"Ζωντάνεψε" στο Ναύπλιο το πιο μικρό αυτοκίνητο στον κόσμο μετά από μισό αιώνα

Μπορεί κάποιος σήμερα βλέποντας αυτό το μικροσκοπικό αυτοκίνητο, βγαλμένο από το χρονοντούλαπο της αυτοκινητοβιομηχανίας, να γελάει για το μικροσκοπικό του μέγεθος και το παλιομοδίτικο ντιζάιν, αλλά στην εποχή κατασκευής του, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έτρεξαν να το αγοράσουν, μεταξυ αυτών αστέρες του χόλιγουντ, μέχρι πολιτικοί και ζάπλουτοι κροίσοι.

Πρόκειται για το θρυλικό BMW ISETTA 300 κατασκευής του 1958 στην Γερμανία, το οποίο μετά από περιπετειώδης περιπλάνηση κατέληξε σε κατάσταση αποσύνθεσης, στα χέρια του Ναυπλιώτη κ. Κώστα Δημούλη , ο οποίος το ανακατασκεύασε με πολύ κόπο και μεράκι, ενώ σε βόλτα που το έκανε στην πόλη του Ναυπλίου, τράβηξε τα βλέμματα των περαστικών αλλά και το ενδιαφέρων από τους λάτρεις των ιστορικών αυτοκινήτων.

Η ιστορία του BMW ISETTA 300 

O Renzo Rivolta ήταν ένας γνωστός Ιταλός βιομήχανος, κατασκευάζοντας ηλεκτρικά ψυγεία. Κάποια στιγμή, όταν ανέλαβε και την εταιρία οχημάτων ISO, έκανε ένα βήμα παραπέρα, βγάζοντας σε παραγωγή τρεις τύπους ελαφρών scooters, πριν πάρει την απόφαση να προχωρήσει και άλλο.

Με τη συνεργασία του Ermenegildo Preti και του Pierluigi Raggi, παρουσίασε το 1952 αυτό που χαρακτηρίστηκε σαν το ομορφότερο και πιο φημισμένο microcar του κόσμου, το Isetta. Η επίσημη εμφάνιση του έγινε στο σαλόνι του Τορίνο ένα χρόνο αργότερα, αλλά η μεγάλη επιτυχία έμελλε να έρθει το 1955, όταν απέκτησε και η BMW τα δικαιώματα της κατασκευής του.

Ίσως σήμερα να φαίνεται περίεργο ή και αστείο το γεγονός ότι ένα τέτοιο αυτοκίνητο εύρισκε δεκάδες χιλιάδες αγοραστών, όμως σε κοινωνίες που ακόμη προσπαθούσαν να κλείσουν τις πληγές που είχε αφήσει ο πόλεμος, ήταν από τις ελάχιστες προσιτές εναλλακτικές λύσεις αυτοδύναμης μεταφοράς, εκτός από τη μοτοσικλέτα ή το μοτοποδήλατο.

Μάλιστα σε μια προσπάθεια καλύτερης προώθησης, αυτό το μικροσκοπικό όχημα, τρίτροχο στην αρχή και τετράτροχο στη συνέχεια, με τη μία και μοναδική μπροστινή πόρτα, συμμετείχε στον περίφημο αγώνα Mille Miglia κινούμενο με μέση ωριαία ταχύτητα 61 χλμ/ώρα, ενώ σε μια άλλη απόπειρα, κάλυψε τη διαδρομή Σικελία - Σουηδία σε 62 ώρες, μαζί με τις στάσεις. 

Στην Ιταλική έκδοση, η Isetta κατασκευάστηκε από το 1953 μέχρι το 1958, με δίχρονο μονοκύλινδρο κινητήρα 236 κ.ε., ενώ οι Γερμανοί, σε μια συνολική περίοδο παραγωγής επτά ετών, την εφοδίαζαν με μονοκύλινδρο αλλά τετράχρονο μοτέρ 247 κ.ε., πού απέδιδε 12 αντί 9 ίππων, για να ακολουθήσει και ένας 13 ίππων με 295 κ.ε., κυρίως για εξαγωγές.

Η εμφάνιση όμως μικρών μοντέλων και από άλλους κατασκευαστές, που έμοιαζαν περισσότερο με πραγματικά αυτοκίνητα, υποχρέωσε την BMW να βελτιώσει το φινίρισμα και τις λεπτομέρειες της Isetta, να την προσφέρει και σε διχρωμία και βέβαια κάποια στιγμή να παρουσιάσει το 600. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια επιμήκυνση του ίδιου αυτοκινήτου, που εκτός από την μπροστινή πόρτα, διέθετε και μια πλαϊνή για τους πίσω επιβάτες, έχοντας κίνηση από ένα δικύλινδρο τετράτροχο μοτέρ 582 κ.ε. 

Μαζί με την BMW, ένας αξιόλογος αριθμός από Isetta κατασκευάστηκε στο Μπράϊτον της Αγγλίας, στις εγκαταστάσεις ενός παλιού εργοστασίου σιδηροδρόμων, με αρκετά εξαρτήματα προερχόμενα από τη Γερμανία. Μάλιστα, ενώ η BMW σταμάτησε την παραγωγή το 1962, στην Αγγλία συνεχίστηκε μέχρι και το 1964, έχοντας αντέξει για μια πενταετία στον ανταγωνισμό των Mini, ενώ αρκετά αντίτυπα κατασκευάστηκαν και από τη γαλλική Velam, που επίσης είχε αγοράσει μαζί με την BMW τα σχετικά δικαιώματα.

Όταν έφθασε η στιγμή της οριστικής διακοπής της παραγωγής, ο συνολικός αριθμός των Isetta άγγιξε τα 200.000 αντίτυπα, με πωλήσεις ακόμη και στις Η.Π.Α., αποτελώντας το μοντέλο που ουσιαστικά βοήθησε, τότε, στην επιβίωση της BMW. 

BMW 600
Η Isetta υπήρξε για την BMW σίγουρα μεγάλη επιτυχία, δεν θα μπορούσε όμως να είναι το μοντέλο που θα είχε διαρκώς αξιόλογες πωλήσεις.

Πολύ περισσότερο μάλιστα, από τη στιγμή που ο ανταγωνισμός είχε αρχίσει να προσφέρει πιο “αληθινά» μικρά αυτοκίνητα, με χώρους για τέσσερα άτομα και χωρίς ιδιαίτερα υψηλότερες τιμές.
Η BMW κατάλαβε έγκαιρα τη νέα αγοραστική τάση και η άμεση απάντηση της ήταν το 600. 

Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια μεγαλωμένη Isetta, με αρκετά κοινά εξαρτήματα, που έπαιρνε πλέον κίνηση από τον δικύλινδρο κινητήρα boxer της μοτοσικλέτας R-67, χωρητικότητας 582 κ.ε. Με τις σχεδιαστικές επεμβάσεις του G. Michelotti, η επίσημη παρουσίαση έγινε τον Αύγουστο του 1957, με την πρωτοτυπία της μιας και μοναδικής πίσω πόρτας, για την προσπέλαση των πίσω επιβατών, ενώ η εμπρός πόρτα είχε παραμείνει παρόμοια με αυτήν της Isetta. 

Το νέο σχήμα του αμαξώματος, η καλύτερη ευστάθεια με την τοποθέτηση των τροχών στις τέσσερις άκρες, η αυξημένη ιπποδύναμη και ο πιο ήσυχος κινητήρας, καθιστούσαν το 600 πολύ κοντά στην έννοια του πραγματικού αυτοκινήτου, που μπορούσε να φιλοξενήσει και να ταξιδέψει μια οικογένεια. Ακόμη, υπήρχε και η δυνατότητα παραγγελίας με αυτόματο σασμάν Saxomat. 

Όμως η BMW ήδη από τα μέσα του 1958 είχε έτοιμα τα σχέδια για το μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο μοντέλο της, το 700. Έτσι, όταν το 1959 άρχισε η παραγωγή του, αυτόματα αυτό σήμανε και το τέλος ζωής για το 600, έχοντας κατασκευαστεί μέχρι τότε 34.813 αντίτυπα.