Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής
Ή σκληρή συμπεριφορά του μεγαλύτερου αδελφού του τον ανάγκασαν μετά το θάνατο της γιαγιά του να φύγει με τον παππού του για την Θεοδοσιούπολη τής Μεγάλης Αρμενίας.
Από εκεί ξεκινά μόνος το μεγάλο του ταξίδι έχοντας μαζί του, την εικόνα τής Παναγίας που του έδωσε η γιαγιά του, ένα σταυρό, ένα θυμιατό και το πιστοποιητικό τής γέννησης του. Φτάνει στην Τιφλίδα τής Γεωργίας και από εκεί στο μοναστήρι τής Ζωοδόχου Πηγής.
Στις 20 Ιουλίου 1919 ο Αθανάσιος κείρεται μοναχός και παίρνει το όνομα Συμεών.
Κατά την διάρκεια της κουράς του οι μοναχοί του μοναστηριού λένε πως οι κμπάνες της Μονής χτύπησαν από μόνες τους.
Ο διωγμός της εκκλησίας από το κομουνιστικό καθεστώς της Ρωσίας
Το 1917 στη Ρωσία αρχίζουν οι διωγμοί εναντίον τής Εκκλησίας του Χριστού από το αθεϊστικό καθεστώς. Οι Εκκλησίες βεβηλώνονται και τα Μοναστήρια πυρπολούνται. Οι μοναχοί, οι ιερείς αλλά και οι λαϊκοί που είναι κοντά στην ορθοδοξία φυλακίζονται και βασανίζονται σκληρά.
Το Μοναστήρι τής Ζωοδόχου Πηγής λεηλατείτε. Οι μοναχοί συλλαμβάνονται. Τούς βάζουν στη φυλακή, και τους αναγκάζουν να ξαπλώνουν σε μία σανίδα κάτω ακριβώς από την όποια αναδύονταν οι οσμές ακαθαρσιών από διερχόμενο υπόνομο.
Ό ηγούμενος τής Μονής δεν αντέχει από τις κακουχίες και πεθαίνει.
Τον μοναχό Συμεών, τον διαπομπεύουν στους δρόμους και τον περιφέρουν δεμένο χωρίς ρούχα, φωνάζοντας ειρωνικά γι’ αυτόν: «Νά ο προφήτης». Σταθεροί στην πίστη οι έγκλειστοι μοναχοί κάποιο Πάσχα μες στην φυλακή αρχίζουν να ψάλουν
όλοι μαζί το «Χριστός Ανέστη». Ό διοικητής εξαγριωμένος διατάζει την καταδίκη τους. Τους ντύνουν με λευκούς χιτώνες, τους πυροβολούν και έπειτα τους ρίχνουν από έναν βράχο.
Ό μοναχός Συμεών δέχθηκε τρεις σφαίρες. Μία τον χτύπησε στο σιδερένιο περίβλημα τής εικόνας τής Παναγίας πού φορούσε, ή άλλη τον πήρε επιδερμικά στο λαιμό και ή τρίτη στα πόδια. Ό Όσιος σώζεται από θαύμα. Σύμφωνα με μία μαρτυρία, η επίσκεψη μιας γυναίκας από την Κρώμνη του Πόντου στις φυλακές συνδράμει στην αποφυλάκιση του.
Η χειροτονία του σε ιερέα και ο ερχομός του στην Ελλάδα
Στις 8 Σεπτεμβρίου το 1925, ημέρα γέννησης της Θεοτόκου, χειροτονείτε στην εκκλησία του Αγίου Μηνά στη Γρούζια Σχέτα πρεσβύτερος και από Συμεών ονομάζεται Γεώργιος.
Το 1929 μια οικογένεια όπου ήταν στενά συνδεδεμένος μαζί τους αποφασίζει να έρθει στην Ελλάδα και τους παρακαλεί να τον πάρουν μαζί τους. Έτσι στις 19 Οκτωβρίου του 1929 φθάνει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και απο εκεί στην Κατερίνη Πιερίας όπου και περιπλανιέται στα διάφορα χωριά του νομού.
Το 1930 έρχεται και εγκαθίσταται πλέον μόνιμα στο χωριό Σίψα, σήμερα λέγεται Ταξιάρχες, της Δράμας. Οι κακουχίες της φυλακής της Γεωργίας τον έχουν αφήσει ημιπαράλυτο και αδύναμο. Ο Πόντος, η Γεωργία και η Ρωσία μένουν όμως στην μνήμη του ως τόποι αγώνων, μαρτυρίων και θυσιών.
Ιερά Μονή Αναλήψεως του Κυρίου
Το 1938 γίνεται στη Σίψα η οριστική διανομή αγροτεμαχίων από το υπουργείο Γεωργίας και παραχωρούνται στον Όσιο Γεώργιο τέσσερα στρέμματα γης, όπου οι χωρικοί τον βοηθούν να χτίσει ένα εκκλησάκι, αφιερωμένο στο Γεννέσιο της Θεοτόκου.
Τον επόμενο χρόνο το παρεκκλήσι κατεδαφίζεται και αρχίζει η ανοικοδόμηση της σημερινής μονής όπου αφιερώνεται στην Ανάληψη του Κυρίου και δίπλα από το ναό κτίζεται το κελί του.
Το 1936, μεταβαίνει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα και συναντάει κατά τρόπο θαυμαστό έναν ασκητή, που ήταν θείος του. Ο Όσιος με μεγάλο σεβασμό ζητά την συμβουλή του θείου του ασκητή, αν πρέπει να παραμείνει στο μοναστήρι που ίδρυσε στην Δράμα, κοντά στον κόσμο ή να φύγει στην ησυχία του Αγίου Όρους. Ο γηραιός ασκητής του απαντά πως πρέπει να παραμείνει εκεί που είναι, γιατί είναι αναγκαίος να κηρύττει το λόγο του Θεού και να βοηθά.
Όταν επέστρεψε στη Σίψα διηγήθηκε το γεγονός που έζησε και παρέμεινε εκεί ως το τέλος της ζωής του.
Το έργο του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη
Ο άγιος γέροντας χρησιμοποιούσε τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός για να βοηθάει τους ανθρώπους στην σωτηρία των ψυχών τους. Για να διατηρεί την ταπείνωση, μερικές φορές προσποιούταν μωρία, δηλαδή την διά Χριστόν σαλότητα. Η ελεημοσύνη του ήταν πάντοτε μυστική. Μόλις σκοτείνιαζε έστελνε κρυφά με δικούς του ανθρώπους σε φτωχές οικογένειες τρόφιμα και ρούχα. Παρηγορούσε αυτούς που πενθούσαν τους ανθρώπους που έχασαν, αγαπούσε τα παιδιά και τα συμβούλευε με αγάπη. Συνήθως έκρυβε τον εαυτό του και δεν ήθελε να φαίνεται και να τιμάται. Ο Άγιος δεν ήθελε κανένας να φεύγει από το μοναστήρι νηστικός. Για αυτό μαγείρευε και ταΐζε όλους όσους τον επισκέπτονταν.
Η κοίμηση του Αγίου
Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης, σύμφωνα με το βιβλίο του Αγιορείτη μοναχού Μωυσή, προείδε και προείπε επακριβώς το τέλος του. Στις 4 Νεομβρίου το 1959, κοιμήθηκε και οι τελευταίες λέξεις που ακουστήκαν από τα χείλη του ήταν: «Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον, ευλογημένη Θεοτόκε». Πριν από την κοίμηση του
ζήτησε να τον θάψουν με τα άμφιά του, τον σταυρό του και τα λειτουργικά του βιβλία που είχε από την Γεωργία.
Η αγιοποίηση του Γεώργιου Καρσλίδη
Στις 2 Νοεμβρίου του 2008, ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου εκκλησίας κ. Βαρθολομαίος επισκέφθηκε την Ιερά Μονή της Αναλήψεως και αφού αναφέρθηκε με θερμά λόγια για την πολύπαθη ζωή του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη, αλλά και για το πλούσιο πνευματικό και κοινωνικό του έργο συμμετείχε στην αγιοκατάταξη.
Ημέρα μνήμης του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη ορίστηκε η 4η Νοεμβρίου. Ημέρα της κοίμησης του.
.webp "ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ")