Παίρνετε, κόβετε, προσθέτετε και μας αδειάζετε την ύπαρξή μας. Μου φάγατε τους κόπους και τον ιδρώτα μιας ζωής και μου κόψατε τα όνειρα που έκανα για τα παιδιά μου.
Ύστερα βγαίνετε στα μέσα μαζικής επίθεσης με κάτι ανεκδιήγητα μπουμπουκάκια και άνθη όλων των αποχρώσεων βαλμένα σε γλάστρες και μας αποτελειώνετε. Με ξεδιάντροπες δηλώσεις “φταίνε οι άλλοι που πήγαν τζάμπα τα μέτρα και βλέπουμε φώτα από πίσω από το τούνελ.” Ξέρετε τι είναι αυτά τα φώτα; Τα φώτα του νεκροταφείου μας. Τα φώτα του δικού σας νεκροταφείου.
Και πριν μας ψάλουν το “μακαρία η οδός ή πορεύεις σήμερον” πρέπει να ξεφτιλιστούμε σαν άνθρωποι, σαν λαός, σαν χώρα. Να δείξουν με το δάχτυλο οι σύγχρονοι Ούννοι και τα τσιράκια τους τα κουφάρια μας “Να, τι παθαίνουν όσοι περιφρονούν τα …Ράϊχ ”. Και σεις υποκριτικά να πείτε με δήθεν σκυμμένο το κεφάλι “Προσπαθήσαμε, αλλά …έφταιγαν οι άλλοι!” Και να ξανασυμβιώσετε μ’ αυτούς.
Πήτε μωρέ χοντρά και μουστακάτα σαμάρια και χατζιαβάτες της πολιτικής στο κοριτσάκι που με σταμάτησε στην γωνιά του φούρνου και με κόκκινα απ’ την ντροπή μαγουλάκια μου ζήτησε 80λεπτά!
Μια απάντηση στα πελώρια δακρυσμένα παιδικά ματάκια. Μια απάντηση σ’ ένα ΓΙΑΤΙ;
Για τον Θεό σας (έχετε εκτός του Μαμμωνά;) ογδόντα λεπτά για να πάρει ένα ψωμί να φάει αυτή και τ’ αδερφάκια της.
Για τον Θεό σας (έχετε;) έτρεξε να μου φιλήσει το χέρι για να μου φέρει τα ρέστα 9 και είκοσι λεπτά!
Για τον Θεό σας (όχι δεν έχετε!) σας μοιάζει με παιδί των φαναριών ή κατ’ επάγγελμα ζητιάνος;.
Για τόνομα των παιδιών σας, θα θέλατε τα δικά σας παιδιά σ’ αυτή την κατάσταση; Όχι είμαι σίγουρος.
ΥΓ. Ξέρω πως αποφεύγετε να διαβάζετε τέτοια “λιβελογραφήματα”. Όμως ένα σας λέω. Λάλησα ναι, ειλικρινά όμως δεν έχω σκοπό να πηδήξω από πουθενά. Μάλλον θα πηδήξω. Μαντέψατε ποιους έ;
