Του Δημήτρη Χ. Γεωργόπουλου
Ιστορικός – Αρχειονόμος
ΑΛΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Περπατάς στις πλατείες, τους δρόμους και τα σοκάκια και νιώθεις να «συνομιλείς» με Βενετούς, Οθωμανούς, Βαυαρούς και φουστανελοφόρους Έλληνες. Ο χώρος αποπνέει μιαν έντονη οσμή ιστορικότητας. Αυτή την ιστορικότητα μπορούμε να την αποτυπώσουμε και να μεταγγίσουμε στον επισκέπτη. Μπορούμε να κάνουμε την παλιά πόλη του Ναυπλίου ένα Ανοιχτό Μουσείο.
Προτείνουμε να συγκροτηθεί μία ολιγομελής επιτροπή από εκπροσώπους φορέων, όπως είναι η Αρχαιολογική Υπηρεσία, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα,[1] η οποία θα μελετήσει και θα αποφασίσει ποια κτίσματα, δημόσια ή ιδιωτικά, ή χώροι προσφέρονται, προκειμένου μέσω αυτών να σκιαγραφηθεί διαχρονικά η ιστορία της πόλης και των ανθρώπων της. Εξυπακούεται ότι για τα κτίσματα και τους χώρους θα υπάρχουν τεκμηριωμένες πληροφορίες. Οι πληροφορίες αυτές, που θα σχετίζονται με το χρόνο κατασκευής, τη χρήση του κτιρίου, τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χώρο ή το κτίσμα κ.ά., θα αποτυπωθούν σε καλαίσθητες επιγραφές, που θα τοποθετηθούν στα κτίρια ή τους χώρους που προαναφέραμε.
Το αποτέλεσμα θα είναι ο επισκέπτης, μέσα από μια καθορισμένη διαδρομή στην πόλη, να παίρνει μία ιδέα, περισσότερο ή λιγότερο πλήρη, για τον τόπο που επισκέφθηκε.
[1]. Εξυπακούεται ότι η παράθεση των φορέων είναι ενδεικτική
ΑΛΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
1502 μ.Χ.: Εγκαινιάζεται η κάτω πόλη του Ναυπλίου. Λόγοι στρατηγικής και χωροταξίας υπαγορεύουν τη μετεγκατάσταση εκεί του πληθυσμού από την Ακροναυπλία, όπου κατοικούσε μέχρι τότε. Η Γαληνότατη Δημοκρατία (Βενετία) διαμόρφωσε το σχέδιο της πόλης. Στα χρόνια που ακολούθησαν Οθωμανοί και Βενετοί άφησαν τα χνάρια τους στον τόπο, που σφραγίστηκε μετά την Απελευθέρωση «με τον ευρωπαϊκό ρυθμό του ρομαντικού κλασσικισμού, που ήρθε να δώσει μιαν απλή αρχοντιά».
Περπατάς στις πλατείες, τους δρόμους και τα σοκάκια και νιώθεις να «συνομιλείς» με Βενετούς, Οθωμανούς, Βαυαρούς και φουστανελοφόρους Έλληνες. Ο χώρος αποπνέει μιαν έντονη οσμή ιστορικότητας. Αυτή την ιστορικότητα μπορούμε να την αποτυπώσουμε και να μεταγγίσουμε στον επισκέπτη. Μπορούμε να κάνουμε την παλιά πόλη του Ναυπλίου ένα Ανοιχτό Μουσείο.
Προτείνουμε να συγκροτηθεί μία ολιγομελής επιτροπή από εκπροσώπους φορέων, όπως είναι η Αρχαιολογική Υπηρεσία, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα,[1] η οποία θα μελετήσει και θα αποφασίσει ποια κτίσματα, δημόσια ή ιδιωτικά, ή χώροι προσφέρονται, προκειμένου μέσω αυτών να σκιαγραφηθεί διαχρονικά η ιστορία της πόλης και των ανθρώπων της. Εξυπακούεται ότι για τα κτίσματα και τους χώρους θα υπάρχουν τεκμηριωμένες πληροφορίες. Οι πληροφορίες αυτές, που θα σχετίζονται με το χρόνο κατασκευής, τη χρήση του κτιρίου, τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χώρο ή το κτίσμα κ.ά., θα αποτυπωθούν σε καλαίσθητες επιγραφές, που θα τοποθετηθούν στα κτίρια ή τους χώρους που προαναφέραμε.
Το αποτέλεσμα θα είναι ο επισκέπτης, μέσα από μια καθορισμένη διαδρομή στην πόλη, να παίρνει μία ιδέα, περισσότερο ή λιγότερο πλήρη, για τον τόπο που επισκέφθηκε.
[1]. Εξυπακούεται ότι η παράθεση των φορέων είναι ενδεικτική
