Της Σταυριανής Καραμανίδη
Ένα αξιοσέβαστο χρηματικό ποσό με τη μορφή μπόνους επιπλέον της κανονικής αμοιβής, προβλέπει το λεγόμενο Μεσοπρόθεσμο, για το ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, Χάρη Θεοχάρη, στην περίπτωση που επιτευχθεί ο στόχος των ετήσιων κρατικών εισπράξεων. Με άλλα λόγια, όσο πιο πολλοί φορολογούμενοι πληρώσουν τους φόρους τους για να γεμίσει ο κρατικός κορβανάς, τόσο πιο πολύ θα γεμίσει και η τσέπη του κ. Θεοχάρη.
Η σκανδαλώδης ρύθμιση, του νόμου 4093 του 2012, σύμφωνα με την οποία «μπορεί να προβλέπεται ετήσια ειδική ανταμοιβή (bonus) του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων ως ποσοστό επί των εισπράξεων της Γενικής Γραμματείας που υπερβαίνουν τον ετήσιο στόχο», αποτελεί νομοθετική έμπνευση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και του πρώην υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη, που το Νοέμβριο του 2012 έκριναν ότι ένας ανώτατος δημόσιος λειτουργός χρειάζεται έξτρα οικονομικό κίνητρο για να κάνει ευσυνείδητα το καθήκον του.
Για την ύψιστη πρόκληση, ζήτησαμε την άποψη έγκριτων συνταγματολόγων:
Ανδρέας Δημητρόπουλος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών:
Πρόκειται για πρακτική που εφαρμόζεται σε ιδιωτικές εταιρείες και οπωσδήποτε όχι στο Δημόσιο.
Οι δημόσιοι λειτουργοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται για να κάνουν το καθήκον τους. Και η επίτευξη του στόχου των εισπράξεων είναι υποχρέωση του εκάστοτε γενικού γραμματέα εσόδων. Στην προκειμένη περίπτωση, η αντίφαση είναι ότι έχουμε προσωπικό όφελος, πέραν την αμοιβής για την εκπλήρωση του καθήκοντος.
Πρόκειται για μία ειδική μεταχείριση, που προκαλεί, εφόσον δεν αποτελεί γενικό μέτρο. Δηλαδή ένας κατώτερος υπάλληλος μπορεί να διεκδικήσει μπόνους, επειδή έκανε το καθήκον του;
Η εν λόγω περίεργη ρύθμιση, αντιβαίνει στην αρχή της ισότητα της αμοιβής, που μάλιστα κατοχυρώνεται συνταγματικά. Τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά αν επρόκειτο για μια γενική ρύθμιση που να ισχύει για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους.
Κώστας Χρυσόγονος, Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ:
Το Σύνταγμα δεν προβλέπει κατά περιοριστικό τρόπο ένα συγκεκριμένο σύστημα αμοιβής των δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών.
Συνεπώς η πρόβλεψη με τον ν. 4093/2012 ειδικής ανταμοιβής για το Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, ως ποσοστό επί των εισπράξεων της Γραμματείας του που υπερβαίνουν τον ετήσιο στόχο του προϋπολογισμού, δεν φαίνεται να είναι καθεαυτή άμεσα αντισυνταγματική.
Από πολιτική και ιστορική άποψη πάντως η πρόβλεψη της «ειδικής ανταμοιβής» θυμίζει τα συστήματα κερδοσκοπίας επί των δημοσίων εσόδων (π.χ. «ενοικίαση φόρων» κλπ.), τα οποία εφαρμόζονταν σε διάφορα αυταρχικά καθεστώτα (οθωμανική αυτοκρατορία κ.ά.) και οδηγούσαν σε παντοειδείς καταχρήσεις εξουσίας σε βάρος των φορολογουμένων.
Η μνημονιακή συγκυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θέλει να μας προχωρήσει στο μέλλον, αλλά στην πραγματικότητα μας επαναφέρει στο πιο σκοτεινό παρελθόν.
Γιώργος Κατρούγκαλος, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης:
Κατά τη γνώμη μου παρόμοια ρύθμιση είναι οριακής συνταγματικότητας. Αλλο είναι να προβλεφθεί ως κίνητρο παραγωγικότητας μία πρόσθετη αμοιβή για δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι με την εργασία τους πέτυχαν υπέρβαση ενός προδιαγεγραμμένου στόχου -πράγμα όχι μόνο νόμιμο, αλλά και ευκταίο- και άλλο να προβλέπεται κάτι παρόμοιο και για τον πολιτικό προϊστάμενο τους, Γενικό Γραμματέα. Από τη φύση του ο τελευταίος κατέχει ένα δημόσιο αξίωμα στο πλαίσιο της γενικής κατευθυντήριας αρμοδιότητας της κυβέρνησης. Οι επιδόσεις του δεν μπορεί να είναι οικονομικά αποτιμητές, αλλά δημοκρατικά ελεγκτέες, όπως προβλέπει το Σύνταγμα.
newpost.gr
