Από το εσπέρας της Κυριακής (25ης Μαΐου 2014) είμεθα δέκτες του μηνύματος των δομούντων την κοινήν γνώμην, μέσω των λεγομένων Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως (ΜΜΕ), δημοσιογράφων και των συνδαιτυμόνων των ότι ο «λαός είναι σοφός». Η διαπίστωσις αυτή εθεμελιώθη με βάση τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, των οποίων η κατ΄ αυτούς ερμηνεία λέγει ότι η μεν κυβέρνησις μπορεί να παραμείνει στη θέση της, παρά το γεγονός ότι ένας στους πέντε (περίπου) εκ των προσελθόντων στη κάλπη εψήφισε την Ν.Δ. ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πρώτος (με αντίστοιχη αναλογία περίπου ένα στους τέσσερες ), δεν δικαιούται να απαιτήσει εκλογές.
Τι γνώριζαν οι 999 στους χιλίους ψηφοφόρους περί το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο; Τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Είναι δυνατόν ένας μη έχων ιδέαν διατί ψηφίζει να ψηφίζει σωστά; Ασφαλώς όχι. Μπορεί ο περιβεβλημένος με τον μανδύα της αγνοίας να θεωρηθεί «σοφός»; Εάν ναι τότε ας μας το πουν τον τρόπον ώστε εμείς οι θεωρούντες εαυτούς ασόφους να καταστώμεν σοφοί και δει άνευ κόπου. Τα αερολογήματα των ΜΜΕ σίγουρα μπορούν να κερδίσουν μίαν περίοπτη θέσιν στο περί δολιότητος ρεκόρ «Γκίνες».
Ασφαλώς η κυβέρνησις μπορεί να παραμείνει στην θέσιν της, όχι με βάση την αιτοιολογίαν των «σοφών» της δημοσιογραφίας αλλά με το απλό επιχείρημα ότι οι εκλογές αφορούσαν το ευρωπαϊκό και όχι το εθνικό κοινοβούλιο. Δεν το λένε διότι τόσον η κυβέρνηση συνεπικουρούμενη από την αντιπολίτευση όσον και τα ΜΜΕ έδωσαν στις εκλογές αυτές εθνικό και όχι ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Το διατί είναι απλό Διότι οι πλείστοι των υποψηφίων των κομμάτων αγνοούν τι εστί ευρωκοινοβούλιο. Δεν επελέγησαν από τα κόμματα με βάση το προσδοκώμενο να φέρουν εις πέρας έργον στις Βρυξέλες και το Στρασβούργο. Άλλα κριτήρια επεκράτησαν. Κριτήρια ουδεμίαν σχέσιν έχοντα με την ικανότητα των επιλεγέντων να υπηρετήσουν τα δέοντα. Εάν όλοι οι υποψήφιοι ευρωβουλευταί έδιναν εξετάσεις στο θέμα «Αρμοδιότητες, Διαδικασίες, Αποφάσεις, Συνεργασίες του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου», οι πλείστοι εξ αυτών, εάν όχι σχεδόν όλοι, θα εμηδενίζοντο. Το ίδιο θα συνέβαινε εάν το θέμα ήτο «Η Συνθήκη της Λισαβώνος και το Ευρωκοινοβούλιο» ή «Κυβερνάται η Ευρώπη Δημοκρατικά; Αιτιολογήστε την απάντησιν».
Εάν έτσι έχουν τα πράγματα και δυστυχώς έτσι είναι, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως «σοφόν» έναν λαόν ο οποίος ζητά την επίλυσιν των προβλημάτων του από ασχέτους; Είναι σαν να θέλεις να κτίσεις ένα θαυμαστό έργο π.χ. τον Παρθενώνα και να απευθυνθείς σε ποδοσφαιριστάς, δημοσιογράφους, τηλεπαρουσιαστάς, γιατρούς, ηθοποιούς, στρατιωτικούς, αστρολόγους , αθλητάς, δικηγόρους κ.λπ. χωρίς να τους εξετάσεις εάν έχουν σχέσιν με την αρχιτεκτονικήν και την μηχανικήν ή ως ασθενής να ζητήσεις την θεραπείαν σου από ασχέτους με την ιατρικήν κ.λπ.
Η επέκτασις των ανωτέρω σκέψεων και στις εκλογές Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων οδηγεί, δυστυχώς στα ίδια συμπεράσματα.
Τα ΜΜΕ στην προσπάθειάν τους να κρατήσουν τον λαόν, ενταφιασμένον στην άγνοια, ενώ ο ρόλος των είναι ακριβώς ο αντίθετος δηλαδή η πλήρης και εις βάθος ενημέρωσις του λαού, σοφίζονται ως άριστοι μαθηταί του Μπερνάις το περί «σοφού λαού» δόγμα δια να τον καταβυθίσουν έτι περαιτέρω στην άγνοια, προετοιμάζοντας την ταφόπλακά του.
Η δημοκρατία για να λειτουργήσει προαπαιτεί «γνωστικό λαό» και ικανούς να φέρουν την ευθύνην επιτελέσεως του έργου που αναλαμβάνουν αντιπροσώπους. Δυστυχώς, ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο.
28/05/2014
