Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου
Από πού να το πάρεις το πράγμα και πού να το φτάσεις. Να βλέπεις στην ίδια διακήρυξη του ευρωψηφοδελτίου Κουβέλη-Καστανίδη αντάμα να υπογράφουν Γιώργος Αρμένης και Σταμάτης Μαλέλης. Τι κοινή ζωή και επιλογές έκαναν αυτοί οι δύο που ξαφνικά βρήκαν κοινή ρότα εν μέσω της καταστροφής για να σε σώσουν; Πώς είναι δυνατόν να βλέπεις την δήθεν διανόηση παρέα με τον ξεκωλιασμό χέρι-χέρι στο δρόμο για την Ευρώπη; Και καλά για...τους δημιουργούς της ελληνικής ξεκωλιάδας είναι μία φυσική συνέχεια να θέλουν τον απόλυτο πάτο, το ερωτηματικό γεννάται όμως για όλους αυτούς που για χρόνια πουλούσαν στο πόπολο ότι αυτοί είναι από την άλλη πλευρά. Την πλευρά του καθαρού, του αυθεντικού, του ελληνικού, της ουσιαστικής ηθικής.
Έχουν ξεφύγει όλοι. Από τη μια ο Βαλιανάτος να δίνει προεκλογικές συνεντεύξεις για το πόσο έπαιρνε την βραδιά ως αντρική πουτάνα και από την άλλη ο συγγραφέας Κοκτώ να λέει ότι είναι αφοσιωμένος στον άνδρα του. Χεστήκαμε και για τις βίζιτες του Βαλιανάτου και για το κραγιόν του άντρα του Κοκτώ. Τι δουλειά έχει στην προκειμένη περίπτωση, που δεν ξέρουμε από πού να πιαστούμε για να μην βουλιάξουμε εντελώς, για το τι κάνει ο καθένας με τον κώλο του; Τους ρώτησε κανείς; Αν μάς αποδείξουν ότι ο κώλος τους μπορεί να βγάλει την κατάσταση από την οποία έχει πέσει η χώρα τότε ναι, ας μάς τον δείξουν δημοσίως να τον ψηφίσουμε.
Ένας απέραντος βάλτος που δεν αφήνει περιθώριο ανάσας, κάθε δευτερόλεπτο να βομβαρδίζει το μυαλό με όλη την πουστιά τους συστήματος κυριολεκτικά. Καθόλου τυχαίο βέβαια δεν είναι όλο αυτό το σκηνικό, γιατί θα δεχτείς πιο εύκολα ό,τι σου πασάρουν για σωτηρία. Όλοι οι ολοκληρωτισμοί μέσα από τέτοια βοθρωλύματα γεννήθηκαν.
Μπορεί για χρόνια να πίστευες πως οι υπηρέτες της τέχνης ανεβάζοντας μια παράσταση Αριστοφάνη ξεσκάτιζαν το τοπίο από τον ξεκωλιασμό που σε τάιζε ο κάθε Μαλέλης, αλλά απ’ ό,τι διαπιστώνεις ο στόχος ήταν άλλος. Δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές την εποχή που ζούμε, οι τσόντες της Τζούλιας φαντάζουν παιδικά παραμύθια μπροστά στον βιασμό που υφίσταται καθημερινά ο άνθρωπος της καθημερινής αγωνίας για επιβίωση. Όλοι οι προβεβλημένοι με κάθε τρόπο είναι καβάλα στα άρματα που οδηγούν σε κάποια εξουσία με απόλυτο αφεντικό μια Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη.
Γιατί άραγε; Για να σε σώσουν; Από τι τελικά παλεύουν να σε σώσουν;
Το πρόβλημα της προοδευτικούρας δεξιάς και αριστεράς στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, είναι αν έπρεπε να εκδοθεί το βιβλίο του Κουφοντίνα, διότι ξέρουν πολύ καλά ότι αν δεν κάνουν ντόρο δεν θα το αγοράσει ούτε η μάνα του. Φυσικά κανένα πρόβλημα δεν έχουν όλοι αυτοί με τον εξευτελισμό μιας 80χρονης που την συνέλαβαν για χρέη για τα οποία δεν είχε ιδέα και όπως αποδείχθηκε μετά από το 24ωρο αυτόφωρο και την ξεφτίλα, τα χρέη δεν υπήρχαν καν. Καλά την έκαναν ανέκραξε ο πατριώτης Μπουμπούκος, αν και η γυναίκα ήταν ανήμπορη και καταβεβλημένη από εγχειρήσεις, διότι δεν λιμάριζε το νύχι μια ζωή, δούλευε μια ζωή. Κανένας δεν γνωρίζει τι προσέφερε αυτή η γυναίκα στην Ελλάδα (παιδιά, φόρους, κλπ) αλλά όλοι πια γνωρίζουν τα γούστα του κώλου υποψηφίων σωτήρων.
Μπερδεύτηκαν οι κώλοι μεταξύ τους γι’ αυτό και με παράτες και τυμπανοκρουσίες ανατέλλει ο Τρίτος Κώλος. Αυτός είναι σπέσιαλ γιατί είναι Κουρελόκωλος. Όπως καταλαβαίνεις χωρίς κώλο δεν υπάρχει σωτηρία.
Εν κατακλείδι ο κώλος είναι ο πολιτικός του μέλλοντος.
