Ως μία επιχείρηση που έχει συσταθεί από επτά γεωπόνους και λειτουργεί 20 χρόνια, είναι η πρώτη χρονιά που φέτος βλέπει την αγορά των γεωργικών εφοδίων να αλλάζει προς δυσμενέστερους οικονομικά όρους, με επιπτώσεις μέχρι και στην ποιότητα των προϊόντων της Αργολίδας. Ήδη στο ελαιόλαδο η χρονιά ήταν η χειρότερη, όχι λόγω καιρού, αλλά λόγω της οικονομικής κατάστασης των ελαιοκαλλιεργητών, που δεν συγκόμισαν ούτε το 50% του ελαιώνα.
Σε έναν νομό με μακρόχρονη αγροτική παράδοση, από τις κονσέρβες ντοματοπολτού και τον καπνό μέχρι τα εσπεριδοειδή και τις ελιές, η ανάπτυξη του τουρισμού και η εξαιρετική ποικιλομορφία του εδάφους προβάλλουν ως μόνη λύση για τους αγρότες την επιστροφή στις παραδοσιακές ποικιλίες και την ανάδειξή τους ως πολιτιστικό πια προϊόν. Έτσι, ο αργολικός κάμπος με τα πορτοκάλια του, τα τοπία των ελαιώνων της Επιδαύρου που μοιάζουν με την Τοσκάνη και τα παραλιακά κτήματα με τις μανταρινιές της Ασίνης, που θυμίζουν τη Χίο, μπορούν να αναδειχτούν ως πόλος αγροτουριστικής ανάπτυξης, σε συνδυασμό με την εγγύτητα της Αργολίδας στην Αθήνα.
Οκτώ γεωπόνοι διατηρούν στενούς δεσμούς με την αργολική γη
Μοναδική απασχόλησή τους είναι οι ελιές και η παραγωγή ελαιολάδου. «Ψυχή» στην παραγωγική δραστηριότητα της περιοχής αποτελεί το γεωπονικό κατάστημα του κ. Ζιάγκου, που βρίσκεται δίπλα στην τοπική ΑΤΕbank. Μιλήσαμε για όλα, τις δραστηριότητες της Ανάπτυξη Α.Ε., την εγκατάλειψη του ελαιώνα και τις λύσεις που διαφαίνονται στον ορίζοντα.
«Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1992 από έξι γεωπονικά καταστήματα και τώρα είμαστε επτά, με 8 γεωπόνους. Καλύπτουμε σχεδόν το σύνολο του νομού εκτός από την Ερμιονίδα. Στις δραστηριότητές μας περιλαμβάνονται η πώληση γεωργικών εφοδίων και η τεχνική στήριξη της αγροτικής παραγωγής.
Ο λόγος που αποφασίσαμε να συνεργαστούμε ήταν γιατί θεωρούμε ότι ενωμένοι μπορούμε να έχουμε την ευχέρεια να διαλέγουμε τα καλύτερα εφόδια στην αγορά και μια οργανωμένη παρουσία γενικότερα, κάτι που είναι σαφώς καλύτερο απ’ ό,τι αν δρούσε ο καθένας μεμονωμένα. Εξάλλου, υπάρχει και στον τεχνικό τομέα αλληλοκάλυψη και βοήθεια. Ο καθένας μόνος του είναι δύσκολο να τα ξέρει όλα».
Ο κάθε συνέταιρος είτε έχει μια παράλληλη παραγωγική δραστηριότητα, στην οποία ειδικεύεται, είτε έχει έντονη παρουσία σε μια τοπική αγορά, οπότε γνωρίζει καλύτερα από όλους τις ανάγκες της. Αναλυτικά, ο Βαγγέλης Παπανδριανός, με κατάστημα στο Δρέπανο διαθέτει τη μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη θερμοκηπιακή μονάδα παραγωγής κηπευτικών στην Αργολίδα.
Ο Τάκης Κοδέλας καλλιεργεί βερίκοκα και έχει κατάστημα στο Άργος. Ο Νίκος Καλκούνος καλλιεργεί εσπεριδοειδή και κελυφωτά φυστίκια, με έδρα το Ναύπλιο. Τα υπόλοιπα μέλη είναι: Πέτρος Παπαλαμπρόπουλος (Παλιά Επίδαυρος), Γιώργος Διαμαντής (Αγία Τριάδα), Σταμάτης Κονδύλης και Γιώργος Τσιλιμπής ( Άργος).
Εμπιστοσύνη στις μεγάλες εταιρείες
Η ποιότητα των προϊόντων και η κάλυψη των αναγκών της περιοχής είναι τα πρώτα κριτήρια για την επιλογή της συνεργασίας με μία εταιρεία εφοδίων, «γι’ αυτό κατά βάση δουλεύουμε με μεγάλες εταιρείες», μας λέει ο κ. Ζιάγκος και διευκρινίζει ότι «βεβαίως, συμπληρώσουμε την γκάμα των προϊόντων που θέλουμε με μικρότερες εταιρείες. Από πλευράς λιπασμάτων ο βασικός μας προμηθευτής είναι η Yara.
Από πλευράς φυτοπροστατευτικών είναι οι BASF, Syngenta, Bayer και DuPont και πλαισιώνονται από μια ομάδα από ελληνικές εταιρείες, όπως Χελλαφάρμ, Ελάνκο, Ύψιλον και Agrimore».
Η επόμενη γενιά
Τον προβληματισμό του για τη νέα γενιά αγροτών καταθέτει, στη συνέχεια ο κ. Ζιάγκος: «Η πλειονότητα των αγροτών είναι είτε συνταξιούχοι είτε κοντά στη σύνταξη. Ένα πολύ μικρό ποσοστό είναι μόνον νέοι αγρότες και συνήθως ζουν και από κάτι άλλο. Υπάρχουν κάποια αισιόδοξα μηνύματα, με ανθρώπους, που προσπαθούν μόνοι τους να διακινήσουν τα προϊόντα.
Άλλοι επιδιώκουν να φύγουν από τις παραδοσιακές καλλιέργειες και να μπούνε σε κάποιες πιο αποδοτικές.
Στην περιοχή μας έχει δημιουργηθεί ένας δυναμικός πυρήνας με αχλάδι κρυστάλλι. Θέλουν να ξεφύγουν αλλά δεν ξέρουν προς τα πού... Δεν υπάρχει κεντρικός συντονισμός».
Ένας φαύλος κύκλος πλήττει την ποιότητα
Τα προβλήματα αυτά είναι σημαντικά και επηρεάζουν και μας, γιατί έχουμε αναλάβει το ρόλο του άτυπου χρηματοδότη του αγρότη. Τώρα που δυσκολεύουν τα πράγματα, περιορίζεται ακόμα περισσότερο η δυνατότητα των αγροτών να πληρώνουν. Επειδή δεν έχουν χρήματα, αφήνουν να υποβαθμίζεται η καλλιέργεια, πέφτουν οι αποδόσεις, πέφτει η ποιότητα, φτάνουμε στο σημείο να μην έχουμε ανταγωνιστικό προϊόν σε καλή τιμή. Μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Φτάσαμε στην ουσία ο μισός ελαιώνας να μένει ανεκμετάλλευτος. Στο δήμο Επιδαύρου ήδη σε σχέση με παλιότερες εποχές η παραγωγή του ελαιολάδου είναι στο 50%».
Με νοσταλγία και με μία αίσθηση ευθύνης, ο κ. Ζιάγκος θυμάται το κοινό μανταρίνι της Ασίνης, με τα κουκούτσια, που εξαφανίστηκε από την αγορά επειδή ο κόσμος ήθελε κλημεντίνες, όμως «όταν το έτρωγες, το άρωμά του έφτανε μέχρι το διπλανό σπίτι. Δεν το στήριξε κανένας, ώστε να φανούν τα πλεονεκτήματά του. Τρέχαμε πίσω από τους Ισπανούς κάθε φορά. Όσα κτήματα έχουν μείνει με κοινό μανταρίνι Ασίνης, φέτος πουλήσανε με πολύ καλή τιμή. Άρα πιστεύω ότι πρέπει να αναδείξουμε το πλεονέκτημα των δικών μας προϊόντων.
Παλιότερα, βοηθήσαμε τους παραγωγούς να πετύχουν μεγάλες παραγωγές, μεγάλες αποδόσεις, κ.λπ. Οι νεότεροι θα πρέπει να δούνε πού θέλουν την ελληνική γεωργία. Και στόχος πρέπει να είναι η ποιοτική γεωργία και η ανάδειξη των προϊόντων που έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα: Αρωματικά φυτά, αργείτικο πεπόνι, τσακώνικη μελιτζάνα, τα ταπεινά σύκα. Βέβαια, δεν μπορεί να τα προωθήσει ο αγρότης από μόνος του, λόγω μεγέθους της εκμετάλλευσής του, χρειάζεται μάρκετινγκ σε άλλο επίπεδο. Και αντίστοιχα ο καταναλωτής να αναθεωρήσει τη στάση του και να επαναπροσδιορίσει τι είναι ακριβό, ένα καρότσι γεμάτο με φρούτα και λαχανικά των 20 ευρώ ή μία κολώνια των 50 ευρώ;».
www.agronews.gr
