Η εκπαίδευση στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην κοινωνική βαρβαρότητα!
Η κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρο την εκπαίδευση...
γιατί επιδιώκει να μετατρέψει τη νεολαία σε φθηνή εργατική δύναμη, με καταρτίσεις μιας χρήσης. Θέλει να είναι αμόρφωτη για να σκύβει το κεφάλι, ανασφάλιστη, απλήρωτη, χωρίς δικαιώματα, ανταγωνιστής των γονιών της και εύκολο θύμα στον εργοδοτικό εκβιασμό: «αν δε θες χωρίς δικαιώματα, περιμένουν ουρές οι άνεργοι...».
Παράλληλα επιδιώκει και για τα σχολεία αυτό που θέλει για όλο το δημόσιο: «μικρότερο» και «φτηνό» για τις κοινωνικές υπηρεσίες μέσα από απολύσεις, κλείσιμο και κατάργηση υπηρεσιών, ιδιωτικοποιήσεις και μεταφορά κόστους στο λαό και από την άλλη «μεγαλύτερο» και «ακριβό» όταν πρόκειται για τις ανάγκες του κεφαλαίου, αλλά και της καταστολής και χειραγώγησης (φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, μαζικές προσλήψεις στην αστυνομία).
Στο σχολείο της αγοράς «περισσεύουν» και μαθητές και εκπαιδευτικοί…
αυτή η αντιδραστική πολιτική επιβάλλει και την αντιδραστικότερη μεταρρύθμιση των τελευταίων χρόνων στην εκπαίδευση. Στόχος τους ένα φτηνό σχολείο, ανίκανο για την κάλυψη των στοιχειωδέστερων αναγκών του, έρμαιο των επιχειρήσεων και των επενδυτών, με λίγους κακοπληρωμένους και ανασφαλείς εκπαιδευτικούς, άξενο για τα παιδιά των εργαζόμενων, προπονητής υποταγής των αυριανών δούλων των 200 ευρώ… Την ώρα που ήδη 10.000 αναπληρωτές έχουν εκδιωχθεί από τα σχολεία, 2.500 περίπου εκπαιδευτικοί τεχνικών ειδικοτήτων έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα-απόλυση και 5.000 έχουν μεταταχθεί, χιλιάδες άλλοι ετοιμάζονται να ξεσπιτωθούν με υποχρεωτικές μετακινήσεις που προέκυψαν από την αύξηση του ωραρίου εργασίας και το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις πολλών σχολικών μονάδων, την κατάργηση των θέσεων στα ολοήμερα δημοτικά και την κατάργηση των τμημάτων ένταξης και ενισχυτικής διδασκαλίας. Κι ενώ η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών βρίσκεται σε εξέλιξη, η κυβέρνηση των τραπεζιτών ρίχνει ταφόπλακα στο δημόσιο σχολείο ψηφίζοντας νόμο έκτρωμα για το Λύκειο και την Τεχνική Εκπαίδευση.
Πανελλαδικές 4 φορές, απόρριψη – ταξικός αποκλεισμός των μαθητών…
ο νέος νόμος για το Λύκειο χωρίζει τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση σε τυπική- που θα οδηγεί στην Γ/βάθμια Εκπαίδευση και άτυπη. Στην Τυπική εντάσσει τα ΓΕΛ και τα ΕΠΑΛ, ενώ καταργεί 102 Επαγγελματικές Σχολές και στη μη τυπική τα ΣΕΚ, τα ΙΕΚ, τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης και τα Κολέγια. Οι μαθητές του Λυκείου θα δίνουν τέσσερις φορές πανελλαδικές εξετάσεις με θέματα που κατά το 50% θα μπαίνουν από ένα απρόσωπο μηχανισμό και όχι από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου. Οι τρεις πρώτες θα είναι από τάξη σε τάξη και για το απολυτήριο, ενώ οι τελευταίες για να περάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο απολυτήριος βαθμός από την Ά Λυκείου θα μετράει για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Σε συνθήκες ανεργίας, λιτότητας, μειωμένων μισθών, χαρατσιών, πλειστηριασμών και αλλεπάλληλων αντιλαϊκών μέτρων ποιες οικογένειες θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τα έξοδα φροντιστηρίων (που δεν καταργήθηκαν με καμία «μεταρρύθμιση» ούτε και με αυτή) τριών χρόνων και σε περισσότερα μαθήματα, ειδικά την ώρα που το δημόσιο σχολείο καταρρέει υποχρηματοδοτούμενο, με αίθουσες ασφυκτικά γεμάτες, έλλειψη καθηγητών, έλλειψη τμημάτων κατεύθυνσης και περιορισμό της μεταφοράς των μαθητών; Ποιοι άραγε θα καταφέρνουν να κερδίσουν σε αυτή την κούρσα μεταξύ άνισων; Το δημόσιο σχολείο μετατρέπεται σε ένα εξεταστικό κάτεργο που επιδιώκει να διώξει πολλούς εφήβους από την ηλικία των 15-16 από το Γενικό Λύκειο. Παράλληλα υποβάλλει στους μαθητές την ιδέα του «δεν αξίζω» οδηγώντας τους στην αγορά εργασίας με τσακισμένα τα φτερά, πιο πρόθυμους να εργαστούν με ακόμη μεγαλύτερη υποταγή στα σύγχρονα λατιφούντια.
Ιδιωτικοποίηση, υποταγή στην αγορά, εκπαίδευση για λίγους και «μαθητεία» με τζάμπα εργασία…
υλοποιώντας η κυβέρνηση τους στόχους της ΕΕ για την ανάπτυξη της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, την προώθηση της μάθησης με βάση την εργασία ( μαθητεία),την προώθηση των εταιρικών σχέσεων μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, κατάργησε μέσα στο καλοκαίρι 50 ειδικότητες των ΕΠΑΛ όπως υγείας και πρόνοιας, εφαρμοσμένων τεχνών αισθητικής, κ.α. πετώντας στο δρόμο 25.000 μαθητές( το 25%) και απολύοντας 2.200 εκπαιδευτικούς. Οι μαθητές που ήθελαν να ακολουθήσουν μέσω των ΕΠΑΛ αυτά τα επαγγέλματα ωθούνται έτσι στα ιδιωτικά ΙΕΚ, ενώ όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τα δίδακτρα τίθενται εκτός εκπαίδευσης
.
Στα Επαγγελματικά Λύκεια θεσπίζεται η δημιουργία του 4ου έτους που ονομάζεται «τάξη μαθητείας» και στη διάρκεια του, οι μαθητές παρακολουθούν 7 ώρες εργαστηριακό μάθημα και 28 ώρες εργάζονται σε επιχειρήσεις 5 ημέρες τη βδομάδα από τη 1η του Σεπτέμβρη μέχρι τις 30 του Αυγούστου του επομένου έτους. Κατόπιν οι μαθητές μπορούν να παρακολουθήσουν ‘Προπαρασκευαστικό’ πρόγραμμα πιστοποίησης 70 ωρών και να δώσουν εξετάσεις για την απόκτηση πτυχίου από τον ΕΟΠΠΕΠ.. Στη συνέχεια το «σχολείο» σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ θα αναζητά επιχειρήσεις για να προωθεί απλήρωτη εργασία με τον ειρωνικό τίτλο της μαθητείας. Η εμπειρία από τη « μαθητεία» όπου έχει ήδη εφαρμοστεί( ΙΕΚ κ.α.) επιβεβαιώνει ότι οι μαθητευόμενοι δεν επιμορφώνονται ουσιαστικά και σε βάθος στο αντικείμενο που έχουν επιλέξει αλλά απλώς κάνουν τη «λάντζα» για άλλους, ενώ όποιος δεν θα δέχεται τους απάνθρωπους, δουλοκτητικούς όρους εργασίας (μισθός 300 ευρώ μικτά) δεν θα παίρνει το πολυπόθητο πιστοποιητικό πρακτικής άσκησης. «Μαθητεία», δηλαδή απλήρωτη εργασία –δουλεία προβλέπεται ακόμη στις ΣΕΚ για μαθητές από τα 16 τους χρόνια. Στο πρόγραμμα «μαθητεία για αποφοίτους ΕΠΑΛ» που είχε εξαγγείλει το Υπουργείο Παιδείας οι σκανδαλωδώς ευνοούμενοι εργοδότες απαλλάσσονταν ακόμη και από το ασφάλιστρο, ενώ το Υπουργείο ασφαλίζει τους μαθητευόμενούς του μόνο για την περίπτωση « ατυχήματος». Αν ο μαθητευόμενος αποχωρούσε από τη μαθητεία πριν συμπληρώσει ένα ελάχιστο διάστημα 2 μηνών, δεν αμειβόταν καθόλου. Όσο κι αν λένε ότι το 4ο έτος μαθητείας δίνει στους νέους ευκαιρίες για εργασία και επιπλέον κατάρτιση (μιας χρήσης) κάνοντας τους πιο ανταγωνιστικούς στην αγορά εργασίας, η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
Οι φθηνοί χωρίς δικαιώματα εκπαιδευτικοί, «παράδειγμα» για τους μαθητές και την κοινωνία…
σε αυτό το φτηνό σχολείο, με φτηνούς εργαζόμενους, αντιστοιχεί ο φτηνός εκπαιδευτικός. Γι’ αυτό μπαίνουν στο στόχαστρο τα δικαιώματά του: η μόνιμη και σταθερή εργασία, η παιδαγωγική ελευθερία, τα εργασιακά δικαιώματα, ο μισθός και η ασφάλιση. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να «διδάσκει» με το παράδειγμά του- τις άθλιες εργασιακές του συνθήκες- τους μαθητές και την κοινωνία. Ο πόλεμος ενάντια στην εκπαίδευση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση δεν είναι παρά κομμάτι της γενικευμένης επίθεσης ενάντια στα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού που κυβέρνηση και η σύγχρονη Ιερά Συμμαχία ΕΕ- ΔΝΤ-Κεφαλαίου υλοποιούν. Είναι οι ίδιοι, που καθώς τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν πάνω από τη Συρία προετοιμάζουν νέους ιμπεριαλιστικούς πόλεμους για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου.
Παιδεία στην υπηρεσία των λαϊκών στρωμάτων-κοινή πάλη εκπαιδευτικών γονιών μαθητών…
η Παιδεία αποτελεί διαχρονικά ένα από τα πιο σημαντικά θεμέλια κάθε κοινωνίας. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη μοίρα της στα χέρια των ειδικών- τεχνοκρατών, των επιχειρηματικών συμφερόντων και των πολιτικών εκφραστών τους που ρημάζουν το κοινωνικό κράτος .Οι αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές αποφάσεις των οργάνων της Κυβέρνησης – Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΔΝΤ για την εκπαίδευση στο όνομα της «ανάπτυξης» και της υπέρβασης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου και των τραπεζών πρέπει να βρει σύσσωμη, παλλαϊκή αντίδραση και να ανατραπεί μαζί με το συνολικό πολιτικό σκηνικό που μικραίνει ολοένα τις ζωές μας. Ο συμπυκνωμένος χρόνος υλοποίησης των «νέων» μέτρων που έρχονται κατευθείαν «απ’ τα παλιά» επιτάσσει την κοινή οργάνωση του αγώνα από εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους, γονείς και μαθητές για: Ενιαίο δημόσιο δωδεκάχρονο δωρεάν σχολείο. Κανένα παιδί μέχρι τα 18 εκτός σχολείου.
Η απεργία των καθηγητών μάχη για την ανατροπή…
η απεργία που ξεκινούν οι καθηγητές δεν είναι λοιπόν αγώνας μόνο για την παιδεία. Είναι μάχη για την ήττα της κυβέρνησης και την ανατροπή της, για να σταματήσει ο κατήφορος των απολύσεων, των χαρατσιών, της οικονομικής και ψυχολογικής εξόντωσης του ελληνικού λαού και της εκποίησης της συλλογικής και ατομικής περιουσίας του. Είναι μάχη για να μην υπογραφεί μετά τις γερμανικές εκλογές νέο, πιο βαρύ μνημόνιο που θα ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η κυβέρνηση εξαρτά την ύπαρξή της από την επιτυχία της καταστροφικής της πολιτικής, γι’ αυτό πρέπει να ανατραπεί. Ένας λαός-νικητής, ένα κίνημα με πολιτικούς στόχους και αιτήματα στο ύψος των αναγκών είναι η μόνη ελπίδα για να μην πατήσει πάνω στην απελπισία και την απογοήτευση μια νέα πολιτική διαχείρισης, η οποία καλλιεργώντας αυταπάτες για φιλολαϊκές λύσεις εντός ΕΕ και Ευρώ και εγκλωβισμένη στα Μνημόνια και το Χρέος θα διαψεύσει σύντομα και πους πιο καλόπιστους υποστηρικτές της. Παράλληλα με τον αγώνα των εκπαιδευτικών ξεκινούν απεργίες οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων, οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ σε κινητοποιήσεις βρίσκονται η υγεία και οι δήμοι.
Να κατεβούν τα ρολά σε όλο το δημόσιο…
τώρα πρέπει να γίνει συντονισμός για ένα κοινό μέτωπο των δημοσίων υπαλλήλων για απεργιακό black out σε όλο το δημόσιο, για κοινή πάλη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με απεργία διαρκείας και επαναλαμβανόμενες μορφές. Προϋπόθεση για να νικήσουν αυτοί οι αγώνες είναι να βρίσκεται στα χέρια των αγωνιζόμενων το τιμόνι, η απόφαση για κάθε βήμα και κάθε εξέλιξη και αυτό μόνο οι γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων μπορούν να το εγγυηθούν. Αυτοί οι αγώνες πρέπει να συντονιστούν, να γίνουν δύναμη κρούσης, να μετατραπούν σε πανεργατικό, παλλαϊκό ξεσηκωμό ικανό να ρίξει εδώ και τώρα την εσωτερική και εξωτερική Τρόικα αλλά και κάθε μελλοντικό επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής. Είναι ώρα ευθύνης για κάθε σωματείο, κάθε συνέλευση, συλλογικότητα και πρωτοβουλία αλληλεγγύης αλλά και για κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο να στηρίξει ηθικά, πρακτικά πολιτικά και οικονομικά με κάθε μέσο τον απεργιακό αγώνα και τους ίδιους τους απεργούς.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αργολίδας στηρίζει τον αγώνα των εκπαιδευτικών…
η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκπαιδευτικών στηρίζει ανεπιφύλακτα, χωρίς προϋποθέσεις και με όλες της τις δυνάμεις, πολιτικά και κινηματικά την απεργία των καθηγητών. Το επόμενο διάστημα θα αναδείξει με πρωτοβουλίες στην τοπική κοινωνία, τους εργαζόμενους και τη νεολαία, το σκληρά ταξικό χαρακτήρα της αναδιάρθρωσης του Λυκείου. Ταυτόχρονα θα αναδείξει το ζήτημα της δραστικής συρρίκνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια, αλλά και την ανάγκη προστασίας των δημόσιων αγαθών τα οποία είναι ζωτικά για τους εργαζόμενους. Σε κάθε σωματείο, χώρο δουλειάς και σχολή, σε κάθε πόλη, γειτονιά και χωριό, χρειάζεται να φτάσει η φωνή της μαχόμενης εκπαίδευσης, να βγουν ψηφίσματα συμπαράστασης, να στηθεί επιτροπή και ταμείο αλληλεγγύης.
Υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει άλλη προοπτική…
οι δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος πρέπει να συμβάλουν στον αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης, αλλά και κάθε μελλοντικού επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής. Με κίνημα ρήξης και ανατροπής και όχι «νομιμότητας», πέρα από λογικές αναμονής για την «ωρίμανση των συνθηκών». Η λύση βρίσκεται στην πάλη για να έρθουν τώρα οι εργαζόμενοι στο τιμόνι, για να γίνει πράξη ένα άλλος δρόμος έξω από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με διαγραφή του χρέους, παύση πληρωμών, εθνικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, με εργατικό – λαϊκό έλεγχο παντού σε ρήξη με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για μια σύγχρονη σοσιαλιστική-κομμουνιστική προοπτική.
Στο σχολείο της αγοράς «περισσεύουν» και μαθητές και εκπαιδευτικοί…
αυτή η αντιδραστική πολιτική επιβάλλει και την αντιδραστικότερη μεταρρύθμιση των τελευταίων χρόνων στην εκπαίδευση. Στόχος τους ένα φτηνό σχολείο, ανίκανο για την κάλυψη των στοιχειωδέστερων αναγκών του, έρμαιο των επιχειρήσεων και των επενδυτών, με λίγους κακοπληρωμένους και ανασφαλείς εκπαιδευτικούς, άξενο για τα παιδιά των εργαζόμενων, προπονητής υποταγής των αυριανών δούλων των 200 ευρώ… Την ώρα που ήδη 10.000 αναπληρωτές έχουν εκδιωχθεί από τα σχολεία, 2.500 περίπου εκπαιδευτικοί τεχνικών ειδικοτήτων έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα-απόλυση και 5.000 έχουν μεταταχθεί, χιλιάδες άλλοι ετοιμάζονται να ξεσπιτωθούν με υποχρεωτικές μετακινήσεις που προέκυψαν από την αύξηση του ωραρίου εργασίας και το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις πολλών σχολικών μονάδων, την κατάργηση των θέσεων στα ολοήμερα δημοτικά και την κατάργηση των τμημάτων ένταξης και ενισχυτικής διδασκαλίας. Κι ενώ η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών βρίσκεται σε εξέλιξη, η κυβέρνηση των τραπεζιτών ρίχνει ταφόπλακα στο δημόσιο σχολείο ψηφίζοντας νόμο έκτρωμα για το Λύκειο και την Τεχνική Εκπαίδευση.
Πανελλαδικές 4 φορές, απόρριψη – ταξικός αποκλεισμός των μαθητών…
ο νέος νόμος για το Λύκειο χωρίζει τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση σε τυπική- που θα οδηγεί στην Γ/βάθμια Εκπαίδευση και άτυπη. Στην Τυπική εντάσσει τα ΓΕΛ και τα ΕΠΑΛ, ενώ καταργεί 102 Επαγγελματικές Σχολές και στη μη τυπική τα ΣΕΚ, τα ΙΕΚ, τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης και τα Κολέγια. Οι μαθητές του Λυκείου θα δίνουν τέσσερις φορές πανελλαδικές εξετάσεις με θέματα που κατά το 50% θα μπαίνουν από ένα απρόσωπο μηχανισμό και όχι από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου. Οι τρεις πρώτες θα είναι από τάξη σε τάξη και για το απολυτήριο, ενώ οι τελευταίες για να περάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο απολυτήριος βαθμός από την Ά Λυκείου θα μετράει για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Σε συνθήκες ανεργίας, λιτότητας, μειωμένων μισθών, χαρατσιών, πλειστηριασμών και αλλεπάλληλων αντιλαϊκών μέτρων ποιες οικογένειες θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τα έξοδα φροντιστηρίων (που δεν καταργήθηκαν με καμία «μεταρρύθμιση» ούτε και με αυτή) τριών χρόνων και σε περισσότερα μαθήματα, ειδικά την ώρα που το δημόσιο σχολείο καταρρέει υποχρηματοδοτούμενο, με αίθουσες ασφυκτικά γεμάτες, έλλειψη καθηγητών, έλλειψη τμημάτων κατεύθυνσης και περιορισμό της μεταφοράς των μαθητών; Ποιοι άραγε θα καταφέρνουν να κερδίσουν σε αυτή την κούρσα μεταξύ άνισων; Το δημόσιο σχολείο μετατρέπεται σε ένα εξεταστικό κάτεργο που επιδιώκει να διώξει πολλούς εφήβους από την ηλικία των 15-16 από το Γενικό Λύκειο. Παράλληλα υποβάλλει στους μαθητές την ιδέα του «δεν αξίζω» οδηγώντας τους στην αγορά εργασίας με τσακισμένα τα φτερά, πιο πρόθυμους να εργαστούν με ακόμη μεγαλύτερη υποταγή στα σύγχρονα λατιφούντια.
Ιδιωτικοποίηση, υποταγή στην αγορά, εκπαίδευση για λίγους και «μαθητεία» με τζάμπα εργασία…
υλοποιώντας η κυβέρνηση τους στόχους της ΕΕ για την ανάπτυξη της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, την προώθηση της μάθησης με βάση την εργασία ( μαθητεία),την προώθηση των εταιρικών σχέσεων μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, κατάργησε μέσα στο καλοκαίρι 50 ειδικότητες των ΕΠΑΛ όπως υγείας και πρόνοιας, εφαρμοσμένων τεχνών αισθητικής, κ.α. πετώντας στο δρόμο 25.000 μαθητές( το 25%) και απολύοντας 2.200 εκπαιδευτικούς. Οι μαθητές που ήθελαν να ακολουθήσουν μέσω των ΕΠΑΛ αυτά τα επαγγέλματα ωθούνται έτσι στα ιδιωτικά ΙΕΚ, ενώ όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τα δίδακτρα τίθενται εκτός εκπαίδευσης
.
Στα Επαγγελματικά Λύκεια θεσπίζεται η δημιουργία του 4ου έτους που ονομάζεται «τάξη μαθητείας» και στη διάρκεια του, οι μαθητές παρακολουθούν 7 ώρες εργαστηριακό μάθημα και 28 ώρες εργάζονται σε επιχειρήσεις 5 ημέρες τη βδομάδα από τη 1η του Σεπτέμβρη μέχρι τις 30 του Αυγούστου του επομένου έτους. Κατόπιν οι μαθητές μπορούν να παρακολουθήσουν ‘Προπαρασκευαστικό’ πρόγραμμα πιστοποίησης 70 ωρών και να δώσουν εξετάσεις για την απόκτηση πτυχίου από τον ΕΟΠΠΕΠ.. Στη συνέχεια το «σχολείο» σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ θα αναζητά επιχειρήσεις για να προωθεί απλήρωτη εργασία με τον ειρωνικό τίτλο της μαθητείας. Η εμπειρία από τη « μαθητεία» όπου έχει ήδη εφαρμοστεί( ΙΕΚ κ.α.) επιβεβαιώνει ότι οι μαθητευόμενοι δεν επιμορφώνονται ουσιαστικά και σε βάθος στο αντικείμενο που έχουν επιλέξει αλλά απλώς κάνουν τη «λάντζα» για άλλους, ενώ όποιος δεν θα δέχεται τους απάνθρωπους, δουλοκτητικούς όρους εργασίας (μισθός 300 ευρώ μικτά) δεν θα παίρνει το πολυπόθητο πιστοποιητικό πρακτικής άσκησης. «Μαθητεία», δηλαδή απλήρωτη εργασία –δουλεία προβλέπεται ακόμη στις ΣΕΚ για μαθητές από τα 16 τους χρόνια. Στο πρόγραμμα «μαθητεία για αποφοίτους ΕΠΑΛ» που είχε εξαγγείλει το Υπουργείο Παιδείας οι σκανδαλωδώς ευνοούμενοι εργοδότες απαλλάσσονταν ακόμη και από το ασφάλιστρο, ενώ το Υπουργείο ασφαλίζει τους μαθητευόμενούς του μόνο για την περίπτωση « ατυχήματος». Αν ο μαθητευόμενος αποχωρούσε από τη μαθητεία πριν συμπληρώσει ένα ελάχιστο διάστημα 2 μηνών, δεν αμειβόταν καθόλου. Όσο κι αν λένε ότι το 4ο έτος μαθητείας δίνει στους νέους ευκαιρίες για εργασία και επιπλέον κατάρτιση (μιας χρήσης) κάνοντας τους πιο ανταγωνιστικούς στην αγορά εργασίας, η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
Οι φθηνοί χωρίς δικαιώματα εκπαιδευτικοί, «παράδειγμα» για τους μαθητές και την κοινωνία…
σε αυτό το φτηνό σχολείο, με φτηνούς εργαζόμενους, αντιστοιχεί ο φτηνός εκπαιδευτικός. Γι’ αυτό μπαίνουν στο στόχαστρο τα δικαιώματά του: η μόνιμη και σταθερή εργασία, η παιδαγωγική ελευθερία, τα εργασιακά δικαιώματα, ο μισθός και η ασφάλιση. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να «διδάσκει» με το παράδειγμά του- τις άθλιες εργασιακές του συνθήκες- τους μαθητές και την κοινωνία. Ο πόλεμος ενάντια στην εκπαίδευση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση δεν είναι παρά κομμάτι της γενικευμένης επίθεσης ενάντια στα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού που κυβέρνηση και η σύγχρονη Ιερά Συμμαχία ΕΕ- ΔΝΤ-Κεφαλαίου υλοποιούν. Είναι οι ίδιοι, που καθώς τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν πάνω από τη Συρία προετοιμάζουν νέους ιμπεριαλιστικούς πόλεμους για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου.
Παιδεία στην υπηρεσία των λαϊκών στρωμάτων-κοινή πάλη εκπαιδευτικών γονιών μαθητών…
η Παιδεία αποτελεί διαχρονικά ένα από τα πιο σημαντικά θεμέλια κάθε κοινωνίας. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη μοίρα της στα χέρια των ειδικών- τεχνοκρατών, των επιχειρηματικών συμφερόντων και των πολιτικών εκφραστών τους που ρημάζουν το κοινωνικό κράτος .Οι αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές αποφάσεις των οργάνων της Κυβέρνησης – Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΔΝΤ για την εκπαίδευση στο όνομα της «ανάπτυξης» και της υπέρβασης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου και των τραπεζών πρέπει να βρει σύσσωμη, παλλαϊκή αντίδραση και να ανατραπεί μαζί με το συνολικό πολιτικό σκηνικό που μικραίνει ολοένα τις ζωές μας. Ο συμπυκνωμένος χρόνος υλοποίησης των «νέων» μέτρων που έρχονται κατευθείαν «απ’ τα παλιά» επιτάσσει την κοινή οργάνωση του αγώνα από εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους, γονείς και μαθητές για: Ενιαίο δημόσιο δωδεκάχρονο δωρεάν σχολείο. Κανένα παιδί μέχρι τα 18 εκτός σχολείου.
Η απεργία των καθηγητών μάχη για την ανατροπή…
η απεργία που ξεκινούν οι καθηγητές δεν είναι λοιπόν αγώνας μόνο για την παιδεία. Είναι μάχη για την ήττα της κυβέρνησης και την ανατροπή της, για να σταματήσει ο κατήφορος των απολύσεων, των χαρατσιών, της οικονομικής και ψυχολογικής εξόντωσης του ελληνικού λαού και της εκποίησης της συλλογικής και ατομικής περιουσίας του. Είναι μάχη για να μην υπογραφεί μετά τις γερμανικές εκλογές νέο, πιο βαρύ μνημόνιο που θα ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η κυβέρνηση εξαρτά την ύπαρξή της από την επιτυχία της καταστροφικής της πολιτικής, γι’ αυτό πρέπει να ανατραπεί. Ένας λαός-νικητής, ένα κίνημα με πολιτικούς στόχους και αιτήματα στο ύψος των αναγκών είναι η μόνη ελπίδα για να μην πατήσει πάνω στην απελπισία και την απογοήτευση μια νέα πολιτική διαχείρισης, η οποία καλλιεργώντας αυταπάτες για φιλολαϊκές λύσεις εντός ΕΕ και Ευρώ και εγκλωβισμένη στα Μνημόνια και το Χρέος θα διαψεύσει σύντομα και πους πιο καλόπιστους υποστηρικτές της. Παράλληλα με τον αγώνα των εκπαιδευτικών ξεκινούν απεργίες οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων, οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ σε κινητοποιήσεις βρίσκονται η υγεία και οι δήμοι.
Να κατεβούν τα ρολά σε όλο το δημόσιο…
τώρα πρέπει να γίνει συντονισμός για ένα κοινό μέτωπο των δημοσίων υπαλλήλων για απεργιακό black out σε όλο το δημόσιο, για κοινή πάλη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με απεργία διαρκείας και επαναλαμβανόμενες μορφές. Προϋπόθεση για να νικήσουν αυτοί οι αγώνες είναι να βρίσκεται στα χέρια των αγωνιζόμενων το τιμόνι, η απόφαση για κάθε βήμα και κάθε εξέλιξη και αυτό μόνο οι γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων μπορούν να το εγγυηθούν. Αυτοί οι αγώνες πρέπει να συντονιστούν, να γίνουν δύναμη κρούσης, να μετατραπούν σε πανεργατικό, παλλαϊκό ξεσηκωμό ικανό να ρίξει εδώ και τώρα την εσωτερική και εξωτερική Τρόικα αλλά και κάθε μελλοντικό επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής. Είναι ώρα ευθύνης για κάθε σωματείο, κάθε συνέλευση, συλλογικότητα και πρωτοβουλία αλληλεγγύης αλλά και για κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο να στηρίξει ηθικά, πρακτικά πολιτικά και οικονομικά με κάθε μέσο τον απεργιακό αγώνα και τους ίδιους τους απεργούς.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αργολίδας στηρίζει τον αγώνα των εκπαιδευτικών…
η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκπαιδευτικών στηρίζει ανεπιφύλακτα, χωρίς προϋποθέσεις και με όλες της τις δυνάμεις, πολιτικά και κινηματικά την απεργία των καθηγητών. Το επόμενο διάστημα θα αναδείξει με πρωτοβουλίες στην τοπική κοινωνία, τους εργαζόμενους και τη νεολαία, το σκληρά ταξικό χαρακτήρα της αναδιάρθρωσης του Λυκείου. Ταυτόχρονα θα αναδείξει το ζήτημα της δραστικής συρρίκνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια, αλλά και την ανάγκη προστασίας των δημόσιων αγαθών τα οποία είναι ζωτικά για τους εργαζόμενους. Σε κάθε σωματείο, χώρο δουλειάς και σχολή, σε κάθε πόλη, γειτονιά και χωριό, χρειάζεται να φτάσει η φωνή της μαχόμενης εκπαίδευσης, να βγουν ψηφίσματα συμπαράστασης, να στηθεί επιτροπή και ταμείο αλληλεγγύης.
Υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει άλλη προοπτική…
οι δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος πρέπει να συμβάλουν στον αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης, αλλά και κάθε μελλοντικού επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής. Με κίνημα ρήξης και ανατροπής και όχι «νομιμότητας», πέρα από λογικές αναμονής για την «ωρίμανση των συνθηκών». Η λύση βρίσκεται στην πάλη για να έρθουν τώρα οι εργαζόμενοι στο τιμόνι, για να γίνει πράξη ένα άλλος δρόμος έξω από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με διαγραφή του χρέους, παύση πληρωμών, εθνικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, με εργατικό – λαϊκό έλεγχο παντού σε ρήξη με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για μια σύγχρονη σοσιαλιστική-κομμουνιστική προοπτική.
