Στην κατάφυτη πλαγιά όπου είναι κτισμένο το χωριό συνέβη πριν πολλά χρόνια το θαύμα που σχετίζεται με την εικόνα της Παναγίας.
Φαίνεται πως ένα δέντρο που είχε τυλιχτεί στις φλόγες έκανε τους κατοίκους να πιστέψουν πως είχε ξεσπάσει πυρκαγιά στο δάσος.
Όταν όμως έφτασαν στο σημείο αντίκρισαν το θαυμαστό γεγονός. Ενώ το δέντρο είχε κατακαεί ως τη ρίζα του, πάνω του ήταν ακουμπισμένη η εικόνα της Παναγίας, που η φωτιά δεν είχε καν αγγίξει.
Οι κάτοικοι γεμάτοι συγκίνηση, αφού προσκύνησαν την εικόνα, τη μετέφεραν στην εκκλησία του χωριού, όπου και οι υπόλοιποι είχαν την ευκαιρία να την προσκυνήσουν.
Το επόμενο πρωί όμως και ενώ οι επισκέπτες πλήθαιναν, διαπιστώθηκε ότι η εικόνα έλειπε. Τελικά, μετά την κινητοποίηση των πιστών η εικόνα βρέθηκε στην αρχική της θέση. Ήταν και πάλι τοποθετημένη στη ρίζα του καμένου δέντρου.
Η εικόνα της Παναγίας επανήλθε στην εκκλησία, όπου και κλειδώθηκε. Το ίδιο όμως συνέβη τρις φορές ακόμη. Η εικόνα εξαφανιζόταν και βρισκόταν και πάλι στο καμένο δέντρο. Αυτό το γεγονός έκανε τους κατοίκους να πιστέψουν πως ήταν θέλημα της Παναγίας να βρίσκεται εκεί και γι’ αυτό έκτισαν εκκλησία στο σημείο και τοποθέτησαν εκεί την εικόνα Της.
Οι κάτοικοι γεμάτοι συγκίνηση, αφού προσκύνησαν την εικόνα, τη μετέφεραν στην εκκλησία του χωριού, όπου και οι υπόλοιποι είχαν την ευκαιρία να την προσκυνήσουν.
Το επόμενο πρωί όμως και ενώ οι επισκέπτες πλήθαιναν, διαπιστώθηκε ότι η εικόνα έλειπε. Τελικά, μετά την κινητοποίηση των πιστών η εικόνα βρέθηκε στην αρχική της θέση. Ήταν και πάλι τοποθετημένη στη ρίζα του καμένου δέντρου.
Η εικόνα της Παναγίας επανήλθε στην εκκλησία, όπου και κλειδώθηκε. Το ίδιο όμως συνέβη τρις φορές ακόμη. Η εικόνα εξαφανιζόταν και βρισκόταν και πάλι στο καμένο δέντρο. Αυτό το γεγονός έκανε τους κατοίκους να πιστέψουν πως ήταν θέλημα της Παναγίας να βρίσκεται εκεί και γι’ αυτό έκτισαν εκκλησία στο σημείο και τοποθέτησαν εκεί την εικόνα Της.
Αργότερα στη περιοχή κτίστηκε γυναικεία Μονή, οι μοναχές της οποίας φρόντιζαν την εικόνα. Κάποια μέρα καθώς πλησίαζαν πειρατικά πλοία και οι πειρατές κατευθύνονταν προς τη Μονή προκειμένου να την λεηλατήσουν, οι μοναχές προσευχήθηκαν στην Παναγία για να προστατέψει τις ίδιες και το μοναστήρι.
Τότε συνέβη το θαύμα. Το μοναστήρι κυκλώθηκε από φίδια που έτρεψαν τους πειρατές σε φυγή. Αυτό θεωρήθηκε σημάδι από την Παναγία. Έτσι οι μοναχές και η Μονή σώθηκαν.
Από τότε κάθε χρόνο εμφανίζονται φίδια, ακόμα και στο εσωτερικό της εκκλησίας ( κρέμονται ακόμα και από τις εικόνες, τις καντήλες ή τα στασίδια ), τα οποία αναχωρούν στις 15 Αυγούστου.
Αν κάποια χρονιά δεν εμφανιστούν τα φιδάκια προμηνύεται κάτι κακό για το νησί, όπως το 1940 και το 1953, οπότε το νησί επλήγη από σεισμούς.
Κανείς από τους ειδικούς που έχουν εξετάσει τα φιδάκια δεν μπορεί να τα κατατάξει σε κάποιο από τα γνωστά είδη. Αυτά είναι γκρίζα, λεπτά και το μήκος τους δεν ξεπερνά το ένα μέτρο. Το δέρμα τους είναι βελούδινο και στο κεφάλι, όπως και την άκρη της γλώσσας τους, σχηματίζεται ένας μικρός σταυρός.
Από τότε κάθε χρόνο εμφανίζονται φίδια, ακόμα και στο εσωτερικό της εκκλησίας ( κρέμονται ακόμα και από τις εικόνες, τις καντήλες ή τα στασίδια ), τα οποία αναχωρούν στις 15 Αυγούστου.
Αν κάποια χρονιά δεν εμφανιστούν τα φιδάκια προμηνύεται κάτι κακό για το νησί, όπως το 1940 και το 1953, οπότε το νησί επλήγη από σεισμούς.
Κανείς από τους ειδικούς που έχουν εξετάσει τα φιδάκια δεν μπορεί να τα κατατάξει σε κάποιο από τα γνωστά είδη. Αυτά είναι γκρίζα, λεπτά και το μήκος τους δεν ξεπερνά το ένα μέτρο. Το δέρμα τους είναι βελούδινο και στο κεφάλι, όπως και την άκρη της γλώσσας τους, σχηματίζεται ένας μικρός σταυρός.
Όπως είναι ευρύτερα γνωστό τα φιδάκια θεωρούνται θαυματουργά και ακίνδυνα, γι’ αυτό και οι πιστοί τα αγγίζουν χωρίς φόβο. Άλλωστε αποτελούν και έναν από τους κυριότερους λόγους που κάποιος επισκέπτεται το Δεκαπενταύγουστο το νησί.
Οι πιστοί δέχονται ότι έχουμε να κάνουμε με ένα θαύμα από τα πολλά που η γλυκύτατη Κυρία των Αγγέλων προσφέρει στο ανθρώπινο γένος από το οποίο και η ίδια προέρχεται. Τα φιδάκια με την παρουσία τους, έρποντας στις εικόνες μα και στους εκκλησιαζόμενους που τα αντιμετωπίζουν με ξεχωριστή τρυφερότητα, μια και πιστεύουν ότι αν ακουμπήσουν αυτά τα φιδάκια θα τους προκύψει κάποιο καλό, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ανάμεσα στην περιέργεια και στο θαύμα.
Τα φιδάκια αυτά έχουν μήκος γύρω στους 60 πόντους, ενώ στη κεφαλή τους, όπως επίσης και στο πάνω μέρος της γλώσσας τους, είναι σχηματισμένος ο Σταυρός.
Όπως λέει ο εφημέριος του Ναού όπου γίνεται το θαύμα, αν δεν βγουν τα φίδια σημαίνει πως κάτι κακό θα συμβεί. Έτσι έγινε το 1940 (πόλεμος), το 1953 (μεγάλος σεισμός) και το 1974 (Κύπρος).
Τα φιδάκια αυτά έχουν μήκος γύρω στους 60 πόντους, ενώ στη κεφαλή τους, όπως επίσης και στο πάνω μέρος της γλώσσας τους, είναι σχηματισμένος ο Σταυρός.
Όπως λέει ο εφημέριος του Ναού όπου γίνεται το θαύμα, αν δεν βγουν τα φίδια σημαίνει πως κάτι κακό θα συμβεί. Έτσι έγινε το 1940 (πόλεμος), το 1953 (μεγάλος σεισμός) και το 1974 (Κύπρος).
