Τοποθέτηση του Δημήτρη Κοδέλα σε ημερίδα για το λιμάνι Ναυπλίου

 Το θέμα που συζητάμε, το θέμα του λιμανιού του Ναυπλίου είναι σίγουρο ότι είναι σημαντικό και από πολλούς θεωρείται ότι σε ένα βαθμό μπορεί να συμβάλει σε μια ανάκαμψη της τοπικής οικονομίας. Και πράγματι σε ένα βαθμό αυτό ισχύει. Ωστόσο νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις εκτιμήσεις και τις προσδοκίες μας. Κι αυτό δεν το λέω για το λιμάνι μόνο αλλά γενικότερα, γιατί σε μια χώρα που βουλιάζει και μια κοινωνία που καταρρέει είναι εύκολο να παρασυρθούμε από μια λογική που καθοδηγείται από αυτό που λέει ο λαός μας «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».
Επιτρέψτε μου λοιπόν μια θέση γενική και ύστερα μερικές παρατηρήσεις πιο ειδικές για το θέμα μας.

Η γενική μας θέση είναι ότι αν δεν αποτραπεί η καταστροφική πορεία των μνημονίων τότε σε λίγους μόνο μήνες η Ελλάδα θα θυμίζει τριτοκοσμική χώρα, με τον λαό της εξαθλιωμένο και το δημόσιο πλούτο της εκποιημένο. Αυτή τη στιγμή προετοιμάζεται το τελειωτικό χτύπημα απέναντι στον λαό και στην χώρα που, εφόσον δεν αποτραπεί, θα μας οδηγήσει οριστικά δεκαετίες πίσω. Η κυβέρνηση και ο κ. Ράιχενμπαχ αυτό ετοιμάζουν. Την επιτάχυνση μιας πορείας που έχει αποδειχτεί ότι μας βυθίζει σε μεγαλύτερη ύφεση. Επομένως, αν θέλουμε να μιλάμε πραγματικά για μια ανάταση της χώρας, του λαού, των κατοίκων του νομού και του Δήμου τότε δε μπορεί παρά να συνεννοηθούμε και να αγωνιστούμε για μια άλλη πορεία της χώρας με δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση. Η τελευταία, φυσικά και δεν περνά μέσα από αποικιακές πολιτικές τύπου Ειδικών Οικονομικών Ζωνών ή παραχώρησης των πάντων, αντί πινακίου φακής μάλιστα, σε ιδιώτες.

Σχετικά με το θέμα που συζητάμε. Προσπερνώ κάποια αυτονόητα ζητήματα όπως η απομάκρυνση του ΤΟΜΚΟ και η αναγκαία (σύμφωνα πάντα με τις νόμιμα απαιτούμενες διαδικασίες) εκβάθυνση του λιμανιού για να διατυπώσω κάποιες πρώτες σκέψεις για την ουσία της συζήτησης.

Στην εποχή που οι κυβερνώντες το μόνο αναπτυξιακό όραμα που έχουν είναι η εκποίηση, θεωρώ ότι η κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη. Ήδη, θα γνωρίζετε, λιμάνια με τις αντίστοιχες μαρίνες τους περνούν στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ και αναμένεται το ξεπούλημά τους.

Αντίστοιχα, θεωρώ ότι η δημιουργία της μαρίνας μέσω της διαδικασίας των ΣΔΙΤ είτε θα καταστεί ανέφικτη είτε θα γίνει, όπως έχει δείξει η εμπειρία τέτοιων συμβάσεων, με όρους όπου το Δημόσιο θα φορτωθεί κόστη και ο ιδιώτης εγγυημένα κέρδη.

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να αναφέρω ότι το μέγεθος και ο προϋπολογισμός της μαρίνας φαίνεται να είναι αναντίστοιχα των αναγκών και δυνατοτήτων του λιμανιού και της πόλης. Μιλάμε μάλλον για μια τεράστια εγκατάσταση που αφορά 71 στρέμματα θαλάσσιας ζώνης, 43 στρέμματα είναι η έκταση των εγκαταστάσεων της μαρίνας, ενώ οι χερσαίες εγκαταστάσεις είναι έκτασης 3 στρεμμάτων. Η μαρίνα σύμφωνα με το σχετικό προϋπολογισμό θα κοστίσει 23 εκ ευρώ. Τα παραπάνω δείχνουν ότι το κόστος και το μέγεθος της μαρίνας είναι εξαιρετικά μεγάλο. Το συμπέρασμα αυτό εξάγεται αν συγκρίνουμε τη δυναμικότητά της με αυτήν άλλων περιοχών. Έτσι, ενώ η δυναμικότητά της μαρίνας που θα φτιαχτεί εδώ θα είναι 210 θέσεων ελλιμενισμού σκαφών, η μαρίνα του Λαυρίου και του Ηρακλείου έχουν δυναμικότητα 200 θέσεων και της Πάτρας 450.

Θα ήταν σίγουρα χρήσιμο και θα βοηθούσε στον ορθότερο σχεδιασμό να καταγραφούν οι τάσεις που υπάρχουν στον τομέα του θαλάσσιου τουρισμού, ειδικά όπως αυτές αναπροσαρμόζονται με βάση τα δεδομένα της κρίσης που οξύνεται στην Ευρώπη, την ανάπτυξη υποδομών υποδοχής σκαφών και κρουαζερόπλοιων τόσο σε γειτονικές ανταγωνιστικές χώρες όσο και στην χώρα μας. Με βάση τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να υπολογίσουμε ποιό μπορεί να είναι το πραγματικό οικονομικό όφελος για την τοπική κοινωνία γιατί σε αυτό το ζήτημα πιθανόν να υπάρχουν λανθασμένες προσδοκίες και υπολογισμοί. Να λάβουμε επίσης υπόψη και τον τρόπο λειτουργίας «κυκλωμάτων» στον τουρισμό που ουσιαστικά κατευθύνουν τους επισκέπτες σε πολύ περιορισμένους προορισμούς και επιχειρήσεις. Επίσης το ποιός θα διαχειρίζεται και τι θα προσφέρεται στις τεράστιες χερσαίες εγκαταστάσεις της σχεδιαζόμενης μαρίνας ενδέχεται να καθορίσει και να περιορίσει ακόμα περισσότερο τα όποια οφέλη για την τοπική οικονομία και τις τοπικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Όσον αφορά στις χρήσεις του λιμανιού νομίζω ότι πρέπει να δούμε πώς μπορούν να συνυπάρχουν τόσο η τουριστική όσο και η εμπορική με τρόπο τέτοιο όμως που και να μην υπονομεύει η μια την άλλη και να μην διαταράσσεται η ποιότητα ζωής της τοπικής κοινωνίας. Είναι βέβαιο πως η κρίση ανέδειξε το παραγωγικό πρόβλημα της χώρας. Με αυτή την έννοια τόσο ο σχεδιασμός των υποδομών όσο και η τουριστική ανάπτυξη πρέπει να ειδωθούν σε συνδυασμό με τις παραγωγικές δυνατότητες του νομού μας και την ανάδειξή τους. Βέβαια, εκτός από τις υποδομές, για τις οποίες είναι πλήγμα ήδη η απώλεια του τρένου, χρειάζεται και ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και του νομού.

Τέλος, όσον αφορά το κώδικα ασφάλειας isps, είναι σαφές ότι αποτελεί μια απαίτηση που βρίσκεται μακριά από τις συγκεκριμένες συνθήκες της χώρας μας και ειδικά του Ναυπλίου. Τα δρακόντεια μέτρα που προβλέπει, με έντονη την επιρροή από την αντι-τρομοκρατική υστερία που κυριάρχησε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας είναι μη συμβατά με το λιμάνι που θα θέλαμε και αλλοιώνει τον χαρακτήρα της περιοχής.

Συμπερασματικά, οφείλουμε να δούμε πώς το λιμάνι του Ναυπλίου θα συσχετιστεί και με τον θαλάσσιο τουρισμό (κρουαζιέρα, σκάφη, κλπ). Σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε μέσα από τις προβλεπόμενες νόμιμες διαδικασίες, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου εθνικού αλλά και περιφερειακού σχεδιασμού να αναπτυχθεί ένας ουσιαστικός δημόσιος διάλογος και να επανεξεταστούν οι προδιαγραφές που έχουν τεθεί έτσι ώστε να είναι πιο συμβατές με τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες. Τέλος, επαναλαμβάνω ότι πρέπει να αποφύγουμε αντιλήψεις που θεωρούν το συγκεκριμένο έργο ως πανάκεια για την επίλυση των βαθιών αδιεξόδων στην οποία βρίσκεται η τοπική οικονομία και οι πολίτες τόσο του Δήμου Ναυπλιέων όσο και του Νομού μας.