Τα περισσότερα θύματα δεν έχασαν τη ζωή τους από την αφόρητη ζέστη.
Τα τσιμεντένια κλουβιά της σύγχρονης πόλης μετατράπηκαν σε φούρνους, όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή εκατοντάδες ηλικιωμένοι.
Τα κλιματιστικά μηχανήματα δεν είχαν ακόμη καταλάβει τη θέση τους στην καθημερινή ζωή, ενώ χωρίς κλιματισμό λειτουργούσαν τα περισσότερα από τα μεγάλα και παλαιά νοσοκομεία. Την τραγική εικόνα συμπλήρωνε η κατάσταση που δημιουργήθηκε στα νεκροταφεία, όπου παρέμεναν άταφοι εκατοντάδες νεκροί.
Ο καύσωνας διήρκεσε σχεδόν όλο το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου φθάνοντας στη μεγαλύτερη έντασή του στους 44 βαθμούς Κελσίου. Εποχή παραθερισμού των Ελλήνων και τα δελτία ειδήσεων στερεότυπα καλούσαν ονομαστικά δεκάδες οικογένειες που βρίσκονταν στην εξοχή να επικοινωνήσουν με το αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους «για σοβαρή οικογενειακή τους υπόθεση».
Ήταν οι ηλικιωμένοι που είχαν αφήσει πίσω τους…
Ποτέ άλλοτε τα δελτία της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας δεν απασχόλησαν τόσο την ειδησεογραφία, παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι είναι φυσιολογικό φαινόμενο. Ο Ιούλιος, είναι ο θερμότερος μήνας του έτους. Ακολουθούν ο Αύγουστος και ο Ιούνιος. Θερμοκρασίες πάνω από 40 βαθμούς παρατηρούνται σχεδόν κάθε χρόνο στις περισσότερες περιοχές της χώρας. Για παράδειγμα στην Αθήνα σημειώθηκαν: 41,9 βαθμοί το 1957, 40 το 1966, 46,4 το 1973, 48 το 1977, 40 το 1981 και 44 βαθμοί το 1987.
Ο καύσωνας του 1987 κατέχει το ρεκόρ διάρκειας, αφού κράτησε επτά ημέρες –γεγονός που τον μετέτρεψε σε φονικό- και ακολουθεί ο καύσωνας του 2007, όταν η θερμή εισβολή έφθασε τις έξι ημέρες.
