Της Ολγας Σελλα
Ηταν πάντα πέρασμα ή ημερήσιος προορισμός μου η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, το Ναύπλιο. Αυτή τη φορά το επέλεξα για ένα τριήμερο διαφυγής και χαλάρωσης. Μέσα Σεπτέμβρη, ο πολύς κόσμος έχει φύγει, ο καιρός είναι ακόμα καλός για μπάνια, ευκαιρία να δω καλύτερα το Ναύπλιο, να γνωρίσω την καθημερινή του κίνηση.
Η πρόσκαιρη στέγη μου ήταν ένα καινούργιο, καλόγουστο, πεντακάθαρο ξενοδοχείο, το Harmony Luxury Rooms, στην επέκταση προς τη Νέα Κίο, μόλις ένα χιλιόμετρο από το κέντρο της πόλης. Από εκεί τα δύο εμβληματικά κάστρα της πόλης που πρώτος οικιστής της ήταν ο Ναύπλιος, γιος του Ποσειδώνα και της Δαναΐδας Αμυμώνης: το Παλαμήδι και η Ακροναυπλία καθώς και το μικρό αλλά εμβληματικό οχυρό στη θάλασσα, το Μπούρτζι, ήταν μπροστά σαν μια μοναδική τοιχογραφία στον ορίζοντα. Το βράδυ το φωτισμένο Παλαμήδι έμοιαζε να κρέμεται πραγματικά από τον ουρανό!
Μικρές εκπλήξεις
Η παλιά πόλη κουρνιάζει κάτω από τον βράχο της Ακροναυπλίας και στα μικρά δρομάκια της έχει χωρέσει όλη η ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους. Το ίδιο και στις πλατείες της και στα αγάλματα που φιλοξενούν. Tον επισκέπτη καλωσορίζουν τα αγάλματα ανθρώπων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821 και στην πορεία του νέου τότε ελληνικού κράτους: Ιωάννης Καποδίστριας, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο απελευθερωτής του Ναυπλίου από τους Τούρκους Στάικος Σταϊκόπουλος κ.ά. Στο πρώτο Γυμνάσιο της Ελλάδας στεγάζεται σήμερα το Δημαρχείο Ναυπλίου· έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, κτισμένη το 1713, δολοφονήθηκε, σαν τέτοιες μέρες το 1831, ο Ιωάννης Καποδίστριας. Οι μπουκαμβίλιες γίνονται φυσικές τέντες σε όλη τη διαδρομή στα στενά και δίνουν χρώμα στα ανακαινισμένα σπίτια του 19ου αιώνα, αλλά και σε όσα επιμένουν ν’ αντέχουν στον χρόνο αναζητώντας τους νέους κατοίκους τους.
Η καρδιά της παλιάς πόλης είναι η πλατεία Συντάγματος όπου δεσπόζει το Βενετσιάνικο Οπλοστάσιο, που χτίστηκε από τον Αυγουστίνο Σαγρέδο κατά την περίοδο της Δεύτερης Ενετοκρατίας, το 1713. Το τεράστιο τριώροφο βενετσιάνικο κτίριο χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια ως στρατώνας και από το 1930 στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου. Στην πλατεία Συντάγματος οι επιλογές είναι πολλές: ξεκούρασης, επίσκεψης στο Αρχαιολογικό Μουσείο και σχεδιασμού ενός νέου περιπάτου προς την παραλία που περιβάλλει την Ακροναυπλία, κάτω ακριβώς από το ξενοδοχείο «Αμφιτρύων». Εκεί δίπλα, είναι το μαγαζί με τα παγωτά του «Ιταλού», που υποδέχεται τους πάντες με ευγένεια, καλό γούστο και καλές γεύσεις.
Η έκπληξη σ’ αυτή την πόλη-μπιζού ήταν οι διαρκείς εκπλήξεις της. Κάθε δρομάκι σε οδηγεί και αλλού. Σε καλεί να κρυφοκοιτάξεις τη μία ή την άλλη κατεύθυνση αυτής της πόλης που απλώθηκε κάποια στιγμή έξω από τα τείχη της Ακροναυπλίας, ν’ ανακαλύψεις μυστικά μπαλκόνια, σκαλοπάτια που οδηγούν σε άλλα μπαλκόνια και οπωσδήποτε σε κάποιο καλόγουστο μαγαζί ή ξενώνα. Γιατί το Ναύπλιο δεν έχει μόνο ιστορία. Εχει και μια υπέροχη αγορά με χειροποίητες δημιουργίες κάθε είδους και κάθε βαλαντίου. Το πιο σπουδαίο όμως είναι αυτό που αποπνέουν οι άνθρωποι στο Ναύπλιο: ευγένεια, εξυπηρέτηση, καλούς τρόπους, διάθεση για επαφή.
Μοναδική παραφωνία
Μόνη παραφωνία σ’ αυτό το καλόγουστο και καλοδιατηρημένο περιβάλλον, το ΧΕΝΙΑ Ναυπλίου, ακριβώς στο διάσελο ανάμεσα σε Ακροναυπλία και Παλαμήδι με μοναδική θέα στον Αργολικό κόλπο και την παραλία της Αρβανιτιάς με τα μεγάλα βότσαλα από κάτω. Το ξενοδοχείο, χτισμένο σε προμαχώνα της Α΄ Ενετικής περιόδου, εγκαινιάστηκε στις 18 Ιουνίου του 1961 και ήταν χωρητικότητας 100 κλινών. Κι όμως, το ΧΕΝΙΑ Ναυπλίου είναι εγκαταλελειμμένο, «κλειστό και έρημο εδώ και κάμποσα χρόνια», όπως γράφουν σε έντυπά τους τοπικοί φορείς. Ούτε καν ένα καφενείο δεν λειτουργεί στη μόνη προσβάσιμη με τα πόδια παραλία της πόλης. Α, λειτουργούν όμως τα αποδυτήρια και τα ντους.
Είναι ωστόσο τόσο έντονες και τόσο δυνατές οι υπόλοιπες εικόνες από το Ναύπλιο, που γρήγορα ξεχνάει κανείς αυτό το «μικρό» πρόβλημα. Φεύγοντας παίρνει μαζί του τις καλές όψεις μιας πόλης που δεν θέλει με τίποτα να χάσει την ιστορία και την ταυτότητά της.
news.kathimerini.gr
