Άρθρο τουΠαντελή Καψή
Τελικά, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο μόνο. Οι ξένες πολυεθνικές αποχωρούν γενικότερα από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Σχετικό ρεπορτάζ φιλοξενήθηκε στην αμερικανική Wall Street Journal και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η εξήγηση που δίνουν οι ίδιοι οι επενδυτές για τις αποφάσεις τους.
Για να αναπτυχθεί η επιχείρησή μας, έλεγε κορυφαίο στέλεχος βιομηχανίας τσιμέντου, χρειάζονται τρία πράγματα: αύξηση χρήματος, αύξηση του πληθυσμού και υγιείς κρατικοί προϋπολογισμοί. Και τα τρία απουσιάζουν από τη Νότια Ευρώπη.
Απουσιάζουν κατ' εξοχήν από την Ελλάδα. Οπου όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι προειδοποιούν πως μετά το χρέος ή μάλλον μαζί με το χρέος, η επόμενη μεγάλη πίεση στα οικονομικά μας θα προέλθει από τη δραματική αύξηση των συνταξιούχων μέσα στα επόμενα -λίγα- χρόνια.
Ο φαύλος κύκλος πηγαίνει περίπου ως εξής. Περισσότεροι συνταξιούχοι, λιγότεροι εργαζόμενοι, κατά συνέπεια λιγότερες ασφαλιστικές εισφορές, άρα αύξηση των δαπανών του προϋπολογισμού, δηλαδή πίεση για μεγαλύτερη λιτότητα, με αποτέλεσμα λιγότερο χρήμα στην αγορά.
Η προοπτική, μάλιστα, για τις επόμενες δεκαετίες είναι πολύ χειρότερη. Είμαστε μία από τις λίγες χώρες στον πλανήτη στην οποία, σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής, ο πληθυσμός μειώνεται αντί να αυξάνεται. Τι ισχυρότερο κίνητρο θα μπορούσε να υπάρχει για μια λογική πολιτική υποδοχής μεταναστών;
Αλλά, βέβαια, εμείς ανακαλύψαμε τη νέα μεγάλη ιδέα, τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου. Πάει ο Πούτιν, πάνε και τα ρωσικά δάνεια που θα μας έβγαζαν από το αδιέξοδο. Ερχονται τα πετροδολάρια. Και δεν το λένε οι «μας ψεκάζουν», αλλά ένας κατ' εξοχήν σοβαρός οργανισμός, η Deutsche Bank, η οποία υπολόγισε, μάλιστα, και το αναμενόμενο καθαρό κέρδος για την Ελλάδα: 210 και κάτι δισεκατομμύρια. Οσο το ΑΕΠ ενός χρόνου! Γερμαναράδες, κάτω τα χέρια από το αέριο φωνάζουν ήδη τα μπλογκ...
Μακάρι να βρούμε αέριο. Πριν ενθουσιαστούμε, όμως, να έχουμε στον νου μας και την προειδοποίηση του αρμόδιου υπουργού της προηγούμενης κυβέρνησης, του κ. Γ. Μανιάτη, ενός από τους λίγους σοβαρούς πολιτικούς μας, ότι η περιοχή είναι εντελώς ανεξερεύνητη και δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε σήμερα τι αποθέματα μπορεί να υπάρχουν. Να γίνουν οι έρευνες και βλέπουμε. Τα λεφτά, δηλαδή, Θεού θέλοντος, από το 2020 και μετά. Ακόμα και έτσι, ωστόσο, να δείτε που το αέριο μπορεί να είναι η καταστροφή μας. Οι Νορβηγοί για παράδειγμα, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή το πετρέλαιο θα τελειώσει, όλα τα έσοδα τα έβαλαν στην άκρη για μακροπρόθεσμες επενδύσεις. Εμείς;
Αλλη μια φορά, στα τέλη της δεκαετίας του '90, βρεθήκαμε με πολλά χρήματα και μάλιστα αποταμιεύσεις του ελληνικού λαού που επενδύθηκαν στο Χρηματιστήριο. Και τι κερδίσαμε; Τις πιο άχρηστες και αεριτζίδικες επενδύσεις, φανταχτερή κατανάλωση και φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό.
Τα πολλά λεφτά μάς οδήγησαν στη χρεοκοπία και είναι πολύ πιθανό να γίνει και πάλι το ίδιο. Φανταστείτε να έχει κάποια δισεκατομμύρια να μοιράσει το κράτος τι πρόκειται να γίνει. Τι για μισθούς θα πιέζουμε, τι για συντάξεις και τι για επενδύσεις βιτρίνας. Μέσα σε μια νύχτα θα ανασυστήσουμε την Ελλάδα που χάνουμε. Ποιος θα τολμήσει να μας αντισταθεί;
Γι' αυτό αποφάσισα και εγώ να μη χάνω τον ύπνο μου για το μερίδιο πετρελαίου που μου αναλογεί. Περισσότερο ανησυχώ για το αν θα σοβαρευτούν οι τρεις αρχηγοί που φαίνεται ότι αποφάσισαν το θρίλερ «ρίχνω ή δεν ρίχνω την κυβέρνηση» να το παίζουν σε επανάληψη κάθε εβδομάδα.
