Οι εκλογές (Δημοτικές, Περιφερειακές, Ευρωπαϊκές) αποτελούν παρελθόν. Οι νικηταί εόρτασαν την άλωση της εξουσίας. Οι ηττημένοι επιστρέφουν στα σπίτια τους ή θα βρίσκονται στα έδρανα της αντιπολιτεύσεως. Και οι πολίτες;
Οι ανήκοντες στην παράταξη των νικητών θα αυτοαποκληθούν, οι πλείστοι εξ αυτών, μετ’ ου πολύ, «κοψοχέρηδες» ενώ οι υπόλοιποι, άλλοι μεν θα μετανοήσουν δια την επιλογήν των και άλλοι θα υβρίζουν.
Όλοι τους, και οι μεν και οι δε, θα κλεισθούν στον εαυτόν τους περιοριζόμενοι στην καφενειακή έκφραση του πολιτικού κουτσομπολιού σε ότι αφορά τα κοινά, δηλαδή στην αντιμετώπιση των τεκτενομένων με «ξερολική» και άρα μηδενιστική συνισταμένη. Ούτως ή άλλως οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν περάσει προ πολλού την θύραν της ανοησίας ήτοι της αδυναμίας δημιουργίας λογικών σκέψεων και έχουν καταστεί δογματικά ετερόφωτα, χωρίς να αναγνωρίζουν αυτήν των την κατάπτωση.
Οι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχαι μετά των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων όσον και οι Ευρωβουλευταί καταλαμβάνουν τους θώκους των επί των οποίων και θα επικαθήσουν την επομένην πενταετίαν. Ποίος θα τους ελέγχει; Θεσμικά ο ρόλος αυτός, σε ότι αφορά τους Δήμους και τις Περιφέρειες ανήκει στην προκύπτουσα από τις εκλογές αντιπολίτευση, ενώ δεν υπάρχει άμεσα ορατό αντίστοιχο όργανο στο Ευρωκοινοβούλιο. Η μέχρι τούδε εμπειρία έχει αποδείξει ότι ουσιαστικός έλεγχος των πράξεων ή και των παραλήψεων των Δημαρχών και των Περιφερειαρχών δεν υπάρχει. Και εάν υπήρξε αυτή ή ήταν υποτονική ή ατυχής ή άκαιρη ή δεν έφθανε στα ώτα των Δημοτών των αντιστοίχων Δήμων και των Πολιτών των αντιστοίχων Περιφερειών με αποτέλεσμα οι κρατούντες τους Δήμους και τις Περιφέρειες να είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτοι και επομένως να ηγεμονεύουν ως φεουδάρχαι. Αποτέλεσμα: οι Πολίτες να καθίστανται τα υποζύγια των αρχόντων – φεουδαρχών, ενώ στα με το αντιπροσωπευτικό σύστημα λειτουργούντα πολιτεύματα, οι άρχοντες καλούνται να είναι οι οδηγοί και ταυτόχρονα οι υπηρέται των πολιτών. Ούτω καταλύεται το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την θέσιν του λαμβάνει ο φεουδαρχισμός.
Δια την αντιμετώπισιν αυτής της καταστάσεως είναι αναγκαία η δημιουργία «συλλόγων» δηλαδή «κοινωνιών» οι οποίες να σύγκειται από νοήμονες και καλοπροαιρέτους πολίτες σκοπός των οποίων να είναι ο έλεγχος των τοπικών ανά Δήμον και Περιφέρειαν αρχόντων αλλά και των κατά τόπους βουλευτών ακολουθούμενος από προτάσεις με σκοπόν την ανύψωσιν του ποιοτικού και βιοτικού γίγνεσθαι των συμπολιτών των. Τα χαρακτηριστικά των νοημόνων αυτών πολιτών αυτονόητο είναι να είναι ή μέσω της ομάδος να αναπτυχθούν, τα κάτωθι:
η κατανόηση του σκοπού και του στόχου της «Κοινωνίας των Νοημόνων Πολιτών», δηλαδή η αγάπη δια την κοινωνίαν των πολιτών σε τοπικό, πανελλήνιο και παγκόσμιο επίπεδο εκφραζομένη δια του σεβασμού προς τα πρόσωπα και η άδολος προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
η κατανόηση και παραδοχή του Λόγου ως κυβερνήτου των ανθρωπίνων ενεργειών και η απόρριψη των άλογων δογμάτων,
η ανάπτυξη των θετικών συναισθημάτων, η χρήση αυτών μέσω του Λόγου και η απόρριψη των αρνητικών τοιούτων,
η ικανότητα παραγωγής ποιοτικού και καλοπροαίρετου περί τα κοινά ελέγχου με αντικειμενικά κριτήρια δια το καλόν της κοινωνίας των πολιτών,
η δυνατότητα καλλιεργείας Λογικών θέσεων και η αποφυγή των αντιθέσεων (ενάντια ταυτά - Ηράκλειτος) και προτάσεων επί των τιθεμένων και απασχολούντων την κοινωνίαν ζητημάτων με σκοπόν την ανάπτυξη της κοινωνίας και κατά συνέπειαν του τόπου.
η συνεργασιμότητα με άλλους όμορους πολίτας,
η ευρύτητα πνεύματος και η μεγαλοκαρδία ψυχής η οποία οδηγεί και στην προσωπική ταπεινότητα (ουδείς πραγματικά μεγάλος δεν αυταρέσκεται της επιδείξεως),
η υπομονή και επιμονή δια την επιτυχίαν της αποστολής,
η ακεραιότητα του χαρακτήρος του συνδιαζομένη με την τιμή και την αυτοπειθαρχία,
ο σεβασμός στην προσωπικότητα των ομόρων πολιτών,
η κατανόηση των συστημάτων διακυβερνήσεως που παρήχθησαν στον τόπον που κατοικούμε και η εμπέδωση ότι τα έξωθεν εισελθόντα - επιβληθέντα εις την ζωήν μας συστήματα (κομμουνισμός, ναζισμός, τραπεζικός κομμουνισμός κ.λπ.) είναι, ως απάνθρωπα, απαράδεκτα, και
η τόλμη υπερασπίσεως του Λογικώς ορθού σε συνδιασμό με την πίστη στην επιτυχία του αγώνος.
Ασφαλώς τα ανωτέρω χαρακτηριστικά μπορούν να εμπλουτισθούν και με άλλα κατά την σύσταση της ¨Κοινωνίας των Νοημόνων Πολιτών».
Σκοπός και στόχος των κατά τόπους συγκροτουμένων «Κοινωνιών των Νοημόνων Πολιτών» δεν είναι η προσωπική αντιπαράθεση με τον οιονδήποτε κρατούντα. Εάν αυτή προκύψει θα επέλθει λόγω των στρεφομένων εναντίον των πολιτών πράξεων ή παραλήψεων των κρατούντων και της καλοπροαιρέτου ή κακοπροαιρέτου ανοησίας αυτών να αντιληφθούν το περί την κοινωνίαν καλόν.
Προτείνεται όθεν η δημιουργία σε κάθε Δήμον μιας «Κοινωνίας Νοημόνων Πολιτών».
Καλούνται οι Δήμαρχοι μετά των Αντιδημάρχων και των Δημοτικών Συμβούλων όπως επίσης οι Περιφερειάρχαι μετά των Αντιπεριφερειαρχών και των Περιφερειακών Συμβούλων, και οι Βουλευταί ανά νομόν να συνδράμουν, και όχι να εμποδίσουν ή να «καπελώσουν» αυτήν την προσπάθειαν δημιουργίας ανά Δήμον «Κοινωνιών Νοημόνων Πολιτών», καθ’ ότι, εάν το εφαλτήριόν τους είναι η αγάπη των για τον τόπον και σκοπός των είναι το καλόν των πολιτών, ο σκοπός είναι κοινός. Εάν απέξουν τότε θα αποδείξουν ότι φεουδαρχούν.
Η δημιουργία ανά Δήμον των «Κοινωνιών Νοημόνων Πολιτών» θα εμβολιάσει τον τόπον με μίαν νέαν και απολύτως αναγκαίαν πνοήν καθ’ ότι σήμερον, περισσότερον παρά ποτέ, ισχύει η ρήση του Θουκιδίδου: «οι καιροί ου μενετοί».
Παρομοία «Κοινωνία Νοημόνων Πολιτών» δέον είναι να δημιουργηθεί προς έλεγχον των Ευρωβουλευτών.
Οι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχαι μετά των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων όσον και οι Ευρωβουλευταί καταλαμβάνουν τους θώκους των επί των οποίων και θα επικαθήσουν την επομένην πενταετίαν. Ποίος θα τους ελέγχει; Θεσμικά ο ρόλος αυτός, σε ότι αφορά τους Δήμους και τις Περιφέρειες ανήκει στην προκύπτουσα από τις εκλογές αντιπολίτευση, ενώ δεν υπάρχει άμεσα ορατό αντίστοιχο όργανο στο Ευρωκοινοβούλιο. Η μέχρι τούδε εμπειρία έχει αποδείξει ότι ουσιαστικός έλεγχος των πράξεων ή και των παραλήψεων των Δημαρχών και των Περιφερειαρχών δεν υπάρχει. Και εάν υπήρξε αυτή ή ήταν υποτονική ή ατυχής ή άκαιρη ή δεν έφθανε στα ώτα των Δημοτών των αντιστοίχων Δήμων και των Πολιτών των αντιστοίχων Περιφερειών με αποτέλεσμα οι κρατούντες τους Δήμους και τις Περιφέρειες να είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτοι και επομένως να ηγεμονεύουν ως φεουδάρχαι. Αποτέλεσμα: οι Πολίτες να καθίστανται τα υποζύγια των αρχόντων – φεουδαρχών, ενώ στα με το αντιπροσωπευτικό σύστημα λειτουργούντα πολιτεύματα, οι άρχοντες καλούνται να είναι οι οδηγοί και ταυτόχρονα οι υπηρέται των πολιτών. Ούτω καταλύεται το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την θέσιν του λαμβάνει ο φεουδαρχισμός.
Δια την αντιμετώπισιν αυτής της καταστάσεως είναι αναγκαία η δημιουργία «συλλόγων» δηλαδή «κοινωνιών» οι οποίες να σύγκειται από νοήμονες και καλοπροαιρέτους πολίτες σκοπός των οποίων να είναι ο έλεγχος των τοπικών ανά Δήμον και Περιφέρειαν αρχόντων αλλά και των κατά τόπους βουλευτών ακολουθούμενος από προτάσεις με σκοπόν την ανύψωσιν του ποιοτικού και βιοτικού γίγνεσθαι των συμπολιτών των. Τα χαρακτηριστικά των νοημόνων αυτών πολιτών αυτονόητο είναι να είναι ή μέσω της ομάδος να αναπτυχθούν, τα κάτωθι:
η κατανόηση του σκοπού και του στόχου της «Κοινωνίας των Νοημόνων Πολιτών», δηλαδή η αγάπη δια την κοινωνίαν των πολιτών σε τοπικό, πανελλήνιο και παγκόσμιο επίπεδο εκφραζομένη δια του σεβασμού προς τα πρόσωπα και η άδολος προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
η κατανόηση και παραδοχή του Λόγου ως κυβερνήτου των ανθρωπίνων ενεργειών και η απόρριψη των άλογων δογμάτων,
η ανάπτυξη των θετικών συναισθημάτων, η χρήση αυτών μέσω του Λόγου και η απόρριψη των αρνητικών τοιούτων,
η ικανότητα παραγωγής ποιοτικού και καλοπροαίρετου περί τα κοινά ελέγχου με αντικειμενικά κριτήρια δια το καλόν της κοινωνίας των πολιτών,
η δυνατότητα καλλιεργείας Λογικών θέσεων και η αποφυγή των αντιθέσεων (ενάντια ταυτά - Ηράκλειτος) και προτάσεων επί των τιθεμένων και απασχολούντων την κοινωνίαν ζητημάτων με σκοπόν την ανάπτυξη της κοινωνίας και κατά συνέπειαν του τόπου.
η συνεργασιμότητα με άλλους όμορους πολίτας,
η ευρύτητα πνεύματος και η μεγαλοκαρδία ψυχής η οποία οδηγεί και στην προσωπική ταπεινότητα (ουδείς πραγματικά μεγάλος δεν αυταρέσκεται της επιδείξεως),
η υπομονή και επιμονή δια την επιτυχίαν της αποστολής,
η ακεραιότητα του χαρακτήρος του συνδιαζομένη με την τιμή και την αυτοπειθαρχία,
ο σεβασμός στην προσωπικότητα των ομόρων πολιτών,
η κατανόηση των συστημάτων διακυβερνήσεως που παρήχθησαν στον τόπον που κατοικούμε και η εμπέδωση ότι τα έξωθεν εισελθόντα - επιβληθέντα εις την ζωήν μας συστήματα (κομμουνισμός, ναζισμός, τραπεζικός κομμουνισμός κ.λπ.) είναι, ως απάνθρωπα, απαράδεκτα, και
η τόλμη υπερασπίσεως του Λογικώς ορθού σε συνδιασμό με την πίστη στην επιτυχία του αγώνος.
Ασφαλώς τα ανωτέρω χαρακτηριστικά μπορούν να εμπλουτισθούν και με άλλα κατά την σύσταση της ¨Κοινωνίας των Νοημόνων Πολιτών».
Σκοπός και στόχος των κατά τόπους συγκροτουμένων «Κοινωνιών των Νοημόνων Πολιτών» δεν είναι η προσωπική αντιπαράθεση με τον οιονδήποτε κρατούντα. Εάν αυτή προκύψει θα επέλθει λόγω των στρεφομένων εναντίον των πολιτών πράξεων ή παραλήψεων των κρατούντων και της καλοπροαιρέτου ή κακοπροαιρέτου ανοησίας αυτών να αντιληφθούν το περί την κοινωνίαν καλόν.
Προτείνεται όθεν η δημιουργία σε κάθε Δήμον μιας «Κοινωνίας Νοημόνων Πολιτών».
Καλούνται οι Δήμαρχοι μετά των Αντιδημάρχων και των Δημοτικών Συμβούλων όπως επίσης οι Περιφερειάρχαι μετά των Αντιπεριφερειαρχών και των Περιφερειακών Συμβούλων, και οι Βουλευταί ανά νομόν να συνδράμουν, και όχι να εμποδίσουν ή να «καπελώσουν» αυτήν την προσπάθειαν δημιουργίας ανά Δήμον «Κοινωνιών Νοημόνων Πολιτών», καθ’ ότι, εάν το εφαλτήριόν τους είναι η αγάπη των για τον τόπον και σκοπός των είναι το καλόν των πολιτών, ο σκοπός είναι κοινός. Εάν απέξουν τότε θα αποδείξουν ότι φεουδαρχούν.
Η δημιουργία ανά Δήμον των «Κοινωνιών Νοημόνων Πολιτών» θα εμβολιάσει τον τόπον με μίαν νέαν και απολύτως αναγκαίαν πνοήν καθ’ ότι σήμερον, περισσότερον παρά ποτέ, ισχύει η ρήση του Θουκιδίδου: «οι καιροί ου μενετοί».
Παρομοία «Κοινωνία Νοημόνων Πολιτών» δέον είναι να δημιουργηθεί προς έλεγχον των Ευρωβουλευτών.
