Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι μια στοχαστική προσέγγιση της προσπάθειας απεξάρτησης από ουσίες ανθρώπων που έχουν ενταχθεί σε σχετικά προγράμματα του 18 ΑΝΩ. Η ταινία παρακολουθεί την επίπονη πορεία αυτών των ανθρώπων σε όλα τα στάδια του προγράμματος.
Επιλέγονται χαρακτηριστικές στιγμές από το εικοσιτετράωρό τους και δίνεται έμφαση στην ευεργετική επίδραση των ομάδων τέχνης στον ψυχισμό τους, στην σχέση τους με άλλους, αλλά και με τον υπόλοιπο κόσμο. Καταδεικνύεται ο τρόπος με τον οποίο οι εξαρτημένοι ξαναβρίσκουν σιγά-σιγά την επαφή τους με το χρόνο και το χώρο, πώς αρχίζουν να απολαμβάνουν και να ικανοποιούνται με διάφορα πράγματα, να αντιλαμβάνονται την ανεπανάληπτη ατομικότητά τους, να ξανακερδίζουν την αυτοεκτίμησή τους να ονειρεύονται, να πλησιάζουν τους άλλους ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα, να ενηλικιώνονται συναισθηματικά, να στέκονται με τις δικές τους δυνάμεις, να αποκαλύπτουν τον εαυτό τους, και να ανοίγονται στον κόσμο.
Πρόκειται για μια ταινία απομυθοποιητική του κόσμου των ουσιών, που παρουσιάζει την υπαρξιακή μετάβαση από την ακραία αλλοτρίωση προς την αυτόνομη υπόσταση, χωρίς ηθικολογίες και διδακτισμούς, και αναδεικνύει την ουσία της συγκινητικής μεταμόρφωσης αυτών των ανθρώπων.
Αποσπάσματα από την ταινία
“…Η ζωή μου έχει γίνει κομμάτια. Δε μ’ ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Το μόνο που θέλω είναι να τα καταφέρω να βγω απ’ αυτή την κόλαση. Νιώθω ότι αν δεν κάνω κάτι, σύντομα θα τελειώσει η ζωή μου…” ΒΑΣΩ
“…Προσπαθώ να έρθω σε ρήξη με τα φαντάσματα του εαυτού μου. Τη νωθρότητα, την παθητικότητα και να βγω με τη βοήθεια των ειδικών θεραπευτών από το τέλμα που ήμουνα…” ΝΙΚΟΣ
“…Και μέσα από τη χρήση έδειξα στους δικούς μου ότι μπορώ να γίνω κι εγώ κακό παιδί. Δεν μπορούσα να καταφέρω όλα αυτά που ήθελαν από μένα. Δεν είχα τέτοια δύναμη…”ΒΑΛΕΡΥ
“…Δεν υπήρχε επικοινωνία, δηλαδή δεν μπορούσα να πω κάποια πράγματα που ήθελα στους δικούς μου, αλλά δεν μπορούσαν ούτε αυτοί…” ΓΙΩΡΓΟΣ
“…Ψάχνουμε πιο βαθιά μέσα μας το τι θα κάνουμε στη ζωή μας από δω και πέρα, πώς θα λειτουργούμε. Εγώ πριν δεν σκεφτόμουνα ούτε καν τι θα κάνω την ίδια μέρα. Και τώρα βλέπω ότι κοιτάζω πώς θα συμπεριφερθώ στο διπλανό μου, τί στόχο πρέπει να βάλω…”ΚΩΣΤΑΣ
“… Συνεχίζουμε να δηλώνουμε ότι τίποτα δεν πάει χαμένο και κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος όταν δίνεται πραγματικά. Όταν αγωνίζεσαι δεν έχεις να χάσεις, μόνο να κερδίσεις την αξιοπρέπειά σου, το σεβασμό σου, την αλήθεια σου, τη ζωή σου την ίδια…”ΝΙΚΟΣ
"...Η τέχνη όπως μπαίνει στη θεραπεία, σε κάνει όχι μόνο καλύτερο άνθρωπο, ή σε κάνει να ανήκεις σε μια ομάδα, σε κάνει πιο ελεύθερο άνθρωπο. Με ποιότητα, με εκτίμηση, με σεβασμό. Να μη θέλεις, μια ζωή να είσαι, όπως ήμασταν υπό, να θέλεις να εκφράζεσαι, να δημιουργείς, να επικοινωνείς..." ΝΙΚΟΣ
“…Πλέον έμαθα να σέβομαι τον ίδιο μου τον εαυτό. Να τον εκτιμάω και σιγά –σιγά να τον αγαπάω. Να λοιώνει ο πάγος της εσωτερικής μοναξιάς πολλών χρόνων και προβλημάτων τα οποία είχα βιώσει και με είχανε κάνει κλειστό, σαν στρέιδι, και να μη έλω να ενδιαφέρομαι για κανέναν…¨ΝΙΚΟΣ
“…Ολοκλήρωσα το στόχο, κάτι που ποτέ δεν έκανα πριν. Ποτέ δεν ολοκλήρωνα στόχους. Από δω και πέρα υπάρχουν οι φόβοι. Πώς θα είναι ο Σταύρος έξω πλέον…” ΣΤΑΥΡΟΣ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
Σκηνοθεσία – Μοντάζ – Παραγωγή ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΖΕΡΒΑΣ
Σύμβουλος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ Σενάριο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΖΕΡΒΑΣ – ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Φωτογραφία ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ήχος ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΛΕΣΑΣ
Μιξάζ ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΥΠΟΜΠΙΩΤΗΣ
Δ/νση Παραγωγής ΤΖΙΝΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Συμπαραγωγή ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΕΡΒΑΣ FILM PRODUCTIONS, ΟΤΟΕ
Υποστήριξη ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΘΗΝΩΝ – ΠΕΙΡΑΙΑ, ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ
ΒΟΥΛΗ – ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014 20.00 μ.μ
