Η συγκεκριμένη ρύθμιση σημαίνει ότι:
α) Τα όποια έσοδα από την εκποίηση της έκτασης θα κατευθυνθούν στην αποπληρωμή του κατά κοινή ομολογία μη βιώσιμου χρέους.
β) Ο όποιος σχεδιασμός θα αποκλείει την τοπική κοινωνία.
γ) Η έκταση θα πέσει θύμα των μεγάλων συμφερόντων του real estate και των all inclusive ενισχύοντας ένα χρεοκοπημένο μοντέλο τουρισμού και “ανάπτυξης”.
Η μόνη επιλογή που θα έδινε ουσιαστική διέξοδο, όπως ζητούσαμε και στην ερώτηση που είχαμε καταθέσει, θα ήταν η εκπόνηση ενός σχεδίου αξιοποίησης της έκτασης σε στενή συνεργασία με την τοπική κοινωνία, καλύπτοντας πραγματικές και διαχρονικές κοινωνικές, αναπτυξιακές και περιβαλλοντικές ανάγκες της περιοχής. Ένα σχέδιο που θα δημιουργούσε κοινωνικές και αναπτυξιακές υποδομές, που θα αναδείκνυε τα περιβαλλοντικά πλεονεκτήματα που θα εμπλούτιζε συνολικά το τουριστικό προϊόν.
Αυτά είναι πράγματα, υπο κανονικές συνθήκες, αυτονόητα που έχουν τεθεί και από την τοπική κοινωνία. Όμως, η χώρα δεν κυβερνιέται με βάση την κοινή λογική και το Δημόσιο συμφέρον αλλά με βάση τις επιταγές των δανειστών και την εξυπηρέτηση συμφερόντων που έχουν βάλει στο μάτι κάθε σπιθαμή δημόσιας περιουσίας.
Η οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία απομακρυνόμενη ολοένα και περισσότερο από την κοινωνία και τις ανάγκες της δε νομιμοποιείται, λίγο πριν την πλήρη κατάρρευσή της, να χαρίσει άλλη μια έκταση της Αργολίδας στο ΤΑΙΠΕΔ και να υποθηκεύσει το μέλλον του τόπου.
Οι δύο βουλευτές του Νομού που συμμετέχουν στην κυβέρνηση ας εξηγήσουν στους πολίτες γιατί θα ψηφίσουν άλλο ένα Σχέδιο Νόμου που, ανάμεσα στα άλλα αρνητικά, οδηγεί στην εκποίηση μιας ακόμη πολύτιμης έκτασης στην Αργολίδα.
