Άρθρο του Δημήτρη Σκούφη
Επίτιμου Γενικού Διευθυντή
Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους
Τέως Δήμαρχου Λυρκείας Αργολίδος
Δημοτικού Σύμβουλου Δήμου Άργους-Μυκηνών
"Τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης της 6ης5- 12 δημιούργησανένα όχι ευκαταφρόνητο ρήγμα στην έως σήμερα γνωστή σε όλους μας διάταξη του πολιτικού συστήματος της χώρας,εξωθώντας το σε μια μάλλον βίαιη μεταβατική φάση.
Έχει πλέον ανοίξει σε αυτό το θέμαένας νέος δρόμος χωρίς όμως να έχουν κλείσει οριστικά και οι οδοί επιστροφής του-όπως φαίνεται από την στάση των κομμάτων στο διάστημα αυτό- στις επίσης γνωστές σε όλους μας παλιές του συνήθειες.
Το τι θα γίνει τελικά, θα εξαρτηθεί από τις πολιτικές δυνάμεις που θα εμπιστευτούν οι ψηφοφόροι στις 17-6-12.
Η επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων- που κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει ότιταυτίζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος της με τα συνήθη υποζύγια του φορολογικού μας συστήματος- όπως αποτυπώθηκε στις πρόσφατες εκλογές- για λιγότερη λιτότητα και ταυτόχρονα παραμονή στο ευρώ, δεν είναι αντιφατική.
Άλλωστε πολύ πρόσφατα ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λιντς, κ.Σνάιντερ, ειδικός μελετητής θεμάτων της παραοικονομίας για περισσότερα από 30 χρόνια σε 145 χώρες, ανακοίνωσε ότι η παραοικονομία στην Ελλάδα εκτιμάται στα 40 δισ. €ετησίως και ότι τουλάχιστον 20 δισ. € εξ αυτών-λίγο περισσότερα δηλ. από όσα εναγωνίως αναζητούνται από τα μνημόνια για την έξοδο από το σημερινό μας δημοσιονομικό αδιέξοδο- θα μπορούσαν σχετικά εύκολα και ανώδυνα να προστίθενται κάθε χρόνο στο ΑΕΠ της χώρας.
Επίσης επεσήμανε ότι η διαφθορά έχει σημειώσει αύξηση στο διάστημα 2010- 2011. Ως αποτέλεσμα η Ελλάδα κατατασσόταν πέρυσι, από αυτή την άποψη, στην ίδια θέση με την Κολομβία, Ελ Σαλβαδόρ, Μαρόκο, Περού , Ταϊλάνδη και σε χειρότερη από τη Γκάμπια.
Τα αποτελέσματα των εκλογών 6ης -5 έδειξαν επίσης ότι σχεδόν κανείς δεν έχει αντίρρηση παρά ταύτα να κάνειτις πρόσθετες εκείνες θυσίες που απαιτεί η λειτουργία ενός ορθολογικά οργανωμένου, σοβαρού και αποτελεσματικού στη διαχείριση των εκάστοτε διαθέσιμων πόρων του κράτος, αλλά σε ένα πνεύμα ισότητας, αλληλεγγύης και υπευθυνότητας.
Ήδη η ΕΕ φαίνεται να σκέπτεται τον περιορισμό της πολιτικής της λιτότητας. Η τόνωση της ανάπτυξηςθα είναι σύντομα ένα πρώτο βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Έγινε επιτέλους αντιληπτό ότι το Ελληνικό χρέος( ύψους 375 και πλέον δισ. Ευρώ) «είναι αμελητέο» μπροστά στα μακροοικονομικά μεγέθη της ευρωζώνης, τις απώλειες που καταγράφονται στα χρηματιστήρια, τις ισοτιμίες και όχι μόνο.
Οι χώρες-μέλη θα πρέπει να είναι ως εκ τούτου άμεσα έτοιμες, χωρίς να εγκαταλείψουν εντελώς υποθέτω τις προσπάθειες της δημοσιονομικής προσαρμογής σε επίπεδο της ευρωζώνης τουλάχιστον, να διαθέσουν όσο περισσότερα οικονομικά μέσα μπορούν, στοχευόμεναόμως, σε θέσεις εργασίας και στην ανάπτυξη.
Τα 40 σχεδόν χρόνια της Μεταπολίτευσηςσίγουρα δεν είναι τα χειρότερα από κάθε άποψη που γνώρισε αυτός ο τόπος από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους.
Μπορεί να ήταν και τα καλύτερα αν έλλειπε η συγκρουσιακή νοοτροπία και ο εγωισμός του πολιτικού συστήματος. Ένα ξεπερασμένο σύστημα πουπολλέςφορές δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου αλλά μιας μικρής ομάδας πολυποίκιλων συμφερόντων που έχει μάθει να λεηλατεί το δημόσιο, ένα άθλιο σύστημα που προτιμά να καταστραφεί η χώρα παρά να αλλάξει το ίδιο.
Η έλλειψη ιδίως υπό τις παρούσες συνθήκες ενός στοιχειώδους πολιτικού-δημοκρατικού ήθουςπου θα επέτρεπε μια εθνική συμφωνία για την αντιμετώπιση της κρίσης, όπως γίνεται στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, είναι το λιγότεροαποκαρδιωτική.
Δεν μπορούν …ύστερα από όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα…. οι εκπρόσωποι της κεντρικής μας πολιτικής σκηνής να παίζουν με τις λέξεις, να κρύβονται πίσω από τις λέξεις σε μια προσπάθεια μεγιστοποίησηςτων δήθεν διαφόρων τους για να δικαιολογήσουν την έλλειψη διάθεσης συνεννόησης. Δεν πρέπει με την ψήφο μας να τους επιστρέψουμε νασυνεχίσουν να επιδίδονται στο θέατρο αυτό του παραλόγου. Και όλα αυτά τις περισσότερες φορές πάνω στα συντρίμμια αυτών των οποίων τάχα τα συμφέροντα εκπροσωπούν και υπερασπίζονται.
Παρακολουθώντας από παντός είδους ΜΜΕ πολιτικές αναλύσεις και προσεγγίσεις παρακολουθούμε μονολόγους.
Ξεκινώντας υποτίθεται οι εκπρόσωποι των κομμάτων να απαντήσουν στην ερώτηση που τους έχει τεθεί, «απαντούν»συνηθέστατα σε εκείνο που αυτοί θέλουν – δηλαδή σε κάτι εντελώς άσχετο.Και το χειρότερο …δεν προσεγγίζουν σχεδόν ποτέ αυτά που ενώνουν όλους τους Έλληνες ακόμα και σε αυτή την εθνική κρίση, τη μεγαλύτερη της πρόσφατης ιστορίας μας, παρά μόνο το χάος πουτάχαχωρίζει τα οράματά τους για την διακυβέρνηση της χώρας.
Αυτό το αμετανόητο πολιτικό σύστημα πληρώνουμε, αυτά όλα τα καμώματά του που μπορεί και να μας οδηγήσουν έξω από την ευρωζώνη - ενώ οι άλλοι «ασθενείς» όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία,η Ιταλία, φαίνεται να επιλέγουν να παραμείνουν εκεί, υγιέστεροι μετά τη δική μας αποχώρηση.
Κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, κάθε ευδιάκριτο πλέον το άλμα προς το κενό, θα πρέπειπάσηθυσία να τοαποτρέψουμε με την ψήφο μας στις 17-6.
Η σκιά της πτώχευσης πλανάται πάνω από τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση ηψήφος μας στις 17-6 είναι ανόητο να προσδοκούμε ότι θα προκαλέσει και αλλαγή στάσης-έναντι της χώρας μας- της Ευρώπης ή τουλάχιστον αυτής της Ευρώπης που πολύ πρόσφατα γνωρίσαμε. Θα πρέπει να είναι όμως και θα είναι δηλωτική της θέλησης μας να μείνουμε στην Ευρώπη συνεχίζοντας σταθερά μια πορεία διαρθρωτικών αλλαγών.
Ο δυναμισμός της ελληνικής οικονομίας είναι και για όλους τους Έλληνες αλλά και τους ξένους, όπως επανειλημμένα και με κάθε ευκαιρία έχει τονισθεί, δεδομένος."
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΟΥΦΗΣ
Επίτιμος Γενικός Διευθυντής Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους
Τέως Δήμαρχος Λυρκείας Αργολίδος
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Άργους-Μυκηνών
(Δημοτική Ενότητα Λυρκείας)
Επίτιμου Γενικού Διευθυντή
Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους
Τέως Δήμαρχου Λυρκείας Αργολίδος
Δημοτικού Σύμβουλου Δήμου Άργους-Μυκηνών
"Τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης της 6ης5- 12 δημιούργησανένα όχι ευκαταφρόνητο ρήγμα στην έως σήμερα γνωστή σε όλους μας διάταξη του πολιτικού συστήματος της χώρας,εξωθώντας το σε μια μάλλον βίαιη μεταβατική φάση.
Έχει πλέον ανοίξει σε αυτό το θέμαένας νέος δρόμος χωρίς όμως να έχουν κλείσει οριστικά και οι οδοί επιστροφής του-όπως φαίνεται από την στάση των κομμάτων στο διάστημα αυτό- στις επίσης γνωστές σε όλους μας παλιές του συνήθειες.
Το τι θα γίνει τελικά, θα εξαρτηθεί από τις πολιτικές δυνάμεις που θα εμπιστευτούν οι ψηφοφόροι στις 17-6-12.
Η επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων- που κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει ότιταυτίζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος της με τα συνήθη υποζύγια του φορολογικού μας συστήματος- όπως αποτυπώθηκε στις πρόσφατες εκλογές- για λιγότερη λιτότητα και ταυτόχρονα παραμονή στο ευρώ, δεν είναι αντιφατική.
Άλλωστε πολύ πρόσφατα ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λιντς, κ.Σνάιντερ, ειδικός μελετητής θεμάτων της παραοικονομίας για περισσότερα από 30 χρόνια σε 145 χώρες, ανακοίνωσε ότι η παραοικονομία στην Ελλάδα εκτιμάται στα 40 δισ. €ετησίως και ότι τουλάχιστον 20 δισ. € εξ αυτών-λίγο περισσότερα δηλ. από όσα εναγωνίως αναζητούνται από τα μνημόνια για την έξοδο από το σημερινό μας δημοσιονομικό αδιέξοδο- θα μπορούσαν σχετικά εύκολα και ανώδυνα να προστίθενται κάθε χρόνο στο ΑΕΠ της χώρας.
Επίσης επεσήμανε ότι η διαφθορά έχει σημειώσει αύξηση στο διάστημα 2010- 2011. Ως αποτέλεσμα η Ελλάδα κατατασσόταν πέρυσι, από αυτή την άποψη, στην ίδια θέση με την Κολομβία, Ελ Σαλβαδόρ, Μαρόκο, Περού , Ταϊλάνδη και σε χειρότερη από τη Γκάμπια.
Τα αποτελέσματα των εκλογών 6ης -5 έδειξαν επίσης ότι σχεδόν κανείς δεν έχει αντίρρηση παρά ταύτα να κάνειτις πρόσθετες εκείνες θυσίες που απαιτεί η λειτουργία ενός ορθολογικά οργανωμένου, σοβαρού και αποτελεσματικού στη διαχείριση των εκάστοτε διαθέσιμων πόρων του κράτος, αλλά σε ένα πνεύμα ισότητας, αλληλεγγύης και υπευθυνότητας.
Ήδη η ΕΕ φαίνεται να σκέπτεται τον περιορισμό της πολιτικής της λιτότητας. Η τόνωση της ανάπτυξηςθα είναι σύντομα ένα πρώτο βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Έγινε επιτέλους αντιληπτό ότι το Ελληνικό χρέος( ύψους 375 και πλέον δισ. Ευρώ) «είναι αμελητέο» μπροστά στα μακροοικονομικά μεγέθη της ευρωζώνης, τις απώλειες που καταγράφονται στα χρηματιστήρια, τις ισοτιμίες και όχι μόνο.
Οι χώρες-μέλη θα πρέπει να είναι ως εκ τούτου άμεσα έτοιμες, χωρίς να εγκαταλείψουν εντελώς υποθέτω τις προσπάθειες της δημοσιονομικής προσαρμογής σε επίπεδο της ευρωζώνης τουλάχιστον, να διαθέσουν όσο περισσότερα οικονομικά μέσα μπορούν, στοχευόμεναόμως, σε θέσεις εργασίας και στην ανάπτυξη.
Τα 40 σχεδόν χρόνια της Μεταπολίτευσηςσίγουρα δεν είναι τα χειρότερα από κάθε άποψη που γνώρισε αυτός ο τόπος από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους.
Μπορεί να ήταν και τα καλύτερα αν έλλειπε η συγκρουσιακή νοοτροπία και ο εγωισμός του πολιτικού συστήματος. Ένα ξεπερασμένο σύστημα πουπολλέςφορές δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου αλλά μιας μικρής ομάδας πολυποίκιλων συμφερόντων που έχει μάθει να λεηλατεί το δημόσιο, ένα άθλιο σύστημα που προτιμά να καταστραφεί η χώρα παρά να αλλάξει το ίδιο.
Η έλλειψη ιδίως υπό τις παρούσες συνθήκες ενός στοιχειώδους πολιτικού-δημοκρατικού ήθουςπου θα επέτρεπε μια εθνική συμφωνία για την αντιμετώπιση της κρίσης, όπως γίνεται στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, είναι το λιγότεροαποκαρδιωτική.
Δεν μπορούν …ύστερα από όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα…. οι εκπρόσωποι της κεντρικής μας πολιτικής σκηνής να παίζουν με τις λέξεις, να κρύβονται πίσω από τις λέξεις σε μια προσπάθεια μεγιστοποίησηςτων δήθεν διαφόρων τους για να δικαιολογήσουν την έλλειψη διάθεσης συνεννόησης. Δεν πρέπει με την ψήφο μας να τους επιστρέψουμε νασυνεχίσουν να επιδίδονται στο θέατρο αυτό του παραλόγου. Και όλα αυτά τις περισσότερες φορές πάνω στα συντρίμμια αυτών των οποίων τάχα τα συμφέροντα εκπροσωπούν και υπερασπίζονται.
Παρακολουθώντας από παντός είδους ΜΜΕ πολιτικές αναλύσεις και προσεγγίσεις παρακολουθούμε μονολόγους.
Ξεκινώντας υποτίθεται οι εκπρόσωποι των κομμάτων να απαντήσουν στην ερώτηση που τους έχει τεθεί, «απαντούν»συνηθέστατα σε εκείνο που αυτοί θέλουν – δηλαδή σε κάτι εντελώς άσχετο.Και το χειρότερο …δεν προσεγγίζουν σχεδόν ποτέ αυτά που ενώνουν όλους τους Έλληνες ακόμα και σε αυτή την εθνική κρίση, τη μεγαλύτερη της πρόσφατης ιστορίας μας, παρά μόνο το χάος πουτάχαχωρίζει τα οράματά τους για την διακυβέρνηση της χώρας.
Αυτό το αμετανόητο πολιτικό σύστημα πληρώνουμε, αυτά όλα τα καμώματά του που μπορεί και να μας οδηγήσουν έξω από την ευρωζώνη - ενώ οι άλλοι «ασθενείς» όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία,η Ιταλία, φαίνεται να επιλέγουν να παραμείνουν εκεί, υγιέστεροι μετά τη δική μας αποχώρηση.
Κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, κάθε ευδιάκριτο πλέον το άλμα προς το κενό, θα πρέπειπάσηθυσία να τοαποτρέψουμε με την ψήφο μας στις 17-6.
Η σκιά της πτώχευσης πλανάται πάνω από τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση ηψήφος μας στις 17-6 είναι ανόητο να προσδοκούμε ότι θα προκαλέσει και αλλαγή στάσης-έναντι της χώρας μας- της Ευρώπης ή τουλάχιστον αυτής της Ευρώπης που πολύ πρόσφατα γνωρίσαμε. Θα πρέπει να είναι όμως και θα είναι δηλωτική της θέλησης μας να μείνουμε στην Ευρώπη συνεχίζοντας σταθερά μια πορεία διαρθρωτικών αλλαγών.
Ο δυναμισμός της ελληνικής οικονομίας είναι και για όλους τους Έλληνες αλλά και τους ξένους, όπως επανειλημμένα και με κάθε ευκαιρία έχει τονισθεί, δεδομένος."
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΟΥΦΗΣ
Επίτιμος Γενικός Διευθυντής Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους
Τέως Δήμαρχος Λυρκείας Αργολίδος
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Άργους-Μυκηνών
(Δημοτική Ενότητα Λυρκείας)