H χώρα βρίσκεται σε μια ιστορική εσωτερική και διεθνής μετάβαση. Εσωτερική γιατί κλείνει το τέλος της μεταπολίτευσης και διεθνής γιατί οδεύουμε σε μια νέα γεωπολιτική φάση, ενός πολυπολικού ψυχρού πολέμου. Σε αυτή την μετάβαση, τα ερωτήματα που θα πρέπει κυρίως να μας απασχολούν είναι εάν η Ελληνική κοινωνία, έχει την δυναμική, την ποιότητα, την παιδεία να αντιληφθεί το τι θέλει να κάνει. Που θέλει να πάει, πως θέλει να ζήσει. Εαν υπάρχουν ιδέες, προτάσεις, αντίληψη για το τι συμβαίνει γύρω μας.
Θα αρχίσω με μια φράση "Όταν δεν λυνεις τα προβλήματα, η ιστορία τα φέρνει μπροστά σου". Αυτά τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν από την επανεμφάνιση του Ελληνικού κράτους, όπως η φαυλοκρατία, η κομματοκρατία, το δορυφορικό κράτος και η έλλειψη αυτόχθονης πολιτικής, η πελατειακές σχέσεις,η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, η λειτουργία κράτους-οικονομίας (το ιδιωτικοδημόσιο που έλεγε ο Καραβίδας), το ανύπαρκτο μοντέλο ανάπτυξης, η μετανάστευση των νέων, το συγκεντρωτικό κράτος, η μη ολοκλήρωση της Ελληνικής κοινωνίας σε πολιτική κοινωνία, οι διάτρητοι θεσμοί ή το έλλειμμα των θεσμών και τέλος, στην μεταπολίτευση εμφανίστηκε η κατάργηση των σημασιών, των αξίων και των σταθερών της κοινωνίας και η πολεμική του κράτους απέναντι στο Έθνος. Αυτά τα προβλήματα, εάν κοιτάξουμε την ιστορία μέσα στις μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές έμειναν άλυτα. Έρχεται λοιπόν το ερώτημα τι χρειάζεται η χώρα;;
Αυτό που χρειάζεται είναι η ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ όλων, δλδ των θεσμών , του μοντέλου ανάπτυξης και διοίκησης της χώρας, των λέξεων, των σημασιών, των αξιών και των σταθερών της κοινωνίας και επίσης η επαναθεμελίωση της στρατηγικής μας σε αυτόν τον πολυπολικό ψυχρό πόλεμο με γνώμονα την δικαίωση των αιτημάτων των Ελληνισμού εκεί που αδικήθηκε. Εδω τίθεται ενα ακόμη ερώτημα: Ποιος μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος;; Το ερώτημα τίθεται και τίθεται αυστηρά. Η απάντηση θα είναι αυστηρή. Όπως ορίζει ο Καζαντζάκης το νέο. Δλδ στο μυαλό και στην ψυχή εκεί βρίσκεται το νεο και όχι στην ηλικία. Βέβαια αυτού τους είδους οι νέοι βρίσκονται κυρίως στις νέες ηλικίες, στις νέες γενιές που δεν έζησαν τον μεταπολιτευτικό κύκλο με οτι αυτο συνεπάγεται. Όχι το σύνολο τις κοινωνίας γενικά και αόριστα, ούτε αυτόκλητοι μεσσίες(τηλεοπτικοί και μη) κτλ και όχι τα παλιά υλικά της μεταπολίτευσης (πολιτικά κόμματα) και όσων έβλεπαν άλλα αποπλανήθηκαν ή δεν διάβασαν ή δεν κατάλαβαν ή δεν είδαν τι γινόταν..
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης λεει μια πολυ εύστοχη φράση" Μάστορες του κόσμου ενωθείτε! (Δλδ Δημιουργοί, παραγωγοί) Αυτό ισχύει και για την δική μας χώρα. Να ενωθούν οι μαστόροι. Δλδ οι ομάδες που υπάρχουν και προτείνουν λύσεις για μια καλύτερη ποιότητα ζωής στις πόλεις, που αναδεικνύουν ζητήματα τοπικά, περιφερειακά και κεντρικά που συγκρούονται με το παλιό, που δημιουργούν πολιτισμό,που δεν θέλουν το βόλεμα, τον παρασιτισμό, που δεν θέλουν την διαφθορά, που δημιουργούν καινοτόμες λύσεις σε όλα τα επίπεδα. Ανθρώπους που προσφέρουν , κτλ. Γενικά οτι καλύτερο έχει η κοινωνία μας.
Ειναι κρίσιμο μέγεθος ομως αυτοί οι νέοι άνθρωποι; Ειναι μειοψηφία που μπορεί να γινει κρίσιμο μέγεθος και να βγάλει την χώρα απο τα προβλήματα της εαν ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ. Μονο συγκροτημενες μειοψηφίες με σχέδιο και προτάσεις μπορούν και έκαναν τις όποιες αλλαγές. Καμιά πλειοψηφία ή κανένα σύνολο της κοινωνίας δεν έκανε αλλαγές. Στην χώρα υπάρχει αυτο το σημαντικό μέγεθος;; Υπαρχει. Οπως υπάρχει και η δυναμική του Ελληνισμού που μπορεί να δημιουργήσει μια κρίσιμη παράμετρο όπως δημιούργησε και παλαιότερα.
Εμεις σημερα τι μπορούμε να κανουμε;; Αυτο που πρέπει να κανουμε ειναι να βρούμε την ερμηνεία για το τι εγινε , τι έφταιξε και να δημιουργήσουμε συζήτηση γυρω απο αυτά τα προβλήματα.
Ενα ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ χρειάζεται η χωρα που θα απαντάει σε αυτα τα θέματα που περιέγραψα παραπάνω και η ανάγκη για λύση αυτων των προβλημάτων θα το μετουσιώσει σε πολιτικό κίνημα απο τα κατω. Όπως έγραψα παραπάνω η χώρα βρίσκεται σε ενα μεταβατικό στάδιο από ολες τις απόψεις..Η κοινωνία είναι πολύ πίσω, απο τις εξελίξεις που είδη διαμορφώνονται..
Οι διεθνείς εξωθεσμικοί και εσωτερικοί παράγοντες ετοιμάζουν την μετάβαση αυτή. Τα πολλά "νέα κόμματα", χωρίς ουσία και διάλογο στην κοινωνία , χωρίς θέσεις κτλ, οι αυτόκλητοι " νέοι πρωταγωνιστές" που στήνουν την μετάβαση για το νέο πολιτικό σκηνικό είναι στο προσκήνιο μέσα από τις οθόνες.(Όσο για το σκηνικό μνημονιακοί -αντιμνημονιακοί που έστησαν για να κερδίσουν χρόνο τελειώνει. Πάντα είχαμε δάνεια στην χώρα και εξωθεσμικές παρεμβάσεις δεν είναι τωρινό το φαινόμενο.Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία, ας σταματήσουν το θέατρο.)
Σήμερα τα μη-κόμματα είναι τηλεοπτικά και αυτό τα λέει όλα για ποιους και από ποιους πηγάζει η γέννηση και ο στόχος αυτών των κομμάτων.
Το αληθινά νέο δεν θα έρθει σαν κομήτης αλλά θα είναι υπαρκτό, χρήσιμο στην κοινωνία,σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο , θα δίνει λύση μέσα απο το τοπικό και θα απαντάει στο παγκόσμιο όπου επιβάλει την δίκη της κατεύθυνση στις τοπικές κοινωνίες η παγκοσμιοποιήση απο τα πάνω..
Η συμμετοχή μέσα από διάλογο , συζήτηση , ανταλλαγή απόψεων, εύρεση λύσεων, αυτων των δυνάμεων, ομάδων-ανθρώπων που προανέφερα και η συγκρότηση τους μέσα σε ένα μορφωτικό πολιτικό κίνημα για την δημιουργία - παραγωγή αυτόχθονης πολιτικής-σχεδίου για την χώρα και μετασχηματισμού της Ελληνικής κοινωνίας σε πολιτική κοινωνία, χωρίς ξενόφερτες λύσεις και ιδεολογισμούς, είναι αυτο που θα βγάλει την χώρα απο τα αδιέξοδα της. Αλλιώς θα την κατευθύνουν άλλες εξωθεσμικές δυνάμεις σε αυτη την μετάβαση που δεν θα ειναι για το συμφέρον της χώρας αλλα θα εξυπηρετούν το δικο τους συμφέρον..
Η νέα γενιά θα πρέπει να μπει μπροστά και να πρωταγωνιστήσει.. Να παρει τις τύχες, την μοίρα στα χέρια της, αλλιώς θα ζήσουμε ξανά μια ιστορική μετάβαση με εμάς χωρίς εμάς....
Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας και υπεύθυνοι για τις πράξεις μας. Το ερώτημα που τίθεται είναι αυτό που γίνεται μας αξίζει σαν κοινωνία;; Η άποψή μου είναι ΟΧΙ... Γιάννης Φουρνάρος
