Πανηγυρικά εορτάστηκε η μνήμη του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Φανουρίου στο ομώνυμο εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο, στις παρυφές του Παλαμηδίου. Πρόκειται για ένα εξωκλήσι που ανήκει στον ιερό ναό της Ευαγγελιστρίας Ναυπλίου και που πρόσφατα ανακαινίσθηκε.
Τον πανηγυρικό εσπερινό τέλεσε ο Ιεροκήρυκας της μητροπόλεως Αργολίδος αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπουλέσης μαζί με τους ιερείς πατέρα Ελευθέριο Μίχο και τον πατέρα Χρήστο Ιωαννίδη. Μετά το πέρας του εσπερινού έγινε η λιτάνευση της ιεράς εικόνας πέριξ του ναού, προς ευλογία των πιστών.
Να σημειωθεί πως στο συγκεκριμένο εκκλησάκι εορτάζεται όλως ιδιαιτέρως η εορτή του Αγίου Φανουρίου από πάρα πολύ παλιά. Οι γυναίκες από νωρίς το απόγευμα φέρνουν τις φανουρόπιτες στην εκκλησία, τάμα στον Άγιο Φανούριο ώστε να τους βοηθήσει κυρίως σε κάτι που του ζητούν.
Δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου βρίσκεται το εκκλησιαστικό μουσείο του Ιερού Ναού της Ευαγγελίστριας ,με σημαντικά κειμήλια ,όπως παλιά Ευαγγέλια ,παλιές εικόνες κα.
H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑΣ
Eίναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται στην μνήμη του Αγίου (27/08) και προσφέρεται στους πιστούς ως ευλογία. Σίγουρα είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε από μια ευλαβική χειρονομία των πιστών (κυρίως από το γυναικείο φύλλο και το όνομα του έχει συνδεθεί με την εύρεση απολεσθέντων αντικειμένων αλλά και προσώπων) και δεν νομίζουμε ότι υποκρύπτει κάτι το αντικανονικό ή το άσχημο. Άλλωστε αν επρόκειτο για κάτι το οποίο αλλοίωνε την λατρευτική τάξη και ήταν αντίθετο με την εκκλησιαστική μας παράδοση, η εκκλησία είχε τον χρόνο και τον τρόπο να το διορθώσει και να το αποτρέψει. Η παράδοση που σχηματίστηκε, είναι ότι: η Μητέρα του ήταν αμαρτωλή.
Ήταν λέει η παράδοση σκληρή, άπονη και αυστηρή με τους φτωχούς και τους συμπεριφερόταν πολύ σκληρά και απάνθρωπα. Μάλιστα για τον αμετανόητο χαρακτήρα της πήγε στην κόλαση. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά η κακία της δεν τον άφησε. Αυτό είναι ο λόγος που οι νοικοκυρές φτιάχνουν την ημέρα αυτή γλυκόπιτες και αφού τις πάνε στην εκκλησία και ευλογηθούν τις μοιράζουν στη γειτονιά, με τη σύσταση να ευχηθούν να συχωρεθεί η μάνα του Αγίου «Ο Θεός σχωρέστ'; τη μάνα του Αγίου Φανουρίου».
Βέβαια ζητούν οι πιστοί να τους φανερώσει ο Άγιος χαμένα αντικείμενα ή να τους φέρει κάτι που επιθυμούν, ή ακόμη έναν καλό γαμπρό στα ανύπανδρα κορίτσια. Βεβαίως προτιμητέο θα ήταν τα κίνητρα και οι εκδηλώσεις να ήταν περισσότερο πνευματικού χαρακτήρα αλλά στο χέρι μας είναι να έχουμε και πνευματική ωφέλεια. Μπορούμε για παράδειγμα να φτιάξουμε εμείς την πίτα και όχι να την αγοράσουμε έτοιμη, να μάθουμε το απολυτίκιο του Αγίου και τον βίο του, να συμμετέχουμε ενεργά στις ακολουθίες που γίνονται προς τιμή του Αγίου και να μην μένουμε μόνο στην προσφορά της φανουρόπιτας. Άλλωστε ο Άγιος, αυτό είναι που θέλει από εμάς, την ειλικρινή συμμετοχή μας και την προσευχή μας, έτσι ώστε να μεσιτεύει όπως και κάθε Άγιος στον Χριστό, για την σωτηρία της ψυχής μας και αν κάτι θέλουμε οπωσδήποτε να μας φανερώσει, αυτό ας είναι ο σωστός δρόμος που θα μας οδηγήσει στην αιώνια βασιλεία Του.
Ο ένδοξος του Χριστού μεγαλομάρτυς Φανούριος ιστορικά δεν είναι γνωστός. Τον γνωρίσαμε μετά από τυχαία εύρεση της εικόνας του το δέκατο τέταρτο αιώνα στη Ρόδο. Τότε την ανασκαφή παλαιών οίκων στο νότιο μέρος του παλαιού τείχους βρέθηκε αρχαίος ναός με πολλές κατεστραμμένες εικόνες. Μεταξύ αυτών βρέθηκε και αυτή του αγίου Φανουρίου, στην οποία ο άγιος εικονίζεται νεαρός στρατιώτης που κρατεί στο δεξί χέρι σταυρό με αναμμένη λαμπάδα.
Η εικόνα περιβάλλεται από δώδεκα μαρτύρια. Πολλοί έχουν συνδυάσει τη μνήμη του με φανερώματα και τον θεωρούν ως τον άγιο που φανερώνει χαμένα αντικείμενα ή κρυμμένα μυστικά. Και τούτο γιατί ο άγιος έγινε γνωστός από την φανέρωση της εικόνας του.
