Ως εμπαιγμό από την πολιτεία και ως κακή φάρσα από την πλευρά των διαχειριστών του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου βίωσε μια θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης «Δημόδοκος» -είκοσι φοιτητές και ο καθηγητής τους Φιλίπ Μπρινέτ (Philippe Brunet)- το όνειρό της να έρθει και να παίξει στη χώρα μας τις «Βάκχες» του Ευριπίδη.
Η παράσταση θα δινόταν το περασμένο Σάββατο χωρίς σκηνικά, χωρίς φωτισμούς, νωρίς το απόγευμα, στο πλαίσιο μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που έχει προηγηθεί στο γαλλικό πανεπιστήμιο.
Ο καθηγητής Φιλίπ Μπρινέτ δεν πιστεύει ότι του συμβαίνει κάτι τέτοιο στη χώρα ενός λαμπρού πολιτισμού που θαυμάζει .Σπεύδω να πω ότι τα αρχαία θέατρα κι άλλα μνημεία παραχωρούνται συχνά σε δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια για ανάλογες (ερασιτεχνικές) παραστάσεις, κρίνοντας κατά περίπτωση τα αιτήματα που υποβάλλονται στην Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Η συγκεκριμένη ομάδα ακολούθησε την τυπική διαδικασία που χρειάζεται για να πάρει κάποιος άδεια για την εκδήλωση. Ο καθηγητής κ. Μπρινέτ πήγε στο υπουργείο Πολιτισμού, συνάντησε και τον πρώην υπουργό (Κ. Τζαβάρα) και υπέβαλε το αίτημά του προς τη Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Αυτό συνέβη, σύμφωνα με το πρωτοκολλημένο έγγραφο, στις 6 Ιουνίου 2013. Ζητούσε το χώρο για μια παράσταση που θα γινόταν Σάββατο (7 Σεπτεμβρίου) ή εναλλακτικά Κυριακή (8 Σεπτεμβρίου) στις 7 το απόγευμα, χωρίς ηλεκτρικό φωτισμό και θα διαρκούσε 1 ώρα και 45 λεπτά. Το αίτημα περιελάμβανε και βιντεοσκόπηση, όχι για εμπορικούς αλλά για «πανεπιστημιακούς σκοπούς», για να προβληθεί η δουλειά τους εντός του εκπαιδευτικού ιδρύματος. Μάλιστα, η όλη προσπάθεια τελούσε υπό την αιγίδα της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα και της UNESCO (Πειραιώς και Νήσων).
Στις 19 Ιουλίου έλαβαν την απάντηση από το υπουργείο. Το έγγραφο, υπογεγραμμένο από τη γεν. διευθύντρια Αρχαιοτήτων Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, τους πληροφορούσε ούτε λίγο ούτε πολύ «ότι δεν υπάρχει αντίρρηση», αλλά «για την ολίγων λεπτών παρουσίαση αποσπασμάτων της τραγωδίας "Βάκχες" του Ευριπίδη» διάρκειας όχι πάνω από «15 λεπτά». Ναι, καλά διαβάσατε, έπρεπε να παίξουν τις «Βάκχες» σε 15 λεπτά.
Κατόπιν τούτου, δεν ήξεραν τι να κάνουν οι άνθρωποι. Να έρθουν ή να ματαιώσουν το ταξίδι τους;
Τελικά, αποφάσισαν να έρθουν και να παίξουν έστω και για 15 λεπτά. Μπαίνοντας όμως στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου συνάντησαν έναν αγριεμένο φύλακα, ο οποίος τους απαγόρευσε τελείως την παράσταση γιατί φορούσαν μάσκες και κοστούμια.
Κανείς δεν τους είχε προειδοποιήσει ότι απαγορεύεται η χρήση κοστουμιών. Εδώ, πρέπει να πω ότι προσωπικά έχω απολαύσει μαθητικές παραστάσεις σε μνημεία με πλήρη θεατρική σκευή. Προς τι, λοιπόν, η απαγόρευση αυτή;
«Βγάλτε τα και κρατήστε τα στο χέρι», προέτρεψε τα κορίτσια του χορού ο παριστάμενος δημοσιογράφος Βασίλης Καββαθάς που κατάγεται από την περιοχή και έτυχε να βρίσκεται εκεί. «Μα δεν φοράμε τίποτα από μέσα», απάντησαν όλο απόγνωση οι κοπέλες. «Και τώρα τι γίνεται;» ρώτησαν τον βλοσυρό φύλακα. «Να πάτε να παίξετε στο πάρκινγκ», τους υπέδειξε και ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις, δέχθηκε να τους επιτρέψει να παίξουν στο γρασίσι, έξω από το αναψυκτήριο.
Ηρθαν με το όνειρο να πατήσουν την ορχήστρα του θεάτρου της Επιδαύρου, να προσκυνήσουν έναν τόπο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ιερό και εμείς τους συμπεριφερθήκαμε σκαιότατα. «Ηρθαν οι άνθρωποι για να κάνουν ένα δοξαστικό ντοκιμαντέρ για τη χώρα μας κι έφυγαν με τις χειρότερες εντυπώσεις», μας είπε ο κ. Καββαθάς.
Αν η αρχαιολογική υπηρεσία έκρινε πως δεν έπρεπε να δοθεί άδεια στη γαλλική ομάδα να παίξει στην Επίδαυρο, γιατί δεν τους το είπε ξεκάθαρα; Τι είδους άδεια είναι αυτή, ελάτε να παίξετε μόνο για ένα τέταρτο;
Και τελικά ποιος αποφάσισε την τελευταία στιγμή ότι δεν έπρεπε να φοράνε κοστούμια, όταν από την έγγραφη άδεια δεν προέκυπτε κάτι τέτοιο;
Η παράσταση θα δινόταν το περασμένο Σάββατο χωρίς σκηνικά, χωρίς φωτισμούς, νωρίς το απόγευμα, στο πλαίσιο μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που έχει προηγηθεί στο γαλλικό πανεπιστήμιο.
Ο καθηγητής Φιλίπ Μπρινέτ δεν πιστεύει ότι του συμβαίνει κάτι τέτοιο στη χώρα ενός λαμπρού πολιτισμού που θαυμάζει .Σπεύδω να πω ότι τα αρχαία θέατρα κι άλλα μνημεία παραχωρούνται συχνά σε δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια για ανάλογες (ερασιτεχνικές) παραστάσεις, κρίνοντας κατά περίπτωση τα αιτήματα που υποβάλλονται στην Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Η συγκεκριμένη ομάδα ακολούθησε την τυπική διαδικασία που χρειάζεται για να πάρει κάποιος άδεια για την εκδήλωση. Ο καθηγητής κ. Μπρινέτ πήγε στο υπουργείο Πολιτισμού, συνάντησε και τον πρώην υπουργό (Κ. Τζαβάρα) και υπέβαλε το αίτημά του προς τη Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Αυτό συνέβη, σύμφωνα με το πρωτοκολλημένο έγγραφο, στις 6 Ιουνίου 2013. Ζητούσε το χώρο για μια παράσταση που θα γινόταν Σάββατο (7 Σεπτεμβρίου) ή εναλλακτικά Κυριακή (8 Σεπτεμβρίου) στις 7 το απόγευμα, χωρίς ηλεκτρικό φωτισμό και θα διαρκούσε 1 ώρα και 45 λεπτά. Το αίτημα περιελάμβανε και βιντεοσκόπηση, όχι για εμπορικούς αλλά για «πανεπιστημιακούς σκοπούς», για να προβληθεί η δουλειά τους εντός του εκπαιδευτικού ιδρύματος. Μάλιστα, η όλη προσπάθεια τελούσε υπό την αιγίδα της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα και της UNESCO (Πειραιώς και Νήσων).
Στις 19 Ιουλίου έλαβαν την απάντηση από το υπουργείο. Το έγγραφο, υπογεγραμμένο από τη γεν. διευθύντρια Αρχαιοτήτων Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, τους πληροφορούσε ούτε λίγο ούτε πολύ «ότι δεν υπάρχει αντίρρηση», αλλά «για την ολίγων λεπτών παρουσίαση αποσπασμάτων της τραγωδίας "Βάκχες" του Ευριπίδη» διάρκειας όχι πάνω από «15 λεπτά». Ναι, καλά διαβάσατε, έπρεπε να παίξουν τις «Βάκχες» σε 15 λεπτά.
Κατόπιν τούτου, δεν ήξεραν τι να κάνουν οι άνθρωποι. Να έρθουν ή να ματαιώσουν το ταξίδι τους;
Τελικά, αποφάσισαν να έρθουν και να παίξουν έστω και για 15 λεπτά. Μπαίνοντας όμως στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου συνάντησαν έναν αγριεμένο φύλακα, ο οποίος τους απαγόρευσε τελείως την παράσταση γιατί φορούσαν μάσκες και κοστούμια.
Κανείς δεν τους είχε προειδοποιήσει ότι απαγορεύεται η χρήση κοστουμιών. Εδώ, πρέπει να πω ότι προσωπικά έχω απολαύσει μαθητικές παραστάσεις σε μνημεία με πλήρη θεατρική σκευή. Προς τι, λοιπόν, η απαγόρευση αυτή;
«Βγάλτε τα και κρατήστε τα στο χέρι», προέτρεψε τα κορίτσια του χορού ο παριστάμενος δημοσιογράφος Βασίλης Καββαθάς που κατάγεται από την περιοχή και έτυχε να βρίσκεται εκεί. «Μα δεν φοράμε τίποτα από μέσα», απάντησαν όλο απόγνωση οι κοπέλες. «Και τώρα τι γίνεται;» ρώτησαν τον βλοσυρό φύλακα. «Να πάτε να παίξετε στο πάρκινγκ», τους υπέδειξε και ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις, δέχθηκε να τους επιτρέψει να παίξουν στο γρασίσι, έξω από το αναψυκτήριο.
Ηρθαν με το όνειρο να πατήσουν την ορχήστρα του θεάτρου της Επιδαύρου, να προσκυνήσουν έναν τόπο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ιερό και εμείς τους συμπεριφερθήκαμε σκαιότατα. «Ηρθαν οι άνθρωποι για να κάνουν ένα δοξαστικό ντοκιμαντέρ για τη χώρα μας κι έφυγαν με τις χειρότερες εντυπώσεις», μας είπε ο κ. Καββαθάς.
Αν η αρχαιολογική υπηρεσία έκρινε πως δεν έπρεπε να δοθεί άδεια στη γαλλική ομάδα να παίξει στην Επίδαυρο, γιατί δεν τους το είπε ξεκάθαρα; Τι είδους άδεια είναι αυτή, ελάτε να παίξετε μόνο για ένα τέταρτο;
Και τελικά ποιος αποφάσισε την τελευταία στιγμή ότι δεν έπρεπε να φοράνε κοστούμια, όταν από την έγγραφη άδεια δεν προέκυπτε κάτι τέτοιο;
