Σήμερα λαμβάνει χώρα στο Ναύπλιο, υπό την προεδρία του Έλληνα Υπουργού ΠΕΚΑ Γ. Μανιάτη, η 16η Σύνοδος των Υπουργών Χωροταξίας του Συμβουλίου της Ευρώπης με θέμα «Δημοκρατία και Χώρος: ο ρόλος της συμμετοχής του κοινού στο βιώσιμο χωρικό σχεδιασμό της ευρωπαϊκής ηπείρου».
Πρόκειται για φάρσα ή για πρόκληση;
Το ερώτημα δεν αφορά στη Σύνοδο καθεαυτή αλλά στο ότι ένα τέτοιο θέμα συζητείται σε αυτή την χώρα που με ευθύνη του Υπουργού και των υπόλοιπων κυβερνητικών βουλευτών και υπό την καθοδήγηση της Τρόικα ψηφίστηκε ο Νόμος 3986/2011 (ιδρυτικός του ΤΑΙΠΕΔ) ο οποίος ερήμην των τοπικών κοινωνιών επεξαιρεί πολύτιμες δημόσιες εκτάσεις και ακίνητα, τις πουλά και σχεδιάζει τον χώρο κατά παραγγελία των μεγάλων συφερόντων!
Επιπρόσθετα, πραγματοποιείται σε ετούτη την περιοχή, την Αργολίδα, που έχει βρεθεί στο στόχαστρο του ΤΑΙΠΕΔ με την “Καραθώνα”, το “Κονδύλι”, τη “Σαμπάριζα”, την έκταση ΔΕΠΟΣ στο Πορτο- Χέλι, το “Σαλάντι”, το παραλιακό μέτωπο στο Ναύπλιο, τα εντός σχεδίου οικόπεδα του δημοσίου στο Άργος και στο Ναύπλιο, την “Ακροναυπλία” να έχουν μεταφερθεί κατά κυριότητα, κατοχή και νομή σε ένα Ταμείο (ΤΑΙΠΕΔ) που πέρα από κάθε έλεγχο και με αποκλειστικό στόχο την είσπραξη εσόδων για την αποπληρωμή του Χρέους θα επιλέξει την “αξιοποίησή”/εκποίησή τους.
Σε μια περιοχή της οποίας, πριν μόλις λίγες μέρες, ιστορικοί και αρχαιολογικοί χώροι όπως της Ακροναυπλίας εκχωρήθηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ με τη συνυπογραφή του υπουργού Γ. Μανιάτη, οικοδεσπότη της Συνόδου που - κατά τα άλλα – ασχολείται με την Δημοκρατία και τον Χωρικό Σχεδιασμό!
Για ποιά “Δημοκρατία” θα συζητήσουν στην χώρα που τη γέννησε και την εξευτελίζει καθημερινά το έκτακτο μνημονιακό καθεστώς που έχει επιβληθεί;
Για ποιόν “Χώρο” όταν ολόκληρη η χώρα αντιμετωπίζεται ως οικόπεδο προς εκποίηση;
Για ποιό “Βιώσιμο σχεδιασμό” όταν αυτός δεν καθορίζεται από τις ανάγκες της κοινωνίας, δε σέβεται το περιβαλλοντικό κεκτημένο και τις επιταγές του Συντάγματος αλλά ορίζεται από τους κάθε λογής αετονύχηδες “επενδυτές”;
Για ποιά “Συμμετοχή του κοινού” όταν οι χιλιάδες πολίτες της περιοχής και οι τοπικοί φορείς δεν έχουν κανένα δικαίωμα λόγου και συνδιαμόρφωσης του μοντέλου ανάπτυξης της περιοχής τους;
Τελικά, πρόκειται για φάρσα ή για πρόκληση;
Το σίγουρο είναι ότι ακριβώς επειδή έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε τη Δημοκρατία, τη συμμετοχή της κοινωνίας και τον βιώσιμο χωρικό σχεδιασμό πρέπει να απαλλαγούμε από αυτή την κυβέρνηση και να ανοίξουμε άλλους δρόμους ανασυγκρότησης της χώρας και δημιουργίας θέσεων εργασίας με σεβασμό στο περιβάλλον, στην πολιτιστική κληρονομιά, σε όσους εργάζονται και παράγουν.
