Άρθρο της Ναυσικά Μπαβελή
Υποψήφιας Αντιπεριφερειάρχηςμε τη Λαϊκή Συσπείρωση
«Η Ελλάδα βγήκε στις αγορές», πανηγυρίζουν οι κεφαλαιοκράτες και τα αστικά κόμματα. Η περίφημη «έξοδος στις αγορές» συνδέεται προπαγανδιστικά με το «τέλος των μνημονίων και της τρόικας», με την έξοδο από την οικονομική κρίση. Υπόσχονται ότι η ανάκαμψη της οικονομίας, οι επενδύσεις θα φέρουν το τέλος των βασάνων του λαού. Αυτά λέει η κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, ενώ αρχικά αμφισβητούσε τη δυνατότητα εξόδου στις αγορές, μιλώντας για κυβερνητικό τρικ ενόψει εκλογών, τώρα λέει ότι η έξοδος ήταν βιαστική, γιατί αποδυναμώνεται η αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του χρέους, το οποίο είναι μη βιώσιμο και ταυτόχρονα το αυξάνει. Ετσι, στήνεται άλλος ένας ακόμα καβγάς για το πώς θα πρέπει να στηριχτεί η καπιταλιστική ανάκαμψη. Γιατί, όμως, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα θετικό για τα συμφέροντά τους από την έξοδο στις αγορές, είτε τώρα είτε αργότερα, μετά από «κούρεμα» του χρέους, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί η συμμετοχή στις διεθνείς χρηματαγορές είναι αναγκαία για τη στήριξη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, δε «στέκεται» καπιταλιστικό κράτος χωρίς να δανείζεται. Αυτό το «χρέος» φορτώνεται πάντα στις πλάτες των εργαζομένων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το δίλημμα, λοιπόν, δεν είναι με ποιους όρους θα βγει η Ελλάδα στις χρηματαγορές.
Ο δανεισμός του ελληνικού κράτους από τις τράπεζες είχε σταματήσει από το 2010, όταν η Ελλάδα, εν μέσω καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μπήκε στα «μνημόνια». Με τα «μνημόνια» επιταχύνθηκε η υλοποίηση αντιλαϊκών μέτρων, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου, μέτρα προσχεδιασμένα στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ.
Η φοροληστεία, οι περικοπές αξιοποιήθηκαν για να αποπληρώνονται τα δάνεια και για να δοθούν χρήματα για επενδύσεις του κεφαλαίου, ζητώντας από το λαό να κάνει θυσίες. Αυτές οι θυσίες λοιπόν μεγάλωσαν την πίτα του ελληνικού κεφαλαίου (που υποτίθεται ότι θα μοιράζονταν δίκαια), εξασφάλισαν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, στήριξαν την προσπάθεια του ελληνικού κεφαλαίου να διεκδικήσει καλύτερη θέση στα Βαλκάνια και στη Ν/Α Μεσόγειο.
Και τώρα έρχονται λίγο - πολύ να περάσουν στους εργαζομένους την άποψη ότι τα βάσανά τους τελειώνουν, ότι με την καπιταλιστική ανάκαμψη που θα έρθει θα ζήσουν σε συνθήκες ευημερίας, οι θυσίες θα δικαιωθούν. Μας κοροϊδεύουν! Στο μόνο που λένε αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν κάνει θυσίες, αλλά δε τις θεωρούν ούτε πολλές ούτε βαριές. Μόνο που ο λαός δεν κάνει θυσίες μόνο τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Το συμπέρασμα είναι ότι στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στην ΕΕ οι θυσίες του λαού για το κεφάλαιο δεν θα έχουν τέλος είτε στη φάση της κρίσης είτε στη φάση της ανάκαμψης. Είτε με αυτήν είτε την άλλη διαχείριση, είτε με έξοδο στις αγορές τώρα όπως λέει η κυβέρνηση είτε μετά όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι θυσίες των εργαζομένων θα συνεχιστούν τόσο εξαιτίας των αναδιαρθρώσεων που έχουν προωθηθεί το προηγούμενο διάστημα όσο και γιατί η όποια ανάκαμψη θα συνοδευτεί από τη διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα, θα συνεχιστεί η υποτίμηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, η μη αποκατάσταση εισοδημάτων που είναι αναπόφευκτη. Ενώ βεβαίως θα είναι πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο η ανάκαμψη να οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε νέα κρίση με ό,τι αυτό θα σημάνει για τους εργαζομένους.
Για την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα θα συνεχίζουν να εφαρμόζονται «στον αιώνα τον άπαντα» τα βάρβαρα μέτρα σε μισθούς, συντάξεις, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, φόρους, γιατί με ή χωρίς μνημόνια υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου. Η ανάκαμψη ακόμα και αν δημιουργήσει ορισμένες θέσεις εργασίας σε ορισμένους κλάδους, αυτές θα είναι αβέβαιες με μισθούς πείνας, ενώ ελάχιστα θα αντιμετωπίσει το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας με το 1,5 εκατ. ανέργους, όπως άλλωστε προβλέπουν και τα δικά τους επιτελεία. Βεβαίως, δεν αναιρείται ούτε η μόνιμη εποπτεία της ΕΕ στην Ελλάδα, που άλλωστε αφορά στο σύνολο σχεδόν των κρατών - μελών της ΕΕ.
Το ζήτημα για τους εργαζόμενους είναι ότι, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης με όποια κυβέρνηση και όποιο μείγμα, εκτός από τη διαρκή υποτίμηση δικαιωμάτων και αναγκών τους θα φορτώνονται πάντα τα χρέη, τα δάνεια του κεφαλαίου και του κράτους του.
Γι' αυτό το ΚΚΕ σημειώνει ότι το ζητούμενο είναι η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να οργανώσουν τη δική τους ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση ενάντια σε κεφάλαιο, ΕΕ, κυβέρνηση, κόμματα του ευρωμονόδρομου. Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας εκτός του ότι μπορεί να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση ανοίγουν το δρόμο για την αποδέσμευση από την ΕΕ, για τη μονομερή διαγραφή του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τους ανθρώπους του μόχθου, τις λαϊκές οικογένειες, να ψηφίσουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην Ευρωβουλή και τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, στους Δήμους για να έχουν πιο πολλούς λαϊκούς αγωνιστές εκλεγμένους σ’ αυτά τα όργανα. Για να δυναμώσει η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Ναυσικά Μπαβελή
Υποψήφια Αντιπεριφερειάρχης
Λαϊκή Συσπείρωση
Γιατί η συμμετοχή στις διεθνείς χρηματαγορές είναι αναγκαία για τη στήριξη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, δε «στέκεται» καπιταλιστικό κράτος χωρίς να δανείζεται. Αυτό το «χρέος» φορτώνεται πάντα στις πλάτες των εργαζομένων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το δίλημμα, λοιπόν, δεν είναι με ποιους όρους θα βγει η Ελλάδα στις χρηματαγορές.
Ο δανεισμός του ελληνικού κράτους από τις τράπεζες είχε σταματήσει από το 2010, όταν η Ελλάδα, εν μέσω καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μπήκε στα «μνημόνια». Με τα «μνημόνια» επιταχύνθηκε η υλοποίηση αντιλαϊκών μέτρων, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου, μέτρα προσχεδιασμένα στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ.
Η φοροληστεία, οι περικοπές αξιοποιήθηκαν για να αποπληρώνονται τα δάνεια και για να δοθούν χρήματα για επενδύσεις του κεφαλαίου, ζητώντας από το λαό να κάνει θυσίες. Αυτές οι θυσίες λοιπόν μεγάλωσαν την πίτα του ελληνικού κεφαλαίου (που υποτίθεται ότι θα μοιράζονταν δίκαια), εξασφάλισαν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, στήριξαν την προσπάθεια του ελληνικού κεφαλαίου να διεκδικήσει καλύτερη θέση στα Βαλκάνια και στη Ν/Α Μεσόγειο.
Και τώρα έρχονται λίγο - πολύ να περάσουν στους εργαζομένους την άποψη ότι τα βάσανά τους τελειώνουν, ότι με την καπιταλιστική ανάκαμψη που θα έρθει θα ζήσουν σε συνθήκες ευημερίας, οι θυσίες θα δικαιωθούν. Μας κοροϊδεύουν! Στο μόνο που λένε αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν κάνει θυσίες, αλλά δε τις θεωρούν ούτε πολλές ούτε βαριές. Μόνο που ο λαός δεν κάνει θυσίες μόνο τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Το συμπέρασμα είναι ότι στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στην ΕΕ οι θυσίες του λαού για το κεφάλαιο δεν θα έχουν τέλος είτε στη φάση της κρίσης είτε στη φάση της ανάκαμψης. Είτε με αυτήν είτε την άλλη διαχείριση, είτε με έξοδο στις αγορές τώρα όπως λέει η κυβέρνηση είτε μετά όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι θυσίες των εργαζομένων θα συνεχιστούν τόσο εξαιτίας των αναδιαρθρώσεων που έχουν προωθηθεί το προηγούμενο διάστημα όσο και γιατί η όποια ανάκαμψη θα συνοδευτεί από τη διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα, θα συνεχιστεί η υποτίμηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, η μη αποκατάσταση εισοδημάτων που είναι αναπόφευκτη. Ενώ βεβαίως θα είναι πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο η ανάκαμψη να οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε νέα κρίση με ό,τι αυτό θα σημάνει για τους εργαζομένους.
Για την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα θα συνεχίζουν να εφαρμόζονται «στον αιώνα τον άπαντα» τα βάρβαρα μέτρα σε μισθούς, συντάξεις, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, φόρους, γιατί με ή χωρίς μνημόνια υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου. Η ανάκαμψη ακόμα και αν δημιουργήσει ορισμένες θέσεις εργασίας σε ορισμένους κλάδους, αυτές θα είναι αβέβαιες με μισθούς πείνας, ενώ ελάχιστα θα αντιμετωπίσει το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας με το 1,5 εκατ. ανέργους, όπως άλλωστε προβλέπουν και τα δικά τους επιτελεία. Βεβαίως, δεν αναιρείται ούτε η μόνιμη εποπτεία της ΕΕ στην Ελλάδα, που άλλωστε αφορά στο σύνολο σχεδόν των κρατών - μελών της ΕΕ.
Το ζήτημα για τους εργαζόμενους είναι ότι, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης με όποια κυβέρνηση και όποιο μείγμα, εκτός από τη διαρκή υποτίμηση δικαιωμάτων και αναγκών τους θα φορτώνονται πάντα τα χρέη, τα δάνεια του κεφαλαίου και του κράτους του.
Γι' αυτό το ΚΚΕ σημειώνει ότι το ζητούμενο είναι η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να οργανώσουν τη δική τους ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση ενάντια σε κεφάλαιο, ΕΕ, κυβέρνηση, κόμματα του ευρωμονόδρομου. Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας εκτός του ότι μπορεί να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση ανοίγουν το δρόμο για την αποδέσμευση από την ΕΕ, για τη μονομερή διαγραφή του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τους ανθρώπους του μόχθου, τις λαϊκές οικογένειες, να ψηφίσουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην Ευρωβουλή και τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, στους Δήμους για να έχουν πιο πολλούς λαϊκούς αγωνιστές εκλεγμένους σ’ αυτά τα όργανα. Για να δυναμώσει η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Ναυσικά Μπαβελή
Υποψήφια Αντιπεριφερειάρχης
Λαϊκή Συσπείρωση
