Του Μπάμπη Αντωνιάδη
Τρίτη ανοικτή συνέλευση φορέων και πολιτών, με θέμα το ΤΑΙΠΕΔ και την πώληση των ακινήτων στην πόλη του Ναυπλίου και γενικότερα στο νομό: απόπειρα απολογισμού της μέχρι τώρα πορείας και προγραμματισμού των επόμενων μηνών.
Το ενδιαφέρον κομμάτι του εγχειρήματος είναι η λειτουργία της ανοικτής συνέλευσης ως ένας θεσμός συζήτησης και κατάθεσης απόψεων. Στα αρνητικά συγκαταλέγεται ότι αντιμετωπίζεται από πολλούς ως χώρος μαζικής προβολής στενών κομματικών απόψεων.
Ας δούμε όμως τα πράγματα από μια διαφορετική σκοπιά:
Αυτή τη στιγμή έχουμε στα χέρια μας μια θετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, που διαθέτει πολιτικό πλαίσιο αλλά και συγκεκριμένες δράσεις.
Έχουμε τη συνέχιση της παρουσίας αριθμού πολιτών (όχι τόσο μεγάλου όσο θα επιθυμούσαμε) στις ανοικτές συνελεύσεις.
Έχουμε τη διάθεση να προγραμματιστούν πράγματα όχι εντυπωσιασμού (βλέπε την εμμονή στην κατάληψη κτηρίου) αλλά στοχευμένα και με διάρκεια.
Προσπαθούμε πάντα να κάνουμε γενικές πολιτικές αναγωγές που κάποιος, πιο ουδέτερος παρατηρητής, θα έλεγε ότι καταλήγουν σχεδόν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: για να λυθεί οριστικά το θέμα πρέπει να ψηφίσουμε συγκριμένο κόμμα. Είναι λογικό, και ως ένα βαθμό πολιτικά αναγκαίο, η αναφορά αυτή να γίνεται από βουλευτή κόμματος ή από κομματικά στελέχη. Δεν είναι όμως παράλογο και λαϊκίστικο αυτό να γίνεται από φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης και από δημοτικές ή περιφερειακές παρατάξεις (εκείνα τα ψιλά γράμματα από τις μπροσούρες της αριστεράς για την αυτονομία των κινημάτων δεν μας λένε πλέον τίποτα;);
Δεν πρέπει κάποιοι να βλέπουν τις συγκεντρώσεις αυτές ως μαζικό χώρο αλίευσης ψήφων, οπαδών και υποστηρικτών ή ως χώρο διαμόρφωσης πολιτικών – κομματικών συμμαχιών.
Για να νοιώθει ο καθένας άνετα και ουσιαστικά συμμέτοχος μέσα σ’ αυτές, θα πρέπει να είμαστε όλοι ανεκτικοί στο διαφορετικό.
Οι δικιές μου σκέψεις για να πείσουμε την κοινωνία:
Στηρίζουμε την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου όχι μόνο ως πολιτικό πλαίσιο αλλά και στις αποφάσεις λειτουργίας της επιτροπής και των μέτρων που έχουν αποφασιστεί. Συμμετέχουμε ενεργά ακόμα και όταν διαφωνούμε πολιτικά με ενέργειες, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο ένα παράλληλο συμμετοχικό θεσμό. Έτσι κατοχυρώνουμε πρακτικά τη δυνατότητα έκφρασης και καταγραφής της διαφορετικής άποψης, χωρίς να καταγγέλλουμε το θεσμό της επιτροπής που έχει αποφασίσει το δημοτικό συμβούλιο. Παράλληλα δεν καταργούμε την ανοικτή γενική συνέλευση.
Το ζήτημα είναι να αναδείξουμε στην κοινωνία, μέσα από δημοτικές ή περιφερειακές παρατάξεις ή φορείς της πόλης ή του νομού, την πώληση των ακινήτων ως μια καταστροφική προοπτική για τον τόπο μας, που βασίζεται σε μια λογική διαφορετικής ανάπτυξης. Το δίλημμα των φορέων σήμερα δεν είναι αν είσαι υπέρ ή κατά του ΤΑΙΠΕΔ. Θα πρέπει κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε που εντάσσονται οι συγκεκριμένες πωλήσεις στην αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής. Το αίτημα και η άποψη για κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ είναι ένα επόμενο ζήτημα και όχι η προμετωπίδα του αγώνα. Δεν ξέρω αν θα πρέπει κάποιος που πολιτικά ανήκει, ψηφίζει ή υποστηρίζει τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ να αποκλειστεί ως άτομο από ένα τέτοιο διάλογο.
Η γενική πολιτική συζήτηση για την «πολιτική γης» είναι θέμα κομμάτων και φορέων. Είναι αναγκαίο να γίνει μελλοντικά αλλά όχι να αναχθεί σε ζήτημα αιχμής τοπικών φορέων για να μαζικοποιηθεί ένα κίνημα πολιτών ενάντια στις πωλήσεις ακινήτων.
Ας αφήσουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν σε φυσικό έδαφος και ας μη γίνουν λουλούδια ανθισμένα στο τεχνικά πολιτικό θερμοκήπιο που εμείς θα διαμορφώσουμε.
Υ.Γ. Η απόφαση του δημοτικού συμβούλιο, στην οποία σήμερα όλοι αναφερόμαστε στο πολιτικό σκέλος αλλά και στα άμεσα μέτρα, είναι αυτή που εισηγήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο ο γράφων και άκουσε έπειτα τα εξ αμάξης για οπορτουνισμό, τυχοδιωκτισμό και πολλά άλλα σε -ισμό.
Έτσι, για την ιστορία ρε γαμώτο …….
