Οι κατοικίες της Ασίνης είναι παραδοσιακά χτισμένες ανάμεσα σε πλούσιους πορτοκαλεώνες, ελαιώνες και μεγάλες εκτάσεις με μανταρίνια, κηπευτικά και δημητριακά.
Ο επισκέπτης στην Ασίνη νιώθει το άρωμα του Αργολικού κάμπου φημισμένου για τα εσπεριδοειδή του και σε συνδυασμό με το θαλασσινό αέρα που έρχεται απο τηνπαραλία της Αρχάιας Ασίνης ή Παραλία Καστράκι,(περίπου 1 χλμ. απόσταση), δημιουργώντας έτσι μια αίσθηση ψυχικής δύναμης και ευεξίας.
Ο λόφος του Προφήτη Ηλία
Η Ασίνη πήρε το όνομά της από την Αρχαία Ασίνη. Η Ακρόπολη της Αρχαίας Ασίνης κατοικήθηκε για πρώτη φορά την πέμπτη χιλιετία π.Χ. Οι πρώτες ανασκαφές στην Ακρόπολη και την Κάτω πόλη έγιναν από τη Σουηδική Αρχαιολογική Αποστολή (1922-1930) και συνεχίστηκαν τη δεκαετία του 1970 από τη Δ΄Εφορία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων και το Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών. Πολλά από τα ευρήματα από τις ανασκαφές της Ασίνης βρίσκονται στη Σουηδία, ειδικότερα από τις ανασκαφές του 1920, ενώ κάποια άλλα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου.
Άποψη της Ακρόπολη της Αρχαίας Ασίνης
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η Ασίνη ονομαζόταν Τζεφέραγα, όνομα που είχε δοθεί απο τους Τούρκους, από τον Αγά Τζεφέρ. Το 1902 έγινε η μετονομασία και ονομάστηκε Ασίνη που προέρχεται, όπως προαναφέρθηκε, από την Αρχαία Ασίνη. Επίσης, η Ασίνη είναι νοητά ενωμένη με το συνοικισμό της "Αγίας Παρασκευής -Τσέλου", που έχει τέλεια θέα των εσπεριδοειδών της Ασίνης και της θάλασσας η οποία είναι μόλις 2 χλμ μακριά.
Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής
Άποψη παραδοσιακού σπιτιού
Σήμερα (2011), το χωριό Ασίνη έχει τη δική του σύγχρονη ζωή με αξιόλογη τουριστική υποδομή (ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, δωμάτια, ξενοδοχεία, κάμπινγκ, παραδοσιακές ταβέρνες, καφενεία, μπάρ κ.α.) που συνδυάζουν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, τις εναλλακτικές διαδρομές στην πολυποίκιλη φύση, τον πολιτισμό και τα αξιόλογα θρησκευτικά μνημεία που χρήζουν επίσκεψης. Τα περισσότερα από τα θρησκευτικά μνημεία διατίθενται για θρησκευτικά μυστήρια γάμους, βαφτίσεις καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Ο επισκέπτης της Ασίνης μπορεί εν συντομία να δει τα εξής αξιόλογα σημεία ενδιαφέροντος:
Ξωκλήσι Προφήτης Ηλίας (20 Ιουλίου)
Αρχαία Ακρόπολη της Ασίνης-Παραλία Καστράκι
Μυκηναικοί Τάφοι στη Νεκρόπολη της Μπαρμπούνας
Παναγία Θεοτόκος (15 Αυγούστου)
Βυζαντινή Εκκλησία Μεταμόρφωση του Σωτήρα (6 Αυγούστου)και Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου)
Εκκλησίες Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου), Άγιος Τρύφωνας, Αγίου Κων/νου & Ελένης (21 Μαίου), Άγιος Νικόλαος, Αγία Τριάδα, Αγία Παρασκευή (Τσέλον, 26 Ιουλίου),
Αγια Ειρήνη Χρυσοβαλάντη (5 Μαίου)
Πύργος του Μπέη
Πέραν των μνημείων ο επισκέπτης της Ασίνης έχει τη δυνατότητα να κολυμπήσει σε πανέμορφες και πεντακάθαρες παραλίες, που βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση. Τολό, Καστράκι, Αρχαία Ασίνη, Πλάκα, Βιβάρι, Κονδύλι, Κάντια - οργανωμένες και μη - διαφορετικές μεταξύ τους και σίγουρα μοναδικές - εύκολα προσβάσιμες - με ελεύθερη είσοδο προς το κοινό.
Το Καστράκι ή αλλιώς η ακρόπολη της Αρχαίας Ασίνης βρίσκεται, δίπλα στο Τολό, σε ένα λόφο-ακρωτήρι ύψους 52 και μήκους 330 μέτρων.
Από την 5η χιλιετία π.χ. μέχρι και το 600 μ.Χ. η ακρόπολη κατοικούνταν συνέχεια, ενώ η πρώτη βιβλιογραφική αναφορά στην Ασίνη γίνεται από τον Όμηρο (Β 560), όπου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η Ασίνη, το Άργος, η Τίρυνθα, η Επίδαυρος και άλλες πόλεις της Αργολίδας συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο με μεγάλο αριθμό πλοίων (Ογδόντα πλοία).
Οι πρώτες ανασκαφές στην Ακρόπολη και την Κάτω Πόλη έγιναν από τη Σουηδική Αρχαιολογική Αποστολή (1922-1930)και συνεχίστηκαν τη δεκαετία του 1970 από τη Δ΄Εφορία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων και το Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών.
Άποψη των τειχών της Αρχαίας Ασίνης
Η κατασκευή των σωζόμενων έως και σήμερα τειχών της Ακρόπολης πιθανολογείται ότι έγινε το 300 π.Χ από τον Βασιλιά της Μακεδονίας, Δημήτριο τον Πολιορκητή. Έχουν δύο κύριες εισόδους – πύλες. Η κύρια πύλη βρίκεται βόρεια, ενώ η δευτερεύουσα ανατολικά. Τα τείχη δέχτηκαν επισκευή τόσο κατά την Πρώιμη Βυζαντινή Περίοδο, όσο και κατά τη διάρκεια της Β' Ενετοκρατίας. Ενώ κατά την Ιταλική Κατοχή, αναγέρθηκαν στην Ακρόπολη οχυρωματικές κατασκευές.
Άποψη των οχυρωματικών κατασκευών των Ιταλών
Ο κύκλος ζωής της Ακρόπολης είναι άμεσα συνυφασμένος με τη γύρω περιοχή και ειδικότερα με τη Θέση "Λόφος της Μπαρμπούνας". Εκεί βρέθηκε ένα μεγάλο μυκηναϊκό νεκροταφείο. Στους τάφους βρέθηκαν πολλά κτερίσματα, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι η Ασίνη επικοινωνούσε με τις πόλεις του Αιγαίου, την Κρήτη και πιθανώς την Κύπρο. Η ανακάλυψη του ναυαγίου πλοίου μυκηνϊκής εποχής στα Ίρια (περιοχή κοντά στην Ασίνη) επιβεβαιώνει την προηγούμενη εικασία.
Την Ύστερη Γεωμετρική Εποχή (8ος αιώνας π.Χ.) η Ασίνη άκμασε αναπτύσσοντας συναλλαγές με την Αθήνα, τις Κυκλάδες και τη νότια Πελοπόννησο. Τον επόμενο αιώνα ξεκινά η παρακμή της Ασίνης, η οποία θα διαρκέσει αρκετούς αιώνες καιι με τους κατοίκους της να μεταναστεύουν στην Ασίνη της Μεσσηνίας (Κορώνη). Τον 3ο αιώνα ξεκινά πάλι μία περίοδος ανάκαμψης της Ασίνης. Οι ανασκαφικές προσπάθειες έχουν φέρει στο φως πολύτιμα ευρήματα εκείνης της εποχής, όπως δεξαμενές, σπίτια, ελαιοτριβείο κ.α..
Άποψη του Μεγάλου Πύργου
Η κατοίκηση της Ακρόπολης συνεχίστηκε σίγουρα μέχρι περίπου τον 7ο αιώνα μ.Χ., καθώς ευρήματα στην Κάτω Πόληπιστοποιούν την ύπαρξη ζωής αυτούς τους αιώνες.
Στο χώρο των ανασκαφών της Κάτω Πόλης υπάρχει ένα γραφικό εκκλησάκι εφιερωμένο στην Παναγία.
Πολλά από τα ευρήματα από τις ανασκαφές της Ασίνης βρίσκονται στη Σουηδία, ειδικότερα από τις ανασκαφές του 1920, ενώ κάποια άλλα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου.
Άποψη Λουτρού Ρωμαϊκών χρόνων
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι μεταξύ άλλων ευρημάτων υπήρξε και ένα πήλινο μυκηναϊκό κεφάλι το οποίο ονομάζεται ο “Βασιλιάς της Ασίνης”.
Το αγαλματίδιο αποτέλεσε έμπνευση του νομπελίστα ποιητή Γ. Σεφέρη για τη δημιουργία του ομώνυμου ποιήματος, που έκανε γνωστή την Ασίνη σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στα 1936, ο Γιώργος Σεφέρης πέρασε το καλοκαίρι του στην περιοχή. Πέρασε και το 1937 και το 1938. Στις περιπλανήσεις του, τον απασχολούσε «Ο βασιλιάς της Ασίνης» και η μοναδική λέξη που της αφιέρωσε ο Όμηρος. Άρχισε να γράφει το ποίημα στα 1938, στην Ασίνη, και το ολοκλήρωσε στα 1940, στην Αθήνα (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νεοελληνικά Γράμματα», στις 27 Ιουλίου 1940 και εντάχθηκε στη συλλογή «Ημερολόγιο καταστρώματος Α’» που εκδόθηκε την ίδια χρονιά):
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η Ασίνη ονομαζόταν Τζεφέραγα, όνομα που είχε δοθεί απο τους Τούρκους, από τον Αγά Τζεφέρ. Το 1902 έγινε η μετονομασία και ονομάστηκε Ασίνη που προέρχεται, όπως προαναφέρθηκε, από την Αρχαία Ασίνη. Επίσης, η Ασίνη είναι νοητά ενωμένη με το συνοικισμό της "Αγίας Παρασκευής -Τσέλου", που έχει τέλεια θέα των εσπεριδοειδών της Ασίνης και της θάλασσας η οποία είναι μόλις 2 χλμ μακριά.
Σήμερα (2011), το χωριό Ασίνη έχει τη δική του σύγχρονη ζωή με αξιόλογη τουριστική υποδομή (ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, δωμάτια, ξενοδοχεία, κάμπινγκ, παραδοσιακές ταβέρνες, καφενεία, μπάρ κ.α.) που συνδυάζουν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, τις εναλλακτικές διαδρομές στην πολυποίκιλη φύση, τον πολιτισμό και τα αξιόλογα θρησκευτικά μνημεία που χρήζουν επίσκεψης. Τα περισσότερα από τα θρησκευτικά μνημεία διατίθενται για θρησκευτικά μυστήρια γάμους, βαφτίσεις καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Ο επισκέπτης της Ασίνης μπορεί εν συντομία να δει τα εξής αξιόλογα σημεία ενδιαφέροντος:
Ξωκλήσι Προφήτης Ηλίας (20 Ιουλίου)
Αρχαία Ακρόπολη της Ασίνης-Παραλία Καστράκι
Μυκηναικοί Τάφοι στη Νεκρόπολη της Μπαρμπούνας
Παναγία Θεοτόκος (15 Αυγούστου)
Βυζαντινή Εκκλησία Μεταμόρφωση του Σωτήρα (6 Αυγούστου)και Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου)
Εκκλησίες Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου), Άγιος Τρύφωνας, Αγίου Κων/νου & Ελένης (21 Μαίου), Άγιος Νικόλαος, Αγία Τριάδα, Αγία Παρασκευή (Τσέλον, 26 Ιουλίου),
Αγια Ειρήνη Χρυσοβαλάντη (5 Μαίου)
Πύργος του Μπέη
Αρχαία Ασίνη / Καστράκι
Το Καστράκι ή αλλιώς η ακρόπολη της Αρχαίας Ασίνης βρίσκεται, δίπλα στο Τολό, σε ένα λόφο-ακρωτήρι ύψους 52 και μήκους 330 μέτρων.
Από την 5η χιλιετία π.χ. μέχρι και το 600 μ.Χ. η ακρόπολη κατοικούνταν συνέχεια, ενώ η πρώτη βιβλιογραφική αναφορά στην Ασίνη γίνεται από τον Όμηρο (Β 560), όπου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η Ασίνη, το Άργος, η Τίρυνθα, η Επίδαυρος και άλλες πόλεις της Αργολίδας συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο με μεγάλο αριθμό πλοίων (Ογδόντα πλοία).
Οι πρώτες ανασκαφές στην Ακρόπολη και την Κάτω Πόλη έγιναν από τη Σουηδική Αρχαιολογική Αποστολή (1922-1930)και συνεχίστηκαν τη δεκαετία του 1970 από τη Δ΄Εφορία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων και το Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών.
Η κατασκευή των σωζόμενων έως και σήμερα τειχών της Ακρόπολης πιθανολογείται ότι έγινε το 300 π.Χ από τον Βασιλιά της Μακεδονίας, Δημήτριο τον Πολιορκητή. Έχουν δύο κύριες εισόδους – πύλες. Η κύρια πύλη βρίκεται βόρεια, ενώ η δευτερεύουσα ανατολικά. Τα τείχη δέχτηκαν επισκευή τόσο κατά την Πρώιμη Βυζαντινή Περίοδο, όσο και κατά τη διάρκεια της Β' Ενετοκρατίας. Ενώ κατά την Ιταλική Κατοχή, αναγέρθηκαν στην Ακρόπολη οχυρωματικές κατασκευές.
Άποψη των οχυρωματικών κατασκευών των Ιταλών
Ο κύκλος ζωής της Ακρόπολης είναι άμεσα συνυφασμένος με τη γύρω περιοχή και ειδικότερα με τη Θέση "Λόφος της Μπαρμπούνας". Εκεί βρέθηκε ένα μεγάλο μυκηναϊκό νεκροταφείο. Στους τάφους βρέθηκαν πολλά κτερίσματα, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι η Ασίνη επικοινωνούσε με τις πόλεις του Αιγαίου, την Κρήτη και πιθανώς την Κύπρο. Η ανακάλυψη του ναυαγίου πλοίου μυκηνϊκής εποχής στα Ίρια (περιοχή κοντά στην Ασίνη) επιβεβαιώνει την προηγούμενη εικασία.
Την Ύστερη Γεωμετρική Εποχή (8ος αιώνας π.Χ.) η Ασίνη άκμασε αναπτύσσοντας συναλλαγές με την Αθήνα, τις Κυκλάδες και τη νότια Πελοπόννησο. Τον επόμενο αιώνα ξεκινά η παρακμή της Ασίνης, η οποία θα διαρκέσει αρκετούς αιώνες καιι με τους κατοίκους της να μεταναστεύουν στην Ασίνη της Μεσσηνίας (Κορώνη). Τον 3ο αιώνα ξεκινά πάλι μία περίοδος ανάκαμψης της Ασίνης. Οι ανασκαφικές προσπάθειες έχουν φέρει στο φως πολύτιμα ευρήματα εκείνης της εποχής, όπως δεξαμενές, σπίτια, ελαιοτριβείο κ.α..
Η κατοίκηση της Ακρόπολης συνεχίστηκε σίγουρα μέχρι περίπου τον 7ο αιώνα μ.Χ., καθώς ευρήματα στην Κάτω Πόληπιστοποιούν την ύπαρξη ζωής αυτούς τους αιώνες.
Στο χώρο των ανασκαφών της Κάτω Πόλης υπάρχει ένα γραφικό εκκλησάκι εφιερωμένο στην Παναγία.
Πολλά από τα ευρήματα από τις ανασκαφές της Ασίνης βρίσκονται στη Σουηδία, ειδικότερα από τις ανασκαφές του 1920, ενώ κάποια άλλα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι μεταξύ άλλων ευρημάτων υπήρξε και ένα πήλινο μυκηναϊκό κεφάλι το οποίο ονομάζεται ο “Βασιλιάς της Ασίνης”.
Στα 1936, ο Γιώργος Σεφέρης πέρασε το καλοκαίρι του στην περιοχή. Πέρασε και το 1937 και το 1938. Στις περιπλανήσεις του, τον απασχολούσε «Ο βασιλιάς της Ασίνης» και η μοναδική λέξη που της αφιέρωσε ο Όμηρος. Άρχισε να γράφει το ποίημα στα 1938, στην Ασίνη, και το ολοκλήρωσε στα 1940, στην Αθήνα (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νεοελληνικά Γράμματα», στις 27 Ιουλίου 1940 και εντάχθηκε στη συλλογή «Ημερολόγιο καταστρώματος Α’» που εκδόθηκε την ίδια χρονιά):
“Ασίνην τε... Ασίνην τε...”
«Κοιτάξαμε όλο το πρωί γύρω – γύρω το κάστρο
αρχίζοντας από το μέρος του ίσκιου εκεί που η θάλασσα
πράσινη και χωρίς αναλαμπή, το στήθος σκοτωμένου παγονιού
μας δέχτηκε όπως ο καιρός χωρίς κανένα χάσμα.
(...)
Από το μέρος του ήλιου ένας μακρύς γιαλός ολάνοιχτος
και το φως τρίβοντας διαμαντικά στα μεγάλα τείχη.
Κανένα πλάσμα ζωντανό τ’ αγριοπερίστερα φευγάτα
κι ο βασιλιάς της Ασίνης που τον γυρεύουμε δυο χρόνια τώρα
άγνωστος λησμονημένος απ’ όλους κι από τον Όμηρο
μόνο μια λέξη στην Ιλιάδα κι εκείνη αβέβαιη
ριγμένη εδώ σαν την εντάφια χρυσή προσωπίδα.
Την άγγιξες, θυμάσαι τον ήχο της; Κούφιο μέσα στο φως
σαν το στεγνό πιθάρι στο σκαμμένο χώμα°
κι ο ίδιος ήχος μες στη θάλασσα με τα κουπιά μας.
Ο βασιλιάς της Ασίνης ένα κενό κάτω απ’ την προσωπίδα
παντού μαζί μας παντού μαζί μας, κάτω από ένα όνομα:
Ασίνην τε... Ασίνην τε...’’
και τα παιδιά του αγάλματα
κι οι πόθοι του φτερουγίσματα πουλιών κι ο αγέρας
στα διαστήματα των στοχασμών του και τα καράβια του
αραγμένα σ’ άφαντο λιμάνι°
κάτω από την προσωπίδα ένα κενό.
...)
Ασπιδοφόρος ο ήλιος ανέβαινε πολεμώντας
κι από το βάθος της σπηλιάς μια νυχτερίδα τρομαγμένη
χτύπησε πάνω στο φως σαν τη σαΐτα πάνω στο σκουτάρι:
‘‘Ασίνην τε... Ασίνην τε’’. Να ’ταν αυτή ο βασιλιάς της Ασίνης
που τον γυρεύουμε τόσο προσεχτικά σε τούτη την ακρόπολη
αγγίζοντας κάποτε με τα δάχτυλά μας την αφή του πάνω στις πέτρες».
Ο Όμηρος της αφιέρωσε μοναχά δυο λέξεις. Ο Σεφέρης τη βρήκε χωριουδάκι κι έγραψε για χάρη της ολόκληρο ποίημα. Ο Καλλικράτης της σύγχρονης εποχής την αναβάθμισε, χαρίζοντας το όνομά της σε ένα δημοτικό διαμέρισμα. Οι μυκηναϊκοί τάφοι, που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή, μιλούν για μέρες δόξας που τις σκέπασε η λησμονιά. Είναι η διαδρομή της Ασίνης.
Οι Δρύοπες («αυτοί που ζουν στα δάση») έφτασαν στον Ελλαδικό χώρο γύρο στα 3.000 π.Χ. κι έστησαν τους καταυλισμούς τους στην κοιλάδα του Σπερχειού ποταμού. Στα 1600 π.Χ., υπήρχαν ακόμα νησίδες τους. Αργότερα, κατέβηκαν νοτιότερα. Στην Αργολίδα, επτά χλμ. ΝΑ του Ναυπλίου, κοντά στο Τολό κι ακριβώς στην άκρη της παραλίας του, έκτισαν την πόλη Ασίνη. Ο Όμηρος της αφιερώνει δυο μόνο λέξεις: «Ασίνην τε» («και την Ασίνη») στον νεών κατάλογο (Ιλιάδα, Β 560) όπου γράφει:
(στίχοι 559 - 560): «Οι δ’ Άργος τ’ είχον Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν, / Ερμιόνην Ασίνην τε, βαθύν κόλπον εχούσας...» («και εκείνοι που είχαν το Άργος και την περιτειχισμένη Τίρυνθα, / την Ερμιόνη και την Ασίνη, που έχουν βαθύ κόλπο...»). Η αναφορά γίνεται για να δηλωθούν ποιοι υπήκοοι του Άργους μετείχαν στον Τρωικό πόλεμο υπό τον γενικό αρχηγό Διομήδη (τον ήρωα που είχε βροντερή φωνή) με τα 80 «μαύρα καράβια του».
Στα 740 π.Χ., οι Δωριείς του Άργους την κυρίευσαν, την ξεθεμελίωσαν κι έδιωξαν από εκεί τους κατοίκους της. Βρήκαν καταφύγιο στη Μεσσηνία, όπου έκτισαν νέα Ασίνη (εκεί όπου σήμερα υπάρχει η Κορώνη).
Αργότερα, πάνω από το σημερινό Τολό, δημιουργήθηκε χωριό που ονομάστηκε Ασίνη, σε ανάμνηση της αρχαίας πόλης. Στην παραλία, οι ανασκαφές (από το 1922) αποκάλυψαν σημαντικά ίχνη της πόλης, ενώ στην κορφή του απότομου βράχου υψώνεται ό,τι έχει απομείνει από το κάστρο της (τμήματα του περιβόλου της ακρόπολης, ελληνιστικοί πύργοι, μεσαιωνικές προσθήκες). Ανάμεσα στα ευρήματα, υπήρχαν κοσμήματα, χρυσοποίκιλτα ξίφη και ένα μυκηναϊκό ειδώλιο, που βαπτίστηκε από τους Σουηδούς ανασκαφείς «(ο) άρχοντας της Ασίνης» (Lord of Asine). Σήμερα, βρίσκεται στο μουσείο του Ναυπλίου.
Κειμενό:
protagon.gr
Κάρολος Μπρούσαλης
