Του Ηλία Παπαδόπουλου
Ζούμε σε μία πόλη της Ελλάδας της οποίας το ιστορικό κέντρο μπορεί άνετα να ονομαστεί open air museum, αγγλικός όρος που περιγράφει ένα οικιστικό σύνολο εντός του οποίου υπάρχει μεγάλος αριθμός μνημείων και κτιρίων μεγάλης ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας.
Είναι προφανές ότι προτεραιότητα για μία υγιή και αειφόρο ανάπτυξη του Δήμου μας θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη και προβολή αυτού του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος. Το παρών άρθρο θα επιχειρήσει να θέσει ορισμένους προβληματισμούς για τη συλλογική και ατομική στάση μας απέναντι στην ιστορική και πολιτισμική μας κληρονομιά εξετάζοντας την κατάσταση που βρίσκεται ένα σημαντικό μνημείο της πόλης μας η πύλη του Σαγρέδου. Κατασκευασμένη κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ενετοκρατίας, πήρε το όνομα του Αυγουστίνου Σαγρέδου, γενικού προβλεπτή του στόλου που αποφάσισε την κατασκευή της. Μέσω αυτής εξασφαλίστηκε πρόσβαση από την κάτω πόλη στην Ακροναυπλία και αντίστροφα από τα δυτικά, ενώ μέχρι τότε η μόνη πρόσβαση υπήρχε στα ανατολικά, από την πύλη των Τόρων.
Τη δεδομένη στιγμή η πύλη του Σαγρέδου είναι κλειστή και για την κατάσταση τόσο της ίδιας, όσο και του περιβάλλοντος χώρου οι αναγνώστες μπορούν να βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους από τις συνοδευτικές φωτογραφίες.
Ξεπερνώντας την εξοργιστική κατάσταση του περιβάλλοντος χώρου που αποτελεί πραγματική δυσφήμηση για την πόλη θα πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω στο γεγονός ότι η πύλη του Σαγρέδου είναι κλειστή. Εάν ήταν ανοιχτή θα υπήρχε η δυνατότητα για κυκλική πορεία στον αρχαιολογικό χώρο της Ακροναυπλίας με άμεση πρόσβαση από δύο πλευρές, ανατολικά και δυτικά στην παλιά πόλη. Θα διαμορφωνόταν έτσι ένας περίπατος που λίγες πόλεις στην Ελλάδα μπορούν να προσφέρουν καθώς το αρχαίο ελληνικό, το βυζαντινό, το βενετικό, το οθωμανικό και το μετεπαναστατικό παρελθόν συνυπάρχουν αρμονικά.
Είναι προφανές ότι προτεραιότητα για μία υγιή και αειφόρο ανάπτυξη του Δήμου μας θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη και προβολή αυτού του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος. Το παρών άρθρο θα επιχειρήσει να θέσει ορισμένους προβληματισμούς για τη συλλογική και ατομική στάση μας απέναντι στην ιστορική και πολιτισμική μας κληρονομιά εξετάζοντας την κατάσταση που βρίσκεται ένα σημαντικό μνημείο της πόλης μας η πύλη του Σαγρέδου. Κατασκευασμένη κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ενετοκρατίας, πήρε το όνομα του Αυγουστίνου Σαγρέδου, γενικού προβλεπτή του στόλου που αποφάσισε την κατασκευή της. Μέσω αυτής εξασφαλίστηκε πρόσβαση από την κάτω πόλη στην Ακροναυπλία και αντίστροφα από τα δυτικά, ενώ μέχρι τότε η μόνη πρόσβαση υπήρχε στα ανατολικά, από την πύλη των Τόρων.
Τη δεδομένη στιγμή η πύλη του Σαγρέδου είναι κλειστή και για την κατάσταση τόσο της ίδιας, όσο και του περιβάλλοντος χώρου οι αναγνώστες μπορούν να βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους από τις συνοδευτικές φωτογραφίες.
Ξεπερνώντας την εξοργιστική κατάσταση του περιβάλλοντος χώρου που αποτελεί πραγματική δυσφήμηση για την πόλη θα πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω στο γεγονός ότι η πύλη του Σαγρέδου είναι κλειστή. Εάν ήταν ανοιχτή θα υπήρχε η δυνατότητα για κυκλική πορεία στον αρχαιολογικό χώρο της Ακροναυπλίας με άμεση πρόσβαση από δύο πλευρές, ανατολικά και δυτικά στην παλιά πόλη. Θα διαμορφωνόταν έτσι ένας περίπατος που λίγες πόλεις στην Ελλάδα μπορούν να προσφέρουν καθώς το αρχαίο ελληνικό, το βυζαντινό, το βενετικό, το οθωμανικό και το μετεπαναστατικό παρελθόν συνυπάρχουν αρμονικά.
Θα πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε ποιος εξυπηρετείται από αυτή την κατάσταση. Η απάντηση θα έπρεπε να ήταν κανείς. Δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο όμως το γεγονός ότι με την πύλη του Σαγρέδου κλειστή η ιδιοκτησία του Nafplia Palace ( υπενθυμίζουμε: ξενοδοχειακή μονάδα που κατασκευάστηκε επί δικτατορίας εντός του αρχαιολογικού χώρου, ) κρατάει μακριά τους επισκέπτες της Ακροναυπλίας από τους VIP πελάτες της και τις παράνομες πισίνες που έχει κατασκευάσει.
Παρόλο λοιπόν που αποδείξεις δεν υπάρχουν όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ένας συνδυασμός διαχειριστικής ανικανότητας και παράδοσης ενός μνημείου τέτοιας σπουδαιότητας σε ξενοδοχειακά συμφέροντα έχει οδηγήσει τη πύλη του Σαγρέδου σε αυτή την κατάσταση.
Μεγάλο προβληματισμό όμως προκαλούν και τα συνθήματα και όχι μόνο που έχουν γραφτεί στην ίδια την πύλη και περιμετρικά της. Είναι λογικό πολλοί να μιλήσουν για βανδαλισμό και προς αποφυγή παρεξηγήσεων ο χώρος πρέπει να καθαριστεί και τα συνθήματα να σβηστούν. Τουλάχιστον όμως κάποιοι ( νέοι λογικά ) άνθρωποι επισκέφτηκαν την πύλη του Σαγρέδου, θαύμασαν τη θέα, συζήτησαν, πιθανώς φλέρταραν.
Πόσοι από τους δημοτικούς μας άρχοντες μπορούν να πουν ότι έχουν κάνει κάτι παρόμοιο, έστω και στο παρελθόν; Η σχέση του ανθρώπου με τα υλικά κατάλοιπά του παρελθόντος ήταν πάντα μία ιστορία αγάπης και μίσους, προστασίας και καταστροφής και πάντα ενείχε και την επαναχρησιμοποίηση. Όσο και αν ακριβείς αναλογίες με άλλες εποχές δεν μπορούν να γίνουν, στον θησαυρό του Ατρέα στις Μυκήνες βλέπουμε τους καπνούς από τις φωτιές που άναβαν οι τσοπάνηδες για να ζεσταθούν το χειμώνα και σε τόσα μνημεία βλέπουμε χαραγμένα τα ονόματα ρομαντικών περιηγητών του 19ου αιώνα. Πρόκειται για μία μυστήρια ανθρώπινη ανάγκη που οδηγεί διαχρονικά επισκέπτες σημαντικών μνημείων να γράψουν το όνομά τους ή κάτι που τους εκφράζει.
Ο χώρος να καθαριστεί λοιπόν αλλά απέναντι σε αυτούς που μάλλον δεν έχουν επισκεφτεί την πύλη του Σαγρέδου και σίγουρα δεν τη συντηρούν όπως έχουν υποχρέωση, επιδεικνύοντας παράλληλα τουλάχιστον ανοχή απέναντι σε ξενοδοχειακά συμφέροντα, πιστεύω ότι είναι προτιμότεροι αυτοί που πήγαν στην πύλη ακόμα και αν στο τέλος επέλεξαν να εκφραστούν με αυτό τον τρόπο.
Τέλος και παρά το γεγονός ότι το θέμα δεν σηκώνει παραταξιακές σκοπιμότητες δεν μπορεί να μην αναφερθεί ότι η Άλλη Πρόταση εδώ και χρόνια έχει καταθέσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης της Ακροναυπλίας, οργανικό τμήμα του οποίου είναι το άνοιγμα της Πύλης του Σαγρέδου. Ελπίζω αυτές οι θέσεις να μην εφαρμοστούν με καθυστέρηση 20 και βάλε χρόνων, αποσπασματικά και αναποτελεσματικά από κάποια άλλη δημοτική αρχή, όπως έχει συμβεί με μία σειρά άλλων ζητημάτων.
Τέλος και παρά το γεγονός ότι το θέμα δεν σηκώνει παραταξιακές σκοπιμότητες δεν μπορεί να μην αναφερθεί ότι η Άλλη Πρόταση εδώ και χρόνια έχει καταθέσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης της Ακροναυπλίας, οργανικό τμήμα του οποίου είναι το άνοιγμα της Πύλης του Σαγρέδου. Ελπίζω αυτές οι θέσεις να μην εφαρμοστούν με καθυστέρηση 20 και βάλε χρόνων, αποσπασματικά και αναποτελεσματικά από κάποια άλλη δημοτική αρχή, όπως έχει συμβεί με μία σειρά άλλων ζητημάτων.
