Σχετικά με τις αποκαλύψεις που αφορούν στη συνάντηση του ταγματάρχη της ναζιστικής συμμορίας με τον στρατηγό της κυβέρνησης, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Πρώτο: καταρρίπτεται με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο η αντισυστημική ρόμπα που συστηματικά επιχειρεί να ενδυθεί η Χ.Α. Ποιος "εχθρός του συστήματος" θα συναντούσε μυστικά το (ακρο)δεξιό χέρι του πρωθυπουργού της χώρας, τη στιγμή που είναι σε εξέλιξη η πιο άγρια και ανελέητη επίθεση στους εργαζόμενους και την πλειοψηφία της κοινωνίας;
Δεύτερο: αποκαλύπτεται ότι στην πραγματικότητα καμιά πραγματική διάθεση να ξεριζώσει το φασισμό δεν είχε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ότι η ΝΔ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις δικαστικές διώξεις για να σταματήσει την εκλογική διαρροή προς τη Χρυσή Αυγή την οποία αντιμετώπιζε ως συγγενή πολιτική χώρο.
Τρίτο: ξηλώνεται όλο το επικοινωνιακό πλαίσιο που επιχειρούσε να οικοδομήσει ένα "αντιφασιστικό"- δημοκρατικό προφίλ για την κυβέρνηση και τον Σαμαρά-Βενιζέλο, εξαιτίας των διώξεων στον ηγετικό πυρήνα της συμμορίας.
Τέταρτο: Φανερώνεται η άμεση σχέση και εξάρτηση της δικαιοσύνης και των λειτουργών της από τις στοχεύσεις, τα σχέδια και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και των συμφερόντων που εξυπηρετεί. Κατά παραγγελία διώξεις και απαλλαγές αυτή είναι η "¨ανεξαρτησία" ενός δικαστικού συστήματος που διώξει διαδηλωτές και βγάζει παράνομες τις απεργίες.
Πέμπτο: όσο και να αναζητάει δεκανίκια η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, κανένα δεν της είναι αρκετό πια. Προφανώς, δεν θα πέσουν από τη φιλική κουβέντα μεταξύ δύο φασιστών, άσχετα που ο ένας εκ των δύο είναι ο εξ απορρήτων του πρωθυπουργού. Αυτό που μπορεί και πρέπει να τους ρίξει και θα το κάνει, είναι οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις, οι πορείες που θα αμφισβητούν στην πράξη το καθεστώς τους, όπως η προχτεσινή ενάντια στο ECOFIN και το κολαστήριο ΕΕ-ευρώ που θώπευε τους νεοναζί, τη «χρυσή εφεδρεία» του και συνεχίζει να το κάνει.
Η ναζιστική συμμορία προσπαθεί να αξιοποιήσει τις αποκαλύψεις για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς της περί σκευωρίας, ώστε να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι όχι τόσο από τα δικαστήρια όσο μέσω της ενίσχυσης των εκλογικών της ποσοστών.
Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι η Χ.Α δεν είναι τίποτε παραπάνω αλλά το μαντρόσκυλο του συστήματος και των αφεντικών. Αυτό που ταΐζουν για να τρομοκρατούν το λαό, την Αριστερά και τους αγωνιστές. Οι εργαζόμενοι στο Πέραμα και οι άνεργοι στη ζώνη που τους τάζουν στους εφοπλιστές για ένα κομμάτι ψωμί το γνωρίζουν. Ο φασισμός και ο ναζισμός νικιούνται μόνο στους εργασιακούς χώρους, στις αίθουσες διδασκαλίας, στις απεργίες, στην καθημερινή μάχη της συνειδητοποίησης ότι η ΧΑ ούτε αντισυστημική είναι, ούτε μπορεί κανείς να επικαλείται δικαιολογίες του τύπου «δεν ήξερα τι ψήφιζα».
Mόνο το λαϊκό κίνημα, ο μαχητικός του χαρακτήρας, ο αντικαπιταλιστικός του προσανατολισμός και περιεχόμενο μπορούν μέσα από τη διεκδίκηση των κοινωνικών αναγκών και των εργατικών δικαιωμάτων, να ξαναστείλουν στα υπόγεια της ιστορίας να ναζιστικά αποβράσματα που στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης ξανασηκώνουν κεφάλι σε Ελλάδα και Ευρώπη.
