.jpg)
Η προεκλογική περίοδος ανοίγει με την άθλια κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου σε κρίση και αποσταθεροποίηση. Τα τελευταία γεγονότα δείχνουν τον βαθύ εναγκαλισμό κυβέρνησης- Χρυσής Αυγής. Εξηγούν την ασυλία της εγκληματικής αυτής Χρυσής Αυγής για χρόνια. Επιβεβαιώνουν τις πλάτες της μέσα στις δυνάμεις του κράτους και της εξουσίας. Παράλληλα οι εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις δεν κοπάζουν. Με τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους στους δρόμους να παλεύουν για να τελειώσουνε με την πολιτική, των απολύσεων, της φτώχειας, και του αυταρχισμού που επιβάλλουν Σαμαράς-Βενιζέλος-ΕΕ-ΔΝΤ, αλλά και με την ίδια την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Στις τριπλές εκλογές του Μαΐου θα κριθεί αποφασιστικά αν:
θα συνεχιστεί ο καταστροφικός «ευρωπαϊκός δρόμος» των μνημονίων, της επίθεσης του κεφαλαίου, της φτώχειας και της ανεργίας, της επιτήρησης, της κατάλυσης κάθε έννοιας δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, που ακολουθούν οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις, αλλά και ο συμβιβασμός και η υποταγή σε αυτόν τον δρόμο που ακολουθεί και η αξιωματική αντιπολίτευση.
ή θα ενισχυθούν οι δυνάμεις που παλεύουν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για έναν πραγματικά άλλο αντικαπιταλιστικό δρόμο στην ελληνική κοινωνία σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, έξω από την φυλακή των μνημονίων και του χρέους, του ευρώ και της ΕΕ, με του εργαζόμενους στο τιμόνι.
Οι καθεστωτικές δυνάμεις, πρώτα από όλα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με την «κεντροαριστερά», όλος αυτός ο εσμός τοξικομανών της εξουσίας, θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην εξουσία και να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.
Η δολοφονική νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής θα προσπαθήσει να νομιμοποιηθεί.
Τα «Ποτάμια», οι «Ελιές» και όλες οι άλλες μεταμορφώσεις της κυρίαρχης πολιτικής θα προσπαθήσουν να ξαναγυρίσουν την λαϊκή δυσαρέσκεια, από άλλα μονοπάτια στην κοίτη της κυρίαρχης πολιτικής.
ΜΑΥΡΙΖΟΥΜΕ
- Την άθλια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Τιμωρήστε την αδίσταχτη πολιτική τους. Να μην προλάβουν να εφαρμόσουν το καταστροφικό νέο μνημόνιο που υπέγραψαν!
- Την νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Τους φονιάδες του Φύσσα και του Λουκμάν. Τους υποστηριχτές των τραπεζιτών και των εφοπλιστών, την σιδερένια εφεδρεία του κεφαλαίου. Τους συνομιλητές του Σαμαρά και της κυβέρνησης.
- Τις «εναλλακτικές» καθεστωτικές λύσεις όπως το «Ποτάμι», η ΔΗΜΑΡ ή οι ΑΝΕΛΛ.
ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ
- Το νέο εκβιαστικό δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή Δεξιά», που προβάλλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια στιγμή που προτείνει μια κυβερνητική λύση μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και της διαχείρισης του καπιταλισμού και της κρίσης του, δηλώνει ότι αναγνωρίζει και θα πληρώσει το δυσβάσταχτο χρέος, ότι θα «επαναδιαπραγματευθεί» το μνημόνιο. Αυτή η πολιτική θα οδηγήσει αναγκαστικά σε νέους κύκλους λιτότητας και αντιλαϊκών μέτρων, ταυτίζοντας δραματικά την Αριστερά με την κυρίαρχη πολιτική.
-Την ρηχή και αδιέξοδη αντιπολίτευση του ΚΚΕ, που συστηματικά μένει έξω από τους μεγάλους αγώνες, παραπέμπει την ανάγκη για μεγάλες ανατροπές για το άγνωστο μέλλον της λαικής εξουσίας – συμμαχίας στο όνομα των «αρνητικών κοινοβουλευτικών συσχετισμών», επενδύει στην ηττοπάθεια και την διάσπαση του μαχόμενου κόσμου!
ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ,
Για να ενισχυθούν οι δυνάμεις:
-που από την αρχή βρέθηκαν αδιαπραγμάτευτα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, στις απεργίες, στις Πλατείες της οργής, στην αλληλεγγύη, στην αντιφασιστική και αντιρατσιστική πάλη
-που παλεύουν για την ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και της κυβέρνησης που την εφαρμόζει.
-που παλεύουν για την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ.
-που παλεύουν για ένα συνολικό, αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ως το μόνο ρεαλιστικό δρόμο για έξοδο από την κρίση σε όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
-που παλεύουν για μια άλλη Αριστερά, ανεξάρτητη από το σύστημα αντικαπιταλιστική και επαναστατική, μετωπική και ενωτική. Για την μετωπική συμπόρευση όλων των δυνάμεων που στρέφονται ενάντια στο νέο κοινωνικό μεσαίωνα που μας επιφυλάσσουν, τον ιμπεριαλισμό την ΕΕ, το κεφάλαιο. Για την εξουσία των εργαζόμενων. Για μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική
Εργαζόμενες / εργαζόμενοι
Οι φετινές ευρωεκλογές γίνονται μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης. . Η μνημονιακή καταστροφή συνεχίζεται!
Η ανεργία έχει σκαρφαλώσει στο 30%, οι απώλειες στους μισθούς και τις συντάξεις φτάνουν το 50%, εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια χωρίς ρεύμα, ανθρωπιστική καταστροφή στη υγεία, δεκάδες χιλιάδες νέοι εγκαταλείπουν τη χωρά παίρνοντας το δρόμο της ξενιτιάς. Δημόσια αγαθά και στρατηγικές υποδομές ξεπουλιούνται. Η βία και τα ΜΑΤ συνοδεύουν κάθε κυβερνητική απόφαση. Το Φαρμακονήσι στοιχειώνει την ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, και η στέρηση του δικαιώματος ψήφου στις τοπικές εκλογές από τους μετανάστες, μας ξαναγυρνάει 300 χρόνια πίσω στο «δίκαιο το αίματος». Αν και μας έλεγαν ότι όλα τα κάνουν για «να μειώσουν το χρέος», το ελληνικό χρέος εκτινάχτηκε στο 190% του ΑΕΠ.
Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε αποτελεί στην ουσία ένα νέο επαχθές μνημόνιο με μια νέα δανειακή σύμβαση που θα δέσει τον λαό για 50 χρόνια σε ένα καθεστώς σκληρής λιτότητας, βαθιών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και μόνιμης επιτροπείας.
Τώρα πια ξέρουμε γιατί έγιναν όλα αυτά: Για να σωθούν οι τραπεζίτες -Γάλλοι, Γερμανοί και Έλληνες. Για να σωθεί και να γίνει «ανταγωνιστική» η Ευρωζώνη και η ΕΕ στον παγκόσμιο ανταγωνισμό των πολυεθνικών. Για να πληρώσει η εργατική τάξη και ο λαός την κρίση του καπιταλισμού που ξεκίνησε από τις τράπεζες των ΗΠΑ το 2008 και επεκτάθηκε σαν φωτιά σε όλο τον πλανήτη.
ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ: ΦΥΛΑΚΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
Τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων αποκαλύφθηκε πιο καθαρά ο ρόλος της ΕΕ. Η ΕΕ είναι η βασική δύναμη της μισητής τρόικας. Μαζί με το ΔΝΤ, την κυβέρνηση και τις δυνάμεις του κεφαλαίου έσπειραν τόσα δεινά στον λαό μας:
Η Ευρωπαϊκή Ένωση
ήταν είναι και θα είναι μηχανισμός του κεφαλαίου και των πολυεθνικών με στόχο την στυγνή εκμετάλλευση των εργαζόμενων στην Ευρώπη. Όλα τα μέτρα υπερεκμετάλλευσης της εργασίας (μείωση μισθών, κατάργηση των συμβάσεων, «ελαστασφάλεια» κ.λπ.) ξεκινάνε από τους κανονισμούς της.
το ευρώ, το «κοινό νόμισμα» και οι συνθήκες που το συνοδεύουν (Μάαστριχτ, Οικονομική Νομισματική Ένωση κ.λ.π.) είναι όπλο για την επιβολή των πιο αντιδραστικών μέτρων. Συνέβαλε αποφασιστικά στο βάθεμα και στην εξάπλωση της οικονομικής κρίσης. Δεν είναι «εγγύηση σταθερότητας» αλλά παράγοντας εξάπλωσης της κρίσης, της φτώχιας και της εξαθλίωσης.
μέσα στην ΕΕ προωθείται με συστηματικό τρόπο, με όπλο τις οδηγίες και τις αποφάσεις της, από τα μεγάλα ντόπια και ξένα πολυεθνικά συμφέροντα η καταστροφή ολόκληρων κλάδων παραγωγής, η αναδιάρθρωσή άλλων και η συγκέντρωσή τους στα χέρια των ισχυρών του πλούτου. Αυτό έγινε με την αγροτική παραγωγή (ποσοστώσεις, νέα ΚΑΠ), την κτηνοτροφία (για παράδειγμα η πρόσφατη απόφαση για το γάλα), τα ναυπηγεία, την ΛΑΡΚΟ, την ΔΕΗ, τα φαρμακεία κλπ.
έχει ρατσιστική πολιτική. Η Ευρώπη- φρούριο («Frontex», Δουβλίνο ΙΙ κλπ) οδηγεί στις Λαμπεντούζες, τα Φαρμακονήσια, τις εκατόμβες μεταναστών και προσφύγων, διαιρεί βαθιά ντόπιους και μετανάστες εργάτες για να κυριαρχεί πάνω σε όλους η εργοδοσία.
ανοίγει το δρόμο στο φασισμό. Από την Λεπέν μέχρι την Ουκρανία, οι πολιτικές της ευνοούν τους φασίστες. Δεν δίστασε να στηρίξει απροκάλυπτα της φασιστικές συμμορίες στην Ουκρανία για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εταιρειών της.
καταργεί κάθε έννοια δημοκρατίας, και λαϊκής κυριαρχίας. Όλες οι αποφάσεις παίρνονται από τους τραπεζίτες και τις πολυεθνικές, με σκληρή επιτροπεία για όλες τις χώρες
προωθεί και ενισχύει αποφασιστικά τον ρόλο των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών χωρών και του κεφαλαίου τους, και σε πρώτη γραμμή της Γερμανίας, βαθαίνοντας την ανισοτιμία και τους ανταγωνισμούς. Με την «Κοινή Εξωτερική Πολιτική» προωθούνται ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις όπως πρόσφατα στην Κεντρική Αφρική.
καταστρέφει την φύση και το περιβάλλον. Με το άνοιγμα των αγορών προωθεί τα μεταλλαγμένα, τον έλεγχο των πολυεθνικών τροφίμων, την συγκέντρωση της γης σε νέους τσιφλικάδες-αγρότες επιχειρηματίες.
Το νέο ΕΣΠΑ, που παρουσιάζεται σαν πανάκεια «ανάπτυξης», είναι απόλυτα προσανατολισμένο στις ανάγκες των τραπεζιτών και των επιχειρηματιών. Προσανατολίζει την οικονομική και παραγωγική δραστηριότητα στην εξυπηρέτηση των κερδοσκοπικών βλέψεων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου παραβλέποντας για τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, επιβάλει την ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών, συμβάλλει τα μέγιστα στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και τον ευτελισμό της αξίας της εργατικής δύναμης (ωφελούμενοι κλπ.). Αποτελείμηχανισμό επιβολής των μνημονίων και των άλλων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, καθώς η «εκταμίευσή του» συνδέεται –μέσω των «αιρεσιμοτήτων»- άρρηκτα με την εφαρμογή των βάρβαρων αυτών πολιτικών.
ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ = ΔΙΑΡΚΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της κρίσης μέσα από την λεγόμενη «οικονομική διακυβέρνηση» κατοχυρώνεται –ακόμα και συνταγματικά- η εξοντωτική λιτότητα, οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, η ακρωτηριασμένη δημοκρατία. Η υποχρέωση για «ελλείμματα 0,5% του ΑΕΠ», η υποχρέωση για 1/20 μείωση του χρέους κάθε χρόνο και η μόνιμη επιτροπεία μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του χρέους, τα σχέδια για τραπεζική ένωση, τα πρόστιμα, η περικοπή των όποιων κονδυλίων του ΕΣΠΑ.
ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ Ε.Ε.
Για αυτό απαιτείται αγώνας για την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Δεν μπορεί αλλιώς να καταργηθεί το μνημόνιο και οι αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις. Δεν μπορεί αλλιώς να έχουμε αξιοπρεπείς μισθούς και δημόσια αγαθά.
- Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, ούτε αλλάζει από τα μέσα. Υψώνεται σαν μηχανισμός του κεφαλαίου πάνω στις διεθνοποιημένες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και τις ενισχύει. Είναι βαθιά αντιδημοκρατικός, δεμένος με χίλια νήματα με τις πολυεθνικές, τους ευρωπαίους βιομήχανους, με τα λόμπυ του χρήματος..
Όσο και εάν σκυλιάζουν οι καθεστωτικές δυνάμεις ότι οποιαδήποτε ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ θα οδηγήσει στην καταστροφή, η μεγαλύτερη καταστροφή θα είναι να παραμείνουμε στην ΕΕ, να συνεχίσουμε σε αυτό τον δρόμο. Αντίθετα, η έξοδος από το ευρώ και η αποδέσμευση από την ΕΕ θα ανακόψει μια πορεία καταστροφής, θα κατοχυρώσει ξανά τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία, θα επιτρέψει στην εργαζόμενη πλειοψηφία να μπει μπροστά και να αξιοποιήσει, με βάση τον δικό της δημοκρατικό κοινωνικό σχεδιασμό, τις συλλογικές παραγωγικές δυνατότητες του τόπου προς όφελός της. Δεν θα είναι δρόμος «απομόνωσης» αλλά ισότιμης αλληλέγγυας και διεθνιστικής συνεργασίας με τους λαούς και τα κινήματα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο. Θα ανοίξει έναν άλλο δρόμο απελευθέρωσης των εργαζόμενων από τα δεσμά του κέρδους και της εκμετάλλευσης, για την εξουσία των εργαζόμενων.
Από την έξοδο από την ΕΕ έχει συμφέρον η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα συμφέροντα τους απαιτούν κατάργηση όλων αυτών των αντιδραστικών συνθηκών και των μηχανισμών που τους επιβάλλουν. Ο μόνος που δεν έχει συμφέρον είναι η αστική τάξη, η ολιγαρχία του πλούτου, αυτοί που ξεκοκάλισαν το δημόσιο πλούτο, εκμεταλλεύτηκαν τους εργαζόμενους και μας οδήγησαν στα μνημόνια. Η έξοδος από την ΕΕ θα είναι ένα μεγάλο χτύπημα γι όλους αυτούς, γιατί σε αυτήν στηρίζουν την βάρβαρη πολιτική τους.
Συγκρουόμαστε με τον λεγόμενο «ευρω-σκεπτικισμό» των φασιστών, της ακροδεξιάς ή των αστικών εθνικιστικών αντιλήψεων. Όλοι αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για μια καλύτερη διαπραγμάτευση της δικής τους αστικής τάξης μέσα στην ΕΕ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Η έξοδος από το ευρώ, η απειθαρχία στις συνθήκες και η αποδέσμευση από την ΕΕ είναι βασικός κρίκος σε ένα πρόγραμμα που βάζει πάνω από όλα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού και έρχεται σε ρήξη με τα συμφέροντα των βιομήχανων, των τραπεζιτών, των δανειστών και του κεφαλαίου.
Αυτό το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα βγαίνει μέσα από την εμπειρία των μεγάλων κινημάτων και έχει σαν βασικούς στόχους:
Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης ΕΕ-ΔΝΤ και κάθε κυβέρνησης που προωθεί την επίθεση του κεφαλαίου.
Μονομερής κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και όλων των εφαρμοστικών τους νόμων.
Μη αναγνώριση, παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους.
Αντικαπιταλιστική ρήξη / αποδέσμευση από την ευρωζώνη και την Ε.Ε..
Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που κλείνουν και απολύουν, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό – λαϊκό έλεγχο. Καμιά ιδιωτικοποίηση, να επιστρέψουν όλες οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν.
Άμεσα μέτρα βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων και του λαού. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, με πρώτο βήμα την επιστροφή στα επίπεδα του 2009. Κατοχύρωση των Συλλογικών Συμβάσεων, κατάργηση της ελαστικής και μαύρης εργασίας. Μείωση της φορολογίας για τους εργαζόμενους, κατάργηση των χαρατσιών και του ΦΠΑ, με διπλασιασμό της φορολογίας για το κεφάλαιο. Διαγραφή των χρεών των άνεργων και φτωχών προς τις τράπεζες, κανένας εργαζόμενος χωρίς σπίτι.
Άμεσα μέτρα για την μείωση της εφιαλτικής ανεργίας. Κάλυψη όλων των κενών θέσεων στο δημόσιο για παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια. Μείωση των χρόνων συνταξιοδότησης και των ωρών δουλειάς. Δημόσιες επενδύσεις για τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες με αξιοποίηση των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων της κοινωνίας ενάντια στους περιορισμούς του κεφαλαίου και της ΕΕ. Πλήρη κοινωνική ασφάλιση-περίθαλψη και επίδομα ανεργίας για όλους τους άνεργους και για όλο το διάστημα της ανεργίας. Απαγόρευση των απολύσεων.
Παλεύουμε ενάντια στην αντιδραστική αναμόρφωση του κράτους και τον Καλλικράτη, την διαρκή τρομοκρατία στους λαϊκούς αγώνες για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες ενάντια στον σύγχρονο απολυταρχισμό του κεφαλαίου και της ΕΕ. Ολοκληρωτική αντιπαράθεση με το σάπιο και υποταγμένο στα μεγάλα συμφέροντα αστικό πολιτικό σύστημα. Τιμωρία όσων υπηρέτησαν το σύστημα, συνεργάστηκαν με την τρόικα και ευθύνονται για τη σημερινή εξαθλίωση. Δημοκρατία των εργαζόμενων, πρώτα από όλα στους τόπους δουλειάς. Όργανα της άμεσης, εργατικής δημοκρατίας αιρετότητα και ανακλητότητα για τους πολιτικούς αντιπρόσωπους, κατάργηση κάθε προνομίου.
Παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και άμεση καθιέρωση νομιμοποίησης όλων των μεταναστών. Κανένας άνθρωπος «λαθραίος», και κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά. Ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα σε έλληνες και μετανάστες, μη αποδοχή των συνθηκών του Δουβλίνου, της Σένγκεν, του Συμφώνου μετανάστευσης, της Frontex. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Όχι στην πολιτική των επαναπροωθήσεων, όχι στην Ευρώπη – φρούριο.
Αγώνας για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού, που αποτελούν βασικό όπλο για τη διαίρεση και εκμετάλλευση ντόπιων και ξένων εργαζομένων.
Όχι στην ΚΑΠ, που ξεκληρίζει την μικρομεσαία αγροτιά.. Μέτρα για να καλλιεργηθεί η γη από την μικρή και φτωχή αγροτιά και για να ζήσουν τα αυτοαπασχολούμενα λαϊκά στρώματα με τους συνεταιρισμούς τους. (φτηνά εφόδια, κατώτερη τιμή για τα προϊόντα με διατίμηση στην πώληση κλπ).
Υπεράσπιση της φύσης και του περιβάλλοντος από τη ληστρική επιδρομή του κεφαλαίου και των «επενδυτών». Όχι στην καταστροφή του Ελληνικού. Όχι στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική. Όχι στα εργοστάσια απορριμμάτων στην Αττική
Υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών και όλων των ανθρώπων που υφίστανται διακρίσεις λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τους.
Έξοδος από το ΝΑΤΟ, κλείσιμο των βάσεων, καταδίκη και άρνηση συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες σε όλο τον κόσμο, επιστροφή όλων των ελληνικών στρατευμάτων από το εξωτερικό. Αποτροπή της απειλής ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας, διάλυση του άξονα Ελλάδας - Ισραήλ. Όχι στο νέο σχέδιο Ανάν που επιχειρεί για μια ακόμα φορά την διχοτόμηση και την επιβολή ιμπεριαλιστικών λύσεων στην Κύπρο. Για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς (ελληνικό και τουρκικό) και βάσεις, χωρίς παρουσία του ιμπεριαλισμού με ισοτιμία και σεβασμό στα δικαιώματα των κοινοτήτων της.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.
Το πρόγραμμα αυτό σημαίνει έναν άλλο αντικαπιταλιστικό δρόμο για την κοινωνία, με τις δυνάμεις της δουλειάς στο τιμόνι. Η πάλη για την υλοποίησή του οδηγεί σε συνολική σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου και τους υπερεθνικούς «προστάτες του».. Δεν είναι πρόγραμμα κυβερνητικής διαχείρισης στα πλαίσια του συστήματος Η πορεία αυτή απαιτεί ένα ρωμαλέο και ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Την αυτοοργάνωση του εργαζόμενου λαού. Θα στηρίζεται σε νέους λαϊκούς θεσμούς εξουσίας, που γεννιούνται μέσα στον αγώνα, στον εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Όσο δυναμώνουν οι αγώνες θα αποσπούμε κατακτήσεις, θα ανοίγει ο δρόμος για ευρύτερες ανατροπές, για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνία, για την κυβέρνηση και την εξουσία των εργαζομένων, για μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.
Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ!
Όλες αυτές οι ανατροπές είναι σήμερα όχι μόνο απόλυτα αναγκαίες αλλά και δυνατές. Το έχουν δείξει οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι, η αγροτιά με τους αγώνες τους, με όλες τις μεγάλες και μικρές αποκοτιές τους στη διάρκεια του παρατεταμένου παλλαϊκού ξεσηκωμού. Για αυτό χρειάζεται μια Αριστερά, που θα είναι η ραχοκοκκαλιά αυτού του ξεσηκωμού. Με πολιτικό πρόγραμμα ανατροπής, βγαλμένο μέσα από τους αγώνες του λαού, που δείχνει καθαρά τον αντίπαλο, την ΕΕ, το κεφάλαιο, το πολιτικό σύστημα. Η Αριστερά που δεν ζητούσε απλώς να εκπροσωπήσει εκλογικά την οργή, αλλά να τη μετασχηματίσει σε κίνημα και αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την εκλογική του άνοδο, δεν μπορεί να δώσει προοπτική στις ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού. Η πρόταση του είναι ο πλήρης συμβιβασμός με τους δανειστές, η αποδοχή του ευρώ και του πλαισίου της ΕΕ, η αποδοχή και αποπληρωμή του ληστρικού χρέους. Αυτή η υποταγή στα ιερά και τα όσια των στρατηγικών επιλογών της αστικής τάξης οδηγεί αναπόφευκτα σε πολιτικές λιτότητας και νέα μνημόνια. Παράλληλα, μέσα στο κίνημα, καλλιεργεί τη λογική της ανάθεσης στην μελλοντική κυβέρνηση οδηγώντας στην παθητικοποίηση και την ενσωμάτωση της δυναμικής του. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να δώσει πραγματικά διαφορετική πολιτική προοπτική.
Το ΚΚΕ από την άλλη επενδύει στην ηττοπάθεια και τη διάσπαση των αγωνιζόμενων δυνάμεων. Δηλώνει διαρκώς ότι καμιά αλλαγή δεν είναι εφικτή σήμερα, παραπέμποντας όλους τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους του κινήματος (διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΕΕ κλπ) στο ακαθόριστο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας». Την ίδια στιγμή αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι κάθε μεγάλη αναμέτρηση («πλατείες», απεργία διάρκειας των καθηγητών) και την ενωτική δράση μέσα στο κίνημα,. υπονομεύοντας αντικειμενικά την ανάπτυξη επικίνδυνων πολιτικά αγώνων..
Μια άλλη Αριστερά είναι αναγκαία για τον λαό. Μέσα από τους αγώνες αναδείχτηκε η αξία των πολιτικών τοποθετήσεων και του προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που επέμεινε εξαρχής ότι η κατάργηση των μνημονίων πρέπει να πάει χέρι- χέρι με τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την αποδέσμευση από την ΕΕ. Άλλες δυνάμεις, ρεύματα και αγωνιστές, συνειδητοποίησαν την ανάγκη ρήξεων με τη λογική του ευρωμονόδρομου. Αριστερές αναζητήσεις όλο και περισσότερο δεν χωρούν στο πλαίσιο των κομμάτων της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για την μετωπική συμπόρευση όλων όσων παλεύουν για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο χωρίς χρέος και μνημόνια, χωρίς ευρώ, έξω από την ΕΕ, ενάντια στο κεφάλαιο και τον καπιταλισμό. Η οικοδόμηση μιας αριστεράς, που την κατάθεση αγώνα, οργής και ελπίδας που έχει κάνει ένας ολόκληρος λαός, θα την κάνει μαγιά για ένα σήμερα ανατροπής και ένα αύριο επαναστατικών αλλαγών και συλλογικής δημιουργίας.
Σε αυτές τις εκλογές μπορεί και πρέπει να καταγραφεί αυτό το ρεύμα. Το ρεύμα των αγώνων, της αντι-ευρώ και της αντι-ΕΕ πάλης, του άλλου αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού δρόμου, της σύγχρονης επαναστατικής και κομμουνιστικής προοπτικής.
Ούτε απελπισία και παραίτηση, ούτε αναμονή και ανάθεση στην όποια «κυβερνητική αλλαγή», αγώνας τώρα, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση, συντονισμός.
Για μια έξοδο από την κρίση στην υπηρεσία των αναγκών του εργαζόμενου λαού. Για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, για να περάσουν ο πλούτος, η ιδιοκτησία, και η εξουσία από το κεφάλαιο στον κόσμο της εργασίας. Για μια κοινωνία που όλα τα βασικά κοινωνικά αγαθά μπορεί να τα εξασφαλίσει μόνιμα για όλους και για όλες μας.
μέσα στην ΕΕ προωθείται με συστηματικό τρόπο, με όπλο τις οδηγίες και τις αποφάσεις της, από τα μεγάλα ντόπια και ξένα πολυεθνικά συμφέροντα η καταστροφή ολόκληρων κλάδων παραγωγής, η αναδιάρθρωσή άλλων και η συγκέντρωσή τους στα χέρια των ισχυρών του πλούτου. Αυτό έγινε με την αγροτική παραγωγή (ποσοστώσεις, νέα ΚΑΠ), την κτηνοτροφία (για παράδειγμα η πρόσφατη απόφαση για το γάλα), τα ναυπηγεία, την ΛΑΡΚΟ, την ΔΕΗ, τα φαρμακεία κλπ.
έχει ρατσιστική πολιτική. Η Ευρώπη- φρούριο («Frontex», Δουβλίνο ΙΙ κλπ) οδηγεί στις Λαμπεντούζες, τα Φαρμακονήσια, τις εκατόμβες μεταναστών και προσφύγων, διαιρεί βαθιά ντόπιους και μετανάστες εργάτες για να κυριαρχεί πάνω σε όλους η εργοδοσία.
ανοίγει το δρόμο στο φασισμό. Από την Λεπέν μέχρι την Ουκρανία, οι πολιτικές της ευνοούν τους φασίστες. Δεν δίστασε να στηρίξει απροκάλυπτα της φασιστικές συμμορίες στην Ουκρανία για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εταιρειών της.
καταργεί κάθε έννοια δημοκρατίας, και λαϊκής κυριαρχίας. Όλες οι αποφάσεις παίρνονται από τους τραπεζίτες και τις πολυεθνικές, με σκληρή επιτροπεία για όλες τις χώρες
προωθεί και ενισχύει αποφασιστικά τον ρόλο των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών χωρών και του κεφαλαίου τους, και σε πρώτη γραμμή της Γερμανίας, βαθαίνοντας την ανισοτιμία και τους ανταγωνισμούς. Με την «Κοινή Εξωτερική Πολιτική» προωθούνται ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις όπως πρόσφατα στην Κεντρική Αφρική.
καταστρέφει την φύση και το περιβάλλον. Με το άνοιγμα των αγορών προωθεί τα μεταλλαγμένα, τον έλεγχο των πολυεθνικών τροφίμων, την συγκέντρωση της γης σε νέους τσιφλικάδες-αγρότες επιχειρηματίες.
Το νέο ΕΣΠΑ, που παρουσιάζεται σαν πανάκεια «ανάπτυξης», είναι απόλυτα προσανατολισμένο στις ανάγκες των τραπεζιτών και των επιχειρηματιών. Προσανατολίζει την οικονομική και παραγωγική δραστηριότητα στην εξυπηρέτηση των κερδοσκοπικών βλέψεων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου παραβλέποντας για τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, επιβάλει την ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών, συμβάλλει τα μέγιστα στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και τον ευτελισμό της αξίας της εργατικής δύναμης (ωφελούμενοι κλπ.). Αποτελείμηχανισμό επιβολής των μνημονίων και των άλλων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, καθώς η «εκταμίευσή του» συνδέεται –μέσω των «αιρεσιμοτήτων»- άρρηκτα με την εφαρμογή των βάρβαρων αυτών πολιτικών.
ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ = ΔΙΑΡΚΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της κρίσης μέσα από την λεγόμενη «οικονομική διακυβέρνηση» κατοχυρώνεται –ακόμα και συνταγματικά- η εξοντωτική λιτότητα, οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, η ακρωτηριασμένη δημοκρατία. Η υποχρέωση για «ελλείμματα 0,5% του ΑΕΠ», η υποχρέωση για 1/20 μείωση του χρέους κάθε χρόνο και η μόνιμη επιτροπεία μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του χρέους, τα σχέδια για τραπεζική ένωση, τα πρόστιμα, η περικοπή των όποιων κονδυλίων του ΕΣΠΑ.
ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ Ε.Ε.
Για αυτό απαιτείται αγώνας για την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Δεν μπορεί αλλιώς να καταργηθεί το μνημόνιο και οι αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις. Δεν μπορεί αλλιώς να έχουμε αξιοπρεπείς μισθούς και δημόσια αγαθά.
- Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, ούτε αλλάζει από τα μέσα. Υψώνεται σαν μηχανισμός του κεφαλαίου πάνω στις διεθνοποιημένες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και τις ενισχύει. Είναι βαθιά αντιδημοκρατικός, δεμένος με χίλια νήματα με τις πολυεθνικές, τους ευρωπαίους βιομήχανους, με τα λόμπυ του χρήματος..
Όσο και εάν σκυλιάζουν οι καθεστωτικές δυνάμεις ότι οποιαδήποτε ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ θα οδηγήσει στην καταστροφή, η μεγαλύτερη καταστροφή θα είναι να παραμείνουμε στην ΕΕ, να συνεχίσουμε σε αυτό τον δρόμο. Αντίθετα, η έξοδος από το ευρώ και η αποδέσμευση από την ΕΕ θα ανακόψει μια πορεία καταστροφής, θα κατοχυρώσει ξανά τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία, θα επιτρέψει στην εργαζόμενη πλειοψηφία να μπει μπροστά και να αξιοποιήσει, με βάση τον δικό της δημοκρατικό κοινωνικό σχεδιασμό, τις συλλογικές παραγωγικές δυνατότητες του τόπου προς όφελός της. Δεν θα είναι δρόμος «απομόνωσης» αλλά ισότιμης αλληλέγγυας και διεθνιστικής συνεργασίας με τους λαούς και τα κινήματα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο. Θα ανοίξει έναν άλλο δρόμο απελευθέρωσης των εργαζόμενων από τα δεσμά του κέρδους και της εκμετάλλευσης, για την εξουσία των εργαζόμενων.
Από την έξοδο από την ΕΕ έχει συμφέρον η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα συμφέροντα τους απαιτούν κατάργηση όλων αυτών των αντιδραστικών συνθηκών και των μηχανισμών που τους επιβάλλουν. Ο μόνος που δεν έχει συμφέρον είναι η αστική τάξη, η ολιγαρχία του πλούτου, αυτοί που ξεκοκάλισαν το δημόσιο πλούτο, εκμεταλλεύτηκαν τους εργαζόμενους και μας οδήγησαν στα μνημόνια. Η έξοδος από την ΕΕ θα είναι ένα μεγάλο χτύπημα γι όλους αυτούς, γιατί σε αυτήν στηρίζουν την βάρβαρη πολιτική τους.
Συγκρουόμαστε με τον λεγόμενο «ευρω-σκεπτικισμό» των φασιστών, της ακροδεξιάς ή των αστικών εθνικιστικών αντιλήψεων. Όλοι αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για μια καλύτερη διαπραγμάτευση της δικής τους αστικής τάξης μέσα στην ΕΕ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Η έξοδος από το ευρώ, η απειθαρχία στις συνθήκες και η αποδέσμευση από την ΕΕ είναι βασικός κρίκος σε ένα πρόγραμμα που βάζει πάνω από όλα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού και έρχεται σε ρήξη με τα συμφέροντα των βιομήχανων, των τραπεζιτών, των δανειστών και του κεφαλαίου.
Αυτό το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα βγαίνει μέσα από την εμπειρία των μεγάλων κινημάτων και έχει σαν βασικούς στόχους:
Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης ΕΕ-ΔΝΤ και κάθε κυβέρνησης που προωθεί την επίθεση του κεφαλαίου.
Μονομερής κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και όλων των εφαρμοστικών τους νόμων.
Μη αναγνώριση, παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους.
Αντικαπιταλιστική ρήξη / αποδέσμευση από την ευρωζώνη και την Ε.Ε..
Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που κλείνουν και απολύουν, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό – λαϊκό έλεγχο. Καμιά ιδιωτικοποίηση, να επιστρέψουν όλες οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν.
Άμεσα μέτρα βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων και του λαού. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, με πρώτο βήμα την επιστροφή στα επίπεδα του 2009. Κατοχύρωση των Συλλογικών Συμβάσεων, κατάργηση της ελαστικής και μαύρης εργασίας. Μείωση της φορολογίας για τους εργαζόμενους, κατάργηση των χαρατσιών και του ΦΠΑ, με διπλασιασμό της φορολογίας για το κεφάλαιο. Διαγραφή των χρεών των άνεργων και φτωχών προς τις τράπεζες, κανένας εργαζόμενος χωρίς σπίτι.
Άμεσα μέτρα για την μείωση της εφιαλτικής ανεργίας. Κάλυψη όλων των κενών θέσεων στο δημόσιο για παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια. Μείωση των χρόνων συνταξιοδότησης και των ωρών δουλειάς. Δημόσιες επενδύσεις για τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες με αξιοποίηση των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων της κοινωνίας ενάντια στους περιορισμούς του κεφαλαίου και της ΕΕ. Πλήρη κοινωνική ασφάλιση-περίθαλψη και επίδομα ανεργίας για όλους τους άνεργους και για όλο το διάστημα της ανεργίας. Απαγόρευση των απολύσεων.
Παλεύουμε ενάντια στην αντιδραστική αναμόρφωση του κράτους και τον Καλλικράτη, την διαρκή τρομοκρατία στους λαϊκούς αγώνες για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες ενάντια στον σύγχρονο απολυταρχισμό του κεφαλαίου και της ΕΕ. Ολοκληρωτική αντιπαράθεση με το σάπιο και υποταγμένο στα μεγάλα συμφέροντα αστικό πολιτικό σύστημα. Τιμωρία όσων υπηρέτησαν το σύστημα, συνεργάστηκαν με την τρόικα και ευθύνονται για τη σημερινή εξαθλίωση. Δημοκρατία των εργαζόμενων, πρώτα από όλα στους τόπους δουλειάς. Όργανα της άμεσης, εργατικής δημοκρατίας αιρετότητα και ανακλητότητα για τους πολιτικούς αντιπρόσωπους, κατάργηση κάθε προνομίου.
Παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και άμεση καθιέρωση νομιμοποίησης όλων των μεταναστών. Κανένας άνθρωπος «λαθραίος», και κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά. Ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα σε έλληνες και μετανάστες, μη αποδοχή των συνθηκών του Δουβλίνου, της Σένγκεν, του Συμφώνου μετανάστευσης, της Frontex. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Όχι στην πολιτική των επαναπροωθήσεων, όχι στην Ευρώπη – φρούριο.
Αγώνας για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού, που αποτελούν βασικό όπλο για τη διαίρεση και εκμετάλλευση ντόπιων και ξένων εργαζομένων.
Όχι στην ΚΑΠ, που ξεκληρίζει την μικρομεσαία αγροτιά.. Μέτρα για να καλλιεργηθεί η γη από την μικρή και φτωχή αγροτιά και για να ζήσουν τα αυτοαπασχολούμενα λαϊκά στρώματα με τους συνεταιρισμούς τους. (φτηνά εφόδια, κατώτερη τιμή για τα προϊόντα με διατίμηση στην πώληση κλπ).
Υπεράσπιση της φύσης και του περιβάλλοντος από τη ληστρική επιδρομή του κεφαλαίου και των «επενδυτών». Όχι στην καταστροφή του Ελληνικού. Όχι στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική. Όχι στα εργοστάσια απορριμμάτων στην Αττική
Υπεράσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών και όλων των ανθρώπων που υφίστανται διακρίσεις λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τους.
Έξοδος από το ΝΑΤΟ, κλείσιμο των βάσεων, καταδίκη και άρνηση συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες σε όλο τον κόσμο, επιστροφή όλων των ελληνικών στρατευμάτων από το εξωτερικό. Αποτροπή της απειλής ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας, διάλυση του άξονα Ελλάδας - Ισραήλ. Όχι στο νέο σχέδιο Ανάν που επιχειρεί για μια ακόμα φορά την διχοτόμηση και την επιβολή ιμπεριαλιστικών λύσεων στην Κύπρο. Για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς (ελληνικό και τουρκικό) και βάσεις, χωρίς παρουσία του ιμπεριαλισμού με ισοτιμία και σεβασμό στα δικαιώματα των κοινοτήτων της.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.
Το πρόγραμμα αυτό σημαίνει έναν άλλο αντικαπιταλιστικό δρόμο για την κοινωνία, με τις δυνάμεις της δουλειάς στο τιμόνι. Η πάλη για την υλοποίησή του οδηγεί σε συνολική σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου και τους υπερεθνικούς «προστάτες του».. Δεν είναι πρόγραμμα κυβερνητικής διαχείρισης στα πλαίσια του συστήματος Η πορεία αυτή απαιτεί ένα ρωμαλέο και ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Την αυτοοργάνωση του εργαζόμενου λαού. Θα στηρίζεται σε νέους λαϊκούς θεσμούς εξουσίας, που γεννιούνται μέσα στον αγώνα, στον εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Όσο δυναμώνουν οι αγώνες θα αποσπούμε κατακτήσεις, θα ανοίγει ο δρόμος για ευρύτερες ανατροπές, για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνία, για την κυβέρνηση και την εξουσία των εργαζομένων, για μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.
Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ!
Όλες αυτές οι ανατροπές είναι σήμερα όχι μόνο απόλυτα αναγκαίες αλλά και δυνατές. Το έχουν δείξει οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι, η αγροτιά με τους αγώνες τους, με όλες τις μεγάλες και μικρές αποκοτιές τους στη διάρκεια του παρατεταμένου παλλαϊκού ξεσηκωμού. Για αυτό χρειάζεται μια Αριστερά, που θα είναι η ραχοκοκκαλιά αυτού του ξεσηκωμού. Με πολιτικό πρόγραμμα ανατροπής, βγαλμένο μέσα από τους αγώνες του λαού, που δείχνει καθαρά τον αντίπαλο, την ΕΕ, το κεφάλαιο, το πολιτικό σύστημα. Η Αριστερά που δεν ζητούσε απλώς να εκπροσωπήσει εκλογικά την οργή, αλλά να τη μετασχηματίσει σε κίνημα και αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την εκλογική του άνοδο, δεν μπορεί να δώσει προοπτική στις ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού. Η πρόταση του είναι ο πλήρης συμβιβασμός με τους δανειστές, η αποδοχή του ευρώ και του πλαισίου της ΕΕ, η αποδοχή και αποπληρωμή του ληστρικού χρέους. Αυτή η υποταγή στα ιερά και τα όσια των στρατηγικών επιλογών της αστικής τάξης οδηγεί αναπόφευκτα σε πολιτικές λιτότητας και νέα μνημόνια. Παράλληλα, μέσα στο κίνημα, καλλιεργεί τη λογική της ανάθεσης στην μελλοντική κυβέρνηση οδηγώντας στην παθητικοποίηση και την ενσωμάτωση της δυναμικής του. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να δώσει πραγματικά διαφορετική πολιτική προοπτική.
Το ΚΚΕ από την άλλη επενδύει στην ηττοπάθεια και τη διάσπαση των αγωνιζόμενων δυνάμεων. Δηλώνει διαρκώς ότι καμιά αλλαγή δεν είναι εφικτή σήμερα, παραπέμποντας όλους τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους του κινήματος (διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΕΕ κλπ) στο ακαθόριστο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας». Την ίδια στιγμή αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι κάθε μεγάλη αναμέτρηση («πλατείες», απεργία διάρκειας των καθηγητών) και την ενωτική δράση μέσα στο κίνημα,. υπονομεύοντας αντικειμενικά την ανάπτυξη επικίνδυνων πολιτικά αγώνων..
Μια άλλη Αριστερά είναι αναγκαία για τον λαό. Μέσα από τους αγώνες αναδείχτηκε η αξία των πολιτικών τοποθετήσεων και του προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που επέμεινε εξαρχής ότι η κατάργηση των μνημονίων πρέπει να πάει χέρι- χέρι με τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την αποδέσμευση από την ΕΕ. Άλλες δυνάμεις, ρεύματα και αγωνιστές, συνειδητοποίησαν την ανάγκη ρήξεων με τη λογική του ευρωμονόδρομου. Αριστερές αναζητήσεις όλο και περισσότερο δεν χωρούν στο πλαίσιο των κομμάτων της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για την μετωπική συμπόρευση όλων όσων παλεύουν για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο χωρίς χρέος και μνημόνια, χωρίς ευρώ, έξω από την ΕΕ, ενάντια στο κεφάλαιο και τον καπιταλισμό. Η οικοδόμηση μιας αριστεράς, που την κατάθεση αγώνα, οργής και ελπίδας που έχει κάνει ένας ολόκληρος λαός, θα την κάνει μαγιά για ένα σήμερα ανατροπής και ένα αύριο επαναστατικών αλλαγών και συλλογικής δημιουργίας.
Σε αυτές τις εκλογές μπορεί και πρέπει να καταγραφεί αυτό το ρεύμα. Το ρεύμα των αγώνων, της αντι-ευρώ και της αντι-ΕΕ πάλης, του άλλου αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού δρόμου, της σύγχρονης επαναστατικής και κομμουνιστικής προοπτικής.
Ούτε απελπισία και παραίτηση, ούτε αναμονή και ανάθεση στην όποια «κυβερνητική αλλαγή», αγώνας τώρα, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση, συντονισμός.
Για μια έξοδο από την κρίση στην υπηρεσία των αναγκών του εργαζόμενου λαού. Για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, για να περάσουν ο πλούτος, η ιδιοκτησία, και η εξουσία από το κεφάλαιο στον κόσμο της εργασίας. Για μια κοινωνία που όλα τα βασικά κοινωνικά αγαθά μπορεί να τα εξασφαλίσει μόνιμα για όλους και για όλες μας.
