Ο πρόεδρος κ. Ιωάννης Κόντης και η Γραμματέας κ. Γεωργία Κατσώνα του Πολιτιστικού Συλλόγου Άργους ΤΕΛΕΣΙΛΛΑ συμμετείχαν στο 19ο Πανελλήνιο Συνέδριο Χορωδιών που πραγματοποιήθηκε στις 9-10 και 11 Μαΐου στο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο Τρίπολης.
Οργανωτής του συνεδρίου η Χορωδία της Τρίπολης με συμμετοχή καλλιτεχνικών και διοικητικών εκπροσώπων χορωδιών απ` όλη την Ελλάδα.
Ο Σύλλογος στηρίζει το θεσμό αυτό με την παρουσία του Προέδρου και μαέστρου της χορωδίας κ. Ιωάννη Κόντη κάθε χρόνο. Φέτος, μαζί με τη γραμματέα συμμετείχαν ενεργά στις εργασίες του συνεδρίου με την εισήγηση «Δημόσιες σχέσεις της χορωδίας» που παρουσιάστηκε το Σάββατο το πρωί 10 Μαΐου 2014.
Την Κυριακή 11 Μαΐου τα μέλη της χορωδίας και οι φίλοι τους πραγματοποιήσαμε προσκύνημα στην Ι.Μ. Αγίου Βλασίου Άνω Τρικάλων Κορινθίας. Σκοπός μας να τελέσουμε λειτουργία μετά αρτοκλασίας, να κοινωνήσουμε και να ψάλλουμε με το εκκλησιαστικό τμήμα της χορωδίας και τις καλλίφωνες, γλυκύτατες μοναχές τη Θεία Λειτουργία.
Φτάνοντας στο Ξυλόκαστρο ανηφορίζουμε δίπλα στον ποταμό Σήθα. Ο ασφάλτινος δρόμος αρχίζει να φιδοσέρνεται στις πλαγιές του βουνού Ζήρια έως ότου καταλήξει στα Τρίκαλα, ένα από τα παλαιότερα θέρετρα του Μοριά. Το χωριό χτισμένο στη θέση της αρχαίας πόλης Μύσαιο αποτελείται σήμερα από τρεις ξεχωριστές συνοικίες τα Κάτω, τα Μέσα και τα Άνω Τρίκαλα. Το άριστο κλίμα , το καλό νερό και οι ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των αμπελιών, «Τρι(α) καλά», όπως λένε οι ντόπιοι, έκαναν τους κατοίκους των πεδιάδων να στήσουν τα νοικοκυριά τους εδώ κατά τον 10ο αι. μ.Χ. αποφεύγοντας τις αρρώστιες και τις ληστρικές επιδρομές. Ήταν η πατρίδα του Νοταραίων, των ισχυρότερων προεστών της Κορινθίας κατά την Τουρκοκρατία.
Στα Τρίκαλα, σύμφωνα με την παράδοση γεννήθηκε και ο Άγιος Γεράσιμος, ο προστάτης της Κεφαλονιάς. Ένα μισοκατεστραμμένο καλύβι λέγεται ότι ήταν το σπίτι του. Ένας άλλος όμως άγιος που μεγάλωσε στη Σεβάστεια της Καππαδοκίας, αλλά ασκήτεψε στην Κυλλήνη είναι ο Άγιος Βλάσιος. Το μοναστήρι του Άι Βλάση που άρχισε να χτίζεται το 1400 βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τα τελευταία κτίσματα των Άνω Τρικάλων, εκεί που ξεκινά ο δρόμος για τα υψίπεδα του βουνού, είναι γυναικείο και το καθολικό του φημίζεται για το αξιόλογο τέμπλο του 17ου αιώνα.
Φτάνοντας στη μονή μας υποδέχτηκαν οι τρεις μοναχές της. Η Λειτουργία άρχισε και η χορωδία ψάλλοντας τη Θεία Λειτουργία μαζί με τις μοναχές –αηδόνια της μονής τις λένε εκεί- και το τροπάριο του Αγίου Πέτρου πολιούχου της πόλης του Άργους χαρίσαμε σε όλους στιγμές ψυχικής ανάτασης. Το επιβλητικό του μοναστηριού, ο ήχος της καμπάνας, το κούνημα των πολυελαίων σε μεταφέρουν ψηλά, σε συγκινούν και δε σε αφήνουν να σκεφτείς τα ταπεινά και τα εγκόσμια.
Τελειώνει η λειτουργία. Ακολουθεί η μοναστηριακή φιλοξενία που ξεπερνά τις δυνατότητες της μονής. Οι γλυκές μορφές των μοναχών μας οδηγούν στο ασκηταριό, στους γύρω χώρους, στο αρχονταρίκι. Κειμήλια του αγώνα κοσμούν τις προθήκες της αίθουσας, χώροι γεμάτοι καλαισθησία, λουλούδια, αρχοντιά. Βρισκόμαστε στο αίθριο της μονής και απολαμβάνουμε τα εδέσματα που ετοιμάσαμε. Οι μοναχές μας προσφέρουν την καθιερωμένη μακαρονάδα τους. Δίπλα μας η χαράδρα του Σήθα με άφθονα νερά που κατρακυλούν από παντού. Ήταν μαγεία να ακούς, να βλέπεις το κίτρινο των σπάρτων παντού, να αισθάνεσαι τη δροσιά του ανοιξιάτικου πρωινού στο σώμα σου. Αγναντεύουμε τα αντικρινά χωριά των Τρικάλων, Μάρκασι, Στύλια, Παναρίτι, σκαρφαλωμένα στην πλαγιά του βουνού, πνιγμένα στο πράσινο.
Αφήνουμε πίσω μας τη μονή και κατηφορίζουμε προς το Ξυλόκαστρο για τον απογευματινό μας καφέ.
Το προσκύνημα στη μονή του Άι -Βλάση ήταν ανακούφιση ψυχής. Στη Βόρεια Κορινθία, δίπλα στο κύμα του Κορινθιακού, την ώρα που ο ήλιος σπάει το κανάτι με τα χρώματα του δειλινού, ανοίξαμε τις ψυχές μας και αφήσαμε αυτόν τον αρχέγονο άρχοντα να τις εξαγνίσει στη μαγεία του τόπου για να φτάσουμε γεμάτοι στο Άργος…
Ο Σύλλογος και η Χορωδία ετοιμάζουν το 2ο CD με ρεμπέτικα τραγούδια. Στο τέλος Ιουνίου η χορωδία θα λάβει μέρος στο φεστιβάλ της Χορωδίας του Δήμου Παπάγου-Χολαργού στην Αθήνα.