Του Μάκη Ανδριόπουλου
Η εκτίμηση των γερμανικών ΜΜΕ πως «οι Έλληνες ανατρέπουν την κυβέρνηση Σαμαρά μη πληρώνοντας την εφορία», καθώς τον Ιούνιο σημειώθηκε ρεκόρ αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών στα 67,25 δισ. ευρώ, αποτελεί μια μπούρδα και μισή αν όχι μια επικίνδυνη προβοκάτσια. Πράγματι, μέσα στο 2014 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξήθηκαν κατά 6,22 δισ. ευρώ, όχι όμως εξ αιτίας της «αιμομικτικής σχέσης της κυβέρνησης με τους ντόπιους ολιγάρχες», ούτε επειδή «το δημόσιο είναι χυδαίο», όπως ισχυρίζονται οι γερμανικές εφημερίδες.
Η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών είναι αποτέλεσμα ενός σχιζοφρενικού, εξωπραγματικού και ακραία ταξικού οικονομικού προγράμματος σταθεροποίησης το οποίο καταρρέει. Οι πολίτες δεν πληρώνουν επειδή δεν έχουν. Και αυτά πριν έρθει ο φόρος εισοδήματος και πριν από το νέο φόρο ακινήτων. Ο φετινός προϋπολογισμός θα είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός γραφείου… Από εκεί και πέρα, φυσικά, στις επόμενες εκλογές οι πολίτες θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση της καταστροφής…
Το πρόγραμμα διάσωσης αποδείχθηκε πρόγραμμα καθυπόταξης και ληστείας της χώρας. Το αποδεικνύει η πρωτοφανής ύφεση σε καιρό ειρήνης, η εκθεμελίωση του παραγωγικού ιστού και φυσικά, η διαχείριση της γενεσιουργού αιτίας της ελληνικής κρίσης, δηλαδή του χρέους. Η χώρα μας μπήκε στα μνημόνια με κρατικό χρέος 120% του ΑΕΠ το Μάιο του 2010, τώρα -παρά το PSI- βρίσκεται στο 170% και οι δανειστές ελπίζουν να το καταστήσουν βιώσιμο (;) το 2022 στο 120% του ΑΕΠ! Η αποτυχία δεν κρύβεται, όπως άλλωστε και η κοινωνική και παραγωγική καταστροφή που έχει συντελεστεί.
Το Βερολίνο βλέποντας τώρα ότι επέρχεται δημοσιονομικό και ασφαλιστικό κραχ, προετοιμάζει το έδαφος για να ρίξει στην ελληνική πλευρά το φταίξιμο της παταγώδους αποτυχίας της πολιτικής λιτότητας και να δημιουργήσει τις συνθήκες για το 3ο πακέτο διάσωσης, το οποίο το Bloomberg θεωρεί αναπόφευκτο, αφού το ΔΝΤ προβλέπει ότι η Ελλάδα θα έχει έλλειμμα χρηματοδότησης 12,6 δισ. ευρώ το 2015, χρονιά που πρέπει να πληρώσουμε 22 δισ. ευρώ τοκοχρεολύσια! Βέβαια, το 3ο πακέτο πάει μαζί με τη νέα αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία είναι προγραμματισμένη για Νοέμβριο, υπό τον όρο ότι θα έχει διασφαλισθεί η «πολιτική σταθερότητα». Αστεία πράγματα.
Γι΄ αυτό και ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, γνωρίζοντας το αδιέξοδο της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο, θα εξαντλήσει όλα τα «περιθώρια ευελιξίας» στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού Συμφώνου και παράλληλα, θα επιδιώξει ένα πολιτικό ευπρεπισμό του αυταρχισμού της τρόικας, ίσως –όπως γράφεται- με μια «μελέτη κοινωνικών επιπτώσεων» των μέτρων που επιβάλει.
Αρνητική πολιτική συναστρία
Μπορεί ο Ανάδρομος Ερμής να πέρασε, αλλά η σύγκληση πολλών αρνητικών καταστάσεων δείχνει πως τον Νοέμβριο θα έχουμε μια έντονα αρνητική πολιτική συναστρία. Η εκτέλεση του προϋπολογισμού εξαρτάται από τα 11 δισ. ευρώ που καλείται να εισπράξει το κράτος από τους πολίτες μέσα σε έξι μήνες και τα οποία οι περισσότεροι δεν έχουν να δώσουν. Τον Νοέμβριο θα έχει φανεί η φοροδοτική αδυναμία των πολιτών.
Στο μεταξύ, οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ένεση μετά τον Οκτώβριο που θα γίνουν τα τεστ αντοχής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γι΄ αυτό και έχουν εξαπολύσει κυνηγητό των δανεισμένων και προσπαθούν να κάνουν ρυθμίσεις στους μεγάλους (πχ. Κουρεύουν 300 εκατ. και επιβάλουν συγχώνευση ΔΟΛ-Πήγασου-Mega). Ασκήσεις νέας διαπλοκής. Δεν λύνεται όμως έτσι το πρόβλημα. Από τα επιχειρηματικά δάνεια, σύμφωνα με νέα εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδος, το 20% δεν επιδέχεται αναδιάρθρωσης, δηλαδή δεν είναι εισπρακτέα περί τα 20 με 23 δισ. ευρώ. Οι υπόλοιπες κρατιούνται με 1 εκατ. απλήρωτους υπαλλήλους. Η μόνη ρευστότητα που διαθέτει η οικονομία είναι οι μισθοί και οι συντάξεις και τα λεφτά των ΔΕΚΟ. Τις τράπεζες τις στραγγίζει το κράτος με τα έντοκα…
Συνεπώς, από τον Νοέμβριο και μετά οι καταστάσεις θα είναι εξαιρετικά δύσκολες. Άντε, υπό αυτές τις συνθήκες να ψηφίσεις προϋπολογισμό με εγγυημένα μόνο 360 ευρώ ανά σύνταξη…
Η στρατηγική Σαμαρά
Αυτά σημαίνουν ότι αν έχει κάποια διέξοδο η κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί πριν σκάσει η δημοσιονομική φούσκα στα χέρια της. Άλλωστε ο Σαμαράς ξέρει ότι για τους δανειστές «πολιτική σταθερότητα» είναι να κάνουν το κούρεμα και να δώσουν το 3ο πακέτο αφού προηγουμένως έχει εκλεγεί ο νέος πρόεδρος Δημοκρατίας. Συνεπώς, deal δεν μπορεί να υπάρξει πριν από αυτό, με ότι ρίσκα συνεπάγεται γι΄ αυτούς. Άρα, ο Σαμαράς πιεζόμενος από τον τοίχο της οικονομικής πραγματικότητας που πέφτει επάνω του, πιεζόμενος τις 600 υποχρεώσεις -κατά Χαρδούβελη- προς την τρόικα, αλλά και από ένα ΠΑΣΟΚ που ψάχνει να βρει σανίδα σωτηρίας σε φαντασιώσεις (είναι και το βέτο του ΓΑΠ), και φυσικά, επειδή δεν έχει τους 180, θα υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές, τις οποίες –αν τις αποφασίσει τις επόμενες βδομάδες- θα τις ανακοινώσει από το βήμα της ΔΕΘ.
Το πρόσχημα είναι απλό: δώστε σε μένα που οι δημοσκοπήσεις με βγάζουν καλύτερο για πρωθυπουργό, να διαπραγματευτώ την επιμήκυνση του χρέους. Μόλις το πετύχουμε αυτό, οι αγορές θα αλλάξουν ριζικά στάση απέναντί μας, γιατί θα έχει εκλείψει και το ρίσκο του χρέους και το πολιτικό. Οπότε, θα πλημμυρίσουμε στις επενδύσεις.
Στόχος του, με αυτή την αφήγηση, να πάρει 5% από την εκλογική πελατεία των ανεξάρτητων βουλευτών εντάσσοντας όσους μπορεί από αυτούς στα ψηφοδέλτιά του, ένα 3% από τους συντηρητικούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και άλλο 2% από τη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή, να πάει από το 22,7% των ευρωεκλογών στο 33% που είναι η ιστορική δύναμη της ΝΔ. Βέβαια, αυτά είναι φαντασιώσεις, όπως οι προϋπολογισμοί γραφείου, όπως το πρόγραμμα διάσωσης που έγινε πρόγραμμα υποταγής… Η καταψήφιση της κυβέρνησης θα είναι ανάλογη με εκείνη του ΠΑΣΟΚ.
