Πρώτη δουλειά του Λάτση στα καράβια ήταν η περίφημη “Νεράιδα”, ένα μικρό ακτοπλοϊκό που ναυπηγήθηκε στην Κροατία στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και που στις αρχές της δεκαετίας του ’50 το έβαλε στην γραμμή του Αργοσαρωνικού ο “καπετάν Γιάννης”. Ακούραστος και δραστήριος έκοβε ο ίδιος τα εισιτήρια στο λιμάνι του Πειραιά, κουβάλαγε τις βαλίτσες των επιβατών, έλυνε τα σκοινιά και έτρεχε να προλάβει να μπει μέσα.
Παρόλο που με τα χρόνια είχε γίνει ασύμφορο και τον «έβαζε μέσα», ο ίδιος το θεωρούσε το πρώτο και «τυχερό» του πλοίο, που έγινε ακόμα και κινηματογραφικός θρύλος συμμετέχοντας στην ταινία το “Παιδί και το Δελφίνι” με την Σοφία Λόρεν. Το 1956-57 είχε μετατραπεί σε πλωτό ξενοδοχείο, αλλά και στρατηγείο των συντελεστών της ταινίας, καθώς τότε η Ύδρα δεν είχε καταλύματα για φιλοξενία μεγάλου αριθμού επισκεπτών, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα!
(η θρυλική Σοφία Λώρεν στο "Νεράιδα" όταν πρωταγωνιστούσε στην ταινία "το παιδί και το δελφίνι")
Όταν πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η ώρα η Νεράιδα να γίνει παλιοσίδερα, ο Έλληνας εφοπλιστής αρνήθηκε πεισματικά.
Αργότερα με προσωπική επίβλεψη του μοναχογιού του Σπύρου Λάτση, τροποποιήθηκε σε πλωτό μουσείο.
Το ΝΕΡΑΪΔΑ για 25 χρόνια εκτελούσε καθημερινά το δρομολόγιο Πειραιάς-Αίγινα-Μέθανα-Πόρος-Ύδρα-Σπέτσες-Ερμιόνη, ναυπηγήθηκε το 1939 ως «Laurana». Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μετατράπηκε σε διασωστικό πλοίο και το 1946 δρομολογήθηκε στη γραμμή Μάλτα-Συρακούσες. Το 1949 το αγόρασε ο Γιάννης Λάτσης και το ανακατασκεύασε.
Στο παρθενικό ταξίδι το 1950, παρευρέθηκε ο Νικόλαος Πλαστήρας λίγες μέρες πριν από την ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός.
Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έγινε ψηφοφορία για το όνομα του πλοίου κι ενώ οι προσκεκλημένοι υπερψήφισαν το «Έλλη», τελικά επελέγη το «Νεράιδα». Έτσι, όταν το πλοίο έφτασε στην Ύδρα έγινε η τελετή ονοματοδοσίας από τον Πλαστήρα.
Το ΝΕΡΑΪΔΑ αποσύρθηκε από τον Αργοσαρωνικό το 1974. Από τότε παρέμεινε δεμένο στην Ελευσίνα, συμβολίζοντας το ξεκίνημα της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Γιάννη Λάτση.
Πώς ξεκίνησε
Το ΝΕΡΑΪΔΑ, που επί 25 χρόνια εκτελούσε καθημερινά το δρομολόγιο Πειραιάς-Αίγινα-Μέθανα-Πόρος-Ύδρα-Σπέτσες-Ερμιόνη, ναυπηγήθηκε στην Ιταλία το 1939 ως «Laurana». Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μετατράπηκε σε διασωστικό πλοίο και το 1946 δρομολογήθηκε στη γραμμή Μάλτα-Συρακούσες. Το 1949 το αγόρασε ο Γιάννης Λάτσης και στις αρχές Απριλίου του 1950 –ανακαινισμένο– ξεκίνησε δρομολόγια στον Αργοσαρωνικό. Πολύ σύντομα μετονομάστηκε σε ΝΕΡΑΪΔΑ, προς τιμήν του Νικόλαου Πλαστήρα (ήταν ο τόπος καταγωγής του), ο οποίος παρευρέθηκε στο παρθενικό ταξίδι του καραβιού, που πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες προ της ορκωμοσίας του ως πρωθυπουργού της χώρας. Στη διάρκεια του ταξιδιού εκείνου, μάλιστα, διενεργήθηκε ανοιχτή ψηφοφορία μεταξύ των προσκεκλημένων προκειμένου να επιλεγεί το νέο όνομα του βαποριού. Αν και το όνομα ΕΛΛΗ συγκέντρωσε περισσότερες ψήφους, τελικά επικράτησε το ΝΕΡΑΪΔΑ. Η τελετή ονοματοδοσίας έγινε στο λιμάνι της Ύδρας από τον ίδιο τον Νικόλαο Πλαστήρα.
(Η Εριέττα Λάτση ανάμεσα στον Γιάννη Λάτση αριστερά και στον Αμερικανό ηθοποιό Κίφτον Γουέμπ στο «Νεράιδα», στα γυρίσματα της ταινίας)
Το ΝΕΡΑΪΔΑ, που επί 25 χρόνια εκτελούσε καθημερινά το δρομολόγιο Πειραιάς-Αίγινα-Μέθανα-Πόρος-Ύδρα-Σπέτσες-Ερμιόνη, ναυπηγήθηκε στην Ιταλία το 1939 ως «Laurana». Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μετατράπηκε σε διασωστικό πλοίο και το 1946 δρομολογήθηκε στη γραμμή Μάλτα-Συρακούσες. Το 1949 το αγόρασε ο Γιάννης Λάτσης και στις αρχές Απριλίου του 1950 –ανακαινισμένο– ξεκίνησε δρομολόγια στον Αργοσαρωνικό. Πολύ σύντομα μετονομάστηκε σε ΝΕΡΑΪΔΑ, προς τιμήν του Νικόλαου Πλαστήρα (ήταν ο τόπος καταγωγής του), ο οποίος παρευρέθηκε στο παρθενικό ταξίδι του καραβιού, που πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες προ της ορκωμοσίας του ως πρωθυπουργού της χώρας. Στη διάρκεια του ταξιδιού εκείνου, μάλιστα, διενεργήθηκε ανοιχτή ψηφοφορία μεταξύ των προσκεκλημένων προκειμένου να επιλεγεί το νέο όνομα του βαποριού. Αν και το όνομα ΕΛΛΗ συγκέντρωσε περισσότερες ψήφους, τελικά επικράτησε το ΝΕΡΑΪΔΑ. Η τελετή ονοματοδοσίας έγινε στο λιμάνι της Ύδρας από τον ίδιο τον Νικόλαο Πλαστήρα.
Ο Ιωάννης Σ. Λάτσης γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1910 στο παραθαλάσσιο Κατάκoλο του Νομού Ηλείας. Ήταν το 14ο από τα 15 παιδιά της οικογένειας του Σπύρου Λάτση και της Αφροδίτης Ευθυμίου. Ο πατέρας του ήταν ψαράς, μικροκαλλιεργητής και βαρκάρης. Ο νεαρός κατάφερε να μάθει ιταλικά εκμεταλλευόμενος τις συναναστροφές που είχε με Ιταλούς καρμπονάρους στο λιμάνι της πατρίδας του. Επιπλέον, φοίτησε στη Σχολή Πλοιάρχων του Eμπορικού Nαυτικού του Πύργου.
Λάτρης της θάλασσας μπαρκάρει σ’ ένα μικρό φορτηγό του Λουκά Nομικού που πηγαινοέρχεται στην Iταλία και φτάνει μέχρι το βαθμό του υποπλοιάρχου. Ξεκινά εμπόριο σταφίδας, η οποία εκείνη την εποχή ήταν περιζήτητη. Η φιλία του Λάτση με το γιο του Νομικού εξασφάλισε στον καπετάν Γιάννη το πρώτο του εμπορικό πλοίο με πίστωση, κάνοντας τα μεγάλα του όνειρα πραγματικότητα.
Στη διάρκεια του Eλληνοϊταλικού Πολέμου υπηρέτησε στο Πολεμικό Nαυτικό. Πολλοί τον κατηγόρησαν ότι εκείνη την περίοδο συνεργάστηκε με τις ιταλικές αρχές κατοχής και ενεπλάκη και στη μαύρη αγορά, κάτι όμως που δεν αποδείχθηκε ποτέ, καθώς αθωώθηκε στη δίκη που διεξήχθη μετά τον πόλεμο βάσει του Νόμου περί Δοσίλογων.
mixanitouxronou.gr