Δάφνης Στέφανος[1882-1947]
Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος (Άργος - Αθήνα).
Στέφανος Δάφνης είναι το φιλολογικό ψευδώνυμο του Θρασύβουλου Ζωιόπουλου. Γεννήθηκε στο `Αργος το 1882 και σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Εργάστηκε πρώτα ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και αργότερα διορίστηκε τμηματάρχης στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Από πολύ νωρίς επιδόθηκε στη λογοτεχνία, γράφοντας κυρίως ποιήματα.
Ήδη από το 1911 ο Δάφνης δημοσίευσε την πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο “Ο ανθισμένος δρόμος”. Η δεύτερη ποιητική του συλλογή “Το ανοικτό παράθυρο” (1920), βραβεύτηκε στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό.
Ο Δάφνης συνεργάστηκε και με πολλές εφημερίδες της εποχής, όπως την “Ακρόπολιν”, τους “Καιρούς” κ.ά. Εκτός από ποιητικές συλλογές , ο Δάφνης δημοσίευσε και κάποια θεατρικά έργα. Σύζυγος του ήταν η ποιήτρια Αιμιλία Δάφνη. Πέθανε στην Αθήνα το 1947.
Ποιητικά έργα:
Ο ανθισμένος δρόμος (1911)
Ανοιχτό παράθυρο (1920) (βραβείο στο Φιλαδέλφεια ποιητικά διαγωνισμό).
Θεατρικά μονόπρακτα:
"Πατρικό σπίτι"
"Σπαραγμός"βραβευμένα και τα δύο από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων)
"Ο τυχερός"
"Της φυλακής"
"Το αγριογούρουνο" (βραβείο Κοτοπούλειου διαγωνισμού).
Θεατρικά τρίπρακτα:
"Το τραγούδι της καρδιάς"
"Ο Δον Ζουάν στο χωριό"
Λιμπρέτο της μουσικής κωμωδίας "Στην πόρτα του μοναστηριού".
Μυθιστόρημα με θέμα τη ζωή του Γ. Βιζυηνού που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα "Τύπος" (1939) με τίτλο: "Με τον προβολέα της ιστορίας. Γεώργιος Βιζυηνός, ο ραψωδός της Θράκης. Η μυθιστορηματική ζωή του και το τραγικό τέλος του ποιητή των Ελληνικών Θρύλων, του έρωτα, της φιλίας και όλης της συγχορδίας του ανθρώπινου πόνου".
Διηγήματα, ιστορήματα, συνεντεύξεις με λόγιους, έρευνες για πνευματικά, γλωσσικά ή κοινωνικά προβλήματα, λογοτεχνικές ή επιστημονικές επικαιρότητες, μεταφράσεις είναι σκορπισμένα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.
Μόνο όταν συγκεντρωθούν αυτά τα έργα του θα μπορέσει να εκτιμηθεί η αξία του ως πεζογράφου.
