Τελευταία ημέρα του Ιουνίου 2012.
Ξεκινήσαμε ώρα 7.30 π.μ. από το σπίτι .Προορισμός το Ναύπλιο. Πίστευα ότι θα ήταν μια ωραία ημερήσια εκδρομή μαζί με τα δυό μου αδέλφια και τη γυναίκα μου. Φτάσαμε στις 10.00.Τρόμαξα να γνωρίσω το Ναύπλιο.Το θυμάμαι από παιδί.΄Εζησα εκεί με τη συγχωρεμένη θεία μου Ν (αδελφή της μάνας μου), 2 χρόνια. 1954-1956.
Θυμάμαι που έπαιζα με τ΄άλλα τα παιδιά στο προαύλιο της Αγ.Τριάδας, που πήγαινα με το θείο μου Α για μπάνιο στην Αρβανιτιά, που βοηθούσα τον άλλο θείο μου τον ΑΡ που πηγαίναμε το καλοκαίρι του 1955 μαζί, με το άλογό του με το κάρο, καθε μέρα ,να μεταφέρουμε γάλα για τους κρατούμενους των φυλακών της Ακροναυπλίας. Το 1954 το Ναύπλιο ήταν μια πανέμορφη και ήσυχη μικρή παραλιακή πόλη μέσα στην αγκαλιά το Αργολικού κόλπου.
Η εμπορική αμαξοστοιχία Ναυπλίου-΄Αργους, το Δεσποτικό, η Ευαγγελίστρια, ο Αγιάννης το Δικαστικό μέγαρο,το Μουσείο στο Σύνταγμα,το χαρτοπωλείο του Θυμιάκου, ο κινηματογράφος του Χουντάλα,το παγοποιείο του Κόκκινου στην Εντεκάτη, το καφενείο του Χαραμή, ήταν εξαιρετικές πινελιές στον υπέροχο πίνακα που λέγεται ΝΑΥΠΛΙΟ. Ο κόσμος τότε ήταν μικρός.Λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε. Σήμερα τα πάντα έχουν αλλάξει. ΄Εγινε ένα κοσμοπολίτικο κέντρο. ΄Εχασε την ομορφιά του. Γέμισε ο κόσμος μαγαζιά και Τράπεζες.Λες και η οικονομική κρίση δεν πέρασε από κει. Παντού προκλητικές βιτρίνες για τους επισκέπτες. Ξενοδοχεία,εστιατόρια στην παραλία, και όχι μόνο,καφετέριες, όλα γεμάτα κόσμο. Πούλμαν με τουρίστες και μεγάλη κίνηση στους δρόμους. ΄Ενα πραγματικό αλαλούμ.Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, νάσου και η λαική αγορά, αναπτυγμένη κατά μήκος του δρόμου στην είσοδο της πόλης.
Για πολλούς το Ναύπλιο είναι σήμερα μια όμορφη επιλογή για διακοπές και διαμονή. Εγώ δεν συμφωνώ γιατί η πάλαι ποτέ όμορφη πολίχνη έχει χάσει το όμορφο χρώμα της μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Για τους τουρίστες που πανε να δουν το επιβλητικό Παλαμίδι, το γραφικό Μπούρτζι, να επισκεφθούν το Μουσείο, να απολαύσουν τον λαμπερό ήλιο μας , να κολυμπήσουν στα καταγάλανα νερά της Αρβανιτιάς και του Καραθώνα, να γευτούν τα καλλίτερα Ναυπλιώτικα φαγητά και γλυκά και να αγοράσουν μοναδικά κομπολόγια, καλά είναι. Για μένα όμως που γνώρισα το Ναύπλιο μια ζωγραφιά που στόλιζε το σαλόνι μου,σήμερα βλέπω αυτή τη ζωγραφιά να λείπει από το σπίτι μου.Ειλικρινά απογοητεύτηκα.Το Ναύπλιο δεν διαφέρει πια σε τίποτα από μια κοσμοπολίτικη λουτρόπολη. Πού είσαι κυρ-Αντρέα Δ που μας πούλαγες το πρωΐ στην παραλία φρέσκα ψάρια πούβγαζες με τη βάρκα σου; Γυρίσαμε αργά το βράδυ.Δεν μπορώ να το κρύψω: Στενοχωρήθηκα.
