Άρθρο της
Σπυριδούλας Φρειδερίκου
Έκανα δουλειές στο σπίτι και παράλληλα άκουγα τηλεόραση. Ο,τι έπιανε τ'αυτί μου από τις μικρές και ανώδυνες μετακινήσεις μου. Κομβόι 350 λεωφωρείων -βαν-ΙΧ. (για την ώρα ), από την Θεσσαλονίκη, τη μεγάλη φτωχομάνα, κατεβαίνει Αθήνα. Με νταούλια και ζουρνάδες. Εντυπωσιάζομαι, τρελλαίνομαι. Ολη η Ελλάδα στο πόδι, σε αναμονή, σε αναβρασμό, σε επιφυλακή, σε προσμονή, σε ελπίδα, σε δράση και αντίδραση.
Αχ, τί ωραία (στην ώρα του δηλαδή), τί καλά είπα. Επιτέλους κάτι να γίνει, να ξεσηκωθούμε, ν'ανδρωθούμε (να δείξουμε την ανδρειοσύνη μας δηλαδή) .
Αντε, επιτέλους ! Παρά τρίχα να πιστέψω ότι μας έχουν ψεκάσει. Αντε λοιπόν, γιατί αν έρθουν κι άλλα τόσα πούλμαν από την υπόλοιπη Ελλάδα, μπορεί να δούμε και φως στο τούνελ.
Ηρθε τελικά η ανά-σταση αγκαλιά με την επανά-σταση, κι ότι πρέπει ας γίνει, ούρλιαξα από χαρά κι έτρεξα να θρονιαστώ μπρός στην τηλεόραση.
Στο Οακα θα καταλήξει το κομβόι μαζί με τεράστια αστυνομική δύναμη, άκουσα να συνεχίζει ο παρουσιαστής, για τον αγώνα, μπλα..μπλα..μπλα .Δεν πρόλαβα ν'ακούσω και να δω περισσότερα γιατί ζαλίστηκα από την απογοήτευση κι έπεσα βαριά-πλατιά στον καναπέ.
Αν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας εχει τέτοια δύναμη και καλά κάνει δηλαδή, ένας αγώνας ζωής έχει λιγότερη?
Αν 350 λεωφωρεία ξεκίνησαν, έτσι απλά για την νίκη, για τη χαρά να δουν την ομάδα τους μπροστά, δεν αξίζει γι'αυτή τη χώρα που είναι πάνω απ'όλα Ιδέα και μετά χώρα, να ενωθούμε όλοι, να συναντηθούμε κάπου όλοι, να μας δουν ότι είμαστε εκεί, ζωντανοί, δυνατοί, ενωμένοι και να φωνάξουμε ότι μας αφορά όλους αυτό που γίνεται.
Πόσο θα ήθελα σ'αυτό το κομβόι να ήταν οπαδοί της χώρας και όχι οπαδοί μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.
(Πόσο θα'θελα να μην χυθεί αίμα για ένα ματς). Για μιά ιδέα?
Καλά ξεμπερδέματα στις εκλογές!!!!!!!!!!
Αχ, τί ωραία (στην ώρα του δηλαδή), τί καλά είπα. Επιτέλους κάτι να γίνει, να ξεσηκωθούμε, ν'ανδρωθούμε (να δείξουμε την ανδρειοσύνη μας δηλαδή) .
Αντε, επιτέλους ! Παρά τρίχα να πιστέψω ότι μας έχουν ψεκάσει. Αντε λοιπόν, γιατί αν έρθουν κι άλλα τόσα πούλμαν από την υπόλοιπη Ελλάδα, μπορεί να δούμε και φως στο τούνελ.
Ηρθε τελικά η ανά-σταση αγκαλιά με την επανά-σταση, κι ότι πρέπει ας γίνει, ούρλιαξα από χαρά κι έτρεξα να θρονιαστώ μπρός στην τηλεόραση.
Στο Οακα θα καταλήξει το κομβόι μαζί με τεράστια αστυνομική δύναμη, άκουσα να συνεχίζει ο παρουσιαστής, για τον αγώνα, μπλα..μπλα..μπλα .Δεν πρόλαβα ν'ακούσω και να δω περισσότερα γιατί ζαλίστηκα από την απογοήτευση κι έπεσα βαριά-πλατιά στον καναπέ.
Αν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας εχει τέτοια δύναμη και καλά κάνει δηλαδή, ένας αγώνας ζωής έχει λιγότερη?
Αν 350 λεωφωρεία ξεκίνησαν, έτσι απλά για την νίκη, για τη χαρά να δουν την ομάδα τους μπροστά, δεν αξίζει γι'αυτή τη χώρα που είναι πάνω απ'όλα Ιδέα και μετά χώρα, να ενωθούμε όλοι, να συναντηθούμε κάπου όλοι, να μας δουν ότι είμαστε εκεί, ζωντανοί, δυνατοί, ενωμένοι και να φωνάξουμε ότι μας αφορά όλους αυτό που γίνεται.
Πόσο θα ήθελα σ'αυτό το κομβόι να ήταν οπαδοί της χώρας και όχι οπαδοί μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.
(Πόσο θα'θελα να μην χυθεί αίμα για ένα ματς). Για μιά ιδέα?
Καλά ξεμπερδέματα στις εκλογές!!!!!!!!!!
