Μπορεί ο Δεκέμβριος να θεωρείται ο αγαπημένος μήνας μικρών και μεγάλων, όμως θεωρείται ο μήνας στον οποίον εκδηλώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός εμφραγμάτων. Η μελέτη διαπίστωσε ότι για κάθε ένα βαθμό Κελσίου που πέφτει το θερμόμετρο σε μια συγκεκριμένη μέρα, παρατηρούνται γύρω στα 200 εμφράγματα παραπάνω, ενώ στη διάρκεια του μήνα μια μείωση της μέσης ημερήσιας θερμοκρασίας κατά ένα βαθμό σχετίζεται με μια σωρευτική αύξηση κατά 2% στον κίνδυνο εμφράγματος.
Ερευνητές της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου ανέλυσαν στοιχεία από 84.000 εισαγωγές ατόμων λόγω εμφράγματος σε βρετανικά νοσοκομεία κατά την τελευταία τριετία, με βάση τις ημερήσιες θερμοκρασίες που επικρατούσαν κατά την περίοδο της εισαγωγής των ασθενών και διαπιστώθηκε ότι για κάθε ένα βαθμό Κελσίου που πέφτει το θερμόμετρο σε μια συγκεκριμένη μέρα, παρατηρούνται γύρω στα 200 εμφράγματα παραπάνω!
Τα άτομα ηλικίας 75 – 84 ετών -και ιδίως όσοι έχουν ιστορικό καρδιοπάθειας- φαίνεται να αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο από την μεταβολή της θερμοκρασίας, ενώ όσοι παίρνουν ασπιρίνη για καιρό, είναι λιγότερο ευάλωτοι.
Οι αιτίες
Οι αιτίες είναι πολλές. Πρώτα απ΄ όλα η αγγειοσύσπαση η οποία προκαλείται από το κρύο οδηγεί σε αύξηση της πίεσης και επιβαρύνει την καρδιακή λειτουργία. Δεύτερον, το χειμώνα υπάρχει μια πληθώρα λοιμώξεων που είναι σε αυξημένο ποσοστό. Αυτές ακριβώς οι λοιμώξεις επιβαρύνουν πάρα πολύ το καρδιαγγειακό σύστημα.
Μάλιστα, το παράδοξο είναι ότι το έμφραγμα έρχεται όχι τις ημέρες της λοίμωξης, αλλά κατά την ανάρρωση, σχεδόν μία εβδομάδα μετά. Γι΄ αυτό και οι καρδιοπαθείς πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί μετά από κάθε κρυολόγημα, σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό.
Και ακόμη, όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές, υπάρχει μια τάση για αύξηση της θρόμβωσης του αίματος. Υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα δημιουργία θρόμβων, με συνέπεια να έχουμε περισσότερα εμφράγματα και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.
Οι διατροφικές… υπερβολές
Το ποσοστό των εμφραγμάτων κορυφώνεται ακόμη και στην εβδομάδα που μεσολαβεί μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, τότε δηλαδή που το ψύχος βρίσκει άλλον έναν θανάσιμο σύμμαχο. Την διατροφική κραιπάλη.
