Π. Τα­τού­λης: «Υ­παρ­κτός Πα­τρι­ω­τι­σμός με ε­πί­κεν­τρο τον άν­θρω­πο, τον πο­λί­τη, τον ι­δι­ώ­τη»

 Τον «υ­παρ­κτό πα­τρι­ω­τι­σμό με ε­πί­κεν­τρο τον άν­θρω­πο, τον πο­λί­τη και τον ι­δι­ώ­τη» έ­θε­σε ως βα­σι­κή αρ­χή ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Πε­λο­πον­νή­σου Πέ­τρος Τα­τού­λης για τη νέ­α πε­ρί­ο­δο στην Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου κα­τά τη διά­ρκεια της ο­μι­λί­ας στην τε­λε­τή ορ­κω­μο­σί­ας της νέ­ας Πε­ρι­φε­ρεια­κής Αρ­χής, η ο­ποί­α τε­λέ­στη­κε α­πό τον Μα­κα­ρι­ό­τα­το Αρ­χι­ε­πί­σκο­πο Α­θη­νών και Πά­σης Ελ­λά­δος κ.κ. Ι­ε­ρώ­νυ­μο, σή­με­ρα Σάβ­βα­το 30 Αυ­γού­στου.

«Η Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου πι­στεύ­ου­με ό­τι μπο­ρεί να δι­α­δρα­μα­τί­σει πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρό­λο στην Νέ­α Ελ­λά­δα των πε­ρι­φε­ρει­ών μέ­σα α­πό την α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα που έ­χει ε­πι­δεί­ξει, την δυ­να­τό­τη­τα της να δι­εκ­δι­κεί και να κα­τα­φέρ­νει, την α­ξι­ο­πι­στί­α που έ­χει δη­μι­ουρ­γή­σει γύ­ρω α­πό το δι­κό της πια ξε­χω­ρι­στό, δι­α­κρι­τό ό­νο­μα» δή­λω­σε ε­πί­σης ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Πε­λο­πον­νή­σου μπρο­στά σε Υ­πουρ­γούς, Μη­τρο­πο­λί­τες, Δη­μάρ­χους, Γε­νι­κούς Γραμ­μα­τείς Υ­πουρ­γεί­ων, εκ­προ­σώ­πους πα­ρα­γω­γι­κών φο­ρέ­ων και πλή­θος πο­λι­τών που κα­τέ­κλυ­σε το Πνευ­μα­τι­κό Κέν­τρο.

«Στην Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου βα­σι­στή­κα­με σε έ­ναν συ­νε­κτι­κό σχε­δια­σμό που εί­χε ο­ρί­ζον­τα δε­κα­ε­τί­ας και υ­πη­ρε­τή­σα­με με τε­χνο­κρα­τι­κό πνεύ­μα και σκλη­ρή δου­λειά τους στό­χους μας. Αυ­τό το έρ­γο και αυ­τή η νέ­α λο­γι­κή στη­ρί­χτη­κε α­πό ε­σάς τους πο­λί­τες και σή­με­ρα βρί­σκε­ται μπρο­στά σε μια νέ­α α­φε­τη­ρί­α» συμ­πλή­ρω­σε ο κ. Τα­τού­λης.

Α­φού ευ­χα­ρί­στη­σε θερ­μά τον Μα­κα­ρι­ό­τα­το Αρ­χι­ε­πί­σκο­πο Α­θη­νών και Πά­σης Έλ­λά­δος κ.κ. Ι­ε­ρώ­νυ­μο για την τι­μή να τε­λέ­σει την ορ­κω­μο­σί­α, ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Πε­λο­πον­νή­σου δή­λω­σε ό­τι στην πρώ­τη φά­ση της λει­τουρ­γί­ας του νέ­ου θε­σμού σφυ­ρη­λα­τή­θη­κε η ε­ξαι­ρε­τι­κή συ­νερ­γα­σί­α με την Εκ­κλη­σί­α, σε πνεύ­μα ε­ξαι­ρε­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας, αλ­λη­λο­βο­ή­θειας και με κα­θα­ρές σχέ­σεις συ­ναλ­λη­λί­ας.

Στο χαι­ρε­τι­σμό του ο Μα­κα­ρι­ό­τα­τος Αρ­χι­ε­πί­σκο­πος Α­θη­νών και Πά­σης Ελ­λά­δος κ.κ. Ι­ε­ρώ­νυ­μος, α­φού ευ­χή­θη­κε κα­λή ε­πι­τυ­χί­α στο έρ­γο της Πε­ρι­φε­ρεια­κής Αρ­χής, τό­νι­σε ό­τι ό­λοι έ­χου­με ευ­θύ­νη να συ­νερ­γα­στού­με, «για­τί λύ­σεις α­πό έ­ξω δεν υ­πάρ­χουν. Πρέ­πει να δεί­ξου­με ε­νερ­γό εν­δι­α­φέ­ρον ως πο­λί­τες ώ­στε ού­τε άν­θρω­ποι να χα­θούν ού­τε γε­νι­ές» και έ­θε­σε το δί­λημ­μα «πα­τρί­δα ή κόμ­μα;­».

Ει­δι­κή μνεί­α έ­κα­νε ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Πε­λο­πον­νή­σου στην πα­ρου­σί­α του Πε­ρι­φε­ρειά­ρχη Δυ­τι­κής Ελ­λά­δας κ. Α­πό­στο­λου Κα­τσι­φά­ρα το­νί­ζον­τας ό­τι «θέ­λω ό­λοι οι συμ­πο­λί­τες μας να εί­ναι γνώ­στες της κοι­νής μας προ­σπά­θειας για το κα­λό των Πε­λο­πον­νη­σί­ων πο­λι­τών, πα­ρά τη δι­οι­κη­τι­κή δι­αί­ρε­ση».

Η ο­μι­λί­α του Πε­ρι­φε­ρειά­ρχη Πε­λο­πον­νή­σου:

Κυ­ρί­ες και κύ­ριοι, φί­λες και φί­λοι συμ­πα­τρι­ώ­τες μου Πε­λο­πον­νή­σιοι,

Σας ευ­χα­ρι­στώ θερ­μά για την πα­ρου­σί­α σας σή­με­ρα ε­δώ σε μια ση­μαν­τι­κή στιγ­μή , ό­χι α­νε­με­λιάς α­σφα­λώς, αλ­λά α­νά­λη­ψης μιας με­γά­λης ευ­θύ­νης για την ε­πό­με­νη, την πιο κρί­σι­μη πεν­τα­ε­τί­α που θα δι­α­νύ­σου­με μα­ζί. Με έ­ναν ξε­κά­θα­ρο στό­χο, η πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου να γί­νει η α­φε­τη­ρί­α της α­νά­καμ­ψης ο­λό­κλη­ρης της χώ­ρας.

Η τρι­ε­τί­α που πέ­ρα­σε ή­ταν α­σφα­λώς μια πε­ρί­ο­δος δύ­σκο­λη με βί­αι­ες αλ­λα­γές που ε­πη­ρέ­α­σαν ό­λους α­νε­ξαι­ρέ­τως τους πο­λί­τες και έ­φε­ραν στην ε­πι­φά­νεια με σφο­δρό­τη­τα προ­βλή­μα­τα ά­λυ­τα που για δε­κα­ε­τί­ε­ς το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα, συ­νε­πι­κου­ρού­με­νο α­πό τους θε­σμούς, έ­κρυ­βε με ε­πι­μέ­λεια και α­νευ­θυ­νό­τη­τα κά­τω α­πό το χα­λί. Στην Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου βα­σι­στή­κα­με σε έ­ναν συ­νε­κτι­κό σχε­δια­σμό που εί­χε ο­ρί­ζον­τα δε­κα­ε­τί­ας και υ­πη­ρε­τή­σα­με με τε­χνο­κρα­τι­κό πνεύ­μα και σκλη­ρή δου­λειά τους στό­χους μας. Αυ­τό το έρ­γο και αυ­τή η νέ­α λο­γι­κή στη­ρί­χτη­κε α­πό ε­σάς τους πο­λί­τες και σή­με­ρα βρί­σκε­ται μπρο­στά σε μια νέ­α α­φε­τη­ρί­α. Σε αυ­τή τη νέ­α α­φε­τη­ρί­α εκ­κι­νού­με ό­λοι μα­ζί, γνω­ρί­ζον­τας πια ό­τι περ­πα­τά­με στον σω­στό δρό­μο και ό­τι το σχέ­διο μας πα­ρά­γει καρ­πούς. Φέρ­νει α­πο­τε­λέ­σμα­τα. Για τους πο­λί­τες της Πε­λο­πον­νή­σου. Για τον δι­κό μας ι­δι­αί­τε­ρο τό­πο. Για το σύ­νο­λο της χώ­ρας.

Πριν α­πό τέσ­σε­ρα χρό­νια, σε αυ­τήν ε­δώ την ί­δια αί­θου­σα, α­πό την έ­δρα της πε­ρι­φέ­ρειας Πε­λο­πον­νή­σου, την Τρί­πο­λη, στεί­λα­με ό­λοι μα­ζί έ­να μή­νυ­μα: ό­τι η Νέ­α Πε­λο­πόν­νη­σος των έρ­γων, των υ­πο­δο­μών, της του­ρι­στι­κής α­νά­πτυ­ξης, της πρω­το­γε­νούς πα­ρα­γω­γής, των ε­ξα­γω­γών και της ε­ξω­στρέ­φειας, της οι­κο­λο­γί­ας και της α­ει­φο­ρί­ας εί­ναι ε­φι­κτή. Σή­με­ρα, λέ­με πιο δυ­να­τά. Την πεν­τα­ε­τί­α που έρ­χε­ται, το σύ­νο­λο των έρ­γων που έ­χου­με σχε­διά­σει θα έ­χουν πια ο­λο­κλη­ρω­θεί δη­μι­ουρ­γών­τας μια νέ­α οι­κο­νο­μί­α βα­σι­σμέ­νη σε πα­ρα­γω­γι­κούς πυ­λώ­νες που θα ε­πη­ρε­ά­σουν την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα ό­λων των πο­λι­τών, θα δη­μι­ουρ­γή­σουν θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, ευ­και­ρί­ες για υ­γι­ή ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα και έ­να α­σφα­λές – φι­λι­κό ε­πεν­δυ­τι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Με α­πό­λυ­τη τή­ρη­ση των νό­μων. Με με­θο­δι­κό­τη­τα. Με ρε­α­λι­σμό. Με πί­στη στο ευ­ρω­πα­ϊ­κό οι­κο­δό­μη­μα. Και με πο­λι­τι­κή υ­πευ­θυ­νό­τη­τα. Ό­λα αυ­τά που στοι­χει­ο­θε­τούν την νέ­α χώ­ρα, στην οι­κο­δό­μη­ση της ο­ποί­ας ό­λοι ελ­πί­ζου­με. Και ελ­πί­ζου­με πια βά­σι­μα ό­τι αυ­τή η Νέ­α Πε­λο­πόν­νη­σος, πρώ­το κύτ­τα­ρο μιας Νέ­ας Ελ­λά­δας, που θα κρα­τή­σει τα παι­διά της εν­τός των συ­νό­ρων της, εί­ναι ε­φι­κτή.

Πριν α­πό τέσ­σε­ρα χρό­νια εί­χα­με α­πευ­θυν­θεί στον ά­δο­λο α­κομ­μά­τι­στο πα­τρι­ω­τι­σμό ό­λων των Πε­λο­πον­νη­σί­ων. Σή­με­ρα σας α­πευ­θύ­νω κά­λε­σμα πί­στης σε έ­ναν υ­παρ­κτό πα­τρι­ω­τι­σμό που θα δη­μι­ουρ­γή­σει νέ­α ή­θη, θέ­τον­τας στο ε­πί­κεν­τρο της πο­λι­τι­κής πρω­το­βου­λί­ας το ά­το­μο και με τις τρεις του υ­πο­στά­σεις, τον άν­θρω­πο, τον πο­λί­τη και τον ι­δι­ώ­τη. Για­τί τε­λι­κώς ποι­ος εί­ναι ο πα­τρι­ώ­της που με τό­ση ευ­κο­λί­α ο­ρι­σμέ­νοι χρη­σι­μο­ποι­ούν ως αυ­το­προσ­δι­ο­ρι­σμό για να κρύ­ψουν την έν­δεια του σχε­δί­ου τους και την α­πο­στρο­φή τους σε ό­λα ό­σα η δη­μο­κρα­τί­α στον δυ­τι­κό κό­σμο πέ­τυ­χε: α­πό τη­ν γνω­στή σε ό­λους μα­ς α λα κάρτ α­πο­νο­μή της δι­και­ο­σύ­νης έ­ως την ση­με­ρι­νή δι­α­πόμ­πευ­ση του δι­και­ώ­μα­τος των Ελ­λή­νων στην ι­δι­ο­κτη­σί­α.

Πα­τρι­ώ­της ό­μως εί­ναι ε­κεί­νος που θέ­λει να ξε­κολ­λή­σει το κά­ρο α­πό την λά­σπη χω­ρίς να το α­να­τι­νά­ξει. Ε­κεί­νος που α­γω­νί­ζε­ται να κρα­τή­σει το κε­φά­λι του έ­ξω α­πό το νε­ρό και πα­ρά ταύ­τα δί­νει το χέ­ρι και στον δι­πλα­νό του που βου­λιά­ζει. Ε­κεί­νος που κρα­τά τα χρή­μα­τά του στον τό­πο του και δεν εκ­πα­τρί­ζει τα μι­κρά ή με­γά­λα του α­πο­θέ­μα­τα, την ώ­ρα που η χώ­ρα έ­χει α­νάγ­κη. Ε­κεί­νος που ε­ξε­τά­ζει τις συν­θή­κες με ρε­α­λι­σμό και δεν α­φή­νε­ται στην εύ­κο­λη α­νευ­θυ­νό­τη­τα του λα­ϊ­κι­σμού.

Πα­τρι­ώ­τες εί­ναι δη­λα­δή η συν­τρι­πτι­κή πλει­ο­ψη­φί­α των Ελ­λή­νων και ας λέ­νε οι λί­γοι και ευ­νο­η­μέ­νοι ό­τι οι ευ­θύ­νες της ση­με­ρι­νής α­νέ­χειας και κα­τα­στρο­φής βα­ραί­νουν ό­λους τους πο­λί­τες. Δεν εί­ναι οι πο­λί­τες συ­νέ­νο­χοι. Και ό­σο το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα τους αν­τι­με­τω­πί­ζει με αυ­τόν τρό­πο δεν τους α­φή­νει να γί­νουν συμ­μέ­το­χοι στην οι­κο­δό­μη­ση της Νέ­ας Χώ­ρας, της Νέ­ας Ελ­λά­δας, που ό­λο το πο­λι­τι­κό φά­σμα δη­λώ­νει (ψεύ­τι­κα ή α­λη­θι­νά, λί­γη ση­μα­σί­α έ­χει) ό­τι θέ­λει να χτί­σει.

Στη Νέ­α Πε­λο­πόν­νη­σο, οι πο­λι­τι­κοί α­να­λαμ­βά­νου­με την ευ­θύ­νη. Και οι πο­λί­τες γι­νό­μα­στε ό­λοι συμ­μέ­το­χοι στην νέ­α πα­τρί­δα που ο­φεί­λου­με στην ε­πό­με­νη γε­νιά που δεν πρέ­πει να χά­σει το τρέ­νο. Η Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου πι­στεύ­ου­με ό­τι μπο­ρεί να δι­α­δρα­μα­τί­σει πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρό­λο στην Νέ­α Ελ­λά­δα των πε­ρι­φε­ρει­ών μέ­σα α­πό την α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα που έ­χει ε­πι­δεί­ξει, την δυ­να­τό­τη­τα της να δι­εκ­δι­κεί και να κα­τα­φέρ­νει, την α­ξι­ο­πι­στί­α που έ­χει δη­μι­ουρ­γή­σει γύ­ρω α­πό το δι­κό της πια ξε­χω­ρι­στό, δι­α­κρι­τό ό­νο­μα.

Σας ευ­χα­ρι­στώ θερ­μά και εύ­χο­μαι σε ό­λους τους εκ­προ­σώ­πους του πε­λο­πον­νη­σια­κού λα­ού, τους αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχες, τους ε­πι­κε­φα­λείς των πα­ρα­τά­ξε­ων και τους πε­ρι­φε­ρεια­κούς συμ­βού­λους κα­λή θη­τεί­α και έρ­γο.