Τοποθέτηση του Εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Κοδέλα κατά την συζήτηση επί της αρχής του Νομοσχεδίου “Άσκηση Εμπορικών Δραστηριοτήτων εκτός καταστήματος” στην Μόνιμη Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής την Πέμπτη 24 Απριλίου.
ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ
▪ Η αγορά δεν πάσχει από απουσία ‘ανταγωνισμού’ αλλά μέτρων στο πλέγμα παραγωγής, εμπορίας και διανομής προς όφελος παραγωγών, μικροεμπόρων και καταναλωτών και παρεμπόδισης της κυριαρχίας των σούπερ-μάρκετ και των χονδρεμπόρων.
▪ Αναπαράγεται ένα καθεστώς πολυνομίας σε θέματα αιχμής όπως η άμεση διάθεση αγροτικών προϊόντων από τους παραγωγούς στους καταναλωτές.
▪ Το βασικότερο πρόβλημα στις λαϊκές είναι η ραγδαία μείωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, λόγω των εξοντωτικών πολιτικών λιτότητας των μνημονίων και της ανεργίας, ενώ παράλληλα έχουμε μία πολύ μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής σε ό,τι αφορά τους παραγωγούς και τα προϊόντα τους. Επίσης, έχουμε μία φορολογική επιδρομή σε όλα τα επίπεδα, από το φόρο στο σπίτι, το φόρο στο χωράφι, το φόρο στόν ελεύθερο επαγγελματία που είναι άδικος για όλους και φυσικά για τους παραγωγούς, καθώς επίσης και την αύξηση του κόστους μεταφοράς, όπως καύσιμα και διόδια
▪ Μας ενδιαφέρει να παραμείνουν ζωντανές οι λαϊκές αγορές και να ενισχυθούν τα δίκτυα διανομής και εμπορίας όσο γίνεται πιο κοντά στον παραγωγό, λειτουργώντας προς όφελος του παραγωγού και του καταναλωτή, ενισχύοντας την κατανάλωση ασφαλών και ποιοτικών ελληνικών προϊόντων και να μην εκχωρηθεί ο τομέας των τροφίμων στις μεγάλες αλυσίδες λιανικής σούπερ-μάρκετ ή να συγκεντρωθεί σε λίγους χονδρεμπόρους.
▪ Επειδή υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις, και τις γνωρίζετε, και μεγάλη αναστάτωση στους παραγωγούς και επαγγελματίες, για εμάς υπάρχουν δύο κριτήρια: το ένα είναι της διαφάνειας και το άλλο είναι της ενίσχυσης και στήριξης του θεσμού των λαϊκών αγορών, και ειδικά των παραγωγών. Ωστόσο, υπάρχουν επιλογές που κάνετε και διατάξεις που μπορεί να έχουν επιπτώσεις πολύ αρνητικές τόσο στον αριθμό των απασχολουμένων, όσο και στον όγκο των προϊόντων τα οποία διακινούνται.
▪ Περιορίζονται μέχρι τρεις ημέρες οι εμποροπανήγυρεις ευκαιρία εορτών κ.λπ. Αυτό είναι προβληματικό για πολλά πανηγύρια που έχουν ισχυρή παράδοση και διάρκεια μεγαλύτερη των τριών ημερών- να αναφέρω ενδεικτικά και για την Πελοπόννησο μόνο το πανηγύρι της Τεγέας ή στο Μυστρά ή στο Γύθειο- κάτι το οποίο το θέλουν και οι τοπικοί φορείς.
▪ Διατηρείται η αλληλοεμπλοκή αρμοδιοτήτων μεταξύ φορέων.
▪ Προβλέπονται εξοντωτικά πρόστιμα και κυρώσεις μέρος των οποίων είναι και αντισυνταγματικές.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ
Κύριε Υπουργέ, καταρχήν θα ήθελα να πω ότι συζητάμε ένα Σχέδιο Νόμου που έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί αφορά παραγωγικούς τομείς και πολλές χιλιάδες ανθρώπων που απασχολούνται στον τομέα του εμπορίου εκτός καταστήματος.
Με αυτή την έννοια, νομίζω, ότι ο τρόπος που μέχρι σήμερα έχει ανοιχθεί το θέμα -και μιλάω για την τόσο σύντομη διαβούλευση στην οποία εκτέθηκε το νομοσχέδιο- αδικεί την όλη διαδικασία και δεν δίνει το δικαίωμα να έχουμε ένα σχέδιο νόμου, που πραγματικά να μπορέσει να συμπυκνώσει τα πραγματικά προβλήματα, τις ανησυχίες, τις αγωνίες και να μην έχει τόσα πολλά χαρακτηριστικά προχειρότητας, αντιφάσεων αλλά και επιλογών, που ενδεχομένως για ορισμένους κλάδους να είναι πολύ οδυνηρές και θα έπρεπε το όλο ζήτημα να αντιμετωπιστεί διαφορετικά.
Ξεκινάω με το θέμα των λαϊκών αγορών και σε ό,τι αφορά κυρίως το θέμα του αγροτικού εμπορίου, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι του νομοσχεδίου αφορά τις λαϊκές αγορές. Θέλω να ξεκινήσω με μία πιο γενική εισηγητική τοποθέτηση για αυτό το θέμα, για να σας δείξω και με ποια αντίληψη εμείς το αντιμετωπίζουμε.
Το νομοσχέδιο με τις ρυθμίσεις για τις λαϊκές αγορές, αντικειμενικά, ασχολείται με τον τρόπο των καναλιών εμπορίας αγροτικών προϊόντων γης και θάλασσας και οι λαϊκές αγορές, είναι ο τρόπος που ο παραγωγός και ο καταναλωτής έρχονται σε άμεση επαφή προς όφελος και των δύο.
Αυτή την στιγμή, οι λαϊκές αγορές έχουν σε ό,τι αφορά τα οπωροκηπευτικά, που είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι του όγκου των αγροτικών προϊόντων που διακινούνται στις λαϊκές αγορές, ένα μερίδιο της τάξης του 58% στη λιανική πώληση σύμφωνα με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, με πτωτική όμως τάση. Από την άλλη τα σούπερ-μάρκετ, έχουν ένα μερίδιο 32% με ανοδική τάση, ενώ πολύ μικρή είναι η συμμετοχή των παραδοσιακών οπωροπωλείων. Επίσης, είναι πολύ γνωστά τα ζητήματα της ψαλίδας ανάμεσα σε παραγωγό και καταναλωτή, όπου υπολογίζεται ότι η αμοιβή του παραγωγού αντιπροσωπεύει περίπου το 40% της τιμής του προϊόντος, πράγμα που πρέπει να μας απασχολήσει.
Επίσης, μερικά από τα προβλήματα που συνδέονται με όλη αυτή την αλυσίδα της παραγωγής και της εμπορίας, είναι ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης των παραγωγών και αυτό το επισημαίνω, γιατί -σε αυτά τα θέματα όπως θα φανεί και στην συνέχεια- δεν έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για την ουσιαστική τους αντιμετώπιση, ο χαμηλός βαθμός καθετοποίησης, η έλλειψη τοπικών δομών πώλησης και εναλλακτικών δικτύων, καθώς και μία σειρά από προβλήματα που αποδυναμώνουν την συλλογική διαπραγμάτευση των παραγωγών. Ένα παράδειγμα τέτοιο, είναι τα δημοπρατήρια, όπου εκκρεμεί ακόμη η έκδοση αποφάσεων για τη λειτουργία τους.
Στην συνέχεια, σε ό,τι αφορά την κατάσταση των λαϊκών αγορών, όλοι το καταλαβαίνουμε ότι δοκιμάζονται ειδικά τα τελευταία χρόνια, λόγω της ραγδαίας μείωσης της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, λόγω των εξοντωτικών πολιτικών λιτότητας των μνημονίων και της ανεργίας, ενώ παράλληλα έχουμε μία πολύ μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής σε ό,τι αφορά τους παραγωγούς και τα προϊόντα τους. Επίσης, έχουμε μία φορολογική επιδρομή σε όλα τα επίπεδα, από τον φόρο στο σπίτι, φόρο στο χωράφι, το φόρο στόν ελεύθερο επαγγελματία που είναι άδικος για όλους και φυσικά για τους παραγωγούς, καθώς επίσης και την αύξηση του κόστους μεταφοράς, όπως καύσιμα και διόδια.
Πλέον, από την άλλη πλευρά ο καταναλωτής περιμένει να έρθει το μεσημέρι, για να πάει στη λαϊκή αγορά και να ψωνίσει κάποια προϊόντα που είναι πολύ λιγότερα σε όγκο από αυτά που κατανάλωνε, γιατί περιμένει να πέσουν οι τιμές και από την άλλη οι παραγωγοί έχουν προϊόντα αδιάθετα με μειωμένο όγκο αυτών που έχουν διακινήσει.
Επομένως τα λέω όλα αυτά, γιατί αυτό που απουσιάζει δεν είναι ο ανταγωνισμός, αλλά αυτό που απουσιάζει σε συνδυασμό με τις μειωμένες τιμές που εμείς θέλουμε να έχει ο καταναλωτής, είναι μέτρα που αφορούν όλο το πλέγμα στο οποίο αναφέρθηκα κωδικοποιημένα, από την παραγωγή, την εμπορία, τις μεταφορές, ώστε να έχουμε αποτελέσματα υπέρ τόσο των παραγωγών όσο και των καταναλωτών.
Το δεύτερο που μας ενδιαφέρει, είναι, να παραμείνουν ζωντανές οι λαϊκές αγορές και να ενισχυθούν τα δίκτυα διανομής και εμπορίας όσο γίνεται πιο κοντά στον παραγωγό, λειτουργώντας προς όφελος του παραγωγού και του καταναλωτή, ενισχύοντας την κατανάλωση ασφαλών και ποιοτικών ελληνικών προϊόντων και να μην εκχωρηθεί ο τομέας των τροφίμων στις μεγάλες αλυσίδες λιανικής σούπερ-μάρκετ ή να συγκεντρωθεί σε λίγους χονδρεμπόρους. Σε ό,τι αφορά τα σούπερ-μάρκετ, σας κάναμε πριν από λίγες ημέρες ερώτηση σε σχέση με καταχρηστικές και αθέμιτες πρακτικές απέναντι σε παραγωγούς που είναι απροστάτευτοι απέναντι στην δύναμη που έχουν αποκτήσει οι παραπάνω διακινητές προϊόντων.
Όλα αυτά τα ανέφερα, γιατί αν δεν δούμε όλη αυτή την αλυσίδα και δεν πάρουμε μέτρα για το κάθε σκέλος της, τότε μπορούμε εύκολα να μιλάμε για φθηνά, για ποιοτικά προϊόντα κ.λπ., αλλά ελάχιστα πράγματα θα έχουμε κάνει για να υλοποιηθεί αυτό, κάτι που είναι πολύ κρίσιμο στις παρούσες συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης της χώρας μας.
Σε ό,τι αφορά πιο ειδικά το Σχέδιο Νόμου, θα αναφερθώ αρχικά σε εννέα σημεία. Το πρώτο είναι ότι ενώ επιχειρεί την ενοποίηση του θεσμικού πλαισίου, προσπαθώντας να καταπολεμήσει την πολυνομία, κάτι που γενικά είναι θεμιτό και απαραίτητο σε όλο το επίπεδο του νομοθετικού έργου. Βρισκόμαστε όμως, και εδώ είναι το παράδοξο, σε ένα μπαράζ -μόλις τον τελευταίο χρόνο- απανωτών νομοθετικών πρωτοβουλιών και νομοθετημάτων γύρω από το συγκεκριμένο θέμα ή πλευρές αυτού. Θα ήθελα να θυμίσω ότι τις λαϊκές αγορές και το υπαίθριο εμπόριο, αφορούσε ο ν.4152/2012 -το τότε πολυνομοσχέδιο-, ο ν. 4155 που τελικά δεν εντάχθηκε εκεί η ρύθμιση για τις λαϊκές, συζητήθηκε όμως γύρω από αυτό, ενώ νομοθετήθηκε στον 4177/2013 πάλι ένα πλαίσιο.
Στην συνέχεια, είχαμε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που αφορούσε τις αγορές παραγωγών (farmers-markets), τον Ιανουάριο και σήμερα ερχόμαστε με αυτό το νομοθέτημα να ενοποιήσουμε όλα τα προηγούμενα και να προσθέσετε και άλλες αλλαγές. Με αυτή την έννοια, είναι ολίγον αντιφατικό, από την μία να θέλουμε πράγματι την ενοποίηση και απλοποίηση και τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου και από την άλλη, συνεχώς, να προβαίνουμε σε μία σειρά από αλλαγές και ανατροπές. Επίσης, δείχνει και μία προχειρότητα στον σχεδιασμό και την ελλιπή διαβούλευση που ανέφερα και αρχικά και που αν ουσιαστικά έχει ανοίξει, θα μπορούσε να έχει καταλήξει κάπου και να είναι πραγματικά σε μία άλλη κατεύθυνση.
Το δεύτερο, είναι, ότι επιχειρείτε μία διευθέτηση των λαϊκών, χωρίς όμως γενικό όραμα και σχέδιο που να απαντά στις ανάγκες που υπάρχουν και χωρίς να αποτελεί ένα νόμο-πλαίσιο που να αφορά γενικά το ζήτημα της εμπορίας αγροτικών προϊόντων που εντάσσονται και οι λαϊκές αγορές ή το υπαίθριο εμπόριο προϊόντων. Εδώ θα αναφερθώ στις αντιφάσεις που ανέφερα και πριν και να σας δείξω και την προχειρότητα των πραγμάτων, νομοθετήσατε τον ν.4177 και έγινε και συζήτηση εδώ, για κυριακάτικες αγορές παραγωγών. Αυτό, από ό,τι καταλαβαίνω, καταργήθηκε.
Στη συνέχεια τον Ιανουάριο, νομοθέτησε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων τις αγορές παραγωγών (Farmer’ s Markets), που αυτό όμως, δεν υπάρχει σ' αυτό εδώ το νόμο, εάν θέλουμε να πούμε ότι αφορά το σύνολο των δραστηριοτήτων υπαίθριου εμπορίου για να δούμε τελικά, τι αναλογεί σε καθένα και να μην δημιουργούνται αντικρουόμενα ή αντιθετικά συμφέροντα.
Σε αυτό, να θέσω και ένα ζήτημα, που δεν αφορά εσάς, αλλά δύο μήνες μετά την ψήφιση των farmer’s markets, εκρεμμεί η έκδοση εγκυκλίων και υπάρχουν παραγωγοί ,από αγορές παραγωγών όπως αυτή της Πρέβεζας, που είναι αντιμέτωποι με πρόστιμα αυτή τη στιγμή, γιατί ακριβώς δεν έχει γίνει αυτό που είχε δεσμευτεί το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Το τρίτο θέμα, είναι γνωστό αφού το συζητάμε κάθε φορά, των αρμοδιοτήτων, καθώς εμπλέκονται Περιφέρειες, Δήμοι, Υπουργείο Ανάπτυξης και Οργανισμοί Λαϊκών Αγορών. Εμείς, έχουμε τοποθετηθεί υπέρ της ενεργής συμμετοχής και ευθύνης των Δήμων, καθώς είναι οι πιο άμεσα επηρεαζόμενοι και ενδιαφερόμενοι για το θέμα. Αυτό, ωστόσο, πρέπει να γίνεται με κριτήρια και κανόνες που να δημιουργούν ένα απόλυτο καθεστώς διαφάνειας και να μην υπάρχουν περιθώρια μεγάλων αποκλίσεων από δήμο σε δήμο. Για παράδειγμα, κάτι που δεν επιλύεται και με το παρόν σχέδιο νόμου, είναι το Ημερήσιο Τέλος που έχουν θέσει ως ζήτημα και οι παραγωγοί. Πρέπει να βρεθεί ένας ενιαίος τρόπος προσδιορισμού, να μπαίνουν κάποια όρια, για να μην επαφίεται στον κάθε Δήμαρχο ( ούτε καν στο Δημοτικό Συμβούλιο με το Σχέδιο Νόμου που έχουμε στα χέρια μας), να το κρίνει με βάση τη δικιά του υποκειμενική διάθεση.
Το δεύτερο, σε σχέση με αυτό το θέμα των αρμοδιοτήτων, είναι ότι ο ανώτατος αριθμός θέσεων πολιτών στο άρθρο 5, προκύπτει με απόφαση του οικείου Δήμου και έγκριση του Περιφερειάρχη σε συνάρτηση με τον πληθυσμό του Δήμου. Αυτό, όμως δεν προσδιορίζεται, ποια είναι αυτή η συνάρτηση με το πληθυσμό του Δήμου, ώστε πάλι να μην βρεθούμε σε αυθαιρεσίες, με βάση το πως ο καθένας νομίζει και θέλει να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ένα τέταρτο ζήτημα, είναι ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά κενά και ασάφειες. Παράδειγμα, και θα ήθελα εδώ κάποιες διευκρινήσεις ώστε να καταλάβουμε τι εννοείτε επακριβώς για να δούμε και τι συνέπειες θα έχει: «Oι Δήμαρχοι υποχρεούνται να παρέχουν θέσεις κατά προτεραιότητα στους παραγωγούς όλης της χώρας στις λαϊκές αγορές ευθύνης τους». Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι ο τρόπος επιλογής αναφορικά με την απόκτηση άδειας παραγωγού πωλητή λαϊκών αγορών όταν οι αιτούντες είναι παραπάνω από τις θέσεις; Ισχύει για αυτό η κλήρωση, ή είναι άλλος ο τρόπος; Ποια πρέπει να είναι, εάν υπάρχει, επειδή εμείς δεν διακρίναμε στο Σχέδιο Νόμου, η αναλογία παραγωγών και επαγγελματιών, ακόμα και πωλητών μη αγροτικών προιόντων; Νομίζω, δεν υπάρχει κάποια τέτοια διάταξη και δεν ξέρω με ποιο τρόπο θα επιλύονται και θα οριοθετούνται αυτά τα ζητήματα, και τι μπορεί να κρύβεται από πίσω, δηλαδή, εάν το αφήσουμε έτσι.
Επίσης, οι τριμελείς Επιτροπές μεταφέρονται στην Περιφέρεια, κάτι που δεν ξέρω εάν θα είναι λειτουργικό με βάση και το ζήτημα της στελέχωσης των Περιφερειών, και νομίζω, ότι αρμοδιότεροι θα ήταν οι υπηρεσίες των Δήμων. Δηλαδή, οι τριμελής Επιτροπές να προκύπτουν από τους Δήμους.
Υπάρχουν, επίσης, έννοιες ασαφείς και αδόκιμες, τις οποίες θα τις αναφέρω στην κατ' άρθρων συζήτηση πιο αναλυτικά. Γενικότερα, σε σχέση με τις ειδικές διατάξεις που αφορά τις λαϊκές αγορές και ειδικά το θέμα των παραγωγών και των πωλητών αγροτικών προϊόντων. Επειδή υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις, και τις γνωρίζετε, και μεγάλη αναστάτωση στους παραγωγούς και επαγγελματίες για εμάς υπάρχουν δύο κριτήρια: Το ένα είναι της διαφάνειας και το άλλο είναι της ενίσχυσης και στήριξης του θεσμού των λαϊκών αγορών, και ειδικά των παραγωγών. Ωστόσο, υπάρχουν επιλογές που κάνετε και διατάξεις που μπορεί να έχουν επιπτώσεις πολύ αρνητικές τόσο στον αριθμό των απασχολουμένων, όσο και στον όγκο των προϊόντων τα οποία διακινούνται. Θα ήθελα, λοιπόν από εσάς, και αφού ξεκαθαρίζεται κάποια και από τα προηγούμενα ζητήματα τα οποία έθεσα, να μας πείτε ποιες είναι οι εκτιμήσεις ή οι στόχοι με βάση αυτό το Σχέδιο Νόμου που φέρνετε σε σχέση με αυτά τα δύο ζητήματα, και το ίδιο θα ρωτήσουμε και στη διαβούλευση τους φορείς, τι εκτιμάνε αυτοί ως συνέπειες σε αυτό που κάνουν με βάση τις συγκεκριμένες διατάξεις.
Το πέμπτο ζήτημα είναι οι απολύσεις που προβλέπονται στους Οργανισμούς Λαϊκών Αγορών, Αττικής και Θεσσαλονίκης, που προφανώς διαφωνούμε, καθώς μειώνονται οι οργανικές θέσεις.
Το έκτο είναι, οι υπαίθριες αγορές βιοκαλλιεργητών, οι οποίες ενώ εντάσσονται στο σχέδιο νόμου και αναγνωρίζεται το πρότυπο λειτουργίας του ΕΛΟΤ, που οι ίδιοι έχουν φτιάξει, δεν καλύπτονται όπως θα ήθελαν. Και νομίζω θα είναι χρήσιμη η συμβολή τους αύριο. Ενώ θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν από τις αγορές παραγώγων και τα farmer’s markets που νομοθετήθηκαν τον Ιανουάριο, και εκεί υπήρχαν ζητήματα που δεν τους κάλυπταν, από την άλλη οι διατάξεις που φέρνετε εδώ, πάλι φαίνεται να μην καλύπτουν τον τρόπο που λειτουργούν και επιπλέον, τους εντάσσετε στους Οργανισμούς Λαϊκών Αγορών που εδώ είναι ένα θέμα αφού ούτε καν εκπρόσωπο δεν έχει η συγκεκριμένη κατηγορία που είναι σημαντική και με ειδικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τα προϊόντα που παράγουν και νομίζω, ότι οι ίδιοι ζητούν να υπάρχει ο Οργανισμός Αγορών Βιοκαλλιεργητών, πράγμα που έχει μια λογική, να ορίζονται έτσι οι διαδικασίες και να υπάρχει εποπτεία σ΄ αυτό που κάνουν.
Έβδομο ζήτημα, η απόκτηση άδειας παραγωγού-πωλητή. Αναφέρετε ότι οι μισθωμένες εκτάσεις καλλιέργειας πρέπει να είναι μόνο εντός Περιφερειακής Ενότητας. Νομίζω, ότι αυτό πρέπει να το αναθεωρήσετε, γιατί μπορεί να ισχύει ότι υπάρχουν και υπήρχαν παραγωγοί οι οποίοι μισθώνουν σε άλλες Περιφερειακές Ενότητες ενώ δεν καλλιεργούν, ωστόσο υπάρχουν και πραγματικοί παραγωγοί που έχουν κτήματα μισθωμένα και τα καλλιεργούν κανονικά σε όμορες, γειτονικές περιφερειακές ενότητες. Και φανταστείτε ειδικά το πρόβλημα που υπάρχει σε περιοχές που είναι στα όρια μιας Περιφερειακής Ενότητας, που πάρα πολλοί θα υπάρχουν να έχουν εκτάσεις σε διπλανές Περιφέρειες. Νομίζω, ότι αυτό θα πρέπει να το ξαναδείτε γιατί νομίζω ότι με αυτόν τον οριζόντιο τρόπο θα αδικηθούν σίγουρα άνθρωποι και δεν θα βοηθήσει πουθενά.
Όγδοο ζήτημα, το έχουμε αναφέρει και τον Αύγουστο που είχε συζητηθεί, το ζήτημα των κυρώσεων. Είναι εξοντωτικές οι ποινές οι οποίες προβλέπετε, κυριαρχεί τιμωριτική και κατασταλτική λογική, κάτι που νομίζουμε ότι δεν βοηθάει ούτε ως πολιτισμός, ούτε στο να λυθεί το πρόβλημα. Το κυρωτικό σύστημα πρέπει να προτρέπει στη συμμόρφωση και να μην εξοντώνει. Θα αναφερθούμε πιο αναλυτικά και στην κατ' άρθρων συζήτηση.
Επίσης, θα πρέπει να υπάρχει συμφωνία με το νόμο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που νομοθετήθηκε τον Ιανουάριο για την ενοποίηση του κυρωτικού συστήματος, αφού οι κυρώσεις δεν αφορούν μόνο το παράνομο εμπόριο, αλλά και τα μη ασφαλή τρόφιμα με πιο ειδικές διατάξεις. Νομίζω ότι ξαναξεκινάμε να ψηφίζεται ενός νόμος που υποτίθεται ενοποιεί το όλο σύστημα, και σταδιακά με επιμέρους νομοθεσίες και νομοθετικές ρυθμίσεις να αλλάζουμε, να παραλλάσσουμε, να προσθέτουμε και να αρχίζει από την αρχή μια διαδικασία πολυνομίας.
Τελειώνοντας, σε κάποια βασικά που προσπάθησα να επικεντρωθώ, νομίζω, πρέπει να ξαναδείτε οπωσδήποτε το θέμα του άρθρου 33, που αφορά το υπαίθριο στάσιμο εμπόριο. Περιορίζονται μέχρι τρεις ημέρες οι εμποροπανήγυρεις ευκαιρία εορτών κ.λπ. Αυτό είναι προβληματικό για πολλά πανηγύρια που έχουν ισχυρή παράδοση και διάρκεια μεγαλύτερη των τριών ημερών- να αναφέρω ενδεικτικά και για την Πελοπόννησο μόνο το πανηγύρι της Τεγέας ή στο Μυστρά ή στο Γύθειο- κάτι το οποίο το θέλουν και οι Εμπορικοί Σύλλογοι οι τοπικοί, γιατί είναι ένα γεγονός που συμμετέχουν και αυτοί και με αυτή την έννοια, νομίζω, ότι θα πρέπει αυτό οπωσδήποτε να το ξαναδείτε, γιατί θα φέρει ένα μεγάλο πλήγμα και σε μικροπωλητές που συμμετείχαν εκεί, αλλά και στον ίδιο το θεσμό και την παράδοση που είχε δημιουργηθεί και το ρόλο που παίζει για την τοπική ευρύτερα οικονομία.
Επιφυλασσόμαστε να ακούσουμε τους φορείς, να ακούσουμε και απαντήσεις σε αυτά που σας θέσαμε, και θα τοποθετηθούμε πιο ειδικά στη συνέχεια και επί των άρθρων. Ευχαριστώ.
